ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลิขิตดารา

    ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มต้น2

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 503
      0
      24 ส.ค. 58

    เพชรดาราเดินทางมาสัมภาษณ์งานที่บริษัทเครื่องสำอางค์อย่างpb.cosmetic เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนเพชรดาราสัมภาษณ์งานเสร็จสิ้นเป็นเวลาครึ่งค่อนบ่าย หญิงสาวเดินออกมาจากห้องสัมภาษณ์ของบริษัทด้วยจิตใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจว่าเธอจะได้ทำงานที่นี่ ขณะเวลาเดียวกันที่การประชุมของชนัตเสร็จสิ้นชายหนุ่มประธานบริษัทเดินออกจากห้องประชุมใหญ่ซึ่งอยู่ติดกับห้องสัมภาษณ์รับพนักงานใหม่ทำให้ผู้สมัครล่างานที่เป็นผู้หญิงหันมามองชายหนุ่มประธานหน้าหล่อที่เยื้องกรายออกมาด้วยความสนใจ 
     "โอ๊ย..ขอโทษครับ"เสียงทุ้มของชนัตเอ่ยขอโทษทันทีสะดุดใส่ใครบางคน
     "ไม่เป็นไรค่ะ"เสียงหวานใสของเพชรดาราตอบรับคำขอโทษจากชายร่างสูง ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก้มมองร่างบางทันที ใบหน้าที่ชวนหลงใหลและอ่อนหวานทำให้ชนัตหยุดนิ่งซึ่งไม่ต่างกับเพชรดาราที่เคอะเขินเมื่อมองหน้าชายหนุ่มเหมือนมีปฏิกริยาบางดึงเข้าหากัน
     "ขอตัวนะคะ"เพชรดาราบอกชายร่างสูงก่อนจะเดินออกไปด้วยแก้มแดงเปล่ง
     ชายหนุ่มมองตามร่างระหงของหญิงสาวแววตาต้องมนต์สะกด ที่ทำให้ใจของเขาชุ่มช่ำอย่างบอกไม่ถูก
     "คุณชนัตครับ"ปกรณ์เลขาหนุ่มเรียกชื่อเจ้านายช้าๆ
     "คุณชนัตครับ คุณชนัตครับ"
     "ห้ะ! มีอะไร"ชายหนุ่มตื่นจากฝันหวานเมื่อได้ยินเสียงเลขาหนุ่ม
     "คุณชนัตเป็นอะไรรึเปล่าครับ เห็นนิ่งไปนานเลย"
     "ไม่มีอะไร"ชายหนุ่มตอบอย่างมึนงง "ไปกินข้าวเถอะหิวแล้ว"
    ---------------------------------------------------
     ภายในรถเมล์ที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คน เพชรดารานั่งบริเวณเกือบท้ายสุดของลำรถซึ่งนับเป็นโชคดีของหญิงสาวที่อย่างน้อยเธอยังมีที่นั่งไม่อย่างนั้นเธอคงจะต้องใส่ชุดสวยสัมภาษณ์งานนี้โหนรถเมล์เป็นแน่
     "ฮัลโหล"เพชรดารารับสายโทรศัพท์จากแพร์พลอยผู้เป็นน้องสาว
     "พี่พีชไปสัมภาษณ์งานเป็นยังไงบ้าง"แพร์พลอยถามผู้เป็นพี่สาว
     "ก็ดี"เพชรดาราตอบก่อนจะถามน้องสาวที่เรียนมหาลัยที่อยู่ญี่ปุ่นด้วยการสอบชิงทุนเพราะเพียงเงินที่ตนกับธัญญาผู้เป็นแม่มีคงส่งแพร์พลอยเรียนต่างประเทศไม่ได้ "แล้วเรียนเป็นยังไงบ้าง"
     "ดีอยู่ค่ะ แต่เหนื่อยนิดหน่อยโดยเฉพาะเวลาทำงานพาสไทม์"
     "อดทนหน่อยนะ ถ้าพี่มีงานทำแล้วแพร์จะได้ไม่ต้องทำงานพาสไทม์"เพชรดาราพูดอย่างเห็นใจน้องสาว
     "ไม่เป็นไรค่ะ พี่พีชทำงานหนักเหนื่อยกว่าแพร์อีกงานล้างจานง่ายๆแค่นี้สบายมาก"
     "งั้นแค่นี้ก่อนนะแพร์เดี๋ยวพี่จะลงรถป้ายหน้านี้แล้ว"
     "ค่ะ ใกล้เวลาแพร์จะต้องไปทำงานแล้วเหมือนกัน"
     "แพร์ต่อไปถ้าไม่จำเป็นอย่าโทรมาแบบนี้อีกนะให้ไลน์มาเข้าใจมั้ย ค่าโทรศัพท์มันแพง"เพชรดาราบ่น
     "ค่า คุณแม่พีช"แพร์พลอยลากเสียงยาว
     "งั้นแค่นี้นะ"
     "รักนะจุ๊บๆพี่พีชคนไม่สวย"แพร์พลอยพูดจาทะเล้น
     "ยัยเด็กคนนี้ไม่โตสักที"เพชรดาราพึมพำกับตนเองแต่ก็อดยิ้มไม่ได้สักทีเวลาคุยกับน้องสาว
     
    **********ฝากติดตามด้วยนะคะ**************
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×