Beautiful Boy รักหมดใจนายหน้าสวย baekxyou ft. exo

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6

     เช้าวันรุ่งขึ้น
" อืม..หาวววว " ร่างเล็กบนเตียงบิดขี้เกียจไปมาอย่างงัวเงีย ร่างเล็กพยายามยันตัวขึ้นแต่ความมึนก็เข้ามาแทรกทำให้ต้องล้มตัวลงไปนอนเหมือนเดิม ความพยายามครั้งที่สองคุณยันตัวขึ้นใหม่และกระดึ้บๆไปที่ปลายเตียงและเอาเท้าก้าวลงที่พื้น ความเย็นเฉียบของพื้นทำให้ต้องรีบชักเท้าขึ้นมันหนาวเย็นจนขนลุก คุณมองหาใครบางคนที่พอช่วยได้
" แบคยอนอ่าา แบคยอนนน " ปากเล็กเรียกหาแบคยอนหวังจะให้ช่วย และคนที่ถูกเรียกก็รีบวิ่งมาทันที
"ว่าไงจ๊ะที่รัก " คุณหน้าหมุ่ยทันที นี่จะเรียกยังงี้ถึงเมื่อไหร่ ช่างเถอะปวดหัวจะแย่ละ
" แบคยอนอ่าเราปวดหัว แบคยอนช่วยประคองไปห้องน้ำหน่อยดิ นะๆ " แบคยอนไม่ตอบยิ้มร่าอย่างพอใจก่อนจะช้อนตัวคุณขึ้นมาไว้ในอ้อนแขน
" เห้ย ฉันให้ประคองไม่ใช่อุ้ม " คุณจ้องเขม็งที่หน้าแบคยอนที่ห่างกันไม่ถึงคืบ แต่คนถูกมองกับยิ้มจนปากจะฉีก
" เดี๋ยวส่งให้ถึงอ่างเลย " แบคยอนอุ้มคุณมาไว้ที่อ่างน้ำ มือของเขาปลดกระดุมชุดนักเรียนคุณออก แต่โดนคุณขัดไว้ก่อน
"  นี่ตาบ้า ฉันทำเองได้ ออกไป๊ " แบคยอนทำปากคว่ำและเดินออกไปโดยดี
คุณจัดการถอดเสื้อผ้าออกและขัดสีฉวีวรรณอย่างพอใจแต่ไไปติดตรงที่
 " รอยอะไรอ่ะ ทำไมมันแดงจัง ฉันแพ้แอลกอฮอล์หรอ ตรงนี้ก็มี นี่ก็มี " คุณมองตัวเองในกระจก

.
.
 "แบคยอน!!!!! " เสียงเรียกของคุณทำให้แบคยอนที่กำลังชิมน้ำซุปถึงกับพรวดออกมา
มีไรหรือเปล่านะ ทำไมเรียกเสียงดังขนาดนี้ อะแค่กๆ ซุปติดคอ หาน้ำดื่มก่อนดีกว่า ว่าแล้วก็คว้าน้ำแก้วมาดื่มเหลือบสายตาไปมองที่(ชื่อคุณ)ที่กำลังเดินมา

