คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : K&J J&K [7] : WAIT... (100%)
เวลาตอนนี้ประมาณสิบโมงกว่าๆ แดดกำลำงร้อนได้ที่เลยผมมองสัญญาณไฟที่เปลี่ยนเป็นสีเขียว แล้วเคลื่อนรถออกไปอย่างช้าๆ
ผมกำลังกลับบ้านคร้าบบบบบบบบบบบบ~
คิดถึงบิดามารดรมากมาย ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้โทรหาเลย ป่านนี้คงงอนผมแย่
สาเหตุที่ไม่ได้โทรหาก็เพราะเพื่อนที่น่ารักที่คอยแวะเวียนมาค้างที่ห้องผมบ่อยๆ โดยเฉพาะไอ้คุณชายเค มามันทุกวี่ทุกวัน ผมล่ะเครียดกับมันมากเลยครับ
บ้านมึงเขาไล่ออกมารึไงวะ ถึงมาห้องกูได้ทุกวันเนี่ย!!! แล้วก็หาเรื่องให้ผมเป็นหมอนข้างตลอด อยากจะถีบมันกลับบ้านเป็นบ้า แต่มันดันตัวใหญ่กว่านี่สิครับ เลยได้แต่ปล่อยไป
บางวันปอนมันก็มานะครับ แล้วก็กัดกับเคอยู่นั่นแหละ แย่งจะนอนกับผมให้ได้ ผมล่ะเซ็ง นี่กูกลายเป็นหมอนข้างสาธารณะสำหรับพวกมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่? สุดท้ายผมเลยไล่มันลงไปนอนด้วยกันทั้งคู่ เท่านั้นล่ะครับ กรีดร้องกันเลยทีเดียว แต่สุดท้าย ตอนเช้าที่ผมตื่นมา... ผมก็นอนคั่นกลางไอ้สองตัวนี้….
อ๊าคคคคคค!!!! เครียดดดดดด พวกมึงจะไปไหนก็ไปสิว้อยยย เลิกมายุ่งกับกูสักที!! แล้วผมก็ลั่นวาจาว่าจะไม่ให้พวกมันมาค้างอีก ก็รีบขอโทษ ไถ่โทษสารภาพ เพราะงั้นเดือนหน้าและอีกหลายๆเดือน(คาดว่า) ไม่ต้องเสียเงินค่าข้าวค่ากินไปพักใหญ่ :D (ผมไม่ใช่คนเห็นแก่กินนะครับ)
จะว่าไปเคไม่ค่อยจะอยู่กับเชอรี่สักเท่าไหร่แล้วนะครับ ไม่เหมือนช่วงแรกๆ แต่ก็มีโทรหาโทรคุยกันอยู่ คุยเรื่องอะไรไม่รู้ แต่มันท่าทางมีความสุขจนน่าหมั่นไส้ อยากจะเตะมันสักที!
เสียงแตรรถทำให้ผมสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ สงสัยผมจะขับช้าเกินไป โอเค คราวนี้ผมผิดจริง แต่มันก็อดหันไปค้อนใส่ไอ้รถที่บีบแตรใส่ไม่ได้
ระยะทางไปบ้านผมค่อนข้างไกลอยู่ บ้านผมอยู่นนทบุรีครับ ขับมอเตอร์ไซข้ามจังหวัดนี่ก็เหนื่อยเอาการ แม้จังหวัดมันจะติดกันเหอะ กว่าจะถึงบ้านก็เที่ยงกว่าๆแล้วครับ เพราะผมแวะข้างทางบ่อย เห็นไอ้นู่นน่ากิน ก็แวะ... ไอ้นั่นท่าทางอร่อย....แวะชิมหน่อยละกัน เฮ้ยๆ ไอ้นั่นน่าสนใจว่ะ ก็แวะ... อิ่มสุดๆไปเลยล่ะครับตอนนี้ เงินก็หายไปด้วย เศร้าหมอง... ไม่เป็นไรครับ กลับไปยังมีคนเลี้ยงอีก 2 คน ฮ่าๆๆๆๆ
บ้านผมเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว ไม่ใหญ่มากครับอยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก ข้างๆเป็นสวนเล็กๆพ่อเขาชอบตกแต่งสวน ว่างๆก็มานั่งรดน้ำ ตัดต้นไม้ ความสุขเขา แม่ก็ชอบมานั่งเล่นเวลาเย็นๆ บางวันนึกครึ้มก็ออกมากินข้าวกันที่สวน บรรยากาศมันดีครับ ลมเย็นด้วย
ท่าทางพ่อแม่จะงอนผมมากเลยนะครับ ทั้งๆที่รู้ว่าวันนี้ลูกชายสุดที่รักจะกลับมาแท้ๆ ก็ยังรีบออกไปทำงานอีก ไม่คิดจะรอเจอผมก่อนเลย แอบน้อยใจนะเนี่ยย~
พ่อผมเปิดร้านอาหารครับ สืบทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ ชื่อร้าน ‘ริมสวน’
อาหารอร่อย ถูกสุขอนามัย และรื่นรมย์กับบรรยากาศริมน้ำ เชิญได้ที่ร้านริมสวนคร้าบ~ (พ่อขอค่าโฆษณาด้วย!)
