คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #176 : 9 core online ตอนที่114 หน่วยลาดตระเวน [2/2]
อนที่ 114 ่วที่ 2
หน่วยลาระเวน
พวเาหลบอยู่ใ้ินเป็นเวลาว่าสิบนาที ะวันทราบาทอีว่าุที่พวเาหลบอยู่ือท่อระบายน้ำ ส่วนเรื่อัรที่เห็น้านบนแท้ริแล้วือเรื่อสูบน้ำนั้นเอ
เวนยัรายานสถานาร์อยู่เรื่อยๆ อนนี้รถถัศัรูเลิ้นหาพวเาแล้ว มันเ็บาหุ่นสำรวแล้ววิ่ลับไปยัานที่มั่นที่อยู่ห่าออไปหลายิโล
“พวรถถัไปันหมแล้วะ แู่เหมือนำนวนหุ่นสำรวะเพิ่มมาึ้น” เวนรายาน
พวเาัสินใออมาาที่่อน และลับึ้นมาบนถนนอีรั้ ะวันหันไปมอนอื่นๆและรู้สึว่าพวเามีำนวนมาเินไป อาถูหุ่นสำรวพบเอาไ้่ายๆ
“เราวระมีุ่อนัว เป็นที่ที่สามารถมอเห็นไ้รอบทิศและมีทาหนีหลายทา พวเราเินทาับแบบไปๆหยุๆแบบนี้ไม่ไ้”
ทอีพูึ้น “มีอยู่สถานที่หนึ่ อาใ้เป็น่อนไ้”
“พาไปเลย” ะวันล
พวเาออเินทาัน่อ และ้วยวาม่วยเหลืออเวน ทำให้พวเาสามารถหลบารรวพบอหุ่นสำรวที่บินอยู่เ็มพื้นที่ไ้อย่าราบลื่น - - นระทั้พวเามาถึยัสถานที่่อนัว
เป็นึสูหั้น ที่ั้นบนสุสามารถมอเห็นพื้นที่รอบๆไ้ รวมทั้ยัมีทาหนีมามาย ไม่ว่าะเป็นถนนให่้านหน้า อยเล็ๆ้านหลั และที่ใ้อาารยัมีท่อระบายน้ำผ่านอี้วย ถือเป็นทำเลทอในาร่อนัว
พวเารวมัวันอยู่ที่ั้นหึ่เป็นั้นบนสุอัวอาาร ะวันมอออไปนอหน้า่าและเห็นวิว 360อศารอบๆัว ทอีให้ลูน้อสอนึ้นไปบนาษฟ้า แล้วส่อล้อรวูรอบๆ
“พี่ะวันะ” เวนเรียเาผ่าน่อสนทนา
“ว่าไ”
“เวนเออะไรีๆ้วยหล่ะ”
“เธอเออะไรอย่าั้นหรอ”
“มีลุ่มนในุาวสีาว ำลัสำรวหาบาอย่าอยู่ะ”
“พวเาูเป็นภัยับพวเราไหม”
“พวุาวูไม่เป็นภัย แ่พวทหารที่ิามมา้วยนี้สิ ูไม่่อยน่าบเท่าไหร่”
“เป็นนัวิทยาศาสร์ พวเาำลัสำรวหาอะไรอยู่แน่ๆ เธออย่าบินเ้าไปใล้นัล่ะ เี๋ยวะถูพวเาพบเอา” ะวันหันไปถามทอี “แล้วเราวรระวัพวนัวิทยาศาสร์หรือเปล่า?”
“นัวิทยาศาสร์ที่ทำานนอำแพมีอยู่สอประเภท” ทอีอธิบาย “ประเภทแรือนัวิทยาศาสร์อสีลรีทัน พวนี้เรา้อระวั เพราะพวเาเอ็ไม่่าไปาทหารอสีลรีทัน ที่มอเห็นพวเราเป็นศัรู - - ส่วนอีประเภทือนัวิทยาศาสร์อนาโวริส ลุ่มนี้ส่วนให่ถูบัับให้ทำานให้สีลรีทัน ไปไหนมาไหนเอไม่ไ้ ใ้ีวิไม่่าานัโทษในุ” ทอีมีใบหน้าเศร้าๆ ะวันรู้สึว่ามีบาอย่าอยู่ในใอเา
“มีอะไรอย่านั้นหรือรับ”
“ลูสาวอผม เธอถูพวสีลวบุมัว บัับให้ทำานให้”
“ลูสาวอุื่ออะไรหรือ...”
“สร้าทอ”
“แล้วเธออยู่ที่ไหนหรือรับ”
“ศูนย์วิัยที่ 3”
“เป็นศูนย์เียวับที่พวเราะไปเลยไม่ใ่หรือรับ” ะวันประหลาใ “ทำไมุไม่บอผม... ผมะไ้่วยเธอ”
“ผู้เล่นมีานให่้อทำ แ่าร่วยพวนาน็ลำบามาแล้ว”
“ผม่วยลูอุไ้...” ะวันอบเสียแ็ “ยัไ็ะ่วย...” พูบ็มอไป้านนอหน้า่า มอไปยัเมือร้าที่ไร้ีวิ “แ่ผมยอมรับว่าเวสนี้มันยาริๆนั้นแหละ นาแ่อนนี้พวเรายัทำไ้แ่หลบๆ่อนๆ”
“ะทำยัไีน่า” ะวันออ พร้อมับเาะนิ้ว
“พี่ะวัน...” าวเรียเา ูเหมือนเธอะเหนียมอายมาเสียนพูอะไร็เบาไปหม
“อะไรหรอ...”