 " แบคยอนนี่รอยอะไรอ่ะ มันแดงมากอ่ะ " 
 " พรวด แค่กๆๆ " น้ำที่ดื่มไป หมดกัน ไม่ต้องกงต้องกินมันละ
 " เป็นไรหรือเปล่า กินดีๆสิแบค " คุณลูบหลังแบคยอนด้วยความเป็นห่วง เมื่อค่อยยังชั่ว แบคยอนก็เงยหน้าจ้องมองรอยแดงที่เด่นชัดบนผิวขาวเนียลของคุณ เอาไงดีว่ะแบคยอนกูกลัวตายว่ะถ้าตาของ(ชื่อคุณ)รู้เข้าตายแน่ เฮ้ยแต่ถ้าอ้อน(ชื่อคุณ)ได้ก็จบ เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน ป้าบบบ
 " โอ้ย ตบหัวแบคทำไมอ่า " แบคยอนทำปากยู่ใส่คุณ
" ก็เราเรียกตั้งนานแบคยอนไม่ตอบอ่า รอยนี่แบคคิดว่ามันเป็นรอยไร หรือว่าเราจะแพ้เหล้า ห๊ะ " คุณยังคงเอานิ้วจิ้มที่จุดที่เรียกน้ำลายของแบคยอนอยู่ ยิ่งนึกถึงเมื่อคืนเดี๋ยวก็จัดต่อซะนี่ (อะแฮ่มๆ แบคแกหื่นไปละ )
"คือว่าแบคเป็นคนทำเองแหละ "
" ห๊ะ งงอ่ะ " คุณยังเอียงคอทำหน้าสงสัยอยู่  'เอาไงต่อดีว่ะ สาธิตเลยละกันจะได้จบๆ แหะๆจะได้...คิดแล้วหิวอ่ะ '
" เดี๋ยวแบคทำให้ดูละกัน (ชื่อคุณ)อยากรู้้มั้ยล่ะ " คุณมองหน้าแบคยอนสักครู่และพยักหน้าตอบรับอย่างรัว  แบคยอนจ้องหน้าคุณอยู่พักนึงและใช้มือหนาสองข้างจับไว้ที่ไหล่ของคุณริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสลงที่ซอกคอขาวกดรอยจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมีรอยบางๆติดเต็มซอกคอเนียน คุณได้แต่ยืนชะงักเหมือนหยุดหายใจความเสียวซ่านที่ได้รับทำให้เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มไหลบนใบหน้า      'แบคยอนทำอะไรกันแน่' ฝ่ามือเล็กกำเข้าหากันอย่างประหม่า แบคยอนยังคงใช้ลิ้นวนตรงซอกคอขาวเนียนไม่หยุดหย่อนปากร้อนผ่าวดูดคลึงซอกคอขาวจนรอยแดงบางกลายเป็นรอยแดงสีเข้ม คุณรู้สึกไม่ดีเลยร่างกลายเบาหวิวเหมือนจะปลิวตามลมให้ได้คุณใช้มือเล็กกำที่หัวไหล่แบคยอนไว้เพื่อหาที่ยึดฝ่ามือหนาเลื่อนลงมาที่เอวประคองตัวคุณไว้ ใบหน้าหวานซบลงที่หน้าอกแกร่งด้วยความเหนื่อยอ่อนล้าที่หาสาเหตุไม่ได้ ริมฝีปากร้อนค่อยๆหยุดการกระทำลง และประทับรอยจูบไว้ตามใบหน้าหวานจากหน้าผากเลื่อนมาแก้มและเลื่อนมาที่ริมฝีปากเล็กและผละออก 
 "นี่ไงสิ่งที่แบคทำเมื่อคืน  มันคือรอยคิสมาสของแบคเอง "
" ......" คุณนิ่งเงียบได้แต่มองหน้าแบคยอนที่พยายามจะสื่ออะไรให้คุณเห็นสักอย่าง
" มันมีความหมายว่า " 
" ....ว่า" คุณจ้องดวงตาที่จริงจังของแบคยอนอย่างใจจดใจจ่อ
" (ชื่อคุณ)เป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น" ตึกๆๆ เสียงหัวใจของคุณมันกำลังดังลั่นจนกลัวว่าแบคยอนจะได้ยิน คุณยังคงนิ่งเพราะความรู้สึกที่มันชาไปทั่วตัวคุณจนขยับไม่ได้ความรู้สึกที่เหมือนจะดีใจกับคำพูดเมื่อกี้มันสั่งให้คุณยิ้มแต่คุณก็ยังสับสนอยู่ ใบหน้าหวานตอนนี้ได้กลับกลายมาเป็นใบหน้าสีแดงซ่านฝานเลือด สายตาสองคู่กำลังจ้องมองกันสื่อผ่านถึงความรู้สึกภายในใจ ใบหน้าของแบคยอนค่อยๆโน้มลงมาตามความรู้สึกและแล้วก็ ก็ ก็ 
 พลั่ก
"อั่ก...อ๊าา...(ชื่อคุณ) เตะฉันทำไมเนี่ย!!!" แบคยอนถึงกับเข่าทรุดไปลงนั่งกับพื้นเมื่อคุณเตะเข้ากลางน้องชายตัวเล็ก 
"ใครสั่งให้มาแตะอั๋งฉันย่ะ ชิ ช่วยไม่ได้ แบร่ " คุณแลบลิ้นปลิ้นตาใส่แบคยอนและเดินไปหาอะไรกินโดยไม่สนใจแบคยอนที่นั่งอยู่กับพื้นแม้แต่นิดเดียว
" คอยดูเถอะ เดี๋ยวฉันจะทำมากกว่ารอยแดงนั่น ฮึ้ย อ๊าา เจ็บโว้ย " แบคยอนกระซิบกับตัวเองเบาๆ พลางมองไปที่ร่างเล็กที่เดินไปดูที่หม้อที่แบคยอนพึ่งทำเมื่อกี้
" แบคอ่า  ทำอะไรหรอ " คนตัวเล็กชี้ลงไปที่หม้อและหันไปถามแบคยอนอย่างหน้าตาใสซื่อ 
แบคยอนถึงกับเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทัน แบคยอนค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นตะเกียกตะกายไปที่เตาเพื่อทำต่อให้เสร็จ
"ไปอาบน้ำซะแล้วมากินข้าว เดี๋ยวเข้าเรียนสาย " คนตัวเล็กยิ้มแป้นก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำและจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
.
.
.
" (ชื่อคุณ)จ๋าาา เป็นไงบ้างหื้ม " เซฮุนวิ่งมาคล้องแขนคุณไว้และเดินไปพร้อมกัน แบคยอนได้แต่ยืนมองค้อนข้างหลัง
" มึนหัวหน่อยๆอ่ะ " 
" หรอ เดี๋ยวถ้าเป็นไรบอกฮุนได้นะ ฮุนจะดูแล(ชื่อคุณ)เอง " เซฮุนยิ้มจนตาหยีซึ้งมันดูน่ารักมากสำหรับคนอื่นยกเว้นแบคยอน
 "เหอะๆ ฮุนจะดูแลเอง ชิ " แบคยอนทำหน้าและเสียงล้อเลียนเซฮุนอยู่ข้างหลัง ทำหน้าทำตาเถลือกถล้น พูดง่ายๆหมันไส้นั่นเอง
 " (ชื่อคุณ) ไปกินติมกันเถอะ " คุณหันหลังมามองต้นเสียงแบคยอน
 " อื้มๆ " คุณพยักหน้ารัว
 " ไม่ได้นะ กินไอตินตอนเช้าอ่ะมันจะทำให้เราไม่สบายได้นะ เพราะอุณหภูมิตอนเช้ามันต่ำนะ (ชื่อคุณ)ไว้ไปกินกับฮุนตอนเย็นดีกว่าเนอะๆ " คุณตอบตกลงอย่างไม่ลังเล โดยไม่คิดถึงคนข้างหลัง