ผมเคยสงสัยนะครับว่า ร้านก็ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ทำไมตั้งว่าชื่อร้านว่าริมสวน แล้วพ่อก็ไขความกระจ่างแก่ผม ข้างๆร้านจะมีต้นไม้ใหญ่ มีเถาวัลย์ห้อยลงมาเต็มไปหมดดูน่ากลัวสยดสยองอย่างกับบ้านผีสิง แต่พอแหวกเถาวัลย์เข้าไป ทำให้ผมยืนอ้าปากค้างกับความสวยงามด้านหน้า มันเป็นสวนเล็กๆที่ถูกดูแลอย่างดี มีโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่ด้านซ้ายใต้ร่มไม้ ลมเย็นๆพัดมากระทบหน้าเบาๆ ให้ความรู้สึกสบายจนอยากจะนอนอยู่ตรงนั้น
พอคิดถึงก็อยากจะไปขึ้นมา แต่ตอนนี้ผมง่วงเกินกว่าจะขับรถต่อไปได้ ขอนอนสักงีบแล้วค่อยออกไปหาบิดามาดรล่ะกันครับ
ผมเข้ามานอนในห้องพ่อแม่ รู้สึกอุ่นใจ~ อ้า~ อยากเจอท่านเร็วๆจัง แต่ขอนอนก่อนนะครับ เดี๋ยวจะไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงให้หายคิดถึงเลย!
กิ๊ง~ก่อง~ กิ๊ง~ก่อง~ กิ๊ง~ก่อง~ กิ๊งก่องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงรัวของออดหน้าบ้าน นึกหงุดหงิดในใจที่โดนขัดเวลานอน แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมพ่อไม่ไขประตูเข้ามา เหลือบตามองนาฬิกา สี่โมงกว่า... ทำไมกลับเร็วจัง สงสัยคิดถึงลูกแน่เลย โฮะๆ
พอจะลุกไปเปิดม่านดู ก็ชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย.. รู้สึกหัวหมุน ตัวชา
ทำไม....
“เจ!!! รู้นะว่ากลับมาแล้ว เปิดประตูให้เต้เถอะนะ มาคุยกันดีๆไม่ได้หรอ อยู่ๆเจก็หายไปเฉยๆ แถมยังมีข่าวลือบ้าๆเกี่ยวกับเจอีก เต้ไม่เชื่อหรอกนะ อยากฟังจากปากเจเอง เจครับ! ออกมาคุยกันเถอะนะ เจ!!!”
เสียงตะโกนเรียกผมยังดังไม่หยุด ผมไม่รู้หรอกนะว่าข่าวลือที่ว่ามันคืออะไร แต่คงไม่ใช่ข่าวที่ดีแน่ ผมยังไม่พร้อมที่จะคุย ไม่อยากพูดถึงมัน...
ขอโทษนะเต้...ที่เจขี้ขลาด...
