คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #96 : ตอนที่25 ตัดสินใจ 4
ชายแดนทางใต้หน้าด่านเทียนเหมิน
ศึกปราบปรามชนเผ่ารุกรานสิ้นสุดลงแล้ว ผลกำชัยตกเป็นของฝ่ายจ้าวเหว่ยดังคาด ทว่าชนเผ่าพวกนี้ทั้งป่าเถื่อนต่ำช้าและเจ้าเล่ห์เพทุบายเหนือชั้น ต้องเหน็ดเหนื่อยซ้อนแผนหลายขั้นกว่าจะชนะศึกได้ ทั้งยังต้องแลกมาด้วยหยาดเหงื่อและหยดเลือดมากมาย ทหารบาดเจ็บสาหัสนับไม่ถ้วน กระทั่งองค์รัชทายาทยังต้องนอนรักษาตัวในเรือนพักของจวนเจ้าเมืองถึงสามวัน
ห้องพักหรูหรา เครื่องเรือนประณีตครบครัน ผ้าม่านระย้าถูกรวบผูกไว้สองฝั่งข้างเตียง บนเตียงหนานุ่มบุรุษหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นนั่ง แผ่นหลังเหยียดตรงคงความสง่างามน่าเกรงขาม สีหน้าเย็นชา สายตาล้ำลึกดุจก้นทะเลสาบ แม้กรำศึกหนักติดต่อกันหลายวัน แต่กระนั้นความหล่อเหลากลับมิได้ลดทอนลงเลย
จ้าวเหว่ยปรายสายตามองเจ้าของมือนุ่มนิ่มที่กำลังเอื้อมขึ้นมาแตะบนเรือนกายเปล่าเปลือยท่อนบนของเขา ได้ยินเสียงแว่วหวานกล่าวแผ่วเบาให้รู้สึกรัญจวนใจว่า
“รัชทายาททรงนอนลงเถิดเพคะ หม่อมฉันจะปรนนิบัติให้อย่างดี จะไม่หนีไปไหนทั้งนั้นเพคะ”
เจ้าของวาจาน่าฟังนี้ทำท่าทางเอียงอาย ขบกลีบปากล่างจนแดงก่ำ ลมหายใจสะดุดเป็นบางครั้ง คล้ายตื่นเต้นยินดีอย่างยิ่ง นางเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงยั่วยวนความหมายลึกซึ้ง
“ขอพระองค์ทรงเมตตาหม่อมฉันด้วยเพคะ เพราะนี่คือครั้งแรก” ยิ่งเอ่ยใบหน้างดงามนวลผ่องยิ่งแดงปลั่งดั่งผลอิงเถา
“เจ้าเป็นใคร?”
จ้าวเหว่ยถามเสียงขรึม หรี่ตาลงมองฝ่ามือที่บังอาจมาแตะต้องตัวเขา
เจ้าของฝ่ามือเห็นสายตาปานมีดคมจับจ้องประหนึ่งกำลังกรีดเฉือนข้อมือตน จึงชะงักค้างนิ่งงัน ค่อยๆ ดึงมือกลับ แล้วถอยหลังมายืนสำรวมอยู่ห่างจากเตียงนอนราวห้าก้าว กล่าวพึมพำว่า “หม่อมฉันจิ่วเมย บุตรสาวคนเล็กของเจ้าเมืองจิ่ว ได้รับมอบหมายให้มาดูแลองค์รัชทายาทจนกว่าจะหายดีเพคะ”
จ้าวเหว่ยโบกมือให้อีกฝ่ายหยุดพล่าม พลางเอ่ยเสียงต่ำ
“ข้าหายดีแล้ว กลับไปเรียนบิดาเจ้าตามนั้น ไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้าอีก”
แม่นางจิ่วเมยได้ฟังพลันแข็งค้างไปทั้งร่าง ความหวังที่จะได้ติดตามเข้าวังพังทลายไปสิ้น
“แต่...แต่ท่านพ่อบอกว่า หากหม่อมฉันดูแลพระองค์จนหายดี หม่อมฉันจะได้...” นางละล่ำละลักทวงความดีความชอบ
จ้าวเหว่ยลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง เขาตัวโตมากกว่าเมื่อห้าปีก่อนยิ่งนัก เส้นเสียงที่เคยแหบพร่าเพราะลำคอถูกทำลายก็หายดีเป็นปลิดทิ้ง เมื่อเปล่งวาจายามอารมณ์ดีจึงทุ้มต่ำน่าฟัง ทว่าหากอารมณ์ไม่ดีกลับทรงอำนาจปานฟ้าถล่ม
“ไสหัวไป!”
จิ่วเมยสะดุ้งเฮือก รีบรวบกระโปรงพร้อมวิ่ง มิทันได้ใส่ใจต่อจริตมารยา พลันนั้นอู๋เจี๋ยก็พุ่งพรวดเข้าประตูห้องมา กระแทกเข้ากับสาวงามจนล้มคว่ำ
หมดกัน!
“โอ๊ะ!” อู๋เจี๋ยถามอย่างใสซื่อหน้าตาย “แม่นางไยลงไปนอนแผ่น่าเกลียดเช่นนั้น”
บุตรสาวของท่านเจ้าเมืองยามนี้ ไม่มีเหลือสภาพสตรีชั้นสูงเลยแม้แต่น้อย นางล้มคะมำกระโปรงเปิดในท่วงท่าน่าอายต่อหน้าบุรุษถึงสองคน โอกาสที่จะได้เข้าวังหมดสิ้นแน่แล้ว
นางตะเกียกตะกายลุกขึ้นปิดหน้าร้องไห้วิ่งจากไปทันที
อู๋เจี๋ยยังคงยืนงง แต่ปากกลับบ่นพึมพำ
“เป็นถึงคุณหนูสูงส่ง ช่างทำตัวไม่เหมาะสมเอาเสียเลย ต่อหน้าบุรุษแท้ๆ”
***
โหลดนิยายเรื่องนี้ได้แล้วที่ >>> mebmerket
วิธีการสั่งซื้ออีบุ๊คจาก meb คลิก >>> สั่งซื้อจาก mebmarket
กรณีเจอปัญหาคลิกที่นี่ >> Contact us
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น