ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนพิเศษ...เรื่องเล่าเมื่อเช้านี้ (เหตุเกิดเมื่อเช้านี้)21/08/08
“ ปลาบึกกูนอนไม่หลับว่ะ ” ผมเขย่าตัวไอ้ปลุกไอ้คนนอนข้างๆ
“ อืมมม ”
“ เห้ยมึงตื่นดิ ช่วยกูทีกูนอนไม่หลับอ่ะ ”
“ สาด แดกกาแฟเยอะไปสิท่า ”
ถ้าเมื่อวานนี้ (20/08/2008) เพื่อนๆ คนไหนที่ได้คุยเอ็มกับผมหรือว่าไม่ได้คุนเอ็มกับผมแต่มีโอกาสได้เห็นหัวเอ็มที่ผมตั้งไว้คงพอดูรู้ว่าอาการผมเป็นเยี่ยงไร...ครับ...พารานอยแดกผมครับ
“ เชี้ยกูแดกโอวัลตินโว๊ย ”
“ แล้วจะให้ทำไงวะ ” ปากพูดแต่มันยังคงนอนหันหลังให้ผม
ผมเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงมาดูเวลา....ตายห่าตี 2 กว่าแล้วหรือนี่
“ บึกมึงช่วยกูหน่อยดิ ” ผมขยับเข้าเบียดกายนอนแนบชิดหลังไอ้ปลาบึก
“ สาด นี่มึงปลุกกูเพราะมีอารมณ์เหรอวะ ” ไอ้ปลาบึกหันหน้ามาใช้เท้าถีบที่ท้องผมเบาๆ
“ จะบ้าเหรอ กูบอกว่ากูนอนไม่หลับโว๊ย ”
“ แล้วจะให้กูทำอย่างไงอ่ะ ”
“ ไม่รู้แหละ มึงคุยเป็นเพื่อนกูก่อนเลย ”
“ เชี้ย บาปนะมึงปลุกคนอื่นเนี้ย ”
“ คนอื่นที่ไหนมึงเป็นเมียกูนะ ปลุกเมียบาปด้วยเหรอไง ”
“ เฮ้อ เอางี้มึงนอนหลับตาเฉยๆ นับแกะในใจไปด้วยก็ได้ ”
“ ไม่เอาอ่ะ มีอะไรอย่างอื่นที่ดีกว่านี้ปะ ” ผมส่งสายตาปิ๊งๆ ไปให้มันอีกระรอก
“ งั้นเอางี้กูเล่านิทานให้มึงฟังเอาปะ ”
“ อืมๆ ”
“ อะ หลับตา ” ไอ้ปลาบึกตะแคงตัวหันหน้าเข้าหาผมพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ผม
“ อืม เกาหัวด้วยนะ ”
“ ได้คืบเอาศอกนะมึง ”
“ นะๆ ”
“ เออออออออออออออ ”
“ ...................... ”
“ นานมาแล้ว ”
“ เดี๋ยวๆ ” ผมลืมตาขึ้นมาถามปัญหามัน
“ สาด อะไร ”
“ มึงเล่าเรื่องแนวไหนอ่ะ ”
“ แนวไหนก็คอยฟังเอาดิ หลับตาเดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย ” ไอ้ปลาบึกยกมือทำท่าตะโบกหัวผม
“ ...................... ”
“ นานมาแล้ว ” มันเริ่มเล่าประโยคเดิมอีกครั้ง
“ ขอถามอีกทีได้ปะ ” เหอะๆ
“ สาดดดดดดด อะไรของมึงอีก ”
“ คือขอเป็นเรื่องแบบว่า ”
“ มึงจะนอนฟังดีๆ เหรอว่าจะลงไปนอนเฝ้าบ้านข้างล่างไอ้โจ๊ก ”
“ ขอโทษค๊าบ ”
“ ขัดกูอีกทีมึงเจ็บ ”
“ ค๊าบ จุ๊ฟๆ ก่อนทีหนึ่งนะ ”
“ ค๊าบมาจุ๊ฟๆ เกาหัวด้วยใช่ปะ ”
“ ค๊าบ ”
“ ไม่ดื้อนะ ไม่ซนด้วย พรุ่งนี้ได้ตื่นไปทำงานเดี๋ยวเจียวไข่ให้กินแต่เช้าเอาไหม ”
“ เอาค๊าบ ”
“ ดีมากงั้นหลับตานะ ”
“ ค๊าบบบเล่าเลยเล่า ”
" ของมึงผสมโซดาใช่ปะ " น่านนนกูว่าแระ...เข้าทางโจรเลย