เสียงตะโกนเงียบหายไปแล้ว ผมเปิดม่านดูเล็กน้อย เห็นเต้นั่งพิงประตูอยู่
ทำไมยังมายุ่งกับผมอีกนะ... ผมนึกว่าจะโดนพวกมันเกลียดซะอีก ไม่สิ เต้มาคนเดียว...งั้นคนอื่นก็คง...
“ไอ้เชี่ยเจ! กูไม่ใช่เต้นะเว้ยที่จะมาทนนั่งรอมึงออกมาได้น่ะ ถ้ามึงไม่ออกมากูงัดเข้าไปเอง!”
เสียงมันดังเกินกว่าที่คนจะตะโกน มันหิ้วโทรโข่งมาด้วยครับ!! นี่ถ้าแบกลำโพงมาได้มันคงทำไปแล้ว
“ฮะๆ พวกมึงมันบ้า” ผมหัวเราะเบาๆกับตัวเอง รู้สึกอยากจะร้องไห้ ใจนึงก็อยากออกไปหา แต่ผมไม่มีความกล้าพอที่จะไปพบหน้ามัน...
แต่ผมคงต้องออกไปห้ามพวกมันก่อนที่ชาวบ้านจะออกมาด่า...
“ทำไมเจไม่ออกมาซะทีวะ!?” เสียงของเด็กหนุ่มที่ถือโทรโข่งอยู่สบถขึ้นอย่างหงุดหงิด
“ใจเย็นๆดิวะ ไอ้นิค มึงน่าจะรู้เจมันรั้นจะตาย” เต้ที่นั่งปลงอยู่ที่พื้นเตือนสติเพื่อน แต่หาได้ฟังไม่นิคยังคงตะโกนต่อไป เหอๆ ตอนนี้กูกลัวชาวบ้านเขาเขวี้ยงหม้อมาใส่มึงมากกว่าว่ะ...
เสียงรถที่คุ้นหูจอดอยู่ด้านข้าง นิคชะงักหันมามองแล้วยกมือขึ้นไหว้ทันที เต้ก็รีบลุกขึ้นยกมือไหว้ชายหนุ่มที่ยืนส่งยิ้มอบอุ่นมาให้
“สวัสดีครับคุณพ่อ เจกลับมาแล้วหรอครับ” นิคถามชายหนุ่มทันที เขาอยากจะให้พ่อของเพื่อนตัวเล็ก ช่วยยืนยันในสิ่งที่เห็น มอเตอร์ไซสุดรักสุดหวงของเจ... ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมา เขายังไม่เห็นมันจอดอยู่ที่บ้านเลย แต่วันนี้มันจอดอยู่ตรงหน้าเขา เจไม่มีทางทิ้งมันไว้แน่ๆ แต่ว่าเขาก็ยังไม่เห็นหัวเจ้าของเลย จนชักลังเลแล้วว่า เจ้าของอาจจะไม่ได้กลับมาด้วย
“เจยังไม่กลับมา เมื่อวานพ่อให้เด็กไปเอามอเตอร์ไซกลับมาน่ะ คงตกใจกันมากสินะ พ่อขอโทษด้วยแล้วกัน”
“อ่า ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ พ่อไม่ผิดซะหน่อย” เต้ตอบกลับ ด้วยสีหน้าที่ดูสลดลงอย่างเห็นได้ชัด
“บอกไม่ได้เลยหรอครับว่า เจอยู่ไหน” นิคสบตาชายหนุ่มอย่างอ้อนวอน แม้จะรู้คำตอบอยู่แล้วว่าเป็นยังไง แน่สิ...เขาได้ยินมันทุกวันเลยนี่นา แต่ก็ยังหวัง.... หวังว่าเขาจะใจอ่อนยอมบอกสักวัน
“เมื่อเจพร้อม เขาจะกลับมาเอง” รอยยิ้มอบอุ่นถูกส่งให้กับเด็กทั้งสอง คำตอบที่เฉือนใจทุกครั้งที่ได้ฟัง
แล้วเมื่อไหร่เจจะพร้อมละครับ...
