คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #199 : 9 core online ตอนที่131 น้ำตาของมาย
อนที่ 131
น้ำาอมาย
ะวัน เอมมี่ มาย สร้อยทอ และ๊อเอร์สเลออเินทาไปยันอำแพ เมื่อึ้นมาาสถานีใ้ินเ้าสู่ห้าร้า พวเา็พบับทอี ทอีี้ใหู้ยานพาหนะที่ะพาพวเาเินทา มันเป็นรถหล้อ ลัษะล้ายรถู้ หลัาิั้แผโล่าเลล์ไปลอวามยาวอัวรถ
รถันนี้มีื่อว่า “มูฟอะโบฟ” เป็นรถที่ับเลื่อน้วยพลัานไฟฟ้า วิ่ไ้ทั้อนลาวัน และอนลาืน เป็นเทโนโลยีสะอาไร้มลพิษ
รถมูฟอะโบฟเลื่อนัวออาห้า ผ่านาเมือร้าไปามถนนสายเปลี่ยว
่อมารถไ้ออมายันอเมือ ึ่เป็นป่าสุลูหูลูา รถอพวเาวิ่อยู่บนถนนเส้นหนึ่ เป็นถนนที่ถูทิ้ร้าและไม่ไ้ถูรวสอบโยศัรู ทำให้รถวิ่ไปไ้เรื่อยๆโยไม่้อถูศัรูรวพบ
ทอีเล่าว่า ลุ่มรีพาวใ้เส้นทานี้ในารเินทาระหว่าเมือสนิมเหล็ับเมือนาโวลิส ระยะทาว่าห้าสิบิโลเมร
รถมูฟอะโบบเลื่อนที่้วยวามเร็วอันน่าทึ่ แม้เรื่อยน์มันะใ้พลัานไฟฟ้า แ่สามารถทำวามเร็วไ้ถึ 150 ม/ม และยันิ่มอย่าับรถหรูราาแพ
ใ้เวลาสอั้วโมไปับภาพทิวทัศเิมๆ นในที่สุพวเา็มาถึเมือสนิมเหล็
มีลุ่มนมารอรับพวเา พวนี้วิ่เ้ามาพร้อมับพู้วยน้ำเสียแื่น
“แย่แล้วท่านทอี พวสีลรีทั่นนำอำลัเ้ามาในัวเมือ ไล่วาล้าพลัานาพวาวบ้าน ใรมีพวแบเอร์รี่ไว้รอบรอะถูลโทษ อนนี้มีาวบ้านโนับไปว่าสอร้อยนแล้ว”
“อะไรัน นี้พวมันะะไม่ให้เรามีพลัานใ้ันเลยหรือไ” ทอีอารม์เือ
ลูน้อรายาน่อ “มันู่ว่าหาไม่ยอมบอที่่อนอพวรีพาว มันะหยุแ่ายอาหาร และับไฟโรพยาบาล”
“ไร้หัวใเินไปแล้ว... อนนี้พวอเราเป็นยัไบ้า”
“สถานาร์ไม่ีเลยอรับ ท่านปีเอร์ำลัพานอื่นๆหลบออไปนอเมือเพื่อรอูท่าที”
“พ่อ” มายพูออมาเบาๆ
“แล้วพวมันมาันมานาไหน” ทอีถาม้วยน้ำเสียเร่เรีย
“พวมันยมาหนึ่อพัน ประอบ้วยทหารหนึ่พันนาย รถยานเราะสอร้อยัน รถถัห้าสิบัน และสีลมาร์อีห้าัว เป้าหมายอพวศัรูือวาล้าลุ่มรีพาวให้สิ้นา”
“พวมันัเ็มใส่พวเราเลยนิหน่า” ทอีิ้วมว
“แล้วเราะทำยัไัน่อีรับ”
“ันะไป่วยปีเอร์อีแร ส่วนนายับรถพาพวเาไปยับ้านอ๊อเอร์พิทัษ์”
“รับ” ายนนั้นอบรับำสั่
“แล้วลูายอันละ เาอยู่ที่ไหน”
“ำลั่วยเหลือหน่วย 'ลม' ให้ออมาาวล้อมอศัรูรับ”
