คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 6 (2/2)
บทที่ 6
นายช่าง
ศาลาเซียวเหลียน
หลังจากหมิ่งหลานรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อยก็ถึงเวลาจิบชายามบ่าย วันนี้จิ้นอ๋องออกไปราชการแต่เช้ายังไม่กลับมา ทำให้นางอยู่ว่างๆ ตลอดทั้งบ่าย แต่ก็มีลี่จูมารายงานว่า ช่างไม้ที่นางได้มอบหมายให้ทำเครื่องเรือนในห้องทำงานของหมิ่งหลาน ได้มาขอเข้าเฝ้า หมิ่งหลานตอบอนุญาตทันที อย่างน้อยการทำงานของนางจะได้ไม่ทำให้นางเบื่อหน่ายตลอดทั้งบ่าย
"พระชายาเพคะ ช่างไม้มาขอเข้าเฝ้าเพคะ"
"ให้ไปรอที่เรือนรับรอง เดี๋ยวข้าตามไป"
เรือนรับรอง
"ถวายพระพรพ่ะย่ะค่ะ"
"ลุกขึ้นเถิด มีความคืบหน้าอย่างไร ท่านถึงได้มาโดยไม่แจ้งล่วงหน้า"
"กระหม่อมได้ดำเนินการ เครื่องเรือนที่พระชายาได้ออกแบบไว้แล้วดำเนินการไปแล้วหนึ่งในสี่ส่วน"
หลี่ซานอิ๋นเป็นอดีตผู้ช่วยช่างไม้หลวงผู้มากฝีมือ ไม่กี่ปีก่อนได้ลาออกมาเปิดกิจการของตนเอง เพื่อหาความสุขสุดท้าทายในชีวิต โดยผลงานที่เขาทำเป็นไปตามความต้องการของลูกค้า ที่ไม่ซ้ำกันในแต่ละแบบ เขามีบุตรชายหนึ่งคนชื่อ หลี่ซานอี้ อายุยี่สิบต้นๆ ซานอี้จะเป็นคนสานต่องานทุกอย่างต่อจากเขา
"ก็ดีแล้ว พยายามเร่งมือต่อไป แล้วนั่นใคร"
"อ๋อ กระหม่อมขอแนะนำ นี้บุตรชายของกระหม่อมหลี่ซานอี้ กระหม่อมมอบหมายให้เขามารับใช้พระชายาแทนกระหม่อม"
หมิ่งหลานที่กำลังฟังความคืบหน้าของงาน จากหลี่ซานอิ๋น ดวงตากลมโตก็มองไปยังชายหนุ่มดูเป็นคนสุภาพเรียบร้อย หลี่ซานอี้ใส่ชุดสีน้ำเงินคาดเอวหนาด้วยหนังสีดำมีโลหะสีเงินประดับอยู่ที่คาดเอวสีดำ
"นายช่างหลี่ ท่านก็อายุมากแล้ว หากบุตรชายท่านมีความสามารถข้าก็ยินดี"
"ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ พระชายาที่ให้โอกาสกระหม่อม"
"งั้นมาเริ่มงานกันเถอะ" หลังจากคุยงานเรื่องแบบแปลงของโรงเรือนที่จะมาปรับปรุงให้เป็นห้องทำงานของหมิ่งหลานได้สักพัก พวกเขาก็ย้ายสถานที่ไปยังโรงเรือนจริง เพื่อปรับแก้ไขและทำความเข้าใจให้ตรงกับความต้องการและสามารถใช้งานได้จริง หมิ่งหลานพบว่าหลี่ซานอี้คนนี้ถึงยังเป็นคนที่อายุไม่มาก แต่ก็จริงจังกับการทำงาน หากได้คบเป็นสหายคงดีไม่น้อย ในภายภาคหน้านางคงมีเรื่องให้เขาช่วยอีกหลายอย่าง
"อีกประมาณครึ่งเดือนจะเสร็จหรือเปล่า"
"แล้วเสร็จแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ"
