คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 END
2 วันต่อมา
หน้าตึกเรียน
" เห้ออออ เสียงของตัวฉันเองที่ถอนหายใจบอกถึงความเบื่อหน่ายเต็มที ก็ตาแบคฮยอนน่ะสิบอกจะมารับทำไมถึงได้ช้าขนาดนี้นะ รู้งี้กลับเองดีกว่า
“ (ชื่อคุณ) มารอไอ้แบคหรอ “ เสียงของใครบางคนที่คุ้นหูเป็นอย่างมากทำให้ไม่กล้าหันไปสบตาเลยทีเดียว
“ อะแฮ่มม ไม่คิดจะหันมามองหน้าฉันจริงดิ “ เสียงของบุคคลเดิมที่เหมือนจะอยากให้หันไปเหลือเกินมาดังอยู๋ใกล้ๆ จนตอนนี้รู้สึกว่า เสียงลมหายใจนั่นมัน
“ ดะ เดี๋ยวสิ “ ร่างกายสูงโปร่งของเซฮุนแนบชิดกับแผ่นหลังของฉันจนแทบจะสิงกันเลยที่เดียว
“จะทำไรอ่ะฮุน เดี๋ยวแบคมาเห็นเข้าจะแย่นะ “ ถึงจะห้ามปรามยังไงเซฮุนก็ไม่มีท่าทีจะหยุดพฤติกรรมนั้นสักนิด แถมยังเอามือปลาหมึกนั่นมาหยิกแก้มฉันไปมาอีก
“ อี่ เอ อุน เอิก อำ เลิกทำได้แล้วว “ มือของหมอนั่นเล่นมาบีบรูปหน้าฉันตามใจเกินไปแล้วนะ
“ ขอนิดนึงนะ(ชื่อคุณ) ไม่นาน(ชื่อคุณ) ก็ต้องแต่งงานกับไอ้แบคแล้ว “ ไร้บทสนทนาใดๆต่อไป มีแต่เสียงลมหายใจของเราสองคน สายตาที่จ้องมาของเค้าทำให้ฉันไม่กล้าหันไปสบตาเลยสักนิด
“ ขอให้ฉันได้ใกล้เธออีกสักนิดนะ “ หนึ่งประโยคที่แสดงความเว้าวอนทำให้ฉันไม่กล้าปฏิเสธอะไรออกไปเลย ปากนี่ก็หนักอึ้งเกินจะขยับพูดอะไรต่อไปแล้ว ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ ฮือออ แม่ หนูกลัวผู้ชายยยยยยย
“ เห้ย ทำไรวะ !! “ ชะ ชิ หา ละ คนที่ไม่อยากให้มาเห็นก็มาเห็นจนได้ ตายแน่(ชื่อคุณ)ๆๆ
“ ทำไมหรอ “ ยังจะตอบกวนบาทาอีกนะตาฮุน -0-
“ แกทำไร(ชื่อคุณ) “
“ ป่าวหนิ แค่คุยกัน “
“ แล้วทำไมต้องใกล้ขนาดนั้น “ เอาแล้วไงกูวววว
“ เอ่อ คะ คือ ไม่มีไรหรอกแบค ฝุ่นเข้าตาน่ะเลยให้เซฮุนดูให้น่ะ “ หวังว่าจะรอดชีวิตกลับไปได้
“ ไม่เชื่อ “ มาฉลาดอะไรตอนนี้คะพี่แบค ใจหนูไม่ดีเลยค่ะ
“ ไม่เชื่อก็แล้วแต่ “ เอ้า ดันมากวนบาทาใส่แบคน้อยอีก
“ ไปกันเถอะ(ชื่อคุณ) “ ห๊ะเดี๋ยว ตาเซฮุนแกจะพาฉันไปไหนนนนน พรี่แบคคคคค
“ หยุด อย่าเอาเมียฉันไปไหนทั้งนั้น “ เดี๋ยว เมีย หรอ แค่คู่หมั้นเว้ยยย
“ นึกว่าจะไม่ทวงคืน ไปละ บาย “ โอ้ยวันนี้จะห๊ะอีกกี่รอบดี ในเมื่อคนที่ทำท่าทางยื้อแย่งเมื่อกี้กลับปล่อยมือง่ายดายแล้วไปหน้าตาเฉย ไรวะ อดเลยอด (เดี๋ยวนะ555)
“ นี่ ไม่ต้องมาทำหน้าอึนเลยนะ กลับบ้านไปโดนดีแน่
