ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : เออกูผิด 2...ตอนที่ 23
“ ไอ้เลว ไม่รักประเทศไทยเลยนะมึง ” อยู่ดีๆ ไอ้บึกก็เดินมานั่งลงข้างเตียงผมแล้วก็อ้าปากด่า
“ -*- ” โต้ตอบไม่ได้เพราะเสียงไม่มี แต่ก็ยังอยากรู้ว่ามันมาด่าตูทำไม
“ ไอ้คนไม่มีจิตสำนึก ไอ้คนไม่มีมันสมอง ไอ้คนไม่มีคุณธรรมประจำใจ ”
“ -*- ” อืมเอาเข้าไป
“ 555+ รู้ไหมนี้กูด่ามึงเรื่องอะไร ”
“ - - ” ผมส่ายหัว
“ ก็เรื่องเสียงมึงไง นี่มึงไปขายเสียงมาใช่ไหมเนี้ย 555+ ”
“ (เฮ้ออออออออ) ” ขนาดกูป่วยก็ไม่เว้นนะมึง
“ กูชอบมึงตอนนี้จัง เหมือนเด็กเล็กๆ เลย ไม่มีปากไม่มีเสียงเถียงอะไรก็ไม่ได้ 555+ ”
“ -*- ”
“ โอ๋ๆ ไม่แกล้งพี่โจ๊กนะพี่ปลาบึก มาๆ โมออดอ้อนนะจะได้หายไวๆ ”
“ ^^ ”
“ เอ๊ะแต่จะว่าไปมันก็ดีเหมือนกันนะพี่ปลาบึก ”
“ 555+ / 555+ ”
“ T-T ”
............................................
“ โจ๊ก เดี่ยวกูกับโมจะกลับไปบ้านอาบน้ำแล้วหาซื้ออะไรมาให้กินนะ อยู่คนเดียวซักแปปได้ใช่ไหม ”
พ่อกับแม่โมกลับไปแล้วครับ ตอนนี้ในห้องก็เหลือแค่ผมกับตะเภาแก้วตะเภาทองเท่านั้น
“ ตอนแรกโมก็ว่าจะอยู่เป็นเพื่อนพี่นะ แต่แม่โทรมาบอกว่าให้เข้าไปเอาซุปที่แม่ต้มไว้ให้พี่นะ ”
“ ส่วนกูจะไปดูเสื้อผ้าแล้วก็ปิดบ้านปิดช่องก่อน ไม่รู้ขโมยขนของไปหมดบ้านยัง เอาอะไรไหมไหนๆ ก็ต้องอยู่ต่ออีกตั้ง 2 วัน ”
ใช่ครับ...เพราะมันคนเดียวเลยไอ้หมอโรคจิต มันเอาผมไปตรวจโน่นนี่นั่นจนกลายเป็นว่านอกจากผมจะเป็นไข้แล้วผมยังเป็นโรคกระเพาะเพราะกินอาหารไม่ตรงเวลาอีกด้วย แล้วไหนจะโรคเครียดอีกโอ๊ยยย มันแกล้งกันหรือเปล่าเนี้ยยยยย
“ (เอาหนังสือ) ” ผมขยับปากก่อนจะทำท่าทางเปิดหนังสือ
“ อืม หนังสือโป๊อ่านะ เค้าจะให้มึงอ่านเหรอนี่มันโรงพยาบาลนะมึง 555+ ”
“ (เฮ้อออ) ” ผมชี้มือไปที่ปลายเตียง
“ อะไร ” ไอ้ปลาบึกเดินตามไปเปิดผ้าห่มที่คลุมขาผมออกดู
“ ^^ ” ผมยกขาถีบมันไปหนึ่งที
“ โห ขนาดไม่สบายนะเนี้ย เดี๋ยวพ่อจับหั่นแขนขาซะดีไหมเนี้ย ”
“ 555+” ไอ้โมนั่งขำ
“ ไปเลยโม ไม่ช่วยแล้วยังจะซ้ำเติมกันเองอีกเหรอ ”