"ดีมาก ข้าจะไม่อยู่ครึ่งเดือน ข้าหวังว่าข้ากลับมาทุกอย่างต้องเรียบร้อย"เมื่อหมิ่งหลานได้สรุปงานในส่วนต่างๆ และได้มอบหมายให้พ่อบ้านดูแลต่อ เพราะนางต้องออกเดินทางพรุ่งนี้แล้วคงไม่มีเวลามาดูแลด้วยตัวเอง แต่นางก็ได้แจ้งหลี่ซานอี้ไว้ว่าหากมีปัญหาอะไรก็ติดต่อนางได้เลย ในระหว่างที่นางไม่อยู่ ก็ส่งคนไปหานางที่เทียนจินได้ตลอด หมิ่งหลานไม่ลืมที่จะกำชับว่างานต้องแล้วเสร็จก่อนที่จะกลับมาจากเทียนจิน เพราะนางจะได้เริ่มงานได้เลย
เรือนหู่
จิ้นอ๋องกลับมาจากวังหลวงในเวลาพลบค่ำ เมื่อถึงจวนหย่งจื่อก็ตรงดิ่งไปที่ห้องหนังสือทันที หย่งจื่อจัดการงานเอกสารจนดึกดื่นทุกวัน เขาไม่ได้ไปหา หมิ่งหลานหลายวันแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะละเลยนาง จึงสั่งองครักษ์ที่เขาให้ติดตามหมิ่งหลานต้องมารายงาน ว่าวันนี้นางทำอะไรบ้าง
"เรียนท่านอ๋องวันนี้นายช่างหลี่ พร้อมคุณชายหลี่ซานอี้มาพบพระชายา ดูเหมือนพระชายาจะสนใจความสามารถของคุณชายหลี่อยู่มากพ่ะย่ะค่ะ"จิ้นอ๋องที่กำลังอ่านปัญหาของค่ายฝึกอยู่ถึงกับละสายตามามองที่องครักษ์ หมิ่งหลานสนใจหลี่ซางอี้งั้นรึ
"หึ" ไปได้แล้ว"
ยามจื่อ (23:00-00.59 น.)
หมิ่งหลานพยายามข่มตานอนมาหลายคืนแล้ว นางเหมือนนอนหลับไม่สนิท คงเป็นเพราะใครบางคนไม่มานอนกอดนางหลายคืนแล้ว คงมัวแต่ยุ่งงาน คืนนี้ หมิ่งหลานจะไม่ทนอีกต่อไป นางเลยตัดสินใจเปลี่ยนชุดคลุมให้หนาขึ้น หมิ่งหลานสั่งให้ถิงถิงไปต้มน้ำขิงมาให้ถ้วยหนึ่ง จากนั้นนางก็ไปเข้าเฝ้าจิ้นอ๋องที่ห้องหนังสือ
"ท่านอ๋อง พระชายาขอเข้าเฝ้าเพคะ"
"ให้นางเข้ามา"
"ถวายพระพรเพคะ จิ้นอ๋อง" หมิ่งหลานย่อตัวถวายคำนับก่อนที่จะถือถ้วยน้ำขิงร้อนๆ เดินขึ้นไปนั่งบนตั่งไม้ตัวเดียวกันกับจิ้นอ๋อง นางวางถ้วยน้ำขิงไว้ข้างๆ ก่อนจะสำรวจกองเอกสารบนโต๊ะ ทั้งที่ยังไม่ได้จัดการ และจัดการเรียบร้อยแล้ว วางเป็นระเบียบเรียบร้อยสมกับเป็นเขา
"ดึกดื่นปานนี้แล้วเจ้าทำไมไม่พักผ่อน" หย่งจื่อวางมือจากเอกสารตรงหน้าแล้วหันมาสนใจหมิ่งหลานแทน
"รู้ด้วยหรือเพคะ ว่าดึกดื่นแล้ว ควรเป็นเวลาพักผ่อน" หมิ่งหลานหน้าง้อเล็กน้อย ประชดกลับไปว่าเวลานี้ท่านควรพักได้แล้ว
"เดี๋ยวนี้ยอกย้อนเก่งขึ้นนะ"
"หม่อมฉันเปล่าซะหน่อย แค่เอาน้ำขิงมาให้เฉยๆ" หมิ่งหลานทำหน้ายิ้มแป้นกลบเกลื่อนจุดประสงค์ที่แท้จริง
"แน่ใจ" หย่งจื่อจ้องใบหน้านวลที่ยิ้มจนตาหยีเหมือนเด็กๆ ใบหน้าที่แสนเย็นชากระตุกคิ้วเป็นเชิงถาม
"ก็...ว่าจะอยู่ปรนนิบัติสักหน่อย ค่อยกลับ"
"ทำไม ไม่มีข้าเจ้านอนไม่หลับรึ" หย่งจื่อเจ้าของใบหน้านิ่งเรียบจ้องหมิ่งหลานอย่างกดดัน สุดท้ายหมิ่งหลานก็ได้แต่หลบสายตาคมนั้น เลี่ยงตอบตรงๆ ว่านางนอนไม่หลับถ้าไม่มีเขาเท่านั้นเอง