“ เสียวสันหลังอีกแล้วสิ งื้อออ
แม่ขาอีพี่แบคมันต้องบ้ากามแน่ๆเลย
วันต่อมา
ทุกคนคงคิดว่าตาแบคบ้าจะกระทำชำเราฉันได้ แต่ไม่มีทางเพราะคนสวยคนนี้ได้หลอกหมาไปเรียบร้อย หลังจากกลับบ้านไปแล้วฉันก็แค่แกล้งทำเป็นไม่สบายแล้วขอตัวไปนอนหมอนั่นก็เชื่อสนิทใจ เดี๋ยวนะนี่เป็นตัวร้ายหรือนางเอก หึหึ แต่ช่างเถอะ เมื่อยจริงงง ว่าแล้วก็ขอบิดขี้เกียจสักหน่อย
" (ชื่อคุณ) จ๋าาาาาา "
" เฮ้ย มาได้ไงวะเนี่ย " ฉันตกใจเล็กน้อย เล๊กกกกเล็ก เมื่อหมาแบคที่ฉันทิ้งให้นอนไว้ที่ห้องกลับตามฉันมาโรงเรียนทันจนได้
" ไม่รอเค้าเลยนะ "
" อ่อ อือ "
" ทำไมตอบสั้น มีไรป่าว "
" ไม่มีค่าาาาาาาา แล้วนี่ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ " แบคฮยอนค่อยๆเดินมานั่งที่ม้านั่งข้างๆฉัน
" ก็ตื่นตั้งแต่ (ชื่อคุณ) ปิดประตูห้องนั่นแหละ แล้วก็รีบตามมาเลย " ดูทำหน้าสิ หมาชัดๆ ไอ้หมาาา
" ว่าแต่ไม่รอเค้าแบบนี้ต้องโดนทำโทษนะ "
" ห๊ะ เดี๋ยวสิ " แบคฮยอนตัวแสบที่ไม่เคยฟังใคร ก็เขยิบมานั่งข้างฉันแล้วยกฉันขึ้นนั่งตัก เห้ย นั่งตัก
" อิแบคบ้าาาา ปล่อยเค้าลงนะ ที่นี่มันโรงเรียนนะ " จะว่าจะตีแค่ไหนไอ้หมาก็ยังยิ้มตาหยีจนหน้ายุ้ยไปหมดแล้ว นี่คนหรือหมาหน้าย่นเนี่ย
" อย่าดิ้นสิ เดี๋ยวก็โดนอะไรเข้าหรอก ฮ่าๆๆ " ห๊ะอะไรโดน ฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มันดันก้นอยู่ ฮึ้ยยยย อีบ้าาา
" ปล่อยเลยนะๆๆๆ เค้าไม่เล่นกับแบคแล้ว!! " หลังจากกระโดดหนีออกมาจากตักได้ ก็วิ่งแบบไม่คิดชีวิตยิ่งกว่าพี่ตูน ฮือออ แม่จ๋า หนูเกลียดผู้ชายย
" แฮ่กๆๆ คงมา ไม่ ทันละมั้ง " หลังจากหยุดวิ่งแล้วปาดเหงื่อทั้งหมดแล้ว ก็จึงรู้ว่าตัวเองวิ่งมาที่ไหน อื้อหื้ออออ
" ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้ชาย ผู้หญิงเข้าไม่ได้นะ "
" อ๊ะ !! " เสียงของเซฮุนที่มากระซิบข้างหูทำให้ต้องผละตัวออกโดยเร็ว วิ่งมาถูกที่เหลือเกิน
" คิดถึงฉันไง "
" ปะ......อึกก " เมื่อหันไปมองภาพตรงหน้าก็ได้เห็นเรือนร่างขาวผ่องของเซฮุนอยู่ในสภาพที่เปียกโชกอย่างกันพึ่งตกน้ำมาจากไหน แต่ประเด็นคือ เสื้อไม่ติดกระดุม อะเฮือกกกก อิแบครีบมาเร็วๆเถอะ TT
" หื้มมม ว่าไง " คนตรงหน้าเอาแต่ยิ้มยียวนให้ แม่จ๋าเจอผู้ชายอีกแล้วววว
" ไม่มีไร ขอตัวนะ "