“ 555+ อะโอ๋ๆ ไปๆ เดี๋ยวกลับมาถึงนี่มันจะมืดค่ำซะเปล่าๆ ”
“ ปะๆ พวกกูไปก่อนนะแล้วจะรีบกลับ ห้ามจีบพยาบาลนะมึงไม่งั้นล่ะน่าดู ”
“ พี่ปลาบึก อย่างอีพี่โจ๊กนี่นะจะจีบพยาบาล ห่วงว่าจะไปจีบหมอซะยังจะดีกว่า ”
“ เอ่อๆ ใช่ โรงพยาบาลนี่เค้าคัดหมอมาทำงานด้วยอะไรหว่า ทำไมมันมีแต่หน้าตาเด็กๆ ทั้งนั้นเลย พี่เห็นแล้วมันช่างน่าเคี้ยวซะจริงๆ ”
“ ช่ายยยย เนื้อคงจะเหนียวนุ่มเนอะ 555+ ”
“ -*- ” ผมเอาหมอนปาไปโดนหัวไอ้โมพอดีเด๊ะ
“ ไปแล้วค๊าบบบบบบบบบบบบ ” แล้วมันก็สลายตัวหายไปอย่างรวดเร็ว
และแล้วความเงียบก็มาเยือน... ผมหันมองซ้ายขวาไอ้ยินแต่เสียงแอร์ ห้องทั้งห้องว่างเปล่าจนน่ากลัว แม่งเอ๊ยยยยทำไมกูไม่รั้งใครไว้ซักคนนะ...ไม่น่าเลย ไม่น่าเก็กแมนโดยไม่ดูสถานการณ์เลย
“ ไงครับคนเก่ง ” มาอีกแล้วไอ้หมอปากหมา
“ ............ ” ผมหันหน้าออกไปมองหน้าต่าง
“ อ้าว เมินกันอย่างนี้หมอก็น้อยใจแย่สิครับ 555+ ”
“ ............ ”
“ ไม่เหงาหรือครับอยู่คนเดียว นี่คุณนี่มันโรงพยาบาลนะครับ แล้วนี่ก็เย็นมากแล้วด้วยขนาดผมเป็นหมอผมยังไม่กล้าอยู่ที่นี่คนเดียวเลย ” สาดนี่เอาแล้วไง
ผมหันไปทำตาขวางในใจอยากโดดไปกัดหูมันชะมัดไอ้หมอเถื่อนเอ๊ยยย แม่งคนยิ่งกลัวๆ อยู่
“ ทำหน้าอย่างนี้กลัวอ่ะดิ นี่ผมจะเล่าอะไรให้ฟังไหม ”
“ -*- ” กูไม่ฟัง ผมส่ายหน้าก่อนที่จะใช้สองมือยกขึ้นปิดหูตัวเองไว้
“ 555+ กลัวด้วยเหรอ นึกว่าจะเก่งเหมือนปากว่าซะอีก แต่ก็ระวังหน่อยนะครับนี่มันห้องพิเศษ มันถูกจัดให้อยู่ห่างจากความพลุกพล่านของผู้คนเพื่อให้คนไข้ได้พักผ่อนอย่างสงบ แต่มันก็จัดว่าเป็นห้องที่อันตรายเพราะอะไรรู้ไหมครับ ” ไอ้หมอปากหมาขยับเข้าใกล้เตียงผมมากขึ้น
“ (ผมส่ายหน้าตอบมันไป) ”
“ ก็เพราะถ้าคนไข้เห็นในสิ่งที่ไม่ควรจะเห็น ลองคิดดูสิครับว่าจะมีใครมาช่วยคนไข้ได้ทัน ” ไอ้หมอปากหมาเล่าด้วยหน้าตาที่ดูเอาจริงเอาจังมากเล่นเอาผมขนลุกซู่เลยครับ
“ หยุด พอผมไม่อยากฟัง ” ผมพยายามตะโกนเค้นเอาเสียงออกมาเพื่อบอกหมอว่าผมรู้สึกอย่างไร