'ฮึ่มม กรอดด ไอ้ฮุนนนน ไอ้เด็กเวรรรร' 

"เฮ้ยไอ้แบค (ชื่อคุณ) ไอ้ฮุน ทางนี้ๆ " เสียงไค(ไข่ดำ)กำลังยืนกวักมือเหมือนนางกวักเรียกสามคนนี้อยู่

"มาเช้าจังนะพวกมึง " เสียงของแบคยอนพูดอย่างหน่าย ขาเรียวก้าวคร่อมม้านั่งและนั่งลง
" กะว่าจะมาเต๊าะหญิงอ่ะ  " เสียงของจงอินพูดอย่างมั่นใจว่ามันจะจีบได้ เหอะๆกูจะไม่กวนมึงละกันไอ้อิน แบคยอนลอบมองคุณที่กำลังคุยหนุ้งหนิงกับเซฮุนอยู๋ หึ้มมคิดแล้วเจ็บใจ ไอ้ฮุนตัวแสบ
" มึงเป็นไรว่ะแบค ทำหน้าเหมือนหมาปวดขี้อยู่นั่นแหล่ะ " ชานยอลบ่น ก็แน่หล่ะครับท่านผู้อ่านนานๆทีจะมีพาทผมถึงนิดเดียวก็เหอะ อิไรต์ใจร้ายกะจะไม่ให้ผมออกเลยรึไง (อะไรนะแก:ไรต์) เข้าเรื่องๆ ว่าแต่ไอ้แบคเป็นไรว่ะนั่นทำหน้าเหมือนหมาปวดขี้อยู่นั่นแหล่ะ ไม่ได้แดกข้าวมารึไงว่ะ ทำหน้าดีๆหน่อยไม่ได้ แปปนะ เกาตูดแปป  อ่าห์ๆ  ค่อยยังชั่วสงสัยสังคังกิน(ไม่ใช่ละ) ว่าแล้วก็ทักมันซักหน่อย แหนะทักแล้วทำหยิ่งนิ่งใส่ผมเฉย และมันก็หันมาสบตาเหมือนจะใบ้หวยให้ผมยังไงยังนั้น มันส่งสายตาไปยังไอ้ฮุนกับ(ชื่อคุณ) อ๋อที่แท้ก็หึงว่างั้น เหอะๆ สมน้ำหน้า(คือเรารักเพื่อน ต้องซ้ำเติม ^^) ขี้เกียจสนใจมันละ

