ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~~เออกูผิด ภาค 2~~(yaoi)

    ลำดับตอนที่ #8 : เออกูผิด 2...ตอนที่ 7

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 804
      0
      14 ก.ย. 51

    ไหนว่ามันไปทำงานนอกกันไง   มันช่างนอกจริงๆ  ตกลงไอ้ที่นอกๆ นี่คือนอกใจกูใช่ไหมไอ้ปลาบึก  เพลงรักท่าจะไม่แนวซะแล้วผมเอื้อมมือไปปิดเสียงเพลงแล้วหันมาเหยียบคันเร่งทันทีแต่เดี๋ยวก่อนมันต้องโทรแจ้งความกับที่บ้านไว้ก่อน

    “ ฮาโหลโม ”

    “ ว่าไงพี่ ”

    “ อยู่ไหน ”

    “ บ้านดิถามได้  มีไรปะพี่น้ำเสียงไม่ดีเลย ”

    “ นอนก่อนเลยนะไม่ต้องรอพี่กับไอ้ปลาบึกสงสัยคืนนี้จะยาว ”

    “ มีงานด่วนเหรอ ”

    “ อืม  แค่นี้นะพี่รีบ ”

    “ ค๊าบบบบบ ผมรักพี่นะ ”

    “ ครับพี่ก็รักโม ”

          แล้วก็ไม่ลืมที่จะโทรหาไอ้คนทำงานนอก...(ใจ)  ตรู๊ดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดด  ตรู๊ดดดดดดด

    " ว่าไง "

    " มึงอยู่ไหนทำอะไรอยู่แล้วทำไมรับสายกูช้านี่มึงอยู่กับชู้ใช่ไหม "

    " ขอโทษนะ  มิทราบมึงเป็นเชี้ยอะไรของมึงไอ้คุณสาดดดดสามี  กูไปมีชู้อยู่บนหัวมึงเหรอถึงได้เห็นได้ไวขนาดนั้น "

    " หรือไม่จริง "

    " โดนของมาเหรอไงวะมึง "

    " มึงอยู่ไหน "

    " อยู่ที่ดูงาน  มีอะไรหรือเปล่าเร็วๆ อีกเดี๋ยวกูต้องปิดเครื่องเพราะต้องเข้าไปห้องประชุมแล้ว "

    " ทำไมต้องปิดเครื่อง  มึงปิดเสียงแล้วตั้งสั่นไว้เลยไม่ดีกว่ามึงเปิดเครื่องไว้อย่างนี้แหละกูจะฟังมึงคุยงานด้วย "

    " ประสาทเหรอมึงแบ๊ตกูจะหมดแล้วโว๊ย "

    " น่านมีมุข  มึงอย่ามา "

    " อย่ามาประสาทแดกตอนนี้ได้ปะมึง  แค่นี้นะกูต้องไปแล้ว "

    " ลองวางสายดิมีเรื่องแน่ๆ วันนี้ "

    " โจ๊กนี่มึงเป็นอะไรเนี้ย  ผีเข้าเหรอวะ "

    " เออ "

    " โจ๊กครับ "

    " กูไม่ครับ  มึงอยู่ไหนเดี๋ยวกูไปรอครับมึงเอง "

    " ไอ้เชี้ย "

    " ด่ากูว่าไอ้ควายกูก็จะไปรับ  มึงอย่ามาลีลาไอ้สาดบอกกูมา "

    " ศูนย์ศิริกิต  มาถึงแล้วโทรเข้ามาหากูแล้วกันกูต้องเข้าไปในงานแล้วแค่นี้นะไอ้ผัวขี้ระแวง "

    " เดี๋ยว "

    " ไรอีกวะสาดนี่ "

    " ไอ้แทนโทรมาหามึง  แต่มันโทรเข้าเครื่องกูบอกติดต่อมึงไม่ได้ "

    " ก็แหง๋ละก้กูให้เบอร์ผิดมันไปนี่ติดต่อกูได้ก็แปลกแระ "

    " มันนัดมึงกินข้าวไว้ใช่ไหม "

    " ใช่แต่กูก็บอกมันไปแล้วนี่ว่ากูไม่ไป "

    " แล้วมันโทรมาหากูได้ไง  มึงให้เบอร์กูไปเหรอ "

    " ใช่  ก็มันเล้าหรือกูอยู่ได้น่ารำคาญ  ก็บอกมันไปแล้วว่ากูรับรักมันไม่ได้แล้วกูก็ไปกินข้าวกับมันไม่ได้  กูรู้ว่าเดี๋ยวมันต้องติดต่อถามคนโน้นคนนี้จนวุ่นวายแน่ๆ กูก็เลยตัดปัญหาบอกมันไปว่าถ้าโทรเข้าเบอร์ที่ให้ไม่ติดก็โทรเข้าเบอร์นี้นะแล้วกูก็ให้เบอร์มึงไป "

    " เพราะอะไร "

    " เพราะกูเป็นของมึงไง  กูอยากให้มึงเป็นคนจัดการกับปัญหานี้ด้วยตัวมึงเอง  เพราะถ้ากูไปจัดการด้วยตัวกูเองมึงก็คงไม่พอใจกูอีกสุดท้ายเราก็ต้องทะเลาะกัน  โจ๊ก...กูแคร์ความรู้สึกมึงที่สุดนะ "

    " แน่นะ "

    " อืม "

    " แล้วถ้ากูตัดสินใจอะไรไปมึงรับได้ใช่ไหม "

    " อืมทำไปเถอะ "

    " ไม่โกรธกูนะ "

    " ไม่ "

    " แน่นะ "

    " อ๋อแน่สิ "

    " ไม่ยั่วนะ "

    " ไม่ยั่วสิ "

    " คนอวดดี "

    " โจ๊ก "

    " ค๊าบบบ "  อารมณ์เริ่มดี

    " สั้นๆ "

    " ว่า "

    " กวน ส้น ตีน " แป่ววว

          ตรู๊ดดดด  ตรู๊ดดดด  ตรู๊ดดดด  ผมก้มดูเบอร์ที่โชว์...ไอ้แทน  เสร็จกู
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×