“ ที่สำคัญ เมื่อ 2 วันก่อนห้องนี้มีคุณป้าแก่ๆ แกมาสิ้นใจตายอยู่ในห้องนี้ เตียงนี้ ”
“ ไอ้ ไอ้ ” โอ้ยยย ไข้ผมจะขึ้นอีกรอบ
“ 555+ เชื่อเหรอครับเนี้ยยย ผมพูดเล่นนะครับ ”
“ ต้องการอะไร ”
“ เอาคืนคนไข้ปากดีไง 555+ ”
“ โรคจิต ”
“ คุณเนี้ยนะ ป่วยจนไม่ไหวแล้วก็ยังไม่ยอมสงบเสงี่ยมกลับระรานเค้าไปทั่ว แฟนทนคนอย่างคุณได้อย่างไงนะผมอยากจะรู้จัก ”
“ ............. ” ผมหันหน้าไปทางอื่น
“ หิวไหมครับ อีกนานกว่าแฟนคุณจะกลับมา ”
“ -*- ” ห๊า
“ ไม่ต้องทำหน้าเป็นแมวป่วยอย่างนั้นหรอกครับ ผมไม่พูดต่อไปหรอกน่า 555+ ”
“ -*- ”
“ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมว่างเพราะออกเวรแล้ว ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณซักพักไหม หรือว่าคุณอยู่กับ...คือผมหมายถึงอยู่คนเดียวได้ ”
“ ผมอยู่ได้ เชิญคุณกลับไปเถอะ ”
“ โห ใจร้ายจังไล่กระทั่งคนที่รักษาคุณได้ลงคอ ”
“ คุณทำอย่างนี้กับคนไข้ทุกคนเหรอไง ”
“ เปล่าหรอกครับ แต่ก็อย่าพึ่งดีใจไปว่าคุณคือคนพิเศษเพราะที่ผมเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนคุณก็เพราะผมเห็นว่าคุณเป็นคนไข้ที่ผมดูแลโดยตรงก็เท่านั้น ”
“ ขอบคุณแต่ไม่ต้อง ผมอยู่คนเดียวได้ ”
“ หึหึหึ ”
“ ขำอะไร ”
“ ............ ” ไอ้หมอไม่ตอบครับมันกับจ้องหน้าผมด้วยหน้าที่นิ่งสนิทก่อนจะค่อยๆ ก้มหน้าเอาหน้าผากมันมาชนกับหน้าผากผม
“ -*- ” โต้ตอบไม่ได้เพราะเสียงไม่มี แต่ก็ยังอยากรู้ว่ามันมาด่าตูทำไม
“ ไอ้คนไม่มีจิตสำนึก ไอ้คนไม่มีมันสมอง ไอ้คนไม่มีคุณธรรมประจำใจ ”
“ -*- ” อืมเอาเข้าไป
“ 555+ รู้ไหมนี้กูด่ามึงเรื่องอะไร ”
“ - - ” ผมส่ายหัว
“ ก็เรื่องเสียงมึงไง นี่มึงไปขายเสียงมาใช่ไหมเนี้ย 555+ ”
“ (เฮ้ออออออออ) ” ขนาดกูป่วยก็ไม่เว้นนะมึง
“ กูชอบมึงตอนนี้จัง เหมือนเด็กเล็กๆ เลย ไม่มีปากไม่มีเสียงเถียงอะไรก็ไม่ได้ 555+ ”
“ -*- ”
“ โอ๋ๆ ไม่แกล้งพี่โจ๊กนะพี่ปลาบึก มาๆ โมออดอ้อนนะจะได้หายไวๆ ”
“ ^^ ”
“ เอ๊ะแต่จะว่าไปมันก็ดีเหมือนกันนะพี่ปลาบึก ”
“ 555+ / 555+ ”
“ T-T ”
............................................
