ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เออกูผิด 2...ตอนที่ 9
“ โกรธกูมากขนาดนี้เลยเหรอ ” มันก้มหน้ามองจานข้าว น้ำตาเริ่มเรื่อๆ
“ .................”
“ เอาอะ ” ผมรู้ว่ามันจะถามผมว่าเอาอะไรเพิ่มไหม แต่น้ำตามันไหลลงสองแก้มก่อนที่มันจะเอ่ยปากพูดจบซะด้วยซ้ำ
“ .................” เอาไงดีวะกูเห็นคนร้องไห้ไม่ได้ซะด้วยสิ
“ อึก ” น่านนน มันก้มหน้าลงไปร้องไห้ข้างจานข้าวตัวเองแล้วครับ
เฮ้อออออออออออออออออออออออออ
“ โม โม ”
“ อะไรพี่ ” ไอ้น้องโมวิ่งหน้าตาตื่นมาแต่ไกล
“ พี่อิ่มแล้ว มาเอาจานไปเก็บ ”
“ เดี๋ยวแล้วนี่พี่จะไปไหน ” มันยื่นมือมาฉุดแขนผมไว้
“ ไปอาบน้ำ เบื่อคนแถวนี้ ”
“ แล้วพี่ปลาบึกอ่ะ ”
“ ไม่รู้ดิถามมันเองดิ ” ผมเดินออกมาจากตรงนั้นโดยไม่หันหลังกลับไปมองอะไรอีก
“ พี่โจ๊ก พี่โจ๊ก ไอ้พี่โจ๊ก ”
โมเล่าเรื่องต่อครับ...
“ เกิดอะไรขึ้นอีกอะพี่ปลาบึก ”
“ ไม่รู้ ฮืออ โมโจ๊กเกลียดพี่แล้วใช่ไหม ฮือออออ ”
“ โอ๋ๆ ไม่ร้องนะพี่ปลาบึก ไม่ร้องนะไม่ร้อง ” ไอ้ปลาบึกโผเข้าสู้อ้อมแขนไอ้น้องโม
“ พี่จะทำอย่างไงดีโม พี่ควรทำอย่างไงดี ”
“ ใจเย็นๆ พี่ปลาบึกไม่ต้องคิดมากนะเดี๋ยวไอ้พี่โจ๊กก็หายบ้าเองแหละ ”
“ โมก็เห็น แม้แต่หน้าพี่มันยังไม่อยากมองเลย พี่ทำผิดมากใช่ไหมโมพี่ไม่ควรจะไปทำตัวงี่เง่าอย่างนั้นใส่โจ๊กเลยใช่ไหมโม ฮืออออ ”
“ พี่ปลาบึก โธ่ ”
ผมเดินอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมาบนบ้านได้ก็ตรงดิ่งเข้าไปค้นหาเสื้อผ้าในห้องไอ้ปลาบึกก่อนจะตรงดิ่งไปอาบน้ำห้องไอ้น้องโม
“ พี่โจ๊ก พี่โจ๊ก ” เสียงไอ้น้องโมไปตะโกนเรียกผมที่ห้องไอ้ปลาบึก
“ พี่อยู่ห้องโม ”
“ อ้าวว อะไรเนี้ย ” มันชี้ไปที่กองเสื้อผ้าที่ผมหยิบเอามาจากห้องไอ้ปลาบึก
“ ก็เสื้อผ้าพี่ไง ”
“ ก็รู้ว่าเสื้อผ้าพี่ แต่ผมไม่เข้าใจว่าพี่กำลังจะทำอะไร ”
“ พี่ก็กำลังจะอาบน้ำไง ” ผมเดินไปบีบจมูกไอ้น้องโมโยกเบาๆ
“ ไม่ตลกนะพี่โจ๊ก ที่โมถามอ่ะโมหมายความว่าพี่ทำอะไรแบบนี้ทำไม ถามจริงๆ พี่ไม่คิดเหรอว่าเรื่องนี้คนที่ผิดอะเป็นพี่ไม่ใช่พี่ปลาบึก ”
“ คิด ”
