คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : ภาคปลายตอน12 พี่น้องน่ากลัว
เพลายามรุ่งสางใกล้สว่างมาเยือน...
เสียงกระเส่าแหบพร่ายังคงครวญครางแว่วหวานอยู่ใต้ร่างใหญ่หนาของฟงชินหยางเป็นรอบที่เท่าไหร่มิอาจนับ จนกระทั่งนางใต้ร่างหลับลึกไปแล้วชายหนุ่มจึงก้มหน้าลงจรดจมูกคมสันกับไรผมชื้นเหงื่อของนางและแตะไล้เรียวปากเบาๆ สลับหนักๆ ไปตามหน้าผากกลมมนที่มีหยดน้ำพร่างพราวอยู่เต็มวงหน้าของนางก่อนพลิกกายใหญ่หนาลงนอนเคียงข้างนางพลางตวัดวงแขนล่ำสันโอบกอดกระชับนางเอาไว้อย่างแนบแน่น
ถึงแม้ว่าหลิงเวยจะหลับใหลไปแล้วแบบไม่รู้สึกตัวตั้งแต่เมื่อยามค่ำคืนจนกระทั่งยามนี้แต่ฟงชินหยางก็ยังคงเป็นสามีที่ดีทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเพื่อชดเชยช่วงเวลาห้าปีที่ห่างหายไป เขาจะทำนางให้สะใจให้หายคิดถึงกันไปเลย
แต่ทว่ายิ่งทำก็ยิ่งคึกทำจนหยุดทำไม่ได้ สภาพของภรรยาจึงเป็นอย่างที่เห็น
นางคล้ายกับร่างกายขาดน้ำสลบไสลไปเลยทีเดียว
เขาควรให้น้ำนางอีก น้ำของเขาช่างมีเหลือเฟือ
ชายหนุ่มก้มหน้ามองหญิงสาวในอ้อมแขนที่กำลังหลับตาพริ้มเหงื่อกาฬไหลเยิ้มริมฝีปากบวมเป่งตามลำตัวขาวนวลมีริ้วรอยฝากรักสีแดงเป็นจ้ำเล็กจ้ำน้อยอย่างถ้วนทั่ว ในขณะที่แผงอกและแผ่นหลังของฝ่ายชายหนุ่มเองก็มีรอยขีดข่วนจากเล็บงามๆ ของหญิงสาวอยู่จนเต็มพื้นที่เช่นเดียวกัน
ฟงชินหยางอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงจูบนางเบาๆ ที่หน้าผาก ลากไล้ลงมาที่ดวงตา จูบหนักๆ ที่พวงแก้ม ดูดแรงๆ ที่สันจมูกและริมฝีปากของนาง
เขาลากไล้ริมฝีปากของเขาไปอีกทั่วทั้งใบหน้าของนางก่อนจะเริ่มซุกไซร้ลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นอีกคราอย่างได้อารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง
เขากำลังอยากทำนางอีก เขาจึงเริ่มคร่อมนางอีกครา
ซุกจมูกไซร้ปากให้นางหนักขึ้นจนนางในอ้อมแขนถึงกับหลุดเสียงครางออกมาถึงแม้ว่านางจะกำลังหลับสนิทอยู่ก็ตามที
นี่คือการลักหลับภรรยาอย่างแท้จริง เขาช่างเป็นสามีที่เยี่ยมยอดยิ่งนัก ภรรยาหลับอยู่ยังสามารถทำได้
ขอทำอีกรอบก็แล้วกัน!
คิดการได้อย่างใจต้องการก็เริ่มขยับกายกำยำที่ขึ้นคร่อมภรรยาอีกครา
แต่ทว่าเสียงหนึ่งพลันดัง
“ท่านแม่ทัพฟง!”
“...!!!”
