ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Weird University : 9
"กริ๊ดดดดด"
ตุบ!
หญิงสาวได้ล้มลงไปด้วยความหวาดกลัวจากเจ้าหมาป่่าตาสีแดงน่าเกลียด ที่กำลังเดินเข้ามาให้หญิงสาวล้อมรอบไว้ ก่อนที่จะมีบุคคลปริศนาเดินเข้ามาในความมืด
"แกควรเป็นอาหารของพวกชั้นนะ 5555 ครั้งนี้แกไม่รอดแน่ ต่อไปนี้ฝันของแกก็จะเป็นจริงแล้วนะ บาย~" เสียงต่ำที่คุ้นหูพูดออกมาในตวามมืด หญิงสาวประมวณผลในสมองอีกที ฝันเป็นจริงเหรอ ... อย่านะว่า!!!
"อย่านะ!! อย่ากินฉันเลย ใครก็ได้ช่วยด้วย อึก!" หญิงสาวพนมมือไหว้อย่างน่าสงสาร ปนกับคนร้องไห้อ้อนวอนขอความช่วยเหลือ ในที่ที่ไม่สามารถมีใครมาช่วยได้ หมาป่าเริ่มเข้ามาใกล้ทีละนิด สังเกตได้จากกลิ่นเหม็นสาปนั่น มันแรงเดินไปจะทำให้หญิงสาวจะอ้วก
"อึก!" หญิงสาวสะอื้นครั้งสุดท้าย เพราะคิดว่าคงไม่รอดแน่ๆ ว่าแล้วหญิงสาวก็หลับตาลงรอความตายที่จะมาถึง
พึบ!!
"!!" อยู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา เมื่อเสียงนั้นปรากฏ แล้วก็มีของเหลวเหนียวขุ่นพุ่งมาทางใบหน้าของหญิงสาว หญิงสดุ้งหลับตา แล้วไม่นานก็มีของเหลวประเภทเดียวกันไหลมาทางหญิงสาว หญิงสาวสงสัย ว่าเสียงเมื่อกี๊คืออะไร ของเหลวขุ่นที่มีกลิ่นคาวนี่ของใคร ในเมื่อหญิงสาวไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย และก็ได้ยินเสียงๆหนึ่งขึ้นมา
"อ๊ากกกก" นั่นมันเสียงผู้ชายนิ ไม่คุ้นด้วย หญิงสาวสดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงดังกล่าว แล้วก็รีบลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อแน่ใจแล้วตัวเองยังไม่ตาย เมื่อลืมตาขึ้นมาก็ตั้งสติได้ส่องไฟฉาย เห็นพวกหมาป่าน่าเกลียดวิ่งออกนอกโกดังทั้งหมด แล้วก็ส่องไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังล้มลงจับต้นขาที่มีเลือดไหลออกมาไม่ขาดสาย เมื่อหญิงสาวเห็นแล้วก็รีบวิ่งไปที่คนคนนั้นทันที ถึงจะไม่รู้ว่าใคร มาที่นี่ได้ยังไงก็ตาม หญิงสาวเชื่อว่าเขานั้นแหละที่มาช่วยหญิงสาวจากอันตรายไว้ได้
"คุณ!! เจ็บมากรึเปล่า?!" หญิงสาวนั่งยองๆ จับไหล่เขาคนนั้นไว้ เขาคนนั้นยังก้มหน้าไม่หงอยขึ้นมา พูดขึ้น
"ไม่เป็นไร ว่าแต่คุณน่ะ เป็นไงบ้าง" ผู้ชายคนนั้นก็หงอยหน้าขึ้นมา ตั้งแต่ที่หญิงสาวย้ายมาที่นี่ ไม่เคยเจอผู้ชายคนนี้เลยนะ
"ไม่เป็นไร ทำไงดีเนี่ยยย ที่นี่ไม่มีโรงพยาบาลด้วยดิ" ตอนนี้สามารถมองเห็นทุกสิ่งในห้องนี้ได้แล้ว เพราะว่าประตูได้เปิดออกกว้างทำให้แสงพระจันทร์ส่องเข้ามาพอดี
"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันก็หาย" เขาคนนั้นพูดก่อนที่จะลุกขึ้นเต็มตัว ตอนนี้ปแผลของเขาเริ่มหายไปมีแต่คราบเลือดติดอยู่ คุณอึ้งไปพักหนึ่ง
"นายไม่ใช่คนธรรมดานิ!" หญิงสาวอุทานขึ้นมาทันที
"ฉันไม่อยากบอกอะไรเธอมากหรอก เรื่องมันยาว ว่าแต่ฉันชื่อ จีมิน แล้วเธอล่ะ"
"ฉันโชซอง ฉันว่าเราออกไปจากที่นี่กันเถอะ"
เมื่อหยิงสาวพูดออกมาก็ไม่รอให้จีมินตอบ พยุงเขาให้ลุกขึ้นและพาไปด้านนอก ที่ที่มีแสงสว่างทันที
อึบ!
"นายมาที่นี่ได้ยังไง?" หญิงสาวถามกับชายคนนั้นทันที เพื่อไม่อยากให้สิ่งที่ติดค้างไว้ในใจนั้นยังคงติดค้างอยู่
"เรื่องมันเป็...."