“ โจ๊ก เดี่ยวกูกับโมจะกลับไปบ้านอาบน้ำแล้วหาซื้ออะไรมาให้กินนะ อยู่คนเดียวซักแปปได้ใช่ไหม ”
พ่อกับแม่โมกลับไปแล้วครับ ตอนนี้ในห้องก็เหลือแค่ผมกับตะเภาแก้วตะเภาทองเท่านั้น
“ ตอนแรกโมก็ว่าจะอยู่เป็นเพื่อนพี่นะ แต่แม่โทรมาบอกว่าให้เข้าไปเอาซุปที่แม่ต้มไว้ให้พี่นะ ”
“ ส่วนกูจะไปดูเสื้อผ้าแล้วก็ปิดบ้านปิดช่องก่อน ไม่รู้ขโมยขนของไปหมดบ้านยัง เอาอะไรไหมไหนๆ ก็ต้องอยู่ต่ออีกตั้ง 2 วัน ”
ใช่ครับ...เพราะมันคนเดียวเลยไอ้หมอโรคจิต มันเอาผมไปตรวจโน่นนี่นั่นจนกลายเป็นว่านอกจากผมจะเป็นไข้แล้วผมยังเป็นโรคกระเพาะเพราะกินอาหารไม่ตรงเวลาอีกด้วย แล้วไหนจะโรคเครียดอีกโอ๊ยยย มันแกล้งกันหรือเปล่าเนี้ยยยยย
“ (เอาหนังสือ) ” ผมขยับปากก่อนจะทำท่าทางเปิดหนังสือ
“ อืม หนังสือโป๊อ่านะ เค้าจะให้มึงอ่านเหรอนี่มันโรงพยาบาลนะมึง 555+ ”
“ (เฮ้อออ) ” ผมชี้มือไปที่ปลายเตียง
“ อะไร ” ไอ้ปลาบึกเดินตามไปเปิดผ้าห่มที่คลุมขาผมออกดู
“ ^^ ” ผมยกขาถีบมันไปหนึ่งที
“ โห ขนาดไม่สบายนะเนี้ย เดี๋ยวพ่อจับหั่นแขนขาซะดีไหมเนี้ย ”
“ 555+” ไอ้โมนั่งขำ
“ ไปเลยโม ไม่ช่วยแล้วยังจะซ้ำเติมกันเองอีกเหรอ ”
“ 555+ อะโอ๋ๆ ไปๆ เดี๋ยวกลับมาถึงนี่มันจะมืดค่ำซะเปล่าๆ ”
“ ปะๆ พวกกูไปก่อนนะแล้วจะรีบกลับ ห้ามจีบพยาบาลนะมึงไม่งั้นล่ะน่าดู ”
“ พี่ปลาบึก อย่างอีพี่โจ๊กนี่นะจะจีบพยาบาล ห่วงว่าจะไปจีบหมอซะยังจะดีกว่า ”
“ เอ่อๆ ใช่ โรงพยาบาลนี่เค้าคัดหมอมาทำงานด้วยอะไรหว่า ทำไมมันมีแต่หน้าตาเด็กๆ ทั้งนั้นเลย พี่เห็นแล้วมันช่างน่าเคี้ยวซะจริงๆ ”
“ ช่ายยยย เนื้อคงจะเหนียวนุ่มเนอะ 555+ ”
“ -*- ” ผมเอาหมอนปาไปโดนหัวไอ้โมพอดีเด๊ะ
“ ไปแล้วค๊าบบบบบบบบบบบบ ” แล้วมันก็สลายตัวหายไปอย่างรวดเร็ว
และแล้วความเงียบก็มาเยือน... ผมหันมองซ้ายขวาไอ้ยินแต่เสียงแอร์ ห้องทั้งห้องว่างเปล่าจนน่ากลัว แม่งเอ๊ยยยยทำไมกูไม่รั้งใครไว้ซักคนนะ...ไม่น่าเลย ไม่น่าเก็กแมนโดยไม่ดูสถานการณ์เลย
“ ไงครับคนเก่ง ” มาอีกแล้วไอ้หมอปากหมา
“ ............ ” ผมหันหน้าออกไปมองหน้าต่าง
“ อ้าว เมินกันอย่างนี้หมอก็น้อยใจแย่สิครับ 555+ ”
“ ............ ”
“ ไม่เหงาหรือครับอยู่คนเดียว นี่คุณนี่มันโรงพยาบาลนะครับ แล้วนี่ก็เย็นมากแล้วด้วยขนาดผมเป็นหมอผมยังไม่กล้าอยู่ที่นี่คนเดียวเลย ” สาดนี่เอาแล้วไง