เสียงนั้นดังทะลุทะลวงประตูห้องที่ปิดสนิทเข้ามาจนร่างนุ่มนิ่มของภรรยาสะดุ้งเฮือก
ฟงชินหยางรีบตบแผ่นหลังของหลิงเวยเบาๆ ตามด้วยลูบไล้ปลอบขวัญไปมาเมื่อนางสะดุ้งตกใจทั้งที่ยังหลับใหลอยู่แนบอกเขา
ฮึ่ม! เขาจะจับทหารหน้าห้องนายนั้นไปขังสักสามวันโทษฐานทำให้ภรรยาตกใจ
หลังจากจัดการอาบน้ำชำระเหงื่อไคลให้ตนเองเสร็จสรรพ
ชายหนุ่มยังไม่ลืมจัดการกับภรรยาคนงามที่กำลังนอนหลับสนิทอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่บนเตียงนอนของเขาโดยการติดไฝเม็ดโตกับปานแดงที่เขาทำหลุดกระเด็นไปคนละทิศละทางเมื่อยามค่ำคืนเอามาติดไว้ยังตำแหน่งเดิมบนใบหน้าของนางก่อนจะพาเรือนร่างสูงใหญ่ในอาภรณ์สีดำสนิทออกจากห้องไปปล่อยให้ภรรยาตัวน้อยได้นอนหลับใหลพักผ่อนอย่างเต็มที่เนื่องจากนางถูกเขาดูดกลืนพลังชีวิตไปจนหมดสิ้น
เมื่อเดินออกมานอกห้องยังไม่ลืมสั่งการให้ทหารหญิงนำน้ำอุ่นมาเติมเอาไว้ให้จนเต็มถังเพื่อที่ว่าหลิงเวยตื่นขึ้นมาจะได้จัดการกับตนเองอย่างสะดวกสบาย
คล้อยหลังของร่างใหญ่ ทหารหญิงสองนางได้แต่มองหน้ากันไปมาด้วยเพราะว่าไม่แน่ใจกับเรื่องที่รับรู้ในยามเช้านี้
ท่านแม่ทัพฟงที่ไม่เคยยุ่งกับอิสตรีกลับมีสตรีนางหนึ่งมานอนสลบไสลร่างกายขาดน้ำอยู่บนเตียงนอน
อา...ไม่น่าเชื่อ!
ฟงชินหยางพาเรือนร่างสูงใหญ่มายืนตระหง่านอยู่ที่ลานกว้างของค่ายทหารในเวลาแค่เพียงไม่นานหลังจากที่เอ่ยสั่งการลงโทษนายทหารหน้าห้องที่บังอาจมายืนเรียกเขาเสียงดังจนทำภรรยาตกใจ
ชายหนุ่มกวาดสายตาคมดำเย็นเยียบแผ่กลิ่นอายมืดครึ้มมองไปทั่วยังบุคคลทั้งหลายที่กำลังยืนอยู่ตรงกลางลานกว้าง
ที่ลานกว้างแห่งนี้มีทหารหลายนายยืนคุมเชิงอยู่โดยรอบ ในขณะที่ตรงกลางลานมีบุคคลแปลกหน้าในอาภรณ์แปลกตาอยู่ห้าคนที่ถูกจับมัดตรึงเสียแน่นให้นั่งเรียงรายในสภาพสะบักสะบอมเนื้อตัวฟกช้ำมีบาดแผลหลายแห่งร่องรอยคล้ายกับถูกพยัคฆ์กัดขย้ำ
ฟงชินหยางหรี่ตาลงมองที่สองในห้ามีสตรีสองนางที่อยู่ในอาภรณ์บางเบาวาบหวิวกำลังนั่งตัวสั่นงันงกผิดกับเมื่อยามค่ำคืนที่พยายามเหลือเกินกับการยั่วเย้ายั่วยวน และหนึ่งในสตรีสองนางนี้ยังบังอาจใส่ยาปลุกกำหนัดในเหล้าของเขา
นอกจากนั้นยังมีบุรุษหนุ่มคนหนึ่งนั่งคุกเข่าไกลออกไปจากห้าคนที่ถูกจับมัดเป็นห่อนึ่ง
บุรุษผู้นั้นมีรอยบากของแผลเป็นพาดเฉียงจากหว่างคิ้วลากมาถึงสันกรามข้างขวา
ฟงชินหยางกระตุกยิ้มบางเบาตรงมุมปากไร้ใครสังเกต
นั่นมันน้องรองที่ปลอมตัวมามิใช่หรือไร?