“โึ้นมาริๆ” ทอีพยัหน้าให้ับสร้อยทอ สอพ่อลูสวมอัน “รัษาัว้วยนะ...” ่อนะหันไปสั่ลูน้อนอื่นๆ “เอาละันะไปสมทบับลูายอัน แล้วึไปรวมัวับปีเอร์อีที เอาละไปไ้”
พวเาแยย้ายันรนั้น โยทอีับลุ่มรีพาวอีห้านเินทาเ้าไปในัวเมือ ในะที่ทาะวันเินทาไปยัหมู่บ้านอมาย
รถอพวเาวิ่อ้อมัวเมือ โย้อหยุเป็นระยะๆเพื่อให้แน่ใว่าปลอภัยาารลาะเวนอศัรู
รถอพวเาวิ่อยู่บนเส้นทาินที่ัรไปสู่หมู่บ้านอมาย ู่ๆนับรถ็รีบหัหลบเ้าไปในป่า ่อนรถอยู่หลัพุ่มไม้
มีบวนรถวิ่ย้อนมาามเส้นทา เป็นรถหล้อนาให่สี่ัน และรถยานเราะนำบวนอยู่้านหน้าหนึ่ััน บนรถหล้อเ็มไป้วยทหาร พวมันวิ่ออมาาทิศหมู่บ้าน ราวับเพิ่ทำภาริเสร็มาหมาๆ
“มายเอื้อมมือมาับมือะวัน เาสัมผัสไ้ทันทีว่ามือเธอสั่น เธอำลัเป็นัวล ใบหน้าอเธอไร้สีเลือ ะวันทำไ้แ่ล่าวปลอบใ
“ันอยู่รนี้แล้ว ไม่มีใรทำอะไรเธอับน้อๆไ้หรอ อย่าัวลไปนะ”
รถอพวเาลับมาวิ่บนถนนอีรั้ ราวนี้นับเร่วามเร็วนสุไมล์ ภายในเวลาไม่ถึห้านาทีพวเา็มาถึเป้าหมาย
หมู่บ้านูสับสนวุ่นวาย ้าวอถูรื้อออมาออยู่้านนอ าวบ้านหน้าาไม่สู้ี ูเหมือนะมีบาอย่าเิึ้น สถานะาร์แบบนี้น่าเป็นัวลมาๆ
รถอพวเาหยุัวหน้าบ้านอมาย มายวิ่ออไปารถเป็นนแร ามมา้วยะวันและนอื่นๆ ะวันเห็นาวบ้านนหนึ่ำลัทำแผลให้ับเบส
“เบส!” เป็นอะไรมาหรือเปล่า มายลูบใบหน้าอน้อาย
“น้อพยายามหยุพวมันแล้วพี่ แ่พวมันใ้ปืนระแทนันสลบ พอื่นึ้นมา็...” เบสพูไม่ทันบเา็เริ่มสะอื้น
“อะไรหรอเบส” มายหน้าถอสี
“น้อเา น้อเา...” เบสลั้นน้ำาไว้ไม่อยู่ พลั่พรูร้อไห้ออมา
มายรีบวิ่เ้าไปในบ้าน ะวันและนอื่นๆรีบามไปิๆ
พอะวันวิ่ไปถึหน้าห้ออเบล เา็ไ้ยอนเสียมายร้อไห้ เป็นารร้อไห้ที่เศร้าแทบาใ
“เบล ไม่นะเบล ฟื้นสิ ฟื้น ฮือๆ” มายอร่าเล็ๆออน้อสาวไว้ โยมีหมอพิทัษ์นั่หมแรอยู่บนเ้าอี้
“เิอะไรึ้นหรอรับหมอ”
“พวทหารยึแบเอร์รี่อเบลไป พอไม่มีแบ อุปร์่วยีวิในัวเธอ็หยุทำาน ันเสียใ ันเสียใที่่วยอะไรเธอไม่ไ้เลย...” หมอถอแว่นออมาพร้อมับปาน้ำา
ห้อทั้ห้อมลสู่วามเศร้า เอมมี่เินเ้าไปที่อบเีย ในมือเธอมีุ๊าอยู่ัวหนึ่ เป็นุ๊าสุนัิ้อที่นามิมอบให้ เอมมี่ะะเอามาให้เบลเป็นอวั แู่เหมือนเธอะไม่มีโอาศมอบมันให้ับเบลอีแล้ว
ะวันเินเ้าไปใล้ ัวอเบลีนาว ใบหน้าไม่มีเลือฝาแบบรั้แรที่เาเห็น มายร้อหายราวะเป็นะาย สิ่ที่เธอพยายามมาลอบสิ้นลแล้ว