" มึงชงไรมากูก็แดกได้หมดแหละ กวนติงกูนักเดี๋ยวปั๊ดเปลี่ยนไปแดกกะเจี๊ยวแม่งเลยสาดดดดดดดดดดดด เล่าเรื่องมาซักทีดิมึง "
“ มีชายคนหนึ่งที่บ้านทำมาหากินด้วยการขายข้าวมันไก่ซึ่งบ้านนี้จะมีธรรมเนียมสืบทอดกันต่อๆ มาว่าเมื่อเจ้าของกิจการตายผู้ที่เป็นลูกชายจะต้องทำการสืบทอดกิจการนี้ต่อจากผู้เป็นพ่อ ซึ่งบ้านนี้ก็ทำเช่นนี้มาตลอดถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเต็มใจทำก็ตามจนวันหนึ่ง พ่อของชายคนนี้เสียชีวิตลงเขาก็จำเป็นต้องสืบทอดกิจการร้านข้าวมันไก่ต่อจากพ่อของเขาทุก ๆ อย่างเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดีจนมาถึงวันครบรอบการตายของพ่อเขาวันนั้นที่ร้านขายดีมาก ๆ แบบที่ไม่เคยขายดีขนาดนี้มาก่อน...มีเด็กผู้หญิงคนนึงซึ่งเธอเป็นลูกค้าประจำของร้านมาซื้อข้าวมันไก่ไปกินเป็นอาหารเย็น
ตอนนั้นเป็นเวลาโพล้เพล้ แสงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า เจ้าของร้านก็รีบทำให้เด็กผู้หญิงเพราะเริ่มมืดแล้วเธอยังต้องเดินไปบ้านเธออีกไกลเด็กผู้หญิงก็รีบเดินกลับไปบ้านด้วยหวังว่าจะได้อร่อยกับข้าวมันไก่ แต่เมื่อเธอมาถึงบ้าน และเปิดดูในกล่องข้าวปรากฏว่ามีแต่ข้าว ไม่มีไก่แม้แต่ชิ้นเดียว!!!เธอแปลกใจมาก หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไปเพื่อซื้อข้าวมันไก่อีกครั้งแต่คราวนี้เธอจับตามองดูเจ้าของร้านอย่างใจจดใจจ่อเพราะกลัวว่าเจ้าของร้านจะโกงเธอแต่ทุอย่างก็เป็นไปตามปกติเธอก็รีบเอาข้าวมันไก่กล่องนั้นกลับบ้านทันที เมื่อมาถึงบ้านเธอก็รีบเปิดกล่องข้าวมันไก่ทันที
แต่แล้ว....ก็ไม่พบไก่แม้แต่ชิ้นเดียวเหมือนเดิม อากาศรอบข้างตอนนั้นเงียบสงัด เยือกเย็น ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียง แง้มประตูเธอเริ่มกลัว แต่ทว่าเสียงนั้นเป็นเสียงพ่อของเธอกำลังเปิดประตูบ้านเดินเข้ามาเธอจึงส่งเสียงเรียกพ่อของเธอ
เด็กผู้หญิง : (เสียงสั่น) พ่อจ๋า พ่อมาดูอะไรนี่สิพ่อ หนูซื้อข้าวมันไก่มา 2 กล่อง
แต่มันไม่มีไก่แม้แต่ชิ้นเดียวทั้ง ๆ ที่เจ้าของร้านเขาก็ใส่ไก่มาให้แล้ว (เสียงเครือเหมือนจะร้องไห้ด้วยความกลัว)
พ่อของเธอทำหน้าแปลกใจแล้วครุ่นคิดอย่างรอบคอบทันใดนั้นพ่อของเธอก็กลับกล่องข้าวมันไก่แล้วเปิดดูทันที
พ่อ :
อีเด็กโง่ ทีหลังเปิดกล่องให้ถูกด้านสิวะ ไก่มันอยู่ฝั่งนี้ต่างหาก
เหอะๆ สรุปมึงจะให้กูฮาเหรอให้กูหลับวะเนี๊ยยยยยไอ้เชี้ยบึก....
