คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Special Happy valentine Day
Special Happy valentine Day
ร่างทั้งสองนอนเคียงคู่กันอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ตั้งอยู่บนดาดฟ้าของบ้านพักต่างอากาศ วิศวกรหนุ่มมองคนหน้าสวยที่นอนพิงอกอยู่ มือแกร่งค่อยๆถอดแว่นสายตาของคุณหมอหน้าสวยมาวางไว้เบาๆ อีกคนยังคงไม่รู้สึกตัว ก็นะเป็นหมอมันก็ต้องเหนื่อยยิ่งช่วงปีใหม่นี่ชายหนุ่มกินข้าวเช้าคนเดียวทุกวัน ดวงตาคมทอดมองใบหน้าของคนรักที่หมองลงอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาที่คล้ำลง หน้าที่ซูบ แต่สิ่งที่หมอทำได้ต่อให้โทรมแค่ไหนก็ไม่เคยปรากฏนั่นก็คือ สิว พายนึกสงสัยในใจว่าทำไมพวกหมอถึงไม่ยั๊กกะมีสิวกับเขาบ้าง ขนาดเขาทำงานติดต่อกัน3-4 วันกลับดึกตลอดสิวยังขึ้นเลย แล้วทำไมไอ้หน้าใสๆนี่ไม่มีสิวเลยเนี่ย
“อื้อ”
เสียงครางงึมงำในลำคอ พร้อมกับที่เปลือกตาของมิลร์เปิดขึ้น ดวงตากลมกระพริบเล็กน้อยก่อนจะมองดูพายที่จ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว คิ้วเรียวเลิกขึ้นอย่าง งงๆ
“มีอะไรหรอ”
“เปล่าหรอกน่า”
ว่าจบใบหน้าคมก็โน้มลงมาประทับจูบที่ริมฝีปากของอีกคนอย่างไม่ตั้งตัว มือบางตีแขนอีกฝ่าย ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงจัดถึงแม้จะคบกันมานานแต่ก็อดที่จะเขินไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายทำตัวหวานใส่ พายหัวเราะในลำคอมือแกร่งลูบไล้ไปทั่วแกมนวลของคนรัก ก่อนที่จะหยิกแก้มนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
“เดี๋ยวนี้เสน่ห์แรงขึ้นหรือเปล่าเนี่ย”
“บ้าหรอ”
เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงตกใจกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้เรื่องที่ปิดบังเอาไว้ จะเรียกปิดก็ไม่ถูกแค่ไม่อยากให้รู้ต่างหากเล่า ว่าช่วงนี้เขามีคนไข้มาติด ส่งดอกกุหลาบไปให้ทั้งเช้าเย็นขนาดนั้น เขาก็ปฏิเสธไปตลอดแถมบอกว่ามีแฟนแล้วก็ยังไม่เลิกตื้ออีก
“แน่ใจหรอ”
น้ำเสียงที่ส่งมาให้นั้นมันเรียบผิดปรกตินะ ใบหน้าสวยเงยขึ้นไปหาวิศวกรหนุ่มที่จ้องมองมา ถึงปากจะยิ้มแต่ตาที่แฝงแววเดือดนั้นไว้ก็ทำให้รู้ได้ทันทีว่าคงจะรู้เรื่องแล้วสินะ
“เอ่อ..”