" ไม่ให้ไป / อ๊ะ!! " เซฮุนที่ถือวิสาสะคว้าตัวฉันเอาไปซุกไว้ที่อกเขาอีกแล้ว ทำแบบนี้อีกแล้วนะ
" ปล่อยนะเซฮุน เดี๋ยวแบคฮยอนเข้าใจผิด "
" ไม่ปล่อย "
" ปล่อยสิๆ " คนตัวสูงข้างหน้ายังคงกอดรัดฉันแน่นขึ้นเรื่อยๆ นี่คนหรืองูหลามเนี่ย
" ฉันรักเธอมากเลยนะ ให้ฉันบ้างไม่ได้หรอ "
" ให้อะไรเล่า "
" จุ้บ "
" O..O " ปากของเซฮุนเข้าครอบครองปากของฉันอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากใหญ่ไม่ยอมปล่อยฉันให้เป็นอิสระเลย ถึงแม้ฉันจะเม้มปาก หันหน้าหนีแต่อย่างใด เขาก็ยังจับฉันให้หยุดนิ่งตามใจต้องการได้
" ไอ้เชี่ยฮุน!!!! " ฮึกกก แบคฮยอนน
" แบคฮยอน!! " เซฮุนปล่อยฉันออกโดยเร็ว เขาเอาแต่ยืนตาตื่นไม่ขยับตัวเลยสักนิด
" มึง ไอ้ชั้ว พลั่กก!! "
" แบคอย่า!!! " หมัดของแบคฮยอนปล่อยออกไปเร็วกว่าคำพูดของฉัน เขาต่อยเซฮุนไม่ยั้ง เซฮุนได้แต่นิ่งเฉยให้แบคฮยอนต่อยอยู่อย่างนั้น เขาไม่ตอบโต้กลับใดๆทั้งสิ้น
" แบคฮยอน พอเถอะนะ ฉันขอร้อง " แบคฮยอนค่อยๆหันมามองหน้าฉัน สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างมาก
" หึ นี่ใช่มั้ยที่ทำให้(ชื่อคุณ) เอาแต่หนีแบค !!! "
" อ๊ะ แบค ฉันเจ็บ " แบคฮยอนไม่ฟังอะไรเอาแต่กำแขนฉันบีบแน่นซะจนรู้สึกว่ากระดูกจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
" หึ รักมันหรอ รักมันมากใช่มั้ย ห๊ะ!!! "
" ที่ผ่านมา รักมันใช่มั้ย!!!!! " เขาไม่ฟังใครทั้งนั้น ซึ่งทำให้ฉันไม่กล้าพูดอะไรออกไปแม้แต่คำเดียว ฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน มันทำให้ฉันไม่รู้ว่าจะรับมือกับเค้ายังไง
" บะ แบค ฉันเจ็บ " ยิ่งพูดไปเขายิ่งบีบแรงกว่าเดิม จนกระทั่ง
" จะไปไหน ห๊ะ !! "
" อ๊ะ บะ แบค อื้ออ ฮึก ฮือออ " แขนของฉัน แขนของฉันรู้สึกเหมือนมันจะหัก เมื่อฉันพยายามสะบัดแขนเขาออกแต่เขาดึงมันกลับไป
" (ชื่อคุณ)ๆ ปะ เป็น ไร มั้ย " เสียงของเขาเปลี่ยนไปเมื่อฉันได้แต่ร้องคร่ำครวญกับความเจ็บปวดนี้ แขนของฉันมันเจ็บมากจนหายใจจะไม่ออก
" ฮือออ "
" ถอยไป! " ฉันได้ยินเสียงของเซฮุนที่ดังมาจากข้างหลังแบคฮยอน เขาเดินมานั่งข้างหน้าฉันและ
" กรี๊ดด " เขาขยับแขนฉัน โอ้ พระเจ้า มันเจ็บมาก เจ็บแทบจะขาดใจ
" ไอ้บ้า แกทำแขน(ชื่อคุณ)หัก " แบคฮยอน แบคฮยอนสายตาของเขาสั่นระริกไปหมด ฉันมองเห็นใบหน้าของเขาที่มองมาทางฉันอย่างสั่นกลัว น้ำตาของเขา...ไหลงั้นหรอ
.
