ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13 ***100
"ว่าไงนะคะคุณตา จะให้หนูนอนห้องเดียวกับแบคฮยอนจริงๆหรอคะ "
เสียงของคุณที่ร้องประท้วงคุณตาจอมเจ้าเล่ห์ อยู่หน้าห้องของคุณ โดยมีแบคฮยอนยืนยิ้มหน้าบานปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว
" จะเป็นไรไปเล่า ก็หมั้นกันแล้วนี่นาเดะคนอื่นจะว่าเอานะ ผัวเมียนอนคนละห้อง "
" นี่แค่หมั้นเฉยๆนะคะตา ไม่เอาแหละหนูไม่ยอมให้ตานี่เข้ามารุกล้ำอาณาเขตของหนูเด็ดขาด "
" ก็ตามใจ..... อ๊ะ เข้าไปเลยแบคฮยอน " พูดจบคุณตาจอมร้ายกาจก็ดันตัวแบคฮยอนเข้าในห้องไปกับคุณและปิดประตูพร้อมเอาแม่กุญแจมาล็อคเรียบร้อย
" เห้อ...ถ้าไอ้แบคไม่เสนอเรื่องนั้นมาล่ะก็ คงไม่ทำแบบนี้หรอกหลานเอ้ย" คุณตาเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ เลวร้าย ไร้ที่ติ อภิมหาชาติชั่ว บลาๆ (พอเถอะอิไรท์ เหนื่อยมั้ย) ก็ได้เดินกลับห้องไปหลังเสร็จแผนการร้ายที่วางไว้กับแบคฮยอน
ภายในห้องคุณ
" นี่ตัวเองงงงงงง " แบคฮยอนที่อ้อนเป็นหมาเอาหน้ามาถูไถไหล่นิ่มของคุณ
" นี่..ฉันว่านายกับตาต้องมีแผนอะไรแน่ๆ " คุณที่หงุดหงิดอยู่ได้แต่ผลักหัวหมา(แบค)ออกไปไกลๆ
แบคฮยอนกระโดดตัวลงบนเตียงนุ่มๆสีชมพูอ่อนของคุณอย่างกับหมา ( นี่อิไรท์จะว่ากูหมาอีกนานมั้ย// กราบตีนแบคฮยอน)
" นี่ลุกขึ้นเลยนะ นี่ห้องฉัน มันเป็นที่ของฉันนะ!!! " คุณพูดว่าเสียงดังทำให้แบคฮยอนหน้าจ๋อยแล้วเดินออกไปนั่งนอกระเบียงด้วยความน้อยใจ (เหมือนหมา) เมื่อเห็นว่าผ่านไป 10 นาทีได้คุณก็เริ่มกังวลใจว่าทำไม่ดีกับหมาน้อยตัวนั้นไปรึป่าว คุณไปเปิดประตูระเบียงแล้วพบว่า ว่า ว่า ว่า ว่า ว่า พล้ามมมมมม
' แบคฮยอนหลับบนพื้นระเบียง ' (ตื่นเต้นทำหอกอะไร55555)
" นี่ๆ แบค ตื่นเถอะๆ........อ๊ะ!!!! " คุณต้องตกใจมากเมื่อแบคฮยอนลืมตาอย่างเร็วและดึงตัวคุณลงมากอดไว้อย่างแน่น (บอกแล้วแบคมันร้ายยย )
" ออกมาแล้วหยออออ ให้เค้านอนยุงกัดตั้งนาน "
" นี่แบคหลอกเราหรอ ปล่อยเลยนะ นี่ๆ " คุณดิ้นไปมาและทุบอกแบคฮยอนให้ปล่อย