“ ถ้าคิดแล้วพี่ทำไมไม่เป็นฝ่ายขอโทษหรือว่ารับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นอ่ะ ”
“ โมจะให้พี่ทำอะไรโมว่ามาเลยดีกว่า ” ผมเผลอลืมตัวพูดเสียงดังไปหน่อยครับ
“ เอ้าแล้วทำไมต้องมาอารมณ์เสียใส่โมด้วยอ่ะ ”
“ พี่เปล่าซักหน่อย ”
“ เปล่าอะไร ก็ไอ้อาการกระฟึดกระฟัดนี่ไงเห็นๆ อยู่ยังจะมาเถียงอีก ”
“ เปล่า เปล่าเอ๊ะโมนี่ไงนะไม่ ”
“ ถ้าเปล่าจริงๆ งั้นคืนนี้พี่ต้องกลับไปนอนที่ห้องพี่ปลาบึก ”
“ แล้วทำไมพี่ต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ ในเมื่อวันนี้พี่ต้องนอนห้องโมไม่ใช่เหรอ ”
“ ไม่เป็นไร นี่เป็นกรณีพิเศษโมอนุญาติให้พี่กลับไปนอนที่ห้องพี่ปลาบึกได้ ”
“ แต่พี่ ”
“ ถ้าพี่ไม่ไปโมจะถือว่าที่พี่พูดมาเมื่อกี้นั้น พี่โกหกโม ”
“ มันคนละเรื่องนะโม ”
“ แต่โมถือเป็นเรื่องเดียวกัน พี่ปลาบึกเค้ายอมพี่ถึงขนาดนี้แล้วพี่โจ๊กเองเป็นคนผิดแท้ๆ จะไม่คิดทำอะไรที่มันดีกว่าการหนีปัญหาหน่อยเหรอ ”
“ พี่ก็ไม่ได้หนีอะไรนี่ รี่ไงพี่ก้กลับมาบ้านกลับมาหาโมกลับมาหามันแล้วโมจะมาเอาอะไรกับพี่อีก โมพี่ขอแค่ความสบายใจแค่ชั่วข้ามคืนบ้างไม่ได้เหรอไง ”
“ ไม่ โมไม่คิดมาก่อนเลยนะว่าพี่จะเป็นคนเห็นแก่ตัวขนาดนี้ ”
“ โม ”
“ พี่ต้องการความสบายใจแค่ข้ามคืนที่ห้องโม แต่พี่กลับปล่อยให้พี่ปลาบึกต้องนอนไม่สบายใจตั้งข้ามคืนที่ห้องตัวเองคนเดียว พี่โจ๊กถ้าพี่เลือกที่จะทำอย่างนี้จริงๆ เราก็คงจะไม่มีอะไรที่ต้องพูดกันอีกแล้ว ”
“ โม ” ผมยื่นมือไปดึงแขนมันไว้
“ นี่ห้องผม ผมอนุญาติให้พี่อาบน้ำที่ห้องนี้ได้ แต่ถ้าพี่อาบเสร็จแล้วผมยังเห็นพี่อยู่ในห้องนี้อีก ผม...จะเป็นคนไปจากพี่เอง ”
“ โม นี่มันไม่ใช่เรื่องของโมเลยนะ มันเป็นเรื่องของพี่กับปลาบึกมัน ”
“ ไม่รู้แหละอะไรที่เกิดขึ้นระหว่างเราสามคน ผมถือว่าเป็นเรื่องของผมด้วย ”
“ โม ”
“ ผมจะลงไปเก็บของข้างล่าง หวังว่าผมกลับขึ้นมาแล้วพี่คงไม่ทำให้ผมเสียใจนะพี่โจ๊ก ”
“ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย อะไรกันนักกันหนาวะเนี้ย ”
บทมันจะสามัคคีกันอะไรก็มาหยุดพวกมันไม่ได้เลยจริงๆ
โมเล่าเรื่องต่อครับ...