ผมหันไปทำตาขวางในใจอยากโดดไปกัดหูมันชะมัดไอ้หมอเถื่อนเอ๊ยยย แม่งคนยิ่งกลัวๆ อยู่
“ ทำหน้าอย่างนี้กลัวอ่ะดิ นี่ผมจะเล่าอะไรให้ฟังไหม ”
“ -*- ” กูไม่ฟัง ผมส่ายหน้าก่อนที่จะใช้สองมือยกขึ้นปิดหูตัวเองไว้
“ 555+ กลัวด้วยเหรอ นึกว่าจะเก่งเหมือนปากว่าซะอีก แต่ก็ระวังหน่อยนะครับนี่มันห้องพิเศษ มันถูกจัดให้อยู่ห่างจากความพลุกพล่านของผู้คนเพื่อให้คนไข้ได้พักผ่อนอย่างสงบ แต่มันก็จัดว่าเป็นห้องที่อันตรายเพราะอะไรรู้ไหมครับ ” ไอ้หมอปากหมาขยับเข้าใกล้เตียงผมมากขึ้น
“ (ผมส่ายหน้าตอบมันไป) ”
“ ก็เพราะถ้าคนไข้เห็นในสิ่งที่ไม่ควรจะเห็น ลองคิดดูสิครับว่าจะมีใครมาช่วยคนไข้ได้ทัน ” ไอ้หมอปากหมาเล่าด้วยหน้าตาที่ดูเอาจริงเอาจังมากเล่นเอาผมขนลุกซู่เลยครับ
“ หยุด พอผมไม่อยากฟัง ” ผมพยายามตะโกนเค้นเอาเสียงออกมาเพื่อบอกหมอว่าผมรู้สึกอย่างไร
“ ที่สำคัญ เมื่อ 2 วันก่อนห้องนี้มีคุณป้าแก่ๆ แกมาสิ้นใจตายอยู่ในห้องนี้ เตียงนี้ ”
“ ไอ้ ไอ้ ” โอ้ยยย ไข้ผมจะขึ้นอีกรอบ
“ 555+ เชื่อเหรอครับเนี้ยยย ผมพูดเล่นนะครับ ”
“ ต้องการอะไร ”
“ เอาคืนคนไข้ปากดีไง 555+ ”
“ โรคจิต ”
“ คุณเนี้ยนะ ป่วยจนไม่ไหวแล้วก็ยังไม่ยอมสงบเสงี่ยมกลับระรานเค้าไปทั่ว แฟนทนคนอย่างคุณได้อย่างไงนะผมอยากจะรู้จัก ”
“ ............. ” ผมหันหน้าไปทางอื่น
“ หิวไหมครับ อีกนานกว่าแฟนคุณจะกลับมา ”
“ -*- ” ห๊า
“ ไม่ต้องทำหน้าเป็นแมวป่วยอย่างนั้นหรอกครับ ผมไม่พูดต่อไปหรอกน่า 555+ ”
“ -*- ”
“ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมว่างเพราะออกเวรแล้ว ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณซักพักไหม หรือว่าคุณอยู่กับ...คือผมหมายถึงอยู่คนเดียวได้ ”
“ ผมอยู่ได้ เชิญคุณกลับไปเถอะ ”
“ โห ใจร้ายจังไล่กระทั่งคนที่รักษาคุณได้ลงคอ ”
“ คุณทำอย่างนี้กับคนไข้ทุกคนเหรอไง ”
“ เปล่าหรอกครับ แต่ก็อย่าพึ่งดีใจไปว่าคุณคือคนพิเศษเพราะที่ผมเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนคุณก็เพราะผมเห็นว่าคุณเป็นคนไข้ที่ผมดูแลโดยตรงก็เท่านั้น ”
“ ขอบคุณแต่ไม่ต้อง ผมอยู่คนเดียวได้ ”
“ หึหึหึ ”
“ ขำอะไร ”
“ ............ ” ไอ้หมอไม่ตอบครับมันกับจ้องหน้าผมด้วยหน้าที่นิ่งสนิทก่อนจะค่อยๆ ก้มหน้าเอาหน้าผากมันมาชนกับหน้าผากผม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น