"เปล่า ไม่มีท่านหม่อมฉันหลับสบายจะตาย เตียงทั้งหมดเป็นของหม่อมฉันไม่มีใครมานอนเบียด" แต่พอถูกหย่งจื่อจับได้ คนที่รู้ความคิดนาง ทำให้หมิ่งหลานรีบปฏิเสธตาโต หย่งจื่อเมื่อได้ยินถ้อยคำที่ไม่เข้าหู จึงใช้มือหนาดึงหมิ่งหลานขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง ก่อนที่จะโน้มตัวลงประกบจูบลงบนริมฝีปากบาง ฟันขาวของหย่งจื่อก็ขบกัดริมฝีปากล่างก่อนจะสอดลิ้นเรียวยาวเข้าไปสำรวจ
"อื้ออออ"
"งั้นกลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้เดินทางแต่เช้าห้ามสายเด็ดขาด" หย่งจื่อถอนใบหน้าออกมา มือหนาก็จับประสานกันกับมือเรียวเล็กของหมิ่งหลาน ก่อนจะบอกให้นางกลับไปนอน หย่งจื่อจะได้มีสมาธิทำงานต่อ
"ไม่เอาหม่อมฉันจะตื่นสายๆ เลย" หมิ่งหลานใช้มือข้างที่ว่างอยู่คล้องไปที่ต้นคอของหย่งจื่อ พร้อมทำท่าที่ประชดประชันเหมือนเด็กน้อยกำลังงอนอยู่ และยังเอนตัวไปซบกับอกแกร่งอย่างออดอ้อน
"หมิ่งหลานข้าทำงานอยู่นะ เจ้าไปนอนได้แล้ว" หย่งจื่ออมยิ้มมุมปาก นี้เขากำลังทำอะไรอยู่ หัวใจเขาถึงได้พองโตกับท่าทางอ้อนๆ นี้
"หึย ก็ได้ งั้นหม่อมฉันนอนตรงนี้" หมิ่งหลานอยากจะยอมแพ้แล้วกลับเรือนไปนอนเดี๋ยวนี้เลย แต่นางคงนอนไม่หลับอีกเหมือนเคย หมิ่งหลานเลยตัดสินใจขยับตัวลงจากตักของหย่งจื่อ แล้วเปลี่ยนมาเป็นโน้มตัวลงนอนหนุนตักของหย่งจื่อแทน ใบหน้ามนเข้าไปซุกหน้าของท้องของหย่งจื่อ ทำให้หมิ่งหลานได้กลิ่นหอมอ่อนผสมผสานกับกลิ่นของบุรุษเพศมันทำให้นางผ่อนคลาย
"เจ้านิ ดื้อดึงที่สุด"
"เงียบเลยหม่อมฉันจะนอนแล้ว"
"มานอนตรงนี้ไม่กลัวข้าปวดขาหรือไง"
"ไม่กลัว ท่านแข็งแรงจะตาย แค่หัวหม่อมฉันทำอะไรท่านไม่ได้หรอก" หย่งจื่อได้แต่ส่ายหัวไปมากับความดื้อของนาง เขามองสำรวจใบหน้าเลื่อนลงไปยังเรือนร่าง วันนี้ถึงนางจะใส่ชุดคลุมที่ดูหนาแต่เขาก็ดูออกว่าเสื้อผ้าที่นางใส่ชุดตัวในไม่เกินสองชั้นแน่นอน พลังงานบางอย่างในตัวเขาเหมือนถูกกระตุ้น แต่พอกลับมามองใบหน้าหมิ่งหลานที่กำลังหลับสนิท ความอยากนั้นคงเป็นเขาเองที่ต้องอดกลั้นมันเอาไว้ หย่งจื่อโน้มตัวลงไปจูบเบาๆ ที่กระหม่อมของหมิ่งหลานอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะกระซิบที่หูนาง โดยที่หมิ่งหลานไม่มีโอกาสได้ยิน
จุ๊บ
"หึ วันนี้ข้าตามใจเจ้า วันหน้าเจ้าต้องตามใจข้า"
ฝากสนับสนุนนิยายทั้งสองเรื่องด้วยนะคะ
กดที่นี้เพื่อโหลดเลยจร้า #ชายาอ๋องไร้ใจ
กดที่นี้เพื่อไปหน้านิยายเลยคะ #กรงรักเลือดมังกร
#มาแล้วนะ #เมียมาอ่อยแล้วหลับ #เริ่มติดเหรียญตอนหน้านะ
#เม้นใหเกำลังใจหน่อยนะ
ความคิดเห็น