“ พี่ปลาบึก ขึ้นไปที่ห้องพี่ได้แล้วเดี่ยวเรื่องจานชามผมจัดการเอง ”
“ ให้พี่ช่วยเถอะนะ ”
“ ไม่ต้องอ่ะ ผมว่าพี่เอาเวลาไปคิดหาวิธีช่วยเรื่องที่ยุ่งๆ ของตัวเองจะดีกว่า ส่วนทางนี้เดี๋ยวผมจัดการเอง ”
“ แต่ว่า ”
“ บอกให้ไปก็ไปดิ ”
“ เค้าคงยังไม่อยากเห็นหน้าพี่มั้ง ”
“ งั้นพี่ก็ทำให้เค้าอยากเห็นหน้าพี่สิ ”
“ ทำให้เค้าอยากเห็นหน้าพี่เหรอ ทำยังไงล่ะ ”
“ หึหึ ส.บ.ม.ย.ห. เอียงหูมานี่พี่ปลาบึก ”
“…………. ”
“ ห๊า จะ จะดเหรอพี่ว่ามัน ”
“ ก็ตามใจพี่นะ ผมก็ช่วยพี่ได้แค่นี้แหละ ”
“ เหอะๆ ”
กลับมาสู่ห้องไอ้น้องโม
“ โอ๊ยยย เซ็งโว๊ยยยยยยยยยยยย เดี๋ยวหนีไปบวชแม่งเลย ”
ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ง่วงนอนและเหนื่อยซะเหลือเกินแถมวันรุ่งขึ้นก็ยังต้องไปสะสางงานที่กองท่วมหัวอีกประมาณ 180 กว่ากอง แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าตอนนี้ผมยังนอนไม่ได้
“ เอาไงดีวะ เซ็งโว๊ยยยยย ”
ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด
“ ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้วแม่งไม่หลับไม่นอนกันเหรอไงวะ เดี๋ยวๆ เจอกูพ่อจะด่าให้ลืมบ้านเก่าเลย ” ผมหยิบมือถือมาดูเบอร์ที่โชว์...ไอ้ไก่
“ ฮาโหลพี่โจ๊กผมเอง เหอะๆ ” แค่ผมกดรับสายเสียงไอ้ไก่ก็ลอยมากระทบเบาๆ ที่ข้างหูผมแทบจะทันที
“ ไอ้สัดนี่ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วรู้ไหม ”
“ ไม่รู้ดิพี่ผมลืมเอานาฬิกามาเอิ๊กกกกกกกก แต่ผมว่าบ้านพี่ต้องมีนาฬิกาแน่ๆ เอาเป็นว่าพี่อยากรู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้วผมว่าพี่หันไปดูนาฬิกาที่บ้านตัวเองจะดีกว่ามาถามผมนะเอิ๊กกกกกกก ” แน่นอนครับสภาพนี้...มันเมา
“ แม่งเมาดิสาด ”
“ เอ๊าๆๆๆ คนกินเหล้าไม่ได้กินแป๊ปซี่นี่จะได้แค่ฉี่ทั้งคืน ”
“ โอ๊ยยยกูอยากตาย ”
“ เต็มที่เลยพี่เดี๋ยวผมตามไปเผา ” นั่นดูมัน
“ มึงมีอะไรมึงว่ามาเลยไอ้ไก่มึงอย่ามาลีลา ”
“ โอ๊ยยยพี่ ผมเกรงใจพี่วะพี่โจ๊ก เอิ๊กๆ ”
“ สัดนี่ขนาดมึงเกรงใจกูนะ ”
“ โหพี่ผมอ่ะเห็นพี่เป็นคนสำคัญเลยนะเนี้ยเอิ๊กกก ถึงโทรหา คนอื่นนี่ผมไม่เห็นหัวมันเลยนะเอิ๊กกก ”
“ ขอบใจไอ้สัด มีไรมึงว่ามาเลยดีกว่ากูง่วงแล้ว ”
“ โห น้องนุ่งโทรมาอย่ามาพูดงี้น้องเสียใจรู้ไหมนี่ ”
“ กูจะนับ1-3 ”
“ ยืมตังค์หน่อยพี่ ”