ผีข้าวมันไก่....
“ อืมมม ”
“ เห้ยมึงตื่นดิ ช่วยกูทีกูนอนไม่หลับอ่ะ ”
“ สาด แดกกาแฟเยอะไปสิท่า ”
ถ้าเมื่อวานนี้ (20/08/2008) เพื่อนๆ คนไหนที่ได้คุยเอ็มกับผมหรือว่าไม่ได้คุนเอ็มกับผมแต่มีโอกาสได้เห็นหัวเอ็มที่ผมตั้งไว้คงพอดูรู้ว่าอาการผมเป็นเยี่ยงไร...ครับ...พารานอยแดกผมครับ
“ เชี้ยกูแดกโอวัลตินโว๊ย ”
“ แล้วจะให้ทำไงวะ ” ปากพูดแต่มันยังคงนอนหันหลังให้ผม
ผมเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงมาดูเวลา....ตายห่าตี 2 กว่าแล้วหรือนี่
“ บึกมึงช่วยกูหน่อยดิ ” ผมขยับเข้าเบียดกายนอนแนบชิดหลังไอ้ปลาบึก
“ สาด นี่มึงปลุกกูเพราะมีอารมณ์เหรอวะ ” ไอ้ปลาบึกหันหน้ามาใช้เท้าถีบที่ท้องผมเบาๆ
“ จะบ้าเหรอ กูบอกว่ากูนอนไม่หลับโว๊ย ”
“ แล้วจะให้กูทำอย่างไงอ่ะ ”
“ ไม่รู้แหละ มึงคุยเป็นเพื่อนกูก่อนเลย ”
“ เชี้ย บาปนะมึงปลุกคนอื่นเนี้ย ”
“ คนอื่นที่ไหนมึงเป็นเมียกูนะ ปลุกเมียบาปด้วยเหรอไง ”
“ เฮ้อ เอางี้มึงนอนหลับตาเฉยๆ นับแกะในใจไปด้วยก็ได้ ”
“ ไม่เอาอ่ะ มีอะไรอย่างอื่นที่ดีกว่านี้ปะ ” ผมส่งสายตาปิ๊งๆ ไปให้มันอีกระรอก
“ งั้นเอางี้กูเล่านิทานให้มึงฟังเอาปะ ”
“ อืมๆ ”
“ อะ หลับตา ” ไอ้ปลาบึกตะแคงตัวหันหน้าเข้าหาผมพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ผม
“ อืม เกาหัวด้วยนะ ”
“ ได้คืบเอาศอกนะมึง ”
“ นะๆ ”
“ เออออออออออออออ ”
“ ...................... ”
“ นานมาแล้ว ”
“ เดี๋ยวๆ ” ผมลืมตาขึ้นมาถามปัญหามัน
“ สาด อะไร ”
“ มึงเล่าเรื่องแนวไหนอ่ะ ”
“ แนวไหนก็คอยฟังเอาดิ หลับตาเดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย ” ไอ้ปลาบึกยกมือทำท่าตะโบกหัวผม
“ ...................... ”
“ นานมาแล้ว ” มันเริ่มเล่าประโยคเดิมอีกครั้ง
“ ขอถามอีกทีได้ปะ ” เหอะๆ
“ สาดดดดดดด อะไรของมึงอีก ”
“ คือขอเป็นเรื่องแบบว่า ”
“ มึงจะนอนฟังดีๆ เหรอว่าจะลงไปนอนเฝ้าบ้านข้างล่างไอ้โจ๊ก ”
“ ขอโทษค๊าบ ”
“ ขัดกูอีกทีมึงเจ็บ ”
“ ค๊าบ จุ๊ฟๆ ก่อนทีหนึ่งนะ ”
“ ค๊าบมาจุ๊ฟๆ เกาหัวด้วยใช่ปะ ”
“ ค๊าบ ”
“ ไม่ดื้อนะ ไม่ซนด้วย พรุ่งนี้ได้ตื่นไปทำงานเดี๋ยวเจียวไข่ให้กินแต่เช้าเอาไหม ”
“ เอาค๊าบ ”
“ ดีมากงั้นหลับตานะ ”
“ ค๊าบบบเล่าเลยเล่า ”
" ของมึงผสมโซดาใช่ปะ " น่านนนกูว่าแระ...เข้าทางโจรเลย
" มึงชงไรมากูก็แดกได้หมดแหละ กวนติงกูนักเดี๋ยวปั๊ดเปลี่ยนไปแดกกะเจี๊ยวแม่งเลยสาดดดดดดดดดดดด เล่าเรื่องมาซักทีดิมึง "