.
โรงพยาบาลฮัน
" (ชื่อคุณ)ๆๆ เป็นไงบ้าง ฉันตกใจแทบบ้าเลย " เสียงของเพื่อนๆดังมาแต่ไกล ท่าทางของพวกเขาดูตื่นตะหนกกันจริงๆ นี่พวกเขาเป็นห่วงฉันจริงๆสินะ
" เจ็บมากมั้ย หิวป่าวเดี๋ยวหาไรให้กิน " เสียงของซูโฮที่ดังมาจากข้างหลังหมู่เพื่อนๆ เดินมาถามฉัน
" ไม่เป็นไรจ้ะ เจ็บนิดหน่อยแล้วล่ะ " ฉันปั้นหน้ายิ้มทั้งๆที่ในใจอยากจะร้องไห้ออกมาเต็มที
" แล้วนี่ ตัวการไปไหนละ " ใช่ แบคฮยอนเขาไปไหนนะ ทำไมเขาไม่มาเยี่ยมฉันบ้างเลย นี่ผ่านมา 1 วันจากเกิดเรื่อง เขาไม่เคยมาที่ห้องผู้ป่วยนี่เลยสักครั้ง ฉันได้แต่หวังให้เขามา
" คงอยากอยู่คนเดียวแหละ เพราะมันพึ่งทำร้ายคนที่รักไปนี่นะ " เสียงของไคที่ดูจะเข้าอกเข้าใจแบคฮยอนราวกับเป็นคนๆเดียวกัน
" จะอะไรก็แล้วแต่ สิ่งที่ทำมันก็มากไปนะ ฮึ่มม " เสียงของดีโอที่แทรกไคขึ้นมาทันที ทำให้ไคต้องสะดุ้งแล้วหันหน้าไปทางอื่น
" อ้าวๆ ผัวเมียเถียงกัน เห้ออ " ชานยอล
" นี่ พูดไรน่าเกลียด " ดีโอ
" อ้าวหรอ นึกว่าคบกันซะอีก " ทั้งสองคนทำหน้าตกใจพร้อมกัน คิกๆ จริงสินะ พวกเขาชอบกันหนิ
" ไปๆ กลับดีกว่า ให้(ชื่อคุณ) นอนพักบ้าง ไปๆ " เสียงของซูโฮทำให้ทุกคนโบกมือบ๊ายบายฉันพร้อมกันรอยยิ้ม ก่อนที่ฉันจะเริ่มรู้สึกง่วงเพราะฤทธิ์ยาแล้วหลับไป
.
.
กรึก กรึก
เสียงของฝีเท้าบุคคลนิรนามเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยโดยไม่ส่งเสียงของคนที่หลับอยู่ได้ยิน
" เห้อ " เขาค่อยๆโน้มตัวลงไปใกล้กับใบหน้าคนตัวเล็ก ที่หลับไหลอย่างไม่รู้ตัว
" จุ้บ " ริมฝีปากนั้นได้สัมผัสเข้าที่หน้าผากคนบนเตียงอย่างแผ่วเบา แล้วจึงเดินออกไปอย่างไม่มีเสียงอีกครั้งนึง
.