" ไม่ปล่อยง่ายๆหรอก " แบคฮยอนดึงตัวของคุณมาใกล้และมอบจูบที่อ่อนโยนให้กับคุณ ริมฝีปากนุ่มและอุ่นของแบคฮยอนสัมผัสกับริมฝีปากเล็กและนุ่มของคุณอย่างอ่อนโยน เขาค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากเล็กอย่างช้าๆ ลิ้นอุ่นซุกซนไปมาอยู่ในปากของคนตัวเล็กกว่า เขาค่อยๆเพิ่มความรุนแรงไปเรื่อยๆตามอารมณ์ของเขาโดยลืมว่าคนตัวเล็กจะรู้สึกยังไง แบคฮยอนเริ่มกัดปากของคุณและบดเบียดมันจนแดงไปหมด ปากอ่อนนุ่มของคุณเพิ่มความหมันเขี้ยวให้แบคฮยอนเป็นอย่างมากเขาเริ่มรุนแรงขึ้นกว่าเดิมทำให้คุณเริ่มร้องประท้วงออกมา
" อื้ออ... แบ... แบค " แบคฮยอนที่ได้สติก็ค่อยๆเบาลงและถอนจูบออกช้าๆ
" ขอโทษ เจ็บหรอ " หน้าที่แดงก่ำของคุณและริมฝีปากที่มีเลือดออกทำให้เขารู้สึกผิดมากขึ้น
" อื้อ เจ็บปาก " คุณได้แต่ก้มหน้าลงด้วยความอาย แบคฮยอนค่อยๆเอามือของเขาช้อนคางของคุณขึ้นมาละจูบคุณอีกครั้งแต่ครั้งนี้แค่ริมฝีปากชนกันเฉยๆ
" แบครัก (คุณ) นะ รักมากด้วย " คุณที่หน้าแดงก่ำแล้วก็ยิ่งแดงมากกกว่าเดิมซะอีก
" แบคอยากให้เราอยู่ด้วยกันไปจนตายเลยล่ะ "
" อื้ออ ฉันก็ด้วย ฉันก็รักแบคนะ " เมื่อคุณพูดจบแบคฮยอนก็ยิ้มหน้าบานปานกระด้งเหมือนเคย
" ไหนว่าไงนะ ไม่ได้ยิน "
" รักนะแบคฮยอน!!!" คุณตะโกนเข้าหูของแบคฮยอนเพื่อประชด หลังจากนั้นแบคฮยอนและคุณก็นั่งคุยทุกเรื่องราวและก็ได้แต่นั่งหัวเราะกันไม่หยุด เปรียบวันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของทั้งสองคน เลยล่ะ่
1 อาทิตย์ผ่านมา
หลังจากที่พิธีหมั้นจบไปใครๆต่างก็รู้ว่าคุณและแบคฮยอนได้หมั้นหมายกัน แม้แต่ทางทีวีก็ได้ออกข่าวกันไปทั่วเป็นธรรมดาของบริษัทใหญ่ทั้งสองจะให้ลูกหลานแต่งงานเพื่อปรองดองกัน
ที่โรงเรียน
" นี่ๆ (คุณ) เป็นไงบ้างง หลังหมั้นแล้วเป็นยังไงบ้าง " เสียงของสาวๆในห้องที่ดูตื่นเต้นกับชีวิตรักคนอื่น เข้ามากรูกันที่คุณด้วยความอยากรู้อยากเห็น
" หมั้นมันรู้สึกไงหรอ เล่าให้ฟังหน่อยสิ นะๆๆ " หลายเสียงต่างตื้อคุณและก็มีเสียงนึงหยุดทุกคนไว้
" นี่ จะตื่นเต้นอะไร ก็แค่คนได้กัน หึ " แน่นอนว่ามีทั้งคนชอบกับไม่ค่อยพอใจกับเรื่องที่คุณกับแบคฮยอนหมั้นกัน เพราะสาวๆในโรงเรียนก็ชอบแบคฮยอนและแก๊งหนุ่มหล่อกันทั้งนั้น และแน่นอนที่จะมีสาวๆในโรงเรียนมองค้อนเมื่อคุณเดินผ่าน แต่มันก็ 60/40 คุณเลยไม่ค่อยสนใจ 40 เปอร์เซ็นที่ไม่ชอบคุณ
" นี่(คุณ) พักแล้วไปกินข้าวกัน " เสียงของซูโฮเรียกฉันไปกินข้าว
" แล้วเซฮุนล่ะ ไม่ไปด้วยกันหรอ " คุณถามหาเพื่อนตัวสูงที่ช่วงนี้หายหน้าหายตาไป
" อ้อ ฉันว่าเขาคงไปกินแล้วล่ะ "
อีกด้านนึง