“ มีชายคนหนึ่งที่บ้านทำมาหากินด้วยการขายข้าวมันไก่ซึ่งบ้านนี้จะมีธรรมเนียมสืบทอดกันต่อๆ มาว่าเมื่อเจ้าของกิจการตายผู้ที่เป็นลูกชายจะต้องทำการสืบทอดกิจการนี้ต่อจากผู้เป็นพ่อ ซึ่งบ้านนี้ก็ทำเช่นนี้มาตลอดถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเต็มใจทำก็ตามจนวันหนึ่ง พ่อของชายคนนี้เสียชีวิตลงเขาก็จำเป็นต้องสืบทอดกิจการร้านข้าวมันไก่ต่อจากพ่อของเขาทุก ๆ อย่างเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดีจนมาถึงวันครบรอบการตายของพ่อเขาวันนั้นที่ร้านขายดีมาก ๆ แบบที่ไม่เคยขายดีขนาดนี้มาก่อน...มีเด็กผู้หญิงคนนึงซึ่งเธอเป็นลูกค้าประจำของร้านมาซื้อข้าวมันไก่ไปกินเป็นอาหารเย็น
ตอนนั้นเป็นเวลาโพล้เพล้ แสงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า เจ้าของร้านก็รีบทำให้เด็กผู้หญิงเพราะเริ่มมืดแล้วเธอยังต้องเดินไปบ้านเธออีกไกลเด็กผู้หญิงก็รีบเดินกลับไปบ้านด้วยหวังว่าจะได้อร่อยกับข้าวมันไก่ แต่เมื่อเธอมาถึงบ้าน และเปิดดูในกล่องข้าวปรากฏว่ามีแต่ข้าว ไม่มีไก่แม้แต่ชิ้นเดียว!!!เธอแปลกใจมาก หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไปเพื่อซื้อข้าวมันไก่อีกครั้งแต่คราวนี้เธอจับตามองดูเจ้าของร้านอย่างใจจดใจจ่อเพราะกลัวว่าเจ้าของร้านจะโกงเธอแต่ทุอย่างก็เป็นไปตามปกติเธอก็รีบเอาข้าวมันไก่กล่องนั้นกลับบ้านทันที เมื่อมาถึงบ้านเธอก็รีบเปิดกล่องข้าวมันไก่ทันที
แต่แล้ว....ก็ไม่พบไก่แม้แต่ชิ้นเดียวเหมือนเดิม อากาศรอบข้างตอนนั้นเงียบสงัด เยือกเย็น ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียง แง้มประตูเธอเริ่มกลัว แต่ทว่าเสียงนั้นเป็นเสียงพ่อของเธอกำลังเปิดประตูบ้านเดินเข้ามาเธอจึงส่งเสียงเรียกพ่อของเธอ
เด็กผู้หญิง : (เสียงสั่น) พ่อจ๋า พ่อมาดูอะไรนี่สิพ่อ หนูซื้อข้าวมันไก่มา 2 กล่อง
แต่มันไม่มีไก่แม้แต่ชิ้นเดียวทั้ง ๆ ที่เจ้าของร้านเขาก็ใส่ไก่มาให้แล้ว (เสียงเครือเหมือนจะร้องไห้ด้วยความกลัว)
พ่อของเธอทำหน้าแปลกใจแล้วครุ่นคิดอย่างรอบคอบทันใดนั้นพ่อของเธอก็กลับกล่องข้าวมันไก่แล้วเปิดดูทันที
พ่อ :
อีเด็กโง่ ทีหลังเปิดกล่องให้ถูกด้านสิวะ ไก่มันอยู่ฝั่งนี้ต่างหาก เหอะๆ สรุปมึงจะให้กูฮาเหรอให้กูหลับวะเนี๊ยยยยยไอ้เชี้ยบึก....
ผีข้าวมันไก่....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น