“เมื่อกี๊ มีไลน์เข้ามาจากคนี่ชื่อนพอะไรนั่น”
“เป็นคนไข้นะ มารักษาแล้วก็มาจีบ”
ไม่ต้องรอให้พายพูดจบ มิลร์ก็พูดออกไปทันที ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องชี้แจงให้ถูกต้องจะได้ไม่เป็นปัญหาภายหลังของคู่เรา สายลมพัดเอากลิ่นดอกลีลาวดีที่อยู่ในกระถางโชยมา ประกอบกับบรรยากาศริมทะเลแสนสงบ ทำให้บรรยากาศตรงนี้ดูน่าร่มรื่นเป็นที่สุด
“ที่ถามนะไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจนะ แต่..มันก็อดที่จะหึงไม่ได้นี่”
ใบหน้าคมโน้มลงไปจูบที่แก้มของอีกคนอย่างบางเบาก่อนจะซบหน้าลงที่ซอกคออีกคนอย่างออดอ้อน หนวดเคราเล็กๆทิ่มลงกับแก้มอดที่จะทำให้มิลร์จั้กกะจี้ไม่ได้ ริมฝีปากบางหัวเราะนิดหน่อยก่อนจะหันหน้าหนีหนวกเคราของพาย
“นี่ทำไมปล่อยให้หน้าโทรมอย่างนี้เนี่ย หนวดก็เริ่มจะขึ้นแล้วนะทำไมไม่โกนเลย”
พายหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทีของมิลร์ มือบางประกบลงบนใบหน้าคมของคนรักอย่างแรงก่อนจะลูบไปที่หนวดเคราที่เริ่มจะขึ้นแล้ว พายหัวเราะในลำคอนิดหน่อยก่อนที่จะตวัดวงแขนโอบรอบเอวที่เล็กลงมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อนขึ้นมาเกยตักตัวเอง
“ก็ภรรยาแสนสวยไม่ทำหน้าที่ภรรยาที่ดียังไงละ”
ว่าจบก็จุ๊บลงไปที่ซอกคอเนียน มิลร์หดคอหนีอีกฝ่ายทันที แต่พายก็ยังอุส่าตามไปจูบได้ทุกที จนคุณหมอหน้าสวยต้องยอมอยู่นิ่งๆและจูบตอบนั่นแหละพ่อคุณถึงจะหยุด
“ขอโทษนะช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้”
เอ่ยด้วยเสียงค่อยๆก่อนจะซบอกอีกคนอย่างอ้อนๆ พายหัวเราะอีกครั้งก่อนจะจับตัวอีกคนให้นั่งหันหน้าเข้าหาตนเอง มือแกร่งช้อนคางของอีกคนขึ้นมา ดวงตาทั้งสองประสานกันในความมืดมิด แสงจากพระจันทร์ส่องให้เห็นเสี้ยวหน้าสวยของคนรักแม้ในความมืด ฝ่ามือทั้งสองลูบไล้ทั่วใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“สำหรับพายนะ แค่เรามีกันและกันอย่างนี้ตลอดไปก็พอแล้วครับ”
หยาดน้ำสีไสไหลรินจากดวงตากลม มิลร์ซบหน้าลงกับบ่ากว้างของอีกฝ่ายแน่น พายโอบกอดร่างเล็กในอ้อมแขนอย่างนุ่มนวลและบางเบา สำหรับพวกเขาแล้ววาเลนไทน์ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องมีดอกไม้ ช็อคโกแลต แค่มีกันเหมือนในทุกๆวันก็เพียงพอแล้ว
“ตอนนี้มาทำหน้าที่ภรรยาที่ดีให้พายดีกว่านะมิลร์”
“เหวอ!!! พาย ไอ้คนหื่น อื้อออ….”
THE END
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk with write
กราบขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่ไม่ได้อัพเลย
ช่วงที่ผ่านมางานมันเยอะจริงๆ ใกล้จะปิดเทอมด้วย
โครงงานนู่นนี่นั่น นำเสนอมาหมดด้วย แล้วในกลุ่มมีเราทำคนเดียวด้วยมันเลยนานมาก
ไม่มีเวลาว่างอัพนิยาย เพราะถ้าจะอัพทีคงต้องอ่านใหม่หมดอะคะ
เพราะต้องปรับอารมณ์ใหม่หมดเลย เอาเป็นว่าช่วงนี้คงจะได้อัพในเร็วๆวันนี่และคะ
แต่ไม่รู้ว่าวันไหน เพราะแต่งตอนสเปเชี่ยลแค่นี้ยังคิดทั้งวันเลย
ความคิดเห็น