“งั้นพวกผมกลับมาก่อนนะครับ ขอโทษที่มารบกวนครับ”
ชายหนุ่มมองแผ่นหลังของเด็กทั้งสองอย่างเป็นห่วง ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมา พวกเขามานั่งรอเจทุกวันอย่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้ แล้วทุกครั้งก็ต้องเดินจ๋อยกลับบ้านไปทุกที เขาถอนหายใจก่อนจะมองเข้าไปในบ้าน คนในนั้นก็น่าเป็นห่วง...
“เจ...จะกลับมาเมื่อไหร่วะ” เต้ถามขึ้นลอยๆ ขณะเดินไปตามทางเรื่อยๆ
“กูก็ไม่รู้” นิคตอบมองตามตรงหน้าที่ยาวไปอย่างไร้จุดหมาย
“แต่ไม่ว่านานแค่ไหน กูก็จะรอ...”
“อืม...จนกว่าเจจะพร้อม ต่อให้เป็นปี ก็จะรอ... เพราะงั้นเจต้องกลับมานะ...” คำพูดนี้พวกผมขอฝากสายลม พัดพาไปให้คนที่พวกผมรัก...และคิดถึง... ได้โปรด ให้เขาได้ยิน และกลับมาหาพวกผมที...
ผมชะงักค้างอยู่ที่หน้าประตูเพราะเสียงรถที่คุ้นหู เจ้าคุณพ่อนั่นเอง! ช่างมาได้เหมาะเจาะจริงๆครับ พ่อคุยอะไรสักอย่างกับสองคนนั่น แล้วพวกนั้นก็ทำหน้าเศร้า… แล้วก็เดินกลับไปอย่างหงอยๆ เป็นเพราะผมสินะ ทั้งๆที่ผมหนีพวกมัน ทิ้งเพื่อนที่ดีทั้งสองไว้ข้างหลังแล้วหนีไป เพราะความกลัว…
ขอโทษนะ… รอให้เจเข้มแข็งกว่านี้ก่อน แล้วเจจะกลับมา…
“ไงตัวเล็ก กลับมาเงียบๆเลยนะเรา” หมดเลยครับอารมณ์เศร้า เจอคำทักทายของพ่อที ผมหันไปทำหน้าหงิกใส่พ่อ คุณท่านก็ยิ้มร่า กางแขนกกว้าง ผมก็วิ่งเข้าไปกอดพ่อเลยครับ ผมไม่อายหรือเขินหรอกครับ พ่อของผมมีอยู่คนเดียวนี่ครับ ถ้าไม่อ้อนพ่อแม่ แล้วจะไปอ้อนใคร?
“ก็เจกลับมาแล้วไม่เจอใคร ก็เลยว่าจะนอนซักงีบแล้วค่อยไปที่ร้าน แต่พ่อกลับมาพอดี ว่าแต่พ่อกลับมาทำไมอะ?”
“ข้างบ้านโทรมาฟ้องน่ะสิ ว่ามีเด็กมาตะโกนโวยวายหน้าบ้าน เราก็ใจแข็งจริงนะ”
“พวกเขาไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ” ถามเสียงอ่อน นึกไปถึงตอนที่พวกมันทำหน้าเศร้า ก็อดเศร้าตามไม่ได้
“สองคนนั่นเข้มแข็งกว่าที่น้องเจคิดนะ ไม่ต้องห่วงไปหรอก ว่าแต่หิวข้าวหรือยังน่ะเปี้ยก” เวลาปลอบผมล่ะเรียก น้องเจ พอหมดดราม่าหน่อยก็เรียก เปี้ยกเลยนะพ่อ เคืองพ่ออะ!!