" อ๊ะ.. ยังไงฉันก็ไม่ร่วมมือกับแกหรอก "
" ยังจะปากดีอีกหรอวะ ฮ่าๆ วันนี้แกไม่รอดไปหรอก ฮ่าาาาาาา " ร่างสูงถูกเหวี่ยงไปนอนอยู่บนกองลูกบาส ชายชุดดำนับ10คนกำลังล้อมเขาไว้ มองด้วยสายตาจะฆ่าให้ตาย คนตัวสูงได้แต่นอนหายใจหอบ ทั้งตัวมีแต่เลือด ใบหน้าขาวถูกเลือดสีแดงมาแทนที่ หัวของเขาถูกของแข็งตีจนเป็นบาดแผลและอาบด้วยเลือด แต่คนตัวสูงก็ยังไม่ยอมปริปากพูดตามที่คนชุดดำต้องการ
" ไอ้พวกเลว ฆ่าฉันเลยสิ หึ " คนร่างสูงแสะยิ้มให้กับพวกคนชุดดำอย่างดูถูก
" ได้ ถ้าแกต้องการ หึ "
.
.
.
.
" ทำไมแบคฮยอนยังไม่มารับอีกนะ เค้าไปธุระที่ไหนกันนะ " คุณที่ยืนรอแบคฮยอนหน้าโรงเรียนก็เริ่มเบื่อและกระวนกระวายใจ
" ไปเดินเล่นดีกว่า " คุณเดินไปตามถนนเล็กๆของมหายลัยที่มีดอกไม้ล้อมรอบคุณเดินไปทางด้านหลังของมหาลัยที่ๆคุณไม่เคยไปดูเลยสักครั้ง รู้แค่ว่าเป็นตึกเก่า2ชั้น ที่ไม่ค่อยมีใครไปใช้แล้วเนื่องจากมันเก่าเอาการเลยล่ะ
" โห แตกต่างจากตึกอื่นสิ้นเชิงเลยนะ เข้าไปดูดีกว่า " ตึกข้างหน้าคุณเป็นตึกเก่า 2 ชั้น ที่น่ากลัวพอๆกับบ้านผีสิงด้วยซ้ำ
" โอ้ยย อ๊ะ !! " เสียงที่ดังมาจากชั้น 2 ของอาคารทำให้คุณสนใจและเดินตามเสียงนั่นไปอย่างช้าๆ
" เอาอีกสิ ปากดีอีกสิ ฮ่าๆๆๆ " คุณเดินดูตามห้องต่างๆบนชั้น 2 และได้ไปพบกับต้นตอของเสียงคุณค่อยๆแอบมองจากข้างประตูหน้าห้อง และภาพตรงหน้าทำให้คุณตกใจและช็อคมาก
ร่างสูงขาวของเซฮุนนอนอาบเลือดอยู่กับพื้น โดยมีชายใส่ชุดดำรายล้อมนับ 10 คนได้
" เซฮูนอ่า " คุณตะโกนสุดเสียงและโผลเข้าไปหาเซฮุนที่อยู่กับพื้นโดยที่ไม่กลัวอะไรเลย
" ไม่ ออกไป(ชื่อคุณ) อย่าอยู่ที่นี่ ออกไป!! " คุณส่ายหัวไปมา คุณไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะร่างตรงหน้าแทบจะหมดลมหายใจอยู่แล้ว
" ฮ่าาา อะไรเนี้ย แฟนแกสินะ งั้นฉันจะฆ่าแกก่อนและฆ่าผู้หญิงคนนี้ตามไปด้วย ฮ่าๆๆๆ " ผู้ชายหน้าตาน่ากลัวร่างสูงสั่งให้คนมาจับตัวคุณไว้ และยกปืนเล็งไปที่เซฮุนที่ลุกขึ้นมาพิงกำแพงข้างหลัง คุณดิ้นไปมาพยายามที่จะออกไปช่วย
" ปังง !!! // อ๊ะ !! อื้อ !! " เซฮุนหลับตาลงเมื่อเสียงปืนดังขึ้น เค้าค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โดนยิง แต่กลับกลายเป็นคุณที่ดิ้นหลุดมาจากชายสองคนและมากอดตัวเขาไว้ เลือดสีแดงค่อยๆไหลออกมาจากแขนขวาของคุณ