“เรียนท่านแม่ทัพ” เสียงของทหารนายหนึ่งที่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าหน่วยข่าวกรองประสานฝ่ามือก้มศีรษะเอ่ยมาทางฟงชินหยาง “กลุ่มคนพวกนี้คือบุคคลที่ถูกทหารของเราจับมัดเอาไว้แล้วให้พวกเราคุมตัวมาให้ท่านจัดการขอรับ”
“ทหารของเรา?” ชายหนุ่มร่างใหญ่ตำแหน่งเหนือทุกคนในค่ายทหารเริ่มเอ่ยถาม “ใคร!”
“เขาขอรับ” หัวหน้าหน่วยข่าวกรองชี้เป้าไปทางบุรุษผู้หนึ่งที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่กลางลานกว้าง
ใบหน้าที่มีหนวดเคราเขียวครึ้มของเขามีรอยแผลเป็นลากยาวพาดเฉียงแลดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก เขากำลังนั่งคุกเข่าอยู่นิ่งๆ ด้วยมาดทรงพลังสีหน้าเฉยชาหาใครเปรียบ ใบหน้าที่มีรอยแผลเป็นลากยาวพาดเฉียงนั้นทำให้ความหล่อเหลาของเขาหายไปจนสิ้นคงเหลือไว้เพียงความเย็นเยียบบนใบหน้าที่เย็นชาแลดูจะโหดเหี้ยมทุกอณู
หากทุกคนมองดูดีๆ จะรู้ว่าเขาเหมือนใคร...
นายทหารคนเดิมนอกจากจะไม่มองให้ออกว่าเป็นใครแต่ยังคงเอ่ย “เขาเป็นทหารใหม่เข้ามาประจำการที่ค่ายของเราเมื่อวานขอรับ ส่วนห้าคนนี้ข้าไม่แน่ใจว่าพวกเขาทำผิดอันใดจึงไม่คิดจะให้ความร่วมมือกับนายทหารหน้าบากคนนั้นแต่นายทหารหน้าบากคนนั้นกลับก่อเรื่องโดยการงัดข้อกับทหารของเราจนทหารของเรานอนสลบกองอยู่กับพื้นไปหลายคน ข้าจึงสั่งลงโทษเขาให้นั่งคุกเข่าตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนห้าคนนี้...เอ่อ...ข้ายังไม่เห็นว่ามีความผิดอันใดควรปล่อยไปขอรับ...” นายทหารคนเดิมเริ่มอึกอักเห็นได้ชัดว่ากำลังถูกสตรีงดงามสองนางส่งสายตายั่วยวนครอบงำ
หากปล่อยหัวหน้านายทหารหน่วยข่าวกรองคนนี้เอาไว้เห็นทีกองทัพคงลำบากเป็นแน่แท้
ฟงชินหยางจึงเริ่มเอ่ยคำ “เจ้า!” เขาเอ่ยมาทางหัวหน้านายทหารหน่วยข่าวกรองตรงหน้าที่สั่งทหารหน้าบากคุกเข่าแล้วจะให้ปล่อยเจ้าห้าคนนี้ไป
“ถอดตำแหน่งออกจากหัวหน้าหน่วยข่าวกรองแล้วย้ายสังกัดจากทหารหน้าด่านไปเป็นทหารยามเฝ้าสุสานเดียวดายกลางหุบเขาหมื่นลี้”
“หา!” นายทหารหน่วยข่าวกรองถึงกับตกใจ
เสียงฮือฮาพลันดังจากลำคอหนาของพลทหารรายรอบ
ฟงชินหยางเพียงหรี่ตามองอย่างเย็นชาแผ่กลิ่นอายเย็นเยียบแต่ทว่ารอบด้านกลับร้อนระอุด้วยรังสีสังหารกดข่มรุนแรง
นายทหารคนเดิมรีบทรุดตัวลงคุกเข่าเสียงดังพลั่กกล่าวคำรัวเร็วจนลิ้นพันกัน “ท่านแม่ทัพ เอ่อ...ข้าผิดไปแล้ว ข้าจะไต่สวนห้าคนนี้ให้รอบคอบ” เขาไม่น่าสบตาหวานๆ กับสตรีสองนางนี่เลย ให้ตาย!