.
" ไปเที่ยวไหนกันดีล่ะ " เสียงของชานยอลที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ เกริ่นขึ้นมาถามทุกคน ตอนนี้ฉันอยู่ในบ้านของคุณตา ฉันไม่กลับบ้านมาสักพักหลังกลับมาจากโรงพยาบาลฉันไม่อยากกลับไปอยู่กับคนใจร้ายที่หายไปเลย 1เดือนเต็ม ปล่อยให้ฉันนั่งรอแล้วคิดถึงทุกวัน ใจร้ายจริงๆ
" ไปทะเลมั้ยล่ะ (ชื่อคุณ) ยังขยับแขนไม่ได้มาก " ซูโฮ
" ก็ดีนะ จะได้เห็นสาวๆใส่บิกินี่เดิน อิอิ "
" นี่แหนะ // โอ้ยยยยย " เสียงของไคจอมหื่นที่โดนดีโอหยิกหูอย่างแรง ร้องอย่างไม่เป็นภาษา
" ตั้งแต่คบกันนี่ ฉันไม่เห็นสักวันที่แกไม่เจ็บตัวนะไค ฮ่าๆ " เสียงเยาะเย้ยของชานยอลขำลั่นเมื่อไคถูกหยิกหูอีกครั้ง .
ใช่ สองคนนี้เปิดตัวแล้วว่าคบกันหลังจากที่เพื่อนๆจับได้จากแชทไลน์ที่คุยกันหวานแว๋ว จนมดแทบขึ้น ทุกคนมีความสุขกันหมดยกเว้น..ฉันคนเดียว
" ไปพรุ่งนี้กันเลยนะ ฉันเตรียมอะไรให้(ชื่อคุณ)ด้วย " เซฮุนที่นั่งข้างๆฉัน หันมาบอก สายตาของเขามีเลศนัยแอบแฝง ฉันกลัวเขามากเพราะไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอีก ไม่รู้ว่าฉันกับแบคฮยอนจะได้เจอกันเมื่อไหร่ เขาไปอยู่ที่ไหนนะ แบคฮยอน...
.
.
" มาดูนี่สิ สวยมากเลยว่ามั้ย " เสียงเจื่อยแจ้วของดีโอที่วิ่งเล่นบนชายหาดอย่างสนุกสนานชักชวนให้พวกเราตามไปด้วย
" ที่รัก อยากให้เค้าไปหาใช่มั้ยยย "
" ไม่ต้องมาเลยนะไค ฉันชวนคนอื่น ไปเลยไป "
" โอ๋ตัวเองงง เค้าขอโทษ น้องคนนั่นมาขอเบอร์เองน๊าเค้าไม่เกี่ยว "
" มึงดูมันสองคนดิ มองยังไงก็ทางม้าลาย " ชานยอลส่ายหัวไปมาพร้อมกับสีหน้าเบื่อหน่าย
" (ชื่อคุณ) เล่นน้ำกันมั้ย " เซฮุนที่นั่งข้างคุณก็เริ่มชักชวนคุณต่างๆนาๆ
"....."
" ถ้าไม่เล่นน้ำ ไปเดินเล่นกันมั้ย "
" ......"
