คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
" เสียงกระซิบนับล้าน พึมพำมากมายนับไม่ท้วน ในป่าเมฆหมอก หรือ อีกนามที่เป็นที่รู้จักทั่วดินแดน เอทิเนีย ป่าอาถรรพ์ ที่ที่ไม่มีผู้ใดกล้าย่างกลายเข้าไป เพราะ ผู้ที่เข้าไปไม่สามารถจะกลับออกมาได้อีก และ ถ้าผู้ใดคิดท้าทาย อย่าหวังว่าจะมีชีวิตเกิน ชั่วข้ามคืน... " นัยน์ตา สีนิลกวาดมองเพื่อนฝูงแต่ล่ะคน แล้วระเบิดเสียงหัวเราะลั่น พร้อมกับเสียงกลืนน้ำลาย ดัง ' เอื้อก ' ของเพื่อนๆ " เสียงดังไปแล้ว ปีเตอร์ หัวเราะอะไรนี่ไม่ใช่เรื่องน่าขำนะ " เด็กชายวัย 14 ถลึงตาใส่ เกลว น้องชาย แล้วขยี้หัวของสี น้ำตาล นั้นอย่างมั่นเขี้ยว " คิดมากไปแล้ว เกลว ตำนานนั้นกี่ปีมาแล้ว 3000 ปี อีกอย่างป่าอะไรนั้น ตอนนี้ คนในหมู่บ้าน ก็เดินเข้าเดินออกกันจน เรียกเป็นสวนสาธารณะไปแล้ว ก็ว่าได้ " เขาหัวเราะแล้วขยี้ หัวสีน้ำตาลนั้นซ้ำอย่างเอ็นดู " ถึงจะอย่างงั้นน่ะ ปีเตอร์ แต่เราก็ไม่ควรลบหลู่ป่านั้นน่ะ " เจอร์รี่กล่าวอย่างหวาดกลัว
" อย่างที่ปีเตอร์ว่ามันเป็นตำนาน ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัว " โทมัสกล่าว " แล้วนายทำท่ากลัวทำไม ตอนฉันเล่าจบ " ปีเตอร์กล่าวพร้อมกับ ส่งสายตามี เร่นัยน์ บางอย่างให้โทมัส " หรือว่านาย รู้อะไรที่ฉันไม่รู้ " นัยน์ตาสีเขียวหลังแว่นที่มีรอยร้าวนั้นที่อาจจะดูมีภูมิ มากกว่านี้ถ้าไม่ใช่เพราะมันเป็นแว่นสำหรับ ผู้ใหญ่ที่กำลังเอียงกะเทเร่ จะหลุดแหล่ ไม่หลุดแหล่ หันมาสบตรงๆ แล้วยิ้มบางๆ" มีอะไรอีกที่โทมัสรู้แล้วท่านปีเตอร์ไม่รู้ " " เฮ้ !! รีบๆ พูดมาเหอะๆน่า.... อย่ายั่วมากเดี๋ยวนายจะได้รู้ว่าท่านปีเตอร์คนนี้เวลาอยากรู้อะไรมากๆ แม้แต่ยายแก่จอมโหด ที่เฝ้าพวกเราแทน ป้าเซฟ นี่ก็ฉุดฉันไม่อยู่ " ปีเตอร์ พูดพร้อมกลั้วหัวเราะ " งั้นทำให้ดูหน่อยสิ " " โทมัส !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " เสียงร้องของเจอร์รี่ที่เปรียบเสมือน ระฆังเริ่มชก
ชีวิตของพวกเขาอาจจะดูธรรมดามากสำหรับคุณ และธรรมดามาก.. สำหรับหลายๆ คน
ได้โปรด อย่าเพิ่งปิดสิ เฮ้ ! ฟังนะฉันไม่พล่ามมากหลอก ช่วยอ่านต่อซักนิดช่วยๆกันนา.. อย่างงั้นแหละ
เลื่อน มือออกมาจากรัศมีการปิดนั้นซะ ใช่แล้วอย่างงั้น ขอบคุณ ความจริงฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้นักมากหลอก... แต่ก็รู้ ๆๆ อย่าเพิ่งปิด โอเค ๆๆ หยุดแล้วๆ เฮ้อ...
ขอตอบรับสู่เอทิเนีย ผจนภัยสุดขอบโลก
ความคิดเห็น