เสียงใครกัน? - เสียงใครกัน? นิยาย เสียงใครกัน? : Dek-D.com - Writer

    เสียงใครกัน?

    เหตุการ์สยองขวัญ ที่เกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีก่อน

    ผู้เข้าชมรวม

    122

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    122

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  1 ส.ค. 56 / 17:59 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    เสียงปริศนา ที่เรียกผู้คนยามค่ำคืน ระวัง!!! อย่าขานรับ
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

                เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ขณะที่ฉันไปต่างจังหวัดทางภาคอีสาน  เพื่อเยี่ยมปู่และช่วยงานบวชของอาที่กำลังจะเป็นพระภายในไม่กี่วัน ในช่วงเช้าฉันก็ช่วยญาติทำสิ่งต่างๆ ที่พอจะทำเป็น และไปงานบวชของอา พอทำพิธีอะไรเสร็จก็กลับบ้าน โดยพ่อขออยู่กับอาก่อน พอถึงช่วงพลบค่ำ พ่อยังไม่กลับบ้านปู่จึงบอกให้ฉันไปตามที่วัดกับพี่ที่ชื่อ ปอ ระหว่างทางเราก็คุยกันดีนะ พอใกล้จะถึงวัดหมาแถวนั้นต่างพากันหอนไปทั่ว แถมอากาศโดยรอบก็เย็นๆพิกล จนต้องรีบเดิน เมื่อถึงบริเวณหน้าวัด พี่ก็หยุดพร้อมกับชี้ไปที่โกศเก็บกระดูกที่อยู่ข้างๆ กับประตูวัด แล้วบอกว่า นี่คือโกศที่เก็บกระดูกของเจ้าอาวาสวัดรูปก่อน เค้าบอกว่าเฮี้ยนมากเลยนะ โหยน่ากลัว พอพี่ปอพูดจบก็รีบวิ่งเข้าวัดไปเลยจนฉันวิ่งตามแทบไม่ทัน เมื่อพวกเราเจอพ่อก็ชวนกลับ แต่พ่อขออยู่ต่ออีกสักพักแล้วจะกลับ เราก็เลยเดินกลับบ้านแค่สองคน ปู่จึงเรียกมากินข้าว ฉันจำได้ดีเลยว่า ฉันนั่งติดริมหน้าต่างแค่หันหน้าก็มองออกไปข้างนอกได้แล้ว เพราะบ้านเป็นแบบยกตัวบ้านขึ้นเพื่อกันน้ำท่วมนะ พอกินข้าวไปได้ประมาณ 2-3 คำ ก็ได้ยินเสียงของพี่ที่นั่งอยู่ใต้ถุนบ้าน ตะโกนบอกว่าพ่อกลับมาแล้ว สักพักหนึ่งเสียงของพ่อก็ดังขึ้นและเรียกชื่อฉัน ฉันจึงขานรับแต่พ่อก็เรียกชื่อฉันซ้ำไปซ้ำมา ดูเหมือนปู่จะรำคาญจึงพูดว่าไม่ต้องไปสนใจมันหรอก เสียงของพ่อจึงเงียบลง ด้วยความสงสัยฉันก็เลยลองหันหน้าไปทางหน้าต่าง เพื่อดูว่าพ่ออยู่ใต้ถุนบ้านรึเปล่า แต่สิ่งที่ฉันเห็นกลับไม่ใช่พ่อ แต่เป็นใบหน้าของบุคคลผู้หนึ่งที่ฉันไม่รู้จัก เขามองมาทางฉันด้วยสีหน้าที่เฉยชา ศีรษะของเขาวางอยู่บนไหล่ของหุ่นไล่กา โดยที่ฉันมองไม่เห็นตัวของเขาเลย ขณะนั้นฉันอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก แถมหมาที่เลี้ยงไว้ก็พร้อมใจกันหอน บรรยากาศรอบข้างก็เย็นจนขนลุก ความรู้สึกตอนนั้นอยากร้องมากแต่พูดไม่ออกเลย จนปู่ถามฉันว่าเป็นอะไรฉันจึงได้สติ พอฉันหันไปดูอีกทีก็ไม่มีอะไรแล้ว ฉันงงมากว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากกินข้าวเสร็จฉันกับพี่ปอก็ลงมาล้างจานที่ใต้ถุนบ้าน และพ่อก็กลับมา ฉันจึงถามพ่อว่ามีอะไรถึงเรียกฉันตอนที่กินข้าวอยู่ แต่พ่อบอกว่าไม่ได้ไปเรียกฉันเลย เพราะตอนที่ทุกข้าวกินข้าวพ่ออยู่กับหลวงอาที่วัด และที่สำคัญคือพ่อพึ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อตะกี้นี้เอง ฉันงงยิ่งกว่าเดิม ถ้าไม่ใช่พ่อที่เรียกฉันใครกันที่มาเรียกฉัน เพราะถ้าพี่แกล้งเสียงก็คงไม่เหมือนพ่อหรอก แต่ที่ฉันที่ได้ยินมันเสียงพ่อชัดๆ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาเจ้าของเสียงปริศนาที่มาเรียกฉันตอนนั้นไม่เจอเลย

       

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×