" เห้อ ตามใจถ้าไม่อยากดูของที่เตรียมไว้ให้ก็ตามใจ " คุณที่นั่งนิ่งก็เริ่มหันไปสนใจเซฮุนทันที
" ไปก็ได้ แต่ต้องสัญญาก่อนนะว่าห้ามล้ำเส้นอ่ะ " เซฮุนไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มอ่อนๆให้คุณ
" นี่ยิ้มแย้มหน่อยสิ "
" ไม่มีอารมณ์น่ะ "
" ช่วยทำให้มีอารมณ์เอามั้ย "
" ห๊ะ -///- " คุณหันหน้าหนีไปทางอื่นทันควัน
" ฮ่าๆ พูดเล่นเฉยๆ " เซฮุนเอื้อมมือของเค้ามาดึงคุณให้เดินลงน้ำไป
" อ๊าย เซฮุนไม่เอา มันเปียก "
" นี่แหนะๆ ฮ่าๆ " เซฮุนควักน้ำใส่คุณไม่หยุดหย่อน แต่แทนที่คุณจะโกรธ กลับเริ่มยิ้มออกมาทีละนิดๆอย่างมีความสุข
" เซฮุนนน อยากแกล้งนักใช่มั้ย นี่ๆ " ตอนนี้เป็นคุณซะเองที่ควักหน้าใส่เซฮุนอย่างหนักหน่วง
" ฮ่าา สนุกล่ะสิ " คุณค่อยๆหยุดควักน้ำ แล้วยิ้มให้เซฮุนอีกครั้งแทนการขอบคุณ
" หนาวมั้ย เดี๋ยวไปเอาเสื้อให้ " คุณส่ายหน้าไปมา แต่เซฮุนก็ยังวิ่งออกไปเอาให้อยู่ดี
" ไม่ต้อง ไม่เป็นไร "
" เดี๋ยวมา " สุดท้ายเซฮุนก็วิ่งจากคุณไป เหลือแต่คุณที่ยืนเตะน้ำไปมาคนเดียว
" แบคฮยอน.....ฮึก ฮือ " น้ำตาที่ค่อยๆไหลจนเอ่อล้นตาไปหมด
" นายอยู่ที่ไหน ฮืออ " คุณทิ้งตัวลงไปในน้ำบนชายหาดที่มีเพียงคุณคนเดียวในตอนนี้ ความรู้สึกในใจที่ว่างเปล่ามันเจ็บปวดเท่ากับการไม่ได้หายใจอีกแล้ว ถ้าเลือกได้ก็อยากจะตายไปดีกว่า...
คุณค่อยๆเดินลงไปในทะเลที่กว้างไกลสุดสายตา ในสมองที่มันโล่งไปหมดเหลือเพียงความเจ็บปวดที่ทรมานเกินเยียวยาต่อไป
ต้องการแค่เขาคนเดียว..
" ฮือ ลาก่อนนะแบคฮยอน " น้ำในทะเลที่เคยเปียกแค่ขาตอนนี้แทบจะท่วมตัวคุณมิดเหลือแค่จมูกกับตาที่ยังไม่เปียกน้ำเท่านั้น
" (ชื่อคุณ)!!!!!!! "
" ฮึก (ใครกัน ใครเรียกเรา ) "
" (ชื่อคุณ) !!!! "
" แค่กๆ อ๊ะ บะ...แบคฮยอน " แบคฮยอนดึงคุณขึ้นมาได้ทันเวลาทำให้คุณไม่ต้องจากไปจากเค้า
" ทำไมทำแบบนี้ห๊ะ!!! "
" ฮึก....ฮือ " น้ำตาของคุณที่ไหลออกมาทำให้แบคฮยอนไม่กล้าแม้แต่พูดอะไรต่ออีก เขาค่อยๆดึงคุณเข้ามากอดอย่างแนบแน่นราวกับจะไม่มีโอกาสอีกครั้ง
" ขอโทษนะ แบคผิดเอง แบคเข้าใจผิดเอง "
" อย่าร้องนะคนดี " มืออุ่นๆของแบคฮยอนค่อยๆลูบหัวคุณอย่างช้า
" ตอนนี้ขึ้นจากน้ำก่อนนะ " แบคฮยอนโอบเอวและประคองคุณขึ้นมาจากน้ำได้อย่างปลอดภัย
" (ชื่อคุณ) ไหวหรือป่าว "
" อื้อ "