“ เหอะๆ กูยังไม่ทันนับเลยนะมึง “
“ แหะๆ ผมกลัวพี่เสียเวลานับ ”
“ ตกลงที่มึงโทรมาหากูดึกๆ แล้วบอกเห็นกูเป็นคนสำคัญเนี้ยเพราะมึงจะมายืมตังค์กูใช่ไหมไอ้ไก่ ”
“ ถูกกกกกกกกกก พี่เอมามาให้ผมหน่อยนะผมมาววววไปไหนมะไหวแว้วววว ”
“ นี่มึงอยู่กับใครเนี้ย ”
“ ก็หลายคนพี่ แต่มันกลับไปหมดแล้วอ่ะเหลือผมคนเดียวนี่แหละ พี่โจ๊กพี่รีบมานะก่อนที่เด็กร้านนี้มันจะกระทืบผมอ่ะ นะๆ ”
“ เวงกำอะไรของกูวะเนี้ยยยย ”
“ น่าเดี่ยวพรุ่งนี้ผมกดเอามาใช้คืนให้ ตอนนี้ผมไม่ได้เอาบัตรมาด้วยอ่ะอีกอย่างเงินผมก็ไม่พอด้วย ”
“ ขาดเท่าไหร่ แล้วนี่มึงอยู่ร้านไหน ”
“ 3000 พี่ที่ร้านเดิมนะ โอเคนะแค่นี้นะแบ๊ตผมจะหมด บายยยย ”
“ ไอ้ไก่ๆ ฮาโหลๆ ” มันวางไปแล้วครับ
ตกลงนี่ผมก็ต้องออกไปสถานบันเทิงอีกใช่ไหมครับเนี้ย ไม่อยากไปไหนเลยจริงๆ ครับตอนนี้ผมง่วงเหลือเกินแถมปัญหาทางบ้านก็ยังไม่ได้รับการสะสาง ผมเดินกลับไปที่ห้องไอ้ปลาบึกอีกครั้งเพื่อทำการรื้อค้นเสื้อผ้าเรียบๆ แต่ดูดีมาใส่ไปทำการสงเคราะห์น้องน้อยผู้ตกทุกข์ได้ยากเช่นไอ้ไก่ ไม่อยากไปเลยนะเนี้ย...ว่าแล้วก็ฉีดน้ำหอมซักนิด ดึกแล้วด้วยง๊วงงงง่วง...แต่งตัวอีกไม่เกิน 1 นาที
“ โจ๊กมึงจะไปไหน ” มาแล้วครับไอ้ปลาบึก
“ ไปไหนก็เรื่องของกู ”
“ โจ๊ก ” ไอ้ปลาบึกเดินมากอดเอวผมจากด้านหลัง
“ ไปหาไอ้ไก่มันให้ไปช่วยจ่ายค่าเหล้าให้มัน มันเงินไม่พอนะ ” สุดท้ายก็ต้องยอมบอกมัน
“ เหรอ งั้นให้ปลาบึกไปเป็นเพื่อนนะ ”
“ ไม่ต้องหรอกเดี่ยวก็มาแล้ว ไปแปปเดียวเอง ”
“ โจ๊ก โจ๊กหายโกรธปลาบึกแล้วใช่ไหมครับ ” -*- นี่มึงมามุขไหนอีกเนี้ยกูเริ่มจะตามมึงไม่ทันแระ
“ ก็ไม่ได้โกรธอะไรนี่ ปล่อยกูจะรีบไปเดี๋ยวมันจะดึกไปกว่านี้ ”
“ แต่ปลาบึกเป็นห่วงโจ๊ก ให้ปลาบึกไปด้วยนะ นะ นะ นะที่รักนะ ” เฮ้ยยมีที่รงที่รักด้วย
“ ผีเข้าเหรอไงมึง ”
“ อืมมม ผีพัทยา ”
“ ผีพัทยา ” งงอย่างแรง
“ อืมมม ” ไอ้ปลาบึกลากมือลูบไล้ไปตามเนื้อตามตัวผมชวนให้สยิวกิ้วกันเข้าไปอีก
“ สาด มึงแปลมุขเมื่อกี้ก่อนดิ ไอ้ผีพัทยาของมึงอ่ะ กูงง ” ผมแกะมือไ อ้ปลาบึกออกจากตัวเอง
“ ผีพัทยา ก็ผีทะเลไง ”
“ ผีพัทยา... ผีทะเล... แล้วมันเกี่ยวกันอย่างไงวะ ” ผมเริ่มโง่แระ
“ ก็พัทยามีอะไรอ่ะ ”
“ มีทะเล ” ครับถูกของมันพัทยามีทะเล....เฮ้อออออเมียใครวะ
“ .................”