ฟงชินหยางยังคงเอ่ย “หรือจะให้ข้าสั่งขังลืมโทษฐานถูกสตรีล่อลวงได้โดยง่าย”
“...!”
หมดคำพูด ไร้ใครกล้าต่อคำ ความโหดเหี้ยมเด็ดขาดของฟงชินหยางเป็นที่รู้กัน มิเช่นนั้นเขาคงไม่ยืนอยู่ตรงนี้
ฟงจินหมิงที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่รู้ดี และแน่ใจด้วยว่าพี่ใหญ่รู้แล้วว่าเป็นเขา หากแต่เขาจะมึนต่อไปใครจะทำไม
ฟงชินหยางไม่ได้นำพาอันใดกับน้องชายที่นั่งคุกเข่าตีหน้ามึนไม่รู้จักกันตรงกลางลานกว้าง เห็นได้ชัดว่าการปลอมตัวเป็นทหารชั้นผู้น้อยของน้องชายกำลังมีประโยชน์อยู่มาก เขาจึงหันไปเอ่ยสั่งการนายทหารคนหนึ่งแทน
“พาห้าคนนี้ไปไต่สวน หากรอบแรกไม่สารภาพให้ตัดนิ้ว รอบสองไม่สารภาพให้ตัดมือ หากยังดื้อดึงให้ตัดแขนตัดขา หากสลบไปให้เอาน้ำเกลือทา หากยังไม่ตื่นขึ้นมาก็ตัดคอเสีย”
ห้าคนที่เป็นไส้ศึกหวังลอบกัดฟงชินหยางเมื่อยามค่ำคืนถึงกับอ้าปากค้างตาโตเบิกกว้างจนลูกนัยน์ตาแทบเถลือกถลนหลุดออกมาจากเบ้า
พวกเขาจะรับสารภาพตั้งแต่รอบแรกเลยเชียว…ฮือ...
ภายในตลาดอันยิ่งใหญ่ของหัวเมืองหลักแห่งแคว้นเฉินยังคงมีผู้คนพลุกพล่านมากมายยิ่งกว่าในเมืองหลวงแห่งแว่นแคว้น
ฟงลี่หลินได้รับหน้าที่ให้มาอารักษ์ขาองค์ชายฉีเล่ออย่างไม่เต็มใจแต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เนื่องจากฉีเล่อนั้นเข้าไปเอ่ยปากกับชินอ๋องด้วยตนเองว่าต้องการท่องเที่ยวและต้องการให้สตรีหน้าตาอัปลักษณ์อย่างฟงลี่หลินคอยดูแลปรนนิบัติ
หญิงสาวเดินตามแผ่นหลังกว้างใหญ่ของฉีเล่อด้วยสายตาเรียวสวยพิฆาตฟาดฟันบุรุษร่างสูงสง่าตรงหน้าอยู่ตลอดเวลา
เนื่องจากว่าฉีเล่อนั้นเน้นย้ำเหลือเกินกับคำว่าปรนนิบัติ ทำเอาชินอ๋องเข้าใจผิดคิดว่าฉีเล่อนั้นติดอกติดใจนางตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่ได้รับการปรนนิบัติจากนาง
ชินอ๋องรีบเอ่ยสั่งการให้นางที่เป็นผู้น้อยสมควรทำตามใจองค์ชายสูงศักดิ์ทุกอย่างทุกค่ำคืน หาไม่แล้วนางต้องรับโทษทัณฑ์
แค่นั้นยังไม่พอ ยามนางเดินผ่านข้ารับใช้ในวังชินอ๋องคนพวกนั้นยังกระซิบกระซาบว่าต้องการที่จะมาเรียนรู้ลีลากระบวนท่าการปรนนิบัติบุรุษจากนาง
ทั้งๆ ที่หน้าตาของนางมีมลทิน นางยังมีความสามารถเหลือร้ายกระทั่งทำให้องค์ชายสูงศักดิ์ติดใจ
หลายคนคิดอยากจะเป็นลูกศิษย์นางเลยเชียว
ฮึ่ม!
