คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #194 : ตอนที่41 แผนสาวงาม3
บรรยากาศภายในห้องดำเนินไปได้ด้วยดี ไม่มีใครรู้สึกอึดอัดเฉกเช่นเมื่อครู่อีก
ระหว่างสูดดมกลิ่นหอมและละเลียดชิมชา หัวข้อสนทนาล้วนเกี่ยวกับชา การเก็บรักษา วิธีปลูก ชาที่ใดมีชื่อ ชาที่ใดล้ำเลิศ สถานที่ใดบ้างที่น่าท่องเที่ยวน่าจดจำ ทุกคำล้วนเป็นเสียงพูดคุยจากทางฝั่งสตรีสกุลไป๋เป็นส่วนใหญ่ ฝ่ายสกุลถังเพียงแย้มยิ้มตอบรับถนอมคำ
โดยเฉพาะจ้าวเหว่ยแทบไม่เอ่ยสิ่งใด ใบหน้าหล่อเหลามีความเรียบเฉยออกไปทางเรียบตึง มิใคร่อยากเสวนาสักเท่าไหร่
ภายใต้ท่าทีสง่างามคงความสุภาพชน เรียวนิ้วขาวของรัชทายาทหนุ่มไล้วนอยู่ตรงถ้วยชา บ่งบอกได้ว่าเบื่อหน่ายเต็มที
ชัดเจนปานนั้น แต่หญิงสกุลไป๋กลับไม่รู้สึกรู้สา ยังคงพยายามรั้งเวลาเพื่อสนทนาต่อไป เพราะโอกาสเช่นนี้มิได้มีง่ายๆ
พวกนางสืบทราบมาว่า ระยะหลังมานี้รัชทายาทหนุ่มใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ตำหนักหลี่กุ้ยเฟย แรกเริ่มยังเข้าใจผิดคิดไปว่าจ้าวเหว่ยเกิดหลงเสน่ห์หญิงนางนั้นที่เป็นรางวัลในงานเลี้ยง ทว่าท้ายที่สุดกลับได้รู้ว่ามิใช่ เพราะอีกฝ่ายเข้ากรมทหารไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่โปรดปราน ซ้ำร้ายยังไล่เข้ากองทัพไปเสียไกล
ทุกความเคลื่อนไหวของบุรุษสูงศักดิ์ในวังหลวงมักจะถูกคุณหนูตระกูลใหญ่ล่วงรู้โดยละเอียดเสมอ กระทั่งฮ่องเต้ค้างแรมตำหนักใดโปรดปรานใครพอพระทัยนางกำนัลคนใด ยังไม่เว้น นับประสาอันใดกับบุรุษเช่นรัชทายาทหนุ่มที่มีคนสนใจทั้งแคว้น
ทุกวันจ้าวเหว่ยใช้เวลาส่วนใหญ่หลังเสร็จงานราชกิจมาอยู่ที่ตำหนักฮุ่ยเยี่ยน พวกนางสองแม่ลูกสกุลไป๋จึงมาดักรอเขาและก็ได้เจอถึงสองครั้งสองครา
มั่นใจได้ว่าจักมิให้หลุดมือเด็ดขาด
หลังจากดื่มชายังปรารถนาจะเสนอให้ชายหนุ่มหญิงสาวได้เดินเล่นในอุทยาน ทำความรู้จักให้ลึกซึ้งสนิทสนมต่อธารกำนัล
แผนการโปรยเสน่ห์ คำพูดคลุมเครือ จักถูกนำมาใช้ต่อหน้าผู้คน วิธีการผูกสัมพันธ์อันเหนือชั้นถูกวางเอาไว้เป็นฉากๆ วางหมากตามระยะเวลาที่คาดการณ์ วาดฝันไปถึงการแต่งงาน ลากยาวกระทั่งพิธีแต่งตั้งเป็นฮองเฮาเลยทีเดียว
เมื่อดื่มชาจนพอใจไป๋ฮูหยินจึงคิดจะดำเนินตามแผนการขั้นต่อไปทันที แผนนี้คือชายหญิงสูงศักดิ์ฐานะคู่ควรกำลังพากันเดินชมบุปผาในอุทยาน มีพยานรู้เห็นรอบด้าน
นางเอ่ยกับหลี่กุ้ยเฟยว่า
“ทูลพระสนม...หม่อมฉันมีเรื่องส่วนตัวจะขอคำชี้แนะจากพระสนมเพคะ”
นางมีสีหน้าลำบากใจ ช้อนตามองอย่างขออภัย “เอ่อ...ขอพระสนมโปรดเห็นแก่หม่อมฉันสักครั้งได้หรือไม่เพคะ”
ความหมายคือต้องการคุยแค่สองต่อสอง ผู้อื่นในห้องต้องออกไป
ไป๋ฮูหยินไม่รอให้ใครปฏิเสธ นางเอ่ยกับบุตรสาวข้างกาย
“ฮวาเอ๋อร์ เจ้าอยากชมดอกไม้ในอุทยานมิใช่หรือ แต่เดินคนเดียวอาจหลงทาง มิสู้ขอรัชทายาททรงไปเป็นเพื่อน”
หลินฮวารีบลุกขึ้นยืนแล้วรับคำทันที “เจ้าค่ะท่านแม่” นางมองจ้าวเหว่ยอย่างรอคอย หมายกดดันทางอ้อม
หลี่กุ้ยเฟยจำต้องเอ่ยปากอนุญาตอย่างเสียมิได้
“รัชทายาทช่วยพาน้องออกไปชมทิวทัศน์สักครู่เถิด”
ชายหนุ่มย่อมเข้าใจเจตนาของทุกฝ่าย โดยเฉพาะกับมารดาว่าไม่ต้องการมีปัญหา จึงรับคำอย่างเลี่ยงมิได้เช่นกัน
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยออกมา “หลิ่งเอ๋อร์ ข้าจะพาเจ้าไปเดินเที่ยว”
หลินฮวาหน้าคล้ำทันใด นางลืมเด็กปีศาจไปได้อย่างไร?
กลีบปากเล็กสีชมพูของลู่หลิ่งแย้มยิ้มอารมณ์ดี “เพคะ”
นางหันไปทางซูเหยา “น้าเหยา เราไปเดินเล่นกัน”
“ได้ๆ” ซูเหยารีบรับคำ
ทั้งสามคนกล่าวลาหลี่กุ้ยเฟยแล้วเดินออกไปทันที
หลินฮวาอยากจะกรีดร้องให้ดังลั่น ทว่าทำได้เพียงรีบเดินตามร่างสูงสง่าของจ้าวเหว่ยไป
หลี่กุ้ยเฟยได้แต่มองตามไม่อาจกล่าวสิ่งใด
ไป๋ฮูหยินแย้มยิ้มมั่นใจ
ฝีมือของบุตรสาวย่อมไม่มีคำว่าผิดหวัง...
***
โหลดนิยายเรื่องนี้ได้แล้วที่ >>> mebmerket
วิธีการสั่งซื้ออีบุ๊คจาก meb คลิก >>> สั่งซื้อจาก mebmarket
กรณีเจอปัญหาคลิกที่นี่ >> Contact us
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น