" (ชื่อคุณ)!!! (ชื่อคุณ) ไม่นะ ทำไมถึง " เซฮุนกอดคุณไว้ในอ้อมอกของเค้า เค้าค่อยลูบหัวของคุณอย่างเบามือ เขาร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่สนใจคนพวกนั้นเลย น้ำตาที่ไหลออกมาบ่งบอกถึงการขอบคุณและขอโทษ
" ฉันไม่เป็นไรหรอกฮุนอ่า แค่นี้เอง " คุณที่แทบไม่มีแรงแต่ก็ให้กำลังใจเขา
" อยากตายมากสินะ หึ ได้ตายพร้อมกันเลย " เซฮุนกอดคุณแน่นราวกับจะไม่มีวันได้กอดอีกต่อไป ถึงแม้จะไม่ใช่คนรักแต่เขาก็แอบรักคุณมาโดยตลอด
" ปังงง /โอ้ยย ใครวะ //ปังๆๆๆ // โอ้ยๆๆๆ " เสียงปืนรัวจากใครไม่รู้ทำให้คุณทั้งสองลืมตาขึ้นมามองเหตุการ์ณตรงหน้า
ชายชุดดำได้ล้มลงไปกับพื้นจนหมด โดยฝีมือผู้ชายในเครื่องแบบตำรวจนับ 10 คนเช่นกัน
" เรารอดแล้วล่ะ " คุณยิ้มให้เซฮุนแล้วก็สลบไปเพราะเสียเลือดมากเกินไป
" (ชื่อคุณ) ไม่เป็นไรนะฉันจะช่วยเธอเอง "
" คุณหนูครับ !!! ผมมาแล้ว " ผู้ชายสูงโปร่งร่างกายกำยำรีบวิ่งมาหาเซฮุนอย่างไวพลัน
" คุณหนูไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ ผมห่วงมากๆเลย เห็นคุณหนูไม่มาสักทีเลยตามมาดู ดีนะครับที่เรียกตำรวจมาทัน " เซฮุนค่อยอุ้มคุณขึ้นจากพื้นปูน เขารีบเดินไปโดยเร็วถึงแม่เรี่ยวแรงแทบไม่มีเหลือ
" ฉันไม่ยอมให้เธอเป็นไรเด็ดขาด " เซฮุนพูดพลางมองใบหน้าที่มีเลือดของตัวเองปนอยู่
" คุณหนูไปไหนครับ " เลขานัมถามเมื่อเซฮุนเอากุญแจมาจากเขาและจะขับรถออกไป
" ไปโรงพยาบาล "
" ไม่ได้ครับ ถ้าไปโรงพยาบาลต้องเป็นข่าวกระทบมาถึงบริษัทเราแน่ๆครับ " เซฮุนตีพวงมาลัยรถอย่างแรง เขากัดปากตัวเองพลางถอนหายใจแรง เขามองไปที่คุณที่สลบอย่างไม่รู้อะไร ใบหน้าของคุณนั้นเริ่มซีดลงไปเรื่อยๆจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้
" แล้วจะให้ทำไงวะ เห้อ "
" เดี๋ยวผมขับพาคุณหนูกับผู้หญิงคนนี้ไปที่บ้านเองครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับเดะผมเรียกหมอไปที่บ้าน " เซฮุนยอมลงจากรถโดยดีเขาเปิดประตูพาคุณที่เบาะหน้าไปนั่งข้างหลังกับเขาแทน
" ไม่เป็นไรนะ(ชื่อคุณ) ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไร " เซฮุนเอาคุณมาพิงไว้ที่อกของเค้า เขาคอยเช็คอาการคุณตลอดทางไปที่บ้านเขา
ไรท์จะพยายามแต่งให้จบเพื่อคนที่อ่านอยู่น๊าา
ปล.ขอสักเม้นเถอะ555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น