คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ไม่เข้าใจ 4
หลังจากนั้น เจียหรู๋ก็พูดคุยกับบุตรสาวอีกหลายประโยค สอนสั่งเรื่องการครองเรือน ปิดท้ายด้วยการกำชับว่า ต้องกลับไปยกน้ำชาตามประเพณี แสดงความกตัญญู อย่าได้ละเลย
ไม่นาน...เจียหรู๋ก็พาฮูหยินผู้เป็นพยานทั้งสี่จากไป
ซานซานยืนมองทุกคนอย่างเย็นชา ในใจให้รู้สึกหงุดหงิดไม่เบาที่ไม่อาจฆ่าใครได้ง่ายดายเหมือนกาลก่อน พวกมันถึงได้เข้ามายุ่มย่ามน่ารำคาญเช่นนี้
ชั่วขณะที่กำลังโกรธกรุ่น ในใจพลันบังเกิดความรู้สึกหนึ่ง
ซานซานรับรู้ได้ว่าร่างนี้ยังคงมีความเจ็บปวดฝังแน่น
ชิงหลินคนเก่ารักคู่หมั้นนามจางฉวนมาก นางเสียใจมากที่ถูกชายคนรักหักหลัง และที่ตัดสินใจปลิดชีพตนก็เพราะระลึกได้ว่าทุกสิ่งที่ถูกกระทำล้วนเป็นเพราะคนในครอบครัวรวมหัวกัน
ฝ่ามือเรียวเล็กยกขึ้นมากอบกุมที่หน้าอกด้านซ้าย เรียวคิ้วงามขมวดมุ่น หัวใจของซานซานกำลังปวดแปลบยากระงับ
วิญญาณของนางเข้าร่างชิงหลิน แม้ความคิดสติปัญญาจะเป็นของนาง หากแต่ความรู้สึกแท้จริงของชิงหลินยังคงไหลวน
ซานซานในยามนี้เป็นชิงหลินอย่างไม่อาจปฏิเสธได้
กาลก่อนเรื่องราวเลวร้ายอันใดล้วนไม่เคยอยู่ในสายตาของซานซาน หากแต่ยามนี้เรื่องยิบย่อยเท่าฝุ่นผงกลับสะกิดบาดแผลในใจของชิงหลินได้อย่างง่ายดาย และมันกำลังรบกวนสมองของซานซานอย่างไม่น่าให้อภัย
หญิงสาวหลับตา ระบายลมหายใจออกช้าๆ กำหนดจิตใจให้สงบเยือกเย็น อึดใจก็เดินเข้าเรือน มองหากระดาษกับหมึกและพู่กัน
ซานซานเดินไปมาอยู่หลายก้าว หาอยู่นานก็ยังไม่เจอ จึงฉุกคิดได้ว่า เจ้าของเรือนเป็นเพียงชายหนุ่มยากจนแถมพิการ จะมีสิ่งของเหล่านั้นได้อย่างไร มิใช่บ้านบัณฑิตสักหน่อย
หญิงสาวจึงล้มเลิกการหากระดาษ แล้วมองหาไม้ไผ่แทน ทว่าลำปล้องที่เรียบลื่นยังต้องใช้น้ำหมึกกับพู่กันอยู่ดี
ในเมื่อไม่มีก็ล้มเลิกความคิดอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปในห้องครัว เห็นสามีกำลังทำกับข้าวด้วยตนเอง นางคลี่ยิ้มให้เขาก่อนเข้าไปที่เตาไฟ เขี่ยถ่านออกมา รอให้เย็นตัว ระหว่างที่รอก็มองหาแผ่นไม้เนื้อหยาบหน้ากว้าง เมื่อได้มาแล้วก็ปัดมือไล่ฝุ่น จากนั้นก็ใช้ถ่านสีดำนั่งเขียนอะไรยุกยิกลงบนแผ่นไม้เนิ่นนาน
จ้าวเหว่ยมองตามการกระทำอันแปลกประหลาดนั้นนิ่งๆ แววตาคมดำราบเรียบไร้ระลอกคลื่นเคลื่อนไหว ไม่เผยตัวตนว่าอยู่ในอารมณ์ใด ไม่ทักไม่ถาม เพียงเห็นนางขีดเขียนเส้นตาราง ลากเส้นระโยงระยาง มีแผนผังบางอย่าง เนิ่นนานก็มิได้เอ่ยสิ่งใด รอจนอีกฝ่ายหยุดเขียน ก็ได้ยินเสียงนางเอ่ยว่า
“เสร็จแล้ว ค่ายแปดทิศขจัดมารของข้า”
ค่ายกลนี้คือหนึ่งในกับดักมิให้ศัตรูกล้ำกรายเข้าใกล้สำนักของซานซานเมื่อชาติก่อน
หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มแล้วคลี่ยิ้มร้ายกาจพลางเปิดปากอธิบายอย่างฉะฉานว่า
“เหย่หนิวของข้าไม่ต้องห่วง ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่อาจเข้ามาวุ่นวายกับพวกเราสองสามีภรรยาถึงที่เรือนได้อีก หากมันผู้นั้นกล้าก้าวเท้าเข้ามา รับรองได้ว่าแขนขาต้องขาดจนเลือดสาดแน่”
กล่าวจบก็ยกยิ้มชั่วร้ายแวบหนึ่งก่อนลุกขึ้นแล้วเดินออกนอกเรือนหายตัววับไป
อีกครั้งที่จ้าวเหว่ยได้แต่มองตามอย่างไม่เข้าใจ
นี่เขาแต่งงานกับสตรีแบบใด?
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น