“ให้กินร้านพ่อเข้าไปยังไม่อิ่มเลย!!” พ่อหัวเราะกับคำประชดประชันของผม ก่อนจะพาไปที่ร้าน พอถึงที่ร้านพี่ๆก็ตกใจใหญ่ วิ่งเข้ามาทักทายกันจนลืมหน้าที่การงานกันซะหมด ลูกค้าก็หันมามองอย่างสนใจปนสงสัยว่าคนดังมาที่ร้านหรืออย่างไร แต่จริงๆผมก็เป็นคนดังของที่ร้านนี้นะครับ ลูกคาปะจำจะจำได้เลย เพราะผมมาช่วยที่ร้านบ่อยๆ แต่หลังจากวันนั้น…ก็ไม่ค่อยได้มาหรอกครับ ส่วนใหญ่อยู่แต่ในบ้าน พี่ๆที่นี่ไม่มีใครรู้เรื่องนั้นหรอกครับ เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ เรื่องมันเก่าแล้ว…
“อ้าวๆ งานการไม่มีทำหรือจ๊ะเด็กๆ มารุมล้อมหนุ่มน้อยคนดังอยู่ได้” แหมน้ำเสียงของพ่อจะฟังดูล้อเล่น แต่สายตาที่เฉือนถึงเงินเดือนของแต่ละคนเลยทีเดียว สลายโต๋กันอย่างง่ายดาย ราวกับผมไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ เหอๆ เงินเดือนสำคัญกว่าผมสินะครับT^T
“สวัสดีครัคนสวย คิดถึงเจบ้างหรือเปล่า” มาถึงก็หยอดคำหวานใส่เธอเลยครับ แต่ท่าทางจะไม่ได้ผล เพราะแม่คนงามหันมาค้อนใส่ผมทีหนึ่ง
“คิดถึงสิยะ รอโทรศัพท์ทั้งอาทิตย์ไม่มีโทรมา จะมีไปทำไมน่ะไอ้มือถือ!? เฮอะ! งอนแล้วง้อด้วย!”
ไงล่ะครับแม่ผมน่ารักที่หนึ่งเลย ผมหัวเราะเบาๆกับคำพูดของแม่ ครับๆยังไงก็ต้องง้ออยู่แล้วล่ะคร้าบ~ ผมเดินเข้าไปกอดแม่หอมแก้มซ้ายทีขวาทีอย่างออดอ้อน ถ้าแม่งอนใครจะให้เงินเจใช่ล่ะคร้าบบ เอ๊ยไม่ช่ายยยย
“มารดาคร้าบบ อย่างอนเจเลยนะ เจก็ว่าจะโทร แต่มารดาบอกว่า ห้ามโทรมาตอนดูละครนี่นา”
“แล้วเวลาอื่นโทรมาไม่ได้หรอไง ไม่ต้องมาเรียกแม่ว่า มารดา เลย หมั่นไส้จริงๆ มาเรียกซะเพราะ” แม่หยิกจมูกผมเบาๆ ก่อนจะดึงผมเข้ามาหอมแก้มบ้าง ผมก็หอมกลับครับ ชื่นใจจัง~ แม่ผมงอนง่ายและงอนบ่อย(มาก)แต่หายเร็ว(เพียงแค่คุณง้อเธอ) แม่บอกครอบครัวจะได้มีสีสัน แต่พอผมกับพ่องอนบ้าง แม่สาวงามประจำบ้านก็จะงอน… แน่นอนครับพวกผมพ่อลูกต้องไปง้อ… เธอเป็นคนเดียวที่สามารถงอนได้คนอื่นห้าม! แล้วใครจะกล้าขัดล่ะครับ?
“ไอ้ตัวเล็กยุ่งอะไรกับแฟนพ่อ ถึงเป็นลูกก็หึงนะ” พ่อที่เดินตามเข้ามาทีหลังเห็นผมกับแม่กอดกันกลมก็เกิดอาการอิจฉาลูก ผมกับแม่ก็หัวเราะแล้วเดินไปกอดพ่อ อา… อยู่ๆก็อยากร้องไห้ขึ้นมซะเฉยๆ
“เจคิดถึงพ่อกับแม่มากเลย”
“อ้าวๆ จะร้องไห้ทำไมเนี่ยน้องเจ ไม่ร้องนะเป็นผู้ชายร้องไห้ได้ไงหืออ” พ่อยีหัวผมเล่น เห็นมั้ยล่ะครับ พอเวลาปลอบผมเรียกซะเพราะเชียว ปกติไม่เคยเรียกหรอกครับ มีแต่เรียก ตัวเล็ก ไอ้เปี้ยก หรือ เจ เฉยๆ
“มาถึงก็อ้อนเลยนะเรา ไม่ต้องร้องนะตัวเล็ก” ซึ่งจะตรงข้ามกับแม่ผม ที่เวลาปกติจะเรียก น้องเจ แต่เวลาปลอบ ชอบเรียกผมว่า ตัวเล็ก ทำไมครอบครัวผมชอบซ้ำเติมกันเรื่องตวามสูงจัง
“ฮึก…เจสูง…กว่าแม่อีก…ฮึก”
“สำหรับแม่ ไม่ว่าเมื่อไหร่น้องเจก็ตัวเล็กเสมอแหละ” ผมควรจะดีใจใช่ไหมครับT.T
“พรุ่งนี้พ่อส่งเจได้ไหม” พวกเรากลับมาถึงบ้านแล้วครับ หลังจากกินข้าวแสนอร่อยฝีมือพ่อและเป็นอาหารอันโอชะของยุง ในสวนข้างร้าน ผมก็อ้อนให้พ่อแม่พากลับบ้านทันที สักวันผมจะมาล้างโคตรบรรพบุรุษยุงที่นั่น!!