“ เอาอะ ” ผมรู้ว่ามันจะถามผมว่าเอาอะไรเพิ่มไหม แต่น้ำตามันไหลลงสองแก้มก่อนที่มันจะเอ่ยปากพูดจบซะด้วยซ้ำ
“ .................” เอาไงดีวะกูเห็นคนร้องไห้ไม่ได้ซะด้วยสิ
“ อึก ” น่านนน มันก้มหน้าลงไปร้องไห้ข้างจานข้าวตัวเองแล้วครับ
เฮ้อออออออออออออออออออออออออ
“ โม โม ”
“ อะไรพี่ ” ไอ้น้องโมวิ่งหน้าตาตื่นมาแต่ไกล
“ พี่อิ่มแล้ว มาเอาจานไปเก็บ ”
“ เดี๋ยวแล้วนี่พี่จะไปไหน ” มันยื่นมือมาฉุดแขนผมไว้
“ ไปอาบน้ำ เบื่อคนแถวนี้ ”
“ แล้วพี่ปลาบึกอ่ะ ”
“ ไม่รู้ดิถามมันเองดิ ” ผมเดินออกมาจากตรงนั้นโดยไม่หันหลังกลับไปมองอะไรอีก
“ พี่โจ๊ก พี่โจ๊ก ไอ้พี่โจ๊ก ”
โมเล่าเรื่องต่อครับ...
“ เกิดอะไรขึ้นอีกอะพี่ปลาบึก ”
“ ไม่รู้ ฮืออ โมโจ๊กเกลียดพี่แล้วใช่ไหม ฮือออออ ”
“ โอ๋ๆ ไม่ร้องนะพี่ปลาบึก ไม่ร้องนะไม่ร้อง ” ไอ้ปลาบึกโผเข้าสู้อ้อมแขนไอ้น้องโม
“ พี่จะทำอย่างไงดีโม พี่ควรทำอย่างไงดี ”
“ ใจเย็นๆ พี่ปลาบึกไม่ต้องคิดมากนะเดี๋ยวไอ้พี่โจ๊กก็หายบ้าเองแหละ ”
“ โมก็เห็น แม้แต่หน้าพี่มันยังไม่อยากมองเลย พี่ทำผิดมากใช่ไหมโมพี่ไม่ควรจะไปทำตัวงี่เง่าอย่างนั้นใส่โจ๊กเลยใช่ไหมโม ฮืออออ ”
“ พี่ปลาบึก โธ่ ”
ผมเดินอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมาบนบ้านได้ก็ตรงดิ่งเข้าไปค้นหาเสื้อผ้าในห้องไอ้ปลาบึกก่อนจะตรงดิ่งไปอาบน้ำห้องไอ้น้องโม
“ พี่โจ๊ก พี่โจ๊ก ” เสียงไอ้น้องโมไปตะโกนเรียกผมที่ห้องไอ้ปลาบึก
“ พี่อยู่ห้องโม ”
“ อ้าวว อะไรเนี้ย ” มันชี้ไปที่กองเสื้อผ้าที่ผมหยิบเอามาจากห้องไอ้ปลาบึก
“ ก็เสื้อผ้าพี่ไง ”
“ ก็รู้ว่าเสื้อผ้าพี่ แต่ผมไม่เข้าใจว่าพี่กำลังจะทำอะไร ”
“ พี่ก็กำลังจะอาบน้ำไง ” ผมเดินไปบีบจมูกไอ้น้องโมโยกเบาๆ
“ ไม่ตลกนะพี่โจ๊ก ที่โมถามอ่ะโมหมายความว่าพี่ทำอะไรแบบนี้ทำไม ถามจริงๆ พี่ไม่คิดเหรอว่าเรื่องนี้คนที่ผิดอะเป็นพี่ไม่ใช่พี่ปลาบึก ”
“ คิด ”
“ ถ้าคิดแล้วพี่ทำไมไม่เป็นฝ่ายขอโทษหรือว่ารับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นอ่ะ ”