ฟงลี่หลินครางฮึมฮัมฮึดฮัดอยู่ในอกนึกขัดเคืองเสียจริงแต่ต้องตีหน้านิ่งเอาไว้เมื่อองค์ชายฉีเล่อหันหน้ามา
ชายหนุ่มเลิกคิ้วคมเข้มขึ้นสูงเมื่อมองมาแล้วทันได้เห็นใครบางคนแยกเขี้ยวใส่แผ่นหลังของเขา
"หิวหรือไร ไยมองเยี่ยงนั้น" ฉีเล่อถามสตรีทางด้านหลังที่ทำหน้าตาคล้ายกับอยากจะกินแผ่นหลังของเขาเข้าไปกระนั้น
ฟงลี่หลินไม่ต่อคำ นางเพียงจ้องมองเขานิ่งขึงเม้มปากแน่นดวงตาวาววับอยากงับจับใจ
ฉีเล่อเห็นอย่างนั้นจึงหลุดยิ้มนึกขันขึ้นมา นางแปลกดี
หญิงสาวถึงกับตาโตเมื่อมองเห็นรอยยิ้มพิฆาต อีกแล้ว...
"ที่นี่อาหารร้านใดรสเลิศบ้าง"
ฉี่เล่อเอ่ยถามเจ้าถิ่นที่ยืนตีหน้านิ่งแต่นัยน์ตาร้อนแรงตรงหน้า
ฟงลี่หลินย่นจมูกเล็กน้อยแล้วเอ่ย "หม่อมฉันไม่รู้หรอก หม่อมฉันเองก็มาถึงที่นี่แค่เมื่อวาน องค์ชายอยากกินอะไรก็แค่เดินเข้าไปแล้วถามว่าร้านของเขามีอะไรแนะนำบ้าง ช่วยแนะนำหน่อยเถิด ยกเอามาเลย เอามาให้หมด"
"อา...อย่างนั้นหรือ ข้านี่โง่เสียจริง" ฉีเล่อลอยหน้าลอยตาตอบกลับยียวน เมื่อเห็นได้ชัดว่านางเริ่มตีรวนเขา
"เช่นนั้นคนต่างถิ่นเช่นข้าควรเป็นผู้นำทางเจ้าถิ่นอย่างเจ้า ใช่หรือไม่"
"ย่อมเป็นเช่นนั้น" ฟงลี่หลินลอยหน้าลอยตาตอบกลับบ้าง เห็นได้ชัดว่าเขากล้าต่อกรกับนาง
"ร้านไหนหรืออะไรก็ได้ หม่อมฉันไม่ใช่คนเรื่องมาก หม่อมฉันกินได้หมด จัดมาเลย" จบคำนางยักคิ้วหลิ่วตาแถมให้ด้วย
ฉีเล่อแค่นเสียงฮึอยู่ในลำคอ
ฟงลี่หลินเบ้ปากกลอกตาส่งให้
ทั้งสองยังคงไม่มีใครยอมใคร แต่ที่น่าแปลกใจ
ไยถึงยังอยู่ด้วยกัน?
ร้ายพ่ายกลายรัก ฉบับ E-Book คลิก>>>ร้ายพ่ายกลายรัก
 |
|
 |
|
 |
|
อีบุ๊คฉบับเต็ม
 |
|
ความคิดเห็น