พ่อละสายตาจากหน้าจอโทรทัศน์หันมามองหน้าผม เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามว่าทำไม
“ก็มันเปลืองค่าน้ำมันอะ เจก็ไม่ค่อยได้ใช้ด้วย” พ่อมองเหมือนจับผิดผม ผมก็หลบสายตาสิครับ ไม่อยากให้พ่อถามอะไรเพิ่ม ถ้าเอามอเตอร์ไซกลับไปสองคนนั้นก้ต้องสงสัยแน่ ไหนๆมันก็เห็นกันแล้ว ก็เอาไว้ที่บ้านเนี่ยแหละ ลำบากเวลากลับบ้านหน่อย เออใช่! ให้เคมาส่งก็ได้นี่หว่า ไม่เปลืองน้ำมันแถมยังสบายอีกต่างหาก เยี่ยมไปเลย! ผมนี่ชักทำตัวเหมือนพระราชาเลยว่ะ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องที่เคจะยอมาส่งหรือไม่ ค่อยบังคับขู่เข็ญมันก็ได้ กร๊ากกกกกกกกก
“ยิ้มอะไรน่ะร้องเจ” แม่หันมามองแบบงงๆ ผมก็งงกลับดิครับ ผมยิ้มอยู่หรอ? ยกมือขึ้นคลำๆปาก… เออ…ยิ้มอยู่นี่หว่า ยิ้มอะไรวะกู? รีบเด้งตัวจากตักแม่เลยครับ
“เอ่ออ เจไปอาบน้ำก่อนดีกว่า รู้สึกเหนียวตัวยังไงไม่รู้ แฮะๆ” ว่าแล้วก็รีบชิ่งครับ แต่ก็ได้ยินเสียงแซวของพ่อตามหลังมา
“คิดถึงสาวอยู่ล่ะสิ! เร็วจริงๆนะไอ้เปี๊ยก!~” เอ่อ…
~อยากมีคนรัก~คนคนนั้นเขาอยู่ที่ไหน ~คนอย่างฉันก็ยังไม่เคยเข้าใจ~บอกก็คง~
ติ๊ด!
“สวัสดีครับ!” แทบจะพุ่งตัวมารับเลยทีเดียว ตัวยังเปียกๆอยู่เลยครับ ดีนะที่อาบเสร็จแล้ว
(พูดซะเพราะเลยนะ ทำอะไรอยู่ครับหนุ่มน้อย) ฟังเสียงก็รู้เลยว่าครับใครโทรมา เสียงอ้อนเท้าแบบนี้มีคนเดียวแหละครับ
“ก็ไม่รู้ว่าใครโทรมาก็เลยพูดดีไว้ก่อน ถ้ารู้ว่าเป็นมึงไม่เสียน้ำลายพูดไปหรอก”
(ทำไมเจใจร้ายตลอดเลยวะ ตกลงทำไรอยู่เนี่ย) ปลายสายพูดอย่างน้อยใจ คิดว่ากูสนรึไง- -*
“เพิ่งอาบน้ำเสร็จว่ะ โทรมามีไรเนี่ย”
(เคว่างอะ ไม่มีไรทำ)
“โทรไปคุยกับเชอรี่สิมึง โทรหากูเพื่อ?”