“ โมจะให้พี่ทำอะไรโมว่ามาเลยดีกว่า ” ผมเผลอลืมตัวพูดเสียงดังไปหน่อยครับ
“ เอ้าแล้วทำไมต้องมาอารมณ์เสียใส่โมด้วยอ่ะ ”
“ พี่เปล่าซักหน่อย ”
“ เปล่าอะไร ก็ไอ้อาการกระฟึดกระฟัดนี่ไงเห็นๆ อยู่ยังจะมาเถียงอีก ”
“ เปล่า เปล่าเอ๊ะโมนี่ไงนะไม่ ”
“ ถ้าเปล่าจริงๆ งั้นคืนนี้พี่ต้องกลับไปนอนที่ห้องพี่ปลาบึก ”
“ แล้วทำไมพี่ต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ ในเมื่อวันนี้พี่ต้องนอนห้องโมไม่ใช่เหรอ ”
“ ไม่เป็นไร นี่เป็นกรณีพิเศษโมอนุญาติให้พี่กลับไปนอนที่ห้องพี่ปลาบึกได้ ”
“ แต่พี่ ”
“ ถ้าพี่ไม่ไปโมจะถือว่าที่พี่พูดมาเมื่อกี้นั้น พี่โกหกโม ”
“ มันคนละเรื่องนะโม ”
“ แต่โมถือเป็นเรื่องเดียวกัน พี่ปลาบึกเค้ายอมพี่ถึงขนาดนี้แล้วพี่โจ๊กเองเป็นคนผิดแท้ๆ จะไม่คิดทำอะไรที่มันดีกว่าการหนีปัญหาหน่อยเหรอ ”
“ พี่ก็ไม่ได้หนีอะไรนี่ รี่ไงพี่ก้กลับมาบ้านกลับมาหาโมกลับมาหามันแล้วโมจะมาเอาอะไรกับพี่อีก โมพี่ขอแค่ความสบายใจแค่ชั่วข้ามคืนบ้างไม่ได้เหรอไง ”
“ ไม่ โมไม่คิดมาก่อนเลยนะว่าพี่จะเป็นคนเห็นแก่ตัวขนาดนี้ ”
“ โม ”
“ พี่ต้องการความสบายใจแค่ข้ามคืนที่ห้องโม แต่พี่กลับปล่อยให้พี่ปลาบึกต้องนอนไม่สบายใจตั้งข้ามคืนที่ห้องตัวเองคนเดียว พี่โจ๊กถ้าพี่เลือกที่จะทำอย่างนี้จริงๆ เราก็คงจะไม่มีอะไรที่ต้องพูดกันอีกแล้ว ”
“ โม ” ผมยื่นมือไปดึงแขนมันไว้
“ นี่ห้องผม ผมอนุญาติให้พี่อาบน้ำที่ห้องนี้ได้ แต่ถ้าพี่อาบเสร็จแล้วผมยังเห็นพี่อยู่ในห้องนี้อีก ผม...จะเป็นคนไปจากพี่เอง ”
“ โม นี่มันไม่ใช่เรื่องของโมเลยนะ มันเป็นเรื่องของพี่กับปลาบึกมัน ”
“ ไม่รู้แหละอะไรที่เกิดขึ้นระหว่างเราสามคน ผมถือว่าเป็นเรื่องของผมด้วย ”
“ โม ”
“ ผมจะลงไปเก็บของข้างล่าง หวังว่าผมกลับขึ้นมาแล้วพี่คงไม่ทำให้ผมเสียใจนะพี่โจ๊ก ”
“ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย อะไรกันนักกันหนาวะเนี้ย ”
บทมันจะสามัคคีกันอะไรก็มาหยุดพวกมันไม่ได้เลยจริงๆ
โมเล่าเรื่องต่อครับ...