." ขอโทษนะ ทีหลังห้ามคิดทำอะไรแบบนี้อีกนะ " แบคฮยอนใช้มือของเขาช้อนคางคุณขึ้นมาเพื่อสบตาอย่างใกล้ชิด
" อื้ออ แบคฮยอน "
" หื้ม "
" ฉันคิดถึงนาย...มากๆเลย " คุณหลบสายตาของเขาเล็กน้อยก่อนที่แบคฮยอน จะก้มลงประทับรอยจูบบนริมฝีปากคุณอย่างช้าๆ
" แบคก็คิดถึง(ชื่อคุณ)มากเหมือนกัน " แบคฮยอนก้มลงไปจูบคุณอีกครั้งแต่ครั้งนี้นานกว่าทุกครั้งที่เคยจูบมา สัมผัสที่นุ่มนวลไม่ว่าใครที่ได้รับก็ต้องรู้สึกหลอมละลายไปเหมือนกันหมด มันหอมหวานจนรู้สึกได้ว่าความรักของเขานั้นจะไม่มีวันเปลี่ยนหรือสลายไปแน่นอน
" แต่งงานกันนะ ที่รัก "
" อื้อ " แบคฮยอนกอดคุณอย่างแนบแน่นอีกครั้ง กอดแน่นเหมือนกับจะไม่ปล่อยให้คุณไปไหนได้อีก
" เราจะมีลูกกี่คนดีล่ะ "
" เอาอีกแล้วนะ ยังไม่ทันได้แต่งเลย " คุณเอามือตีหน้าอกคนตรงหน้าที่เอาแต่หื่นกามไม่เปลี่ยนแปลง
" ไปทำคืนนี้เลยดีมั้ย ฮ่าๆ "
" ไม่คุยด้วยแร้วว "
" จะไปไหนอ่ะ รอแบคด้วย "
"เดี๋ยวนะ เซฮุนอ่ะ " แบคฮยอนไม่ตอบเพียงแต่หยักไหล่แล้วทำหน้าตามีเลศนัยอย่างที่เซฮุนเคยทำ
" อย่าบอกนะว่าเตี๊ยมกันไว้อ่ะ "
" อ่าห๊ะ ฮ่าๆ เอานร่าๆ " คุณทำหน้ามุ่ยใส่แบคฮยอนแล้วก็วิ่งไปหากลุ่มเพื่อนๆแทน
เมื่อทุกคนเห็นแบคฮยอนก็ไม่มีใครแปลกใจสักคน จนในที่สุดคุณก็ได้รู้ว่าทุกคนวางแผนกับแบคฮยอนหมดแล้ว
" น่างอนจริงๆ " คุณเดินบ่นไปมาที่ระเบียงห้องพักที่เพื่อนๆจองไว้ให้ แถมยังเป็นห้องสวีตอีกด้วย รู้เลยว่าพวกนั้นคิดไรกันอยู่
" เอานร่า ไม่งอนเนอะๆ " แบคฮยอนเดินมากอดคุณจากข้างหลังไม่ให้คุณตั้งตัว
" แบคก็ด้วย ใจร้าย "
" ฮ่าๆ โอ๋เด็กดี " แบคฮยอนเอาคางเกยไว้ที่ไหล่เล็กๆของคุณอย่างอ่อนโยน
" รักนะ "
" รักเหมือนกันนะ "
" เค้ารักมากกว่า "
" เค้ามากกว่าสิ เพราะแบคใจร้าย "
" โอ๋ๆขอโทษ "
" ไม่รู้ไม่ชี้ " คู่รักข้าวใหม่ปลามันเถียงไปเถียงมาจนเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด ไปตลอดทั้งคืน
ความรักของคนเราไม่มีใครสุขสมหวังได้ตลอดไป แต่บทสรุปของมันขึ้นอยู่กับความรักความเชื่อใจ ที่มีต่อกัน.......
จบละเด้อออออ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจริงๆนะคะ ขอบคุณมากจริงๆเรื่องนี้ถือเป็นประสบการณ์ที่จะจำไปตลอดชีวิตเลย อยากจะขอฝากผลงานด้วยน๊า
เดี๋ยวเค้าจะรีบมาต่อน๊าาาา โปรดติดตามเถิดดดดดดดดดด
ความคิดเห็น