“เบลื่นสิ” เอมมี่นั่ลที่อบเีย เธอับไหล่อเบลที่เย็นื ่อนะสวมอเบลับมาย้วยอ้อมแนเล็ๆอเธอ น้ำาหยหนึ่ไหลออมาาวาอเอมมี่ หยลบนแนอเบล
“ื่นึ้นมาเล่นันนะ เราสัาันไว้แล้วไม่ใ่หรอว่าะเล่น้วยัน เบล เบล”
เอมมี่พยายามเย่าัวเธอ
“เอมมี่... เบลเาไปแล้วนะ” ะวันับไหล่อเธอ
“พี่ะวัน” เอมมี่โผล่เ้าสวมอะวัน น้ำาอเ็น้อยถูับ้วยเสื้ออเา ะวันอเธอลม นานมาแล้วที่เาไม่เยเห็นเอมมี่ร้อไห้แบบนี้ ล่าสุ็อนที่เายัเป็นพยั์แ
แอ๊ๆ มีเสียไอัึ้น เป็นเสียไอเล็ๆอเ็ๆ ะวันันัวอเอมมี่ออไป แ่ไม่พบว่าเธอะไอแ่อย่าใ
แอ๊ แอ๊ เสียไอเล็ๆยัั่อเนื่อ ะวันหันไปมอที่้นเสีย และเห็นสิ่ที่มหัศรรย์ที่สุ!
เาเห็นเบลลืมา!!! วาใสๆวนั่นับ้อมายัเา ัวอเธอหายี ใบหน้าลับมามีเลือฝาอีรั้
ะวันถอยหลั้วยอาารใ ในะที่หนูเบลร้อเรียพี่อน
“พี่มายเป็นอะไรหรอ ทำไม้อร้อไห้้วย”
เหมือนแสแสว่าึ้นลาท้อฟ้าอันมืมัว ทุนหันไปมอที่เบล และระหนัโยพร้อมเพรียันว่า เธอฟื้นึ้นาวามาย!!!
“เบล” มายึหน้าออมา พร้อมับมอใบหน้าอน้อสาว เบลยมือึ้นลูบน้ำาอพี่สาว
“พี่สาวร้อไห้ทำไมะ”
“นี้เรื่อริใ่ไหม เบล เบลน้ออพี่ฟื้นลับมาแล้ว” มายอเบลอีรั้ เธอไม่สนใว่าน้อฟื้นึ้นมาไ้ยัไ เธอไม่สนอะไรอีแล้วนอาน้ออัวเอ
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่มีใรรู้ วามีใล้นปลิ่มอยู่ในหัวใอทุน เบสวิ่ึ้นมาที่ห้อและรีบวิ่เ้าไปอน้อสาวอัวเอ หมอพิทัษ์เินวุ่นไปรอบห้อ ใบหน้าึ่ีใ ึ่ใ
“นี้มันเหลือเื่อมาๆ อุปร์ไฟฟ้าทั้หมลับมาใ้านไ้แล้ว”
๊อเอร์สเลลอเปิวิทยุบนโ๊ะ และพบว่ามันสามารถเปิใ้านไ้ “พลัาแร่นาโวอ๊าลับมาแล้ว” ๊อเอร์ล่าวออมา้วยาเป็นประาย
“เป็นไปไ้ยัไ และอะไรทำให้มันลับมา” ๊อเอร์พูึ้น้วยน้ำเสียื่นเ้น
อนนั้นเอที่สายาอทุนเห็นบาอย่าเหมือนๆัน นั้นือออร่าสีเหลือรอบัวอเอมมี่ ะวันสัมผัสไ้ว่ามีพลัมหาศาลำลัไหลออมาาัวอเธอ
และพลัานที่ไหลออมาาัวอเธอนี้ ไปไลนถึเมือสนิมเหล็ ไฟทุวบนถนนิโยพลั่น รถที่วิ่ไม่ไ้ลับสาร์ัวเอึ้นมาอีรั้ เรื่อใ้ไฟฟ้าทุอย่าเปิิึ้นมาพร้อมๆัน
าวบ้านออมาบนถนนพร้อมับร้อะโน้วยวมีใ พร้อมับพูออมาัๆว่่า
“พลัานลับมาแล้ว!”
.... บอน .....
ความคิดเห็น