(เพื่อความสุขใจครับ:D) =___= มันเมากาวปะวะ??
“เคมึงไปดมกาวมาหรอ?”
(ดมเชี่ยไร มึงแม่งขัดกูตลอดอะ) พอจะนึกหน้ามันตอนนี้ออกเลยครับ คงทำหน้าบูดเป็นตูดลิงแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเหมือนเด็กโดนขัดใจ นี่เป็นอีกมุมหนึ่งที่ผมเพิ่งได้เห็นเมื่อตอนมันมาค้างบ้าน อยากรู้จริงๆครับว่าถ้าสาวๆ มาเห็นเคในสภาพนี้ จะยังหลงรักกันอยู่หรือเปล่า
“หยุดกลิ้งได้แล้วเค เสียงมันกุกกักรำคาญหู ทำไปก็ใช่ว่าจะน่ารักนะ มึงไม่ใช่หลินปิงนะเว้ย”
(เจอยู่บ้านใช่ปะ จะกลับมาเมื่อไหร่)
“ก็พรุ่งนี้เย็นๆ ทำไมวะ”
(กูไม่มีที่นอน) สาดดดด บ้านมึงไม่มีนอนไง
(รู้นะด่ากูอยู่ ไม่มีเจเป็นหมอนข้างนอนไม่หลับว่ะ เฮ้อ~) เมากาวแหงๆ ไอ้นี่
“…..”
(ไปนอนเหอะ ดึกแล้ว เจอกันพรุ่งนี้นะครับ ฝันดีนะเจ…)
“….” ผมกำลังไม่สบายแน่ๆเลย
(เจ… เจโว๊ยยยย หลับแล้วหรอ)
“ปะ…เปล่า เออๆ รู้แล้ว แค่นี้นะ”
(คร้าบผม ฝันดีอีกครั้ง~)
“อืมม” ตอบรับแค่นั้นก็วางไป ชัวร์เลย! เพราะมันมายืนตากลมทั้งๆที่ตัวเปียกแบบนี้ ไม่น่าเลยรู้สึกร้อนๆหนาวๆ บ้าชะมัด หวังว่าพรุ่งนี้คงไม่มีไข้หรอกนะ ชิ! เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้เค!!
JUz Talk :: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เห็นเมนท์เพิ่มขึ้นแล้วอยากจะตะโกนให้ทั้งโลกรู้ว่า
มีคนมาเมนท์ให้ด้วยละเธอววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมาก ทุกคอมเมนท์เป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่จริงๆT^T ช่วยเพิ่มกำลังใจในการเขียนมากเลยล่ะค่ะ^ ^
ขอขอบคุณผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการ ::
fai_fai :: เมนท์แรกในรอบปี!!! อรั่คคคค (ดีใจจนกระอักเลือด) ขอบคุณมากมายคร้าบบบ
@^0^@ I..am..I :: เมนท์ที่สองตามาติดๆด้วยเวลาเกือบตีหนึ่ง! ขอบคุณนะคะ ดึกแล้วยังอุตส่าเมนท์ให้T^T
YaOi :: ชื่อถูกใจจังค่ะ บ่งบอกรสนิยมมากมาย ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณคร้าบบบ><
sanies(ซาเนียส์) :: ขอบคุณคร้าบบบ ว่าแต่ ย้ำผู้หญิงอะไรหรอท่าน- -?