“ พี่ปลาบึก ขึ้นไปที่ห้องพี่ได้แล้วเดี่ยวเรื่องจานชามผมจัดการเอง ”
“ ให้พี่ช่วยเถอะนะ ”
“ ไม่ต้องอ่ะ ผมว่าพี่เอาเวลาไปคิดหาวิธีช่วยเรื่องที่ยุ่งๆ ของตัวเองจะดีกว่า ส่วนทางนี้เดี๋ยวผมจัดการเอง ”
“ แต่ว่า ”
“ บอกให้ไปก็ไปดิ ”
“ เค้าคงยังไม่อยากเห็นหน้าพี่มั้ง ”
“ งั้นพี่ก็ทำให้เค้าอยากเห็นหน้าพี่สิ ”
“ ทำให้เค้าอยากเห็นหน้าพี่เหรอ ทำยังไงล่ะ ”
“ หึหึ ส.บ.ม.ย.ห. เอียงหูมานี่พี่ปลาบึก ”
“…………. ”
“ ห๊า จะ จะดเหรอพี่ว่ามัน ”
“ ก็ตามใจพี่นะ ผมก็ช่วยพี่ได้แค่นี้แหละ ”
“ เหอะๆ ”
กลับมาสู่ห้องไอ้น้องโม
“ โอ๊ยยย เซ็งโว๊ยยยยยยยยยยยย เดี๋ยวหนีไปบวชแม่งเลย ”
ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ง่วงนอนและเหนื่อยซะเหลือเกินแถมวันรุ่งขึ้นก็ยังต้องไปสะสางงานที่กองท่วมหัวอีกประมาณ 180 กว่ากอง แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าตอนนี้ผมยังนอนไม่ได้
“ เอาไงดีวะ เซ็งโว๊ยยยยย ”
ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด
“ ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้วแม่งไม่หลับไม่นอนกันเหรอไงวะ เดี๋ยวๆ เจอกูพ่อจะด่าให้ลืมบ้านเก่าเลย ” ผมหยิบมือถือมาดูเบอร์ที่โชว์...ไอ้ไก่
“ ฮาโหลพี่โจ๊กผมเอง เหอะๆ ” แค่ผมกดรับสายเสียงไอ้ไก่ก็ลอยมากระทบเบาๆ ที่ข้างหูผมแทบจะทันที
“ ไอ้สัดนี่ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วรู้ไหม ”
“ ไม่รู้ดิพี่ผมลืมเอานาฬิกามาเอิ๊กกกกกกกก แต่ผมว่าบ้านพี่ต้องมีนาฬิกาแน่ๆ เอาเป็นว่าพี่อยากรู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้วผมว่าพี่หันไปดูนาฬิกาที่บ้านตัวเองจะดีกว่ามาถามผมนะเอิ๊กกกกกกก ” แน่นอนครับสภาพนี้...มันเมา
“ แม่งเมาดิสาด ”
“ เอ๊าๆๆๆ คนกินเหล้าไม่ได้กินแป๊ปซี่นี่จะได้แค่ฉี่ทั้งคืน ”
“ โอ๊ยยยกูอยากตาย ”
“ เต็มที่เลยพี่เดี๋ยวผมตามไปเผา ” นั่นดูมัน
“ มึงมีอะไรมึงว่ามาเลยไอ้ไก่มึงอย่ามาลีลา ”
“ โอ๊ยยยพี่ ผมเกรงใจพี่วะพี่โจ๊ก เอิ๊กๆ ”
“ สัดนี่ขนาดมึงเกรงใจกูนะ ”
“ โหพี่ผมอ่ะเห็นพี่เป็นคนสำคัญเลยนะเนี้ยเอิ๊กกก ถึงโทรหา คนอื่นนี่ผมไม่เห็นหัวมันเลยนะเอิ๊กกก ”
“ ขอบใจไอ้สัด มีไรมึงว่ามาเลยดีกว่ากูง่วงแล้ว ”
“ โห น้องนุ่งโทรมาอย่ามาพูดงี้น้องเสียใจรู้ไหมนี่ ”
“ กูจะนับ1-3 ”
“ ยืมตังค์หน่อยพี่ ”