“ให้าวออไปสำรวที่ศูนย์วิัย่อนไหมะ แล้ว่อยมาวาแผนันอีที”
ะวันโบมือปิเสธ “ันะไม่ให้ใรไปเสี่ยนเียวเป็นอันา”
“แ่พี่ะวัน าวยินีนะะ”
ะวันส่ายหัว
“ะ ะ าวอโทษ” เธอทำท่าเหมือนะร้อไห้ นั้นทำเอาะวันใ
“พี่ทำอะไรให้เธอเสียใหรอ... ือ - - าว พะ พะ พี่... ไม่ไ้ั้ใ อโทษนะ” ะวันไม่รู้ะทำอย่าไรี ท่าทาเรียๆอเาทำเอาเธอถึับเรียไป้วย เาอยาลูบหัวอเธอแ่็ไม่ล้าทำ
“าวผิเอที่ไปวนพี่ และอีอย่าาวพูอะไรไปโยไม่ิ อโทษ้วยนะะ” าว้มเล็น้อย
“เปล่าเลยาว... ปิพี่ะทำามำสั่นอื่นลอ พอไ้มาุมทีมเอพี่็รู้สึว่าัวเอ ทำอะไรไม่ถู...” ะวันพูโหเพื่อให้เธอสบายใ (ทั้ที่ริๆแล้ว ในอีอนเป็นผู้เล่นอันับหนึ่ เาเยุมผู้เล่นเป็นอทัพ)
“สวัสีะ” เสียผู้หิัึ้นที่หน้า่า
“หุ่นสำรว!” พวรีพาวลุพรวึ้นาพื้น แล้วส่อปืนไปยัหุ่นสำรวที่ลอยอยู่้านนอ
“เี๋ยวๆ! อย่ายิ นี้เวนเอ” เป็นเสียอเวน แ่ทำไมึออมาาหุ่นสำรวไ้ละ
“เี๋ยว่อนทุน” ะวันวิ่ไป้านหน้า ใ้ร่าายัวเอยืนบัปาระบอปืนไว้ “นั้นนในปาร์ี้อผม อย่ายินะ” ่อนะหันไป้านหลั “เวนเธอเล่นอะไร”
“เปล่าเล่นนะะ นี้มันเป็นารพราัว” เสียเวนัออมาาหุ่นสำรว แ่เมื่อมอูีๆแล้ว หุ่นสำรวนั้นบุบบี้ วาอมันไม่มีแสไฟ และที่อยู่้านหลัือลำัวอนที่ำลัระพือปี
“ถอออเลย เธอทำนอื่นเาใไปหมรู้ไหม”
ปาระบอปืนลลสู่พื้น พวรีพาวเห็นแล้วว่านั้นไม่ใ่หุ่นสำรว เป็นเพียาที่เวนนำมาสวมไว้บนหัวนอเธอ
พรึบ... เวนบินเ้ามาแล้วลเหยียบบนพื้นใล้ๆับะวัน ฟิ๊... ร่าเวนลับลายเป็นนอีรั้ หุ่นสำรวที่เยสวมอยู่บนหัว็หล่นลมาบนพื้น
ะวันอุ้มมันึ้นมา เามอไปหมุนาอมันมอให้แน่ใว่ามันพัรบทุส่วน “ิยัไึเอามันไปสวมห๊ะ”
“แหม... พี่ะวัน เวลาเราแฝัวในศัรู เรา้อทำัวให้ลมลืนับพวศัรูไม่ใ่หรือะ”
“้วยารสวมเ้านี้เนี้ยนะ” ะวันิ้มนิ้วไปบนหุ่นสำรว
“เวนเอมันบนถนน เลยเอามาสวม เพื่อะไ้เป็นพวเียวับมัน”
“มันไม่เห็นเธอเป็นพวเียวับมันหรอนะ... ัวับหัวไม่เ้าันอย่าแร... เอ๊ะ...” ะวันเิุใึ้น
“มีอะไรหรอะ...” เวนท่าทาสนอสนใ
“พวนัวิทยาศาสร์พวนั้นยัอยู่ไหม” ู่ๆเา็นึถึพวนั้นึ้นมา
“อยู่ะ อยู่อีสัพัเลยละ เห็นพวนี้ยืนโม้อะไรันอยู่็ไม่รู้”
“ไ้ารละ...”
“ไ้... อะไร... ั้นหรอะ”
“เราไปสวมหน้าาัน” ะวันล่าว ส่วนเวนทำหน้าๆ
“ลมลืนอย่าที่เธอบอไ”
“อ๋อ... เ้าใแล้ว เ้าใแล้ว”
.... บอน ... 2/2
ความคิดเห็น