"โซซอง!!!!" เสียงๆหนึ่งดังมาแต่ไกล หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็หันขวับไปทันที โดยที่ไม่ได้สังเกตุเลยว่าชายตรงหน้าเขาได้หายไปแล้ว
"เจโฮป!" หญิงสาวรีบวิ่งไปโอบกอดเจโฮปด้วยความกลัวทันที และอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกจากตาได้อย่างไรก็ไม่รู้ ความรู้สึกของหยิงสาวตอนนี้รู้สึกว่าเจโฮปเขาไว้ใจได้มากที่สุด
"อึก..ฮือ"
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ" เจโฮปลูบหัวหญิงสาวเชิงปลอบ แล้วก็มีเสียงเท้าที่กำลังวิ่งมาทางนี้
"โชซอง..." เมื่อชูก้า จิน จองกุกวิ่งตามมาเมื่อเห็นหญิงสาวก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจในทันที แล้ววีกับนัมจุนก็วิ่งตามมาทีหลัง
"ฉันกลัว.." หญิงสาวพูดปนสอื้นไป เธอยังจำเหตุการณที่ผ่านมาได้ดี ทั้งเสียงและกลิ่น และก็นึกถึงผู้ชายคนนั้นขึ้นมา เมื่อหญิงสาวนึกขึ้นได้ก็รีบหันไปที่ที่หยิงสาวพาจีมินไปนั่งทันที แต่ก็พบกับความว่างเปล่า หญิงสาวแอบเศร้านิดๆ กะว่าจะแนะนำให้เจโฮปให้รู้ซักหน่อยว่าเขาเป็นคนช่วยชีวิตเธอเอาไว้
"นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น" วีเป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมา หญิงสาวคลายกอด และอธิบายเรื่องทั้งหมดให้กับพวกเขาฟัง รวมถึงเรื่องที่มีผู้ชายคนหนึ่งมาช่วยด้วย ตอนนี้เขาหายไปแล้ว เมื่อชูก้า จิน และจองกุกได้ยินเรื่องทั้งหมด ก็ต่างคนต่างก็กำหมัดแน่น
"ฉันเกือบตายแล้ว..." หญิงสาวสีหน้าสลดได้อย่างชัดเจน
"ทำไมไม่ตาย!" อยู่ๆ เสียงของชูก้าก็ดังแผ่วๆออกมา แต่สำหรับหยิงสาวก็ดังพอสมควรทำให้หญิงสาวเบิกตากว้างมองมายังชูก้าทันที
"เมื่อกี้ พี่ชูก้าพูดว่าอะไรนะคะ" หญิงสาวไม่แน่ใจก็ประโยคที่ชูก้าได้พูดออกมา และถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
"เอ่อ...เมื่อกี๊พี่พูดว่า ดีแล้วล่ะที่โชซองยังไม่ตายน่ะ 555" ชูก้าหัวเราะไม่แรงนัก หาอ้างบอกกบหญิงสาวให้หญิงสาวเชื่อ แต่หญิงสาวโตแล้วนะ เขาไม่ใช่เด็กที่จะต้องมาเชื่อข้ออ้างที่ชูก้าพูดออกไป ในเมื่อหญิงสาวได้ยินเต็มสองหูว่าอยากให้เธอตาย แต่เธอเลือกที่จะเก็บไว้แล้วถามออกไปแบบคนที่เชื่อคนง่ายดีกว่า
"เรากลับกันเถอะ" จินบอกกับทุกคน แต่เสียของจินนั้นไม่เหมือนปกติ แต่เสียงของจินมันกลับดูน่ากลัวขึ้น และเหมือนหน้าจะแดงเอามากๆด้วย แต่หญิงสาวควรเงียบไว้ดีกว่า ถ้าถามตรงๆไปมีหวังงานเข้าแน่
และทกคนก็เดินทางกลับไปในมหาวิทยาลัย เช่นเดิม โดยให้เจโฮปไปส่งคุณที่ห้อง เจโฮปก็ต้องลงไปประชุมเนื่องจากประธานเรียกพบ ซึ่งก็คือจิน
เนื้อหาต่อไปนี้เป็นบทสทนาของบังทัน ถ้าต้องการอ่านก็โปรดเลื่อนเมาส์ลงมา...
"ยัยนั้นทำไมไม่ตาย!!!!" เสียงชูก้าตบโต๊ะลุกตัวขึ้น ดังขึ้นในห้องประชุม ทำให้เจโฮปตกใจเล็กน้อย
"ใจเย็นๆ ถ้าเรายังฆ่าตอนนี้ไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าครั้งต่อไปจะทำไม่ได้นิ" เสียงของจินที่ตอนนี้สลบลงอย่างรวดเร็ว
"แล้วไอผู้ชายคนนั้นมันคือใคร??" เสียงของจองกุกดังขึ้น เมื่อนึกถึงชายคนที่หยิงสาวได้เล่าให้ฟังขึ้นมา
และตลอดมาเสียงการประชุมกันก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด โดยตลอกการประชุมเจโฮปและวีก็ทำการปิดเรื่องราวที่ตัวเองจะก่อการกบฏเพื่อช่วยหยิงสาว และทำการคุยแผนการต่อไปให้เหมือนคนที่มีพิรุธเลยสักแวบเดียว วีก้เช่นกัน
อ่าา มาอัพให้แล้วนะ
ขอบอกค่ะต้องติวลาสเลยมีเวลาแต่งฟิตช้า ขอโทษด้วยน้าาา
แผนที่พวกบังทันคิดจะเป็นอะไรน้าาา ติดตามได้นะคะ อาจจะนานหน่อยที่จะมาอัพตอนต่อไป
ดูสิ ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนมาอ่านฟิคไรท์แล้ววว
สำหรับนางเอกที่พิมพ์ชื่อจริงไรท์ไป
ได้โปรดช่วยอ่านก่อนโพสด้วยนะ ไม่งั้นงอน!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น