“ เหอะๆ กูยังไม่ทันนับเลยนะมึง “
“ แหะๆ ผมกลัวพี่เสียเวลานับ ”
“ ตกลงที่มึงโทรมาหากูดึกๆ แล้วบอกเห็นกูเป็นคนสำคัญเนี้ยเพราะมึงจะมายืมตังค์กูใช่ไหมไอ้ไก่ ”
“ ถูกกกกกกกกกก พี่เอมามาให้ผมหน่อยนะผมมาววววไปไหนมะไหวแว้วววว ”
“ นี่มึงอยู่กับใครเนี้ย ”
“ ก็หลายคนพี่ แต่มันกลับไปหมดแล้วอ่ะเหลือผมคนเดียวนี่แหละ พี่โจ๊กพี่รีบมานะก่อนที่เด็กร้านนี้มันจะกระทืบผมอ่ะ นะๆ ”
“ เวงกำอะไรของกูวะเนี้ยยยย ”
“ น่าเดี่ยวพรุ่งนี้ผมกดเอามาใช้คืนให้ ตอนนี้ผมไม่ได้เอาบัตรมาด้วยอ่ะอีกอย่างเงินผมก็ไม่พอด้วย ”
“ ขาดเท่าไหร่ แล้วนี่มึงอยู่ร้านไหน ”
“ 3000 พี่ที่ร้านเดิมนะ โอเคนะแค่นี้นะแบ๊ตผมจะหมด บายยยย ”
“ ไอ้ไก่ๆ ฮาโหลๆ ” มันวางไปแล้วครับ
ตกลงนี่ผมก็ต้องออกไปสถานบันเทิงอีกใช่ไหมครับเนี้ย ไม่อยากไปไหนเลยจริงๆ ครับตอนนี้ผมง่วงเหลือเกินแถมปัญหาทางบ้านก็ยังไม่ได้รับการสะสาง ผมเดินกลับไปที่ห้องไอ้ปลาบึกอีกครั้งเพื่อทำการรื้อค้นเสื้อผ้าเรียบๆ แต่ดูดีมาใส่ไปทำการสงเคราะห์น้องน้อยผู้ตกทุกข์ได้ยากเช่นไอ้ไก่ ไม่อยากไปเลยนะเนี้ย...ว่าแล้วก็ฉีดน้ำหอมซักนิด ดึกแล้วด้วยง๊วงงงง่วง...แต่งตัวอีกไม่เกิน 1 นาที
“ โจ๊กมึงจะไปไหน ” มาแล้วครับไอ้ปลาบึก
“ ไปไหนก็เรื่องของกู ”
“ โจ๊ก ” ไอ้ปลาบึกเดินมากอดเอวผมจากด้านหลัง
“ ไปหาไอ้ไก่มันให้ไปช่วยจ่ายค่าเหล้าให้มัน มันเงินไม่พอนะ ” สุดท้ายก็ต้องยอมบอกมัน
“ เหรอ งั้นให้ปลาบึกไปเป็นเพื่อนนะ ”
“ ไม่ต้องหรอกเดี่ยวก็มาแล้ว ไปแปปเดียวเอง ”
“ โจ๊ก โจ๊กหายโกรธปลาบึกแล้วใช่ไหมครับ ” -*- นี่มึงมามุขไหนอีกเนี้ยกูเริ่มจะตามมึงไม่ทันแระ
“ ก็ไม่ได้โกรธอะไรนี่ ปล่อยกูจะรีบไปเดี๋ยวมันจะดึกไปกว่านี้ ”
“ แต่ปลาบึกเป็นห่วงโจ๊ก ให้ปลาบึกไปด้วยนะ นะ นะ นะที่รักนะ ” เฮ้ยยมีที่รงที่รักด้วย
“ ผีเข้าเหรอไงมึง ”
“ อืมมม ผีพัทยา ”
“ ผีพัทยา ” งงอย่างแรง
“ อืมมม ” ไอ้ปลาบึกลากมือลูบไล้ไปตามเนื้อตามตัวผมชวนให้สยิวกิ้วกันเข้าไปอีก
“ สาด มึงแปลมุขเมื่อกี้ก่อนดิ ไอ้ผีพัทยาของมึงอ่ะ กูงง ” ผมแกะมือไ อ้ปลาบึกออกจากตัวเอง
“ ผีพัทยา ก็ผีทะเลไง ”
“ ผีพัทยา... ผีทะเล... แล้วมันเกี่ยวกันอย่างไงวะ ” ผมเริ่มโง่แระ
“ ก็พัทยามีอะไรอ่ะ ”
“ มีทะเล ” ครับถูกของมันพัทยามีทะเล....เฮ้อออออเมียใครวะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น