ร้ายไม่พ้นรัก

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ

“พี่รุจ!” เธอเผลอร้องเสียงหลงแล้วดิ้นหนี แต่ยิ่งดิ้นยิ่งถูกกอดแน่น

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอกับท่าทีเขินจัดของภรรยา “อะไรกัน นี่เราแต่งงานกันแล้วนะ ไหนว่าเป็นคู่หมั้นพี่ แล้วเราก็รักกันไม่ใช่เหรอ ถามจริงๆ นะ พี่ไม่เคย...กอดคู่หมั้นตัวเองเลยหรือไง?”

“กะ...ก็...”

อรอินทุ์พูดไม่ออก ใจเต้นแรง แก้มร้อนจัด แทบจะวางสีหน้าไม่ถูก ได้แต่พยายามดันอกเขาไว้ไม่ให้เข้าใกล้ตัวเองมากไปกว่านี้ ทั้งที่ตอนนี้เธอก็นั่งบนตักเขา เนื้อตัวแนบชิด รู้สึกได้ถึงไอร้อนของร่างใหญ่และลมหายใจผะผ่าวของเขาที่รินรดข้างแก้ม ใกล้ที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้

“พระเจ้า!”

อติรุจครางอย่างอึ้งงัน เมื่อเข้าใจว่าคำตอบคืออะไรจากปฏิกิริยาของหญิงสาว จากที่ตอนแรกนึกขำระคนเอ็นดูจนอยากแกล้ง ตอนนี้ก็มาสำนึกได้ว่า เขาคงจะเป็นชายหนุ่มแสนสุภาพและโคตรจะสุภาพสุดๆ ไปเลย ถึงได้ไม่เคยแสดงความรักกับคู่หมั้นของตัวเอง

“งั้น...พี่ก็ไม่เคยจูบอ้อนเลยน่ะสิ” ชายหนุ่มพึมพำอย่างนึกสังเวชตัวเองในอดีต

ดูเถอะ อรอินทุ์ในตอนนี้ออกจะดูน่ารักน่าถนอม แล้วเขาก็โง่เหลือเกินที่ไม่เคยแตะต้องเธอมาก่อน

เอ...หรือว่าเขา...จูบผู้หญิงไม่เป็น?

เมื่อเกิดคำถามนั้นก็มีอีกคำถามที่น่ากลัวยิ่งกว่าตามมา

ไอ้รุจ...นี่อย่าบอกนะว่าแก...ยังเวอร์จิ้น!

////////////////////////////////////////////////////////