แค่เธอที่ต้องการ

“เอาแก้มมาหอมหน่อย” อยู่ๆคนหน้าขรึมก็เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ

   ขณะที่หน้าจอใหญ่ยักษ์ตรงหน้าปรากฎฉากที่พระเอกกับนางเอกกำลังฟัดกันนัวเนียท่ามกลางค่ายพักทหาร จริงๆมันคือหนังสงครามยิงกันเลือดสาดและไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีฉากเลิฟซีนร้อนแรงแถมไร้เสียงใดๆนอกจากเสียงซู่ซ่าชวนสยิว

   ใช่ เขาพาเธอมาดูหนังด้วยตั๋ววีไอพี ที่นั่งแบบฮันนีมูน  

“อย่ามาตลก อยู่เงียบเงียบไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ” ร่างบางเอ่ยนิ่งๆ มือกอดอกตลอดเวลาแม้ชายหนุ่มจะพยายามงัดแงะออกก็ไม่เป็นผลสำเร็จ

“เอาแก้มมาหอมหน่อย”

“ถ้าคุณไม่หุบปาก ฉันจะออกไปรอข้างนอกนะ”

“หอมตรงนี้ก็ได้ ไม่เห็นต้องไปข้างนอกเลยอ่ะ”

“พลั่ก !!” กำปั้นเล็กแต่หนักทุบลงที่อกคนหน้ามึนทันทีแต่ไม่ทันได้ชักมือกลับมือหนาของคนเพิ่งโดนทุบเต็มรักก็กระตุกแขนคนตัวเล็กกว่าให้เข้าไประยะประชิดอกก่อนจะ..

“ฟอดดด  หอมจังคนดี”

   ด้วยความมืดเธอจึงไม่รู้ว่าเขาทำหน้าแบบไหน แต่เขาเห็นชัดว่าเธอกำลังอายม้วนและแก้มคงแดงภายใต้ความมืดอย่างแน่นอน กันต์กวีชอบใจที่ได้แกล้งคนดีที่แสนดื้อของเขาและในที่สุดเขาก็ได้มือบางมากุมไว้สมใจ

“ปล่อย ถ้าไม่ดูก็กลับ!!”

"ครับ ไม่ดูก็ได้แต่ไม่ปล่อย ป่ะ กินข้าวกัน"