ซูซิสาหร่าย :: ชื่อน่ากินเหลือหลาย ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
omoeme_fern :: ค่า~ จะสู้ต่อปายยยยย ขอบคุณค่า~ กองกำลังคนเข้าข้างเค~ ฮ่าๆๆๆๆ
น้ำจิ้ม :: จิ้มอะไรหรอคะ-..- กรั่กๆ แอบหื่นได้ทุกทีสิน่า ขอบคุณค่า~
TruthLuck :: ก็อยากส่งอยู่ อันนี้ต้องถามน้องเจก่อนค่ะ ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณค่ะ^ ^
Heat :: เฉลย~ หน้าม้าคนแรก ฮ่าๆๆๆๆ เพื่อนกูรักมึงว่ะT^T สุดท้ายกูก็ยังไม่ได้เจอมึงเลย- - คิดถึงว้อย
ดฟหกดฟหก :: เล่นง่ายดีค่ะชื่อ ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณนะคะ แค่นี้ก็เป็นกำลังใจให้มากแล้ว
ทูน่าหวาน :: 7 เมนท์!!! ซึ้งใจเลยค่ะ> < จะมีใครทำลานสถิติได้มั้ยหนอออ ขอบคุณมากกกกกกกกกมายยยยมหาศาลล้นฟ้า~ มยป.(แม่ยกปอน) ยกให้เลย ฮ่าๆๆๆ
LuL MiRcH X Co :: กลุ่มคนต่อต้านเคเยอะขึ้นเรื่อยๆ กร๊ากกกกกกกก ขอบคุณมากค่า~ >< มยป.-..-
HuG_sUnGmIn :: มาอีกแล้วสมาคมต่อต้านเค ฮ่าๆๆๆๆๆ ถึงขั้นเข้าไปตบเคเรียบร้อย บอกกับภาษาต่างด้าวมาให้อีก=___= “ฌ๗ฯษณํฏฌซฮณื๐๐” เอ่ออ มาแปลให้จูด้วยค่ะ ฮ่าๆๆ
RedDevil with BlackMagic :: นี่มาเป็นกลางเชียร์สามพี เออเนอะ ง่ายดี จะได้ไม่ต้องมาแย่งกันให้ปวดหัวฮ่าๆๆ ว่างๆแต่งสามพีเล่นดีกว่า ฮิยะฮ่าๆๆๆๆๆ
Uefa_Cup :: มาอีกแล้ววววว มยป. อู้วววว คนรักล้มหลามนะปอนเอ๊ยยย พ่อพระก็งี้แหละ ฮ่าๆๆๆ
Nafer :: ก็อย่างที่เคยตอบไป เป็นFC ซิการ์ค่ะ-..- แต่ตอนแต่งไม่ได้คิดถึงเฮียซีกะน้องอาร์น้า~
Be with U :: เฉลยยยย หน้ามาคนที่สอง ฮ่าๆๆๆ หน้าม้าเยอะจัง-O-
Dew_wed :: แรกๆเหมือนจะเป็นกลาง หลังๆเริ่มต่อต้านเค หลังมาอีกนิด เริ่มเข้าข้างเค ฮ่าๆๆๆ แต่ท่าทางจะไม่ชอบรี่สุดๆ เอิ๊ก~ จริงๆรี่เป็นคนดีน้า~ T^T
rebellious-knight :: มาแล้วววว มยคป. (แม่ยกเคปอน) เชียร์มันทั้งคู่ไปเลย แม้จะเอนเอียงไปทางปอนมากกว่าก็ตาม ฮ่าๆๆๆๆ (ยังไงก็ไม่มีใครเขาสนใจแกอยู่ดีว่ะเค! กร๊ากกกก)
คนรักy :: เอ่ออ เมนท์ได้เด็ดดวงมากมาย ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณว้อยยย~
++>won<.care.>kyu<++ :: 8 เมนท์รวดติดกัน!!O[]O มีคนทำลายสถิติทูน่าไปแล้ว~ ขอบคุณมากกคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ>< โอ้~ ผู้รู้ว่าเชอรี่มีความรับ โอ๊ะๆ นึกว่าจะไม่มีคนสังเกตซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ
Popcon :: ถ้าขยันอัพแล้วจะมาขยันเมนท์จริงหรอออ อย่ามาหลอกให้จูดีใจเล่นนะ>.<
Sila :: เออว่ะ ข้ามแกไปเฉยเลย ฮ่าๆๆๆ นี่เลยกตตร.!! (กลุ่มต่อต้านรี่) ตัวจริง เอ่ออ แกก็อย่าไปเกลียดน้องเขามากเลยนะ ยังไงน้องเขาก็น่ารักนะเว้ยยยย
สุดท้ายนี้ขอบคุณอีกครั้ง ขอบคุณค่ะ ^ ^
ความคิดเห็น