กริ่งงงงงง เสียงกริ่งเข้าเรียนดังละ ไปล่ะ บาย รักคนอ่านนนจุ้บปี้





" วันนี้(ชื่อคุณ)ไปกินข้าวกับฮุนนะ " เซฮุนที่นั่งอยู่หน้าสุดหันมาชวนคุณ
" ได้สิ " แบคยอนจ้องมองคุณอยู่  นี่อยู่ข้างๆนะสนใจกันบ้างดิ!!!!
" ไปด้วยกันมั้ย " คุณหันไปชวนแบคยอนซึ่งทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนใบ้หน้าอย่างเร็วแต่ก็ต้องตีหน้าขรึมเอาไว้เดี๋ยวเสียฟรอม อะแฮ่มๆ
 " ก็ได้ " ทำตอบส่งๆไปแต่ในใจโครตอยากไปเลย แบคขอบอก
" ดีโอ ชานยอล ไค ซูโฮ จ๊ะ ไปด้วยกันมั้ย " คุณหันไปชวนคนอื่นอีก  นึกว่าจะเป็นเราคนเดียวที่ถูกชวน เหอะๆ
" ไม่อ่ะจ้ะๆ " ตอบเป็นเสียงเดียวกันหมด เหตุผลก็คือ
ชานยอล " เราต้องไปห้องสมุดกับดีโออ่ะ เนอะๆ " แถไปงั้นล่ะครับขืนไปได้เป็นธาตุอากาศ และยังต้องมานั่งแดกพาราอีกเป็นแน่ แม่งงง ดูหน้าไอ้แบคก็รู้ว่ามันโครตอย๊ากอยากให้ผมไป

ดีโอ" ห้ะ นายจะไปกับฉันหรอ นับวันพันปีไม่เคยไป ไข้ขึ้นเหรอ " ดีโอกระซิบถามชานยอล โดยที่ไม่รู้ว่าท่าทางน่ารักของตนถูกใครบางคนลอบมองอยู่ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากไค(แล้วใครล่ะ)

ไค" ฉันไปด้วยนะ ไม่อยากกินข้าว " ไคถามดีโอซึ่งคนตัวเล็กก็ตอบตกลงโดยยินดี แถมส่งยิ้มหวานให้อีกด้วย

ซูโฮ " คือฉันจะไปพบครูใหญ่น่ะ เป็นประธานนักเรียนก็เหนื่อยอย่างนี้ล่ะ เฮ้อออ " ซูโฮถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายและลุกออกไป ซึ่งคนอื่นก็เหมือนกันเหลือแต่สามคนที่นั่งจ้องหน้ากันอยู่

" ไปกันเถอะ " แบคยอนดึงมือคุณให้ลุกขึ้น และก็พาคุณเดินออกนอกห้องโดยทิ้งเซฮุนให้นั่งเอ๋อ

" นี่จะรอให้คุณพ่อมึงมาตัดริบบิ้นไงว่ะไอ้ฮุนกูหิววว " แบคยอนชะโงกหน้ามาถามเซฮุน
ฮือออ น้ำตากูจะไหล นึกว่ามึงลืมตูซะอีกกไอ้แบคหน้าหมา แต่คำเรียกมึงนี่มันสะกิดบาทาตูเหลือเกิน 





 
....................................................................

จบจ้า สั้นมั้ยย ต่อจากนี้อาจมีคำหยาบหน่อยนะ เช่น กู มึง อย่างนี้ เราจะให้มันดูสมจริงกับเวลาที่เพื่อนเค้าคุยกันอ่ะ ใครไม่เห็นด้วย มีมั้ย เราจะได้ไม่เอา

อย่าอ่านแล้วเมิน เม้นนิดเดียวก็ยังดี (มีคนอ่าน 200 กว่าแต่เม้น 8 TT)

เม้นวันละนิดจิตไรต์เตอร์แจ่มใส 5555

:) Shalunla