ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Lumin] What's on your mind?

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 160
      5
      14 ต.ค. 57




    จะบอกว่าผมมันก็แค่คนขี้แพ้ ที่ทำใจยอมรับไม่ได้สักทีว่าตัวเองไม่มีอะไรสู้ลู่หานได้เลย

     

    ตั้งแต่เด็กมา ผมมักจะถูกเปรียบเทียบกับเขาเสมอลูกชายเพื่อนแม่  ใช่ ลู่หานเป็นแบบนั้นเขาเก่ง และเหนือกว่าผมทุกอย่าง ผมเติบโตมาใต้เงาของลู่หานมาตลอด 18 ปี

     

    ผมคิดว่าผมจะหลุดพ้นจากชื่อลู่หาน เมื่อผมเรียนจบม.ปลาย เพราะเขาเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมาก แต่ผมเลือกที่จะทำตามความฝันของผม หลังจากที่ผมประกวดร้องเพลง ได้ตำแหน่งชนะเลิศอันดับสองมาได้ ผมก็ได้เซ็นต์สัญญาเข้าเป็นเด็กฝึกหัด ในบริษัท SM

     

    แต่ใครจะรู้ว่าพระเจ้าคงเกลียดผมเข้าไส้ หลังจากปล่อยให้ผมใช้ชีวิตอย่างหลงระเริง โดยที่ไม่ต้องมีชื่อของลู่หานเข้ามาเกี่ยวข้อง เมื่อผมเขามาเป็นเด็กฝึกหัดได้ไม่ถึง 2 เดือน ข่าวร้ายก็แพร่มาถึงหูผม 

     

    ลู่หานจะเข้ามาเป็นเด็กฝึกหัดที่บริษัท

     

    ผม... เกือบจะหลุดจากวงจรชีวิตเดิมๆได้อยู่แล้ว แต่หมอนี่ก็ยังตามมารังควานผม และผมไม่สามารถที่จะทำใจยอมรับได้ว่า ลู่หานถูกทาบทามจากแมวมองและได้เซ็นต์สัญญาก่อนหน้าผม ถึง 2 ปี ตอนที่รู้

     

    ผมแทบช็อค

     

    อยากจะล้มเลิกความตั้งใจที่จะเป็นนักร้องซะตอนนั้นเลย แต่ทำไงได้ล่ะ ในเมื่อไม่มีทางเลือกแล้ว   อย่างมากก็แค่ต้องเจอกันตอนมาฝึก ผมจะทำเป็นว่ามองไม่เห็นเขาละกันแค่นี้น่ะผมทำได้อยู่แล้ว ก็แค่ทำแบบที่ทำมาตลอด 18 ปี

     

    นั่นคือความคิดของผม

     

    ก็แค่ความคิดของผมเท่านั้น

     

    เพราะในความเป็นจริงแล้ว

     

    ไม่

     

    เหมือนพระเจ้าจะเห็นว่าชีวิตผมยังมีความสุขมากไป ข่าวดีที่มาพร้อมข่าวร้าย ก็ทำเอาผมทรุดไปเลย คือ

     

    ผมจะได้เดบิวต์

     

    ผมควรจะดีใจใช่ไหม

     

    แต่รู้ไหม ผมไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย

     

    เพราะอะไรน่ะเหรอ

     

    เพราะ ผมต้องเดบิวต์ เป็นนักร้องวงเดียวกับลู่หาน

     

    ผมล่ะอยากจะตะโกนให้คอแตก ทำไมต้องลู่หาน ลู่หาน ลู่หาน ลู่หานนนนนนน ชาติก่อนผมไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเขาไว้ ชาตินี้ถึงได้มาตามจองเวรกันขนาดนี้

     

     

     

     

    วงที่ผมจะเดบิวต์ถูกวางตัวไว้ โดยมีสมาชิก 12 คน ซึ่งจะแบ่งออกเป็นฝั่ง K และ M ผมแทบจะกราบขอบคุณพระเจ้า ก็ลู่หานเป็นคนจีน เขาก็ต้องถูกจัดให้ไปอยู่ฝั่ง M ถึงแม้ว่าจะต้องมีการคัดเลือกสมาชิกเกาหลีอีกสองคนเพื่อไปอยู่ฝั่งแต่ยังไงซะ ก็คงไม่ใช่ผมแน่ๆที่จะต้องไปเพราะผมน่ะพูดและอ่านภาษาจีน ไม่ได้เลยอย่างผม มันก็ต้องรอดตัวเป็นธรรมดาสิ จริงไหม

     

    ผมหันไปตบบ่า จุนมยอนที่นั่งข้างๆ ผมเป็นเชิงปลอบขณะที่เรานั่งประชุมเพื่อคัดเลือกตัวสมาชิกอีกสองคน ก็เขาน่ะ มีพื้นฐานภาษาจีนที่ค่อนข้างดีเลยทีเดียว

     

    ฮยองสงสารนายนะจุนมยอน แต่ทำยังไงได้ล่ะ

     

    ฮ่าๆ

     

    ภายใต้ใบหน้าที่แสดงออกถึงความสงสาร แต่ภายในใจผมกำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง จนเผลอ แสดงออกมาเป็นรอยยิ้ม แล้วผมก็ต้องยิ้มค้าง เมื่อได้ยินประโยค ที่ชั่วร้ายที่สุด ในชีวิตที่ลู่หานพูด

     

    “ความจริงผมกับมินซอกเราสนิทกัน แล้วก็โตมาด้วยกัน ถ้าให้เค้ามาอยู่ฝั่ง เอ็ม ผมว่าน่าจะปรับตัวได้เร็วนะครับ” ลู่หานพูดพร้อมรอยยิ้มที่ใครๆต่างก็บอกว่ามันใสซื่อเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ แต่นั่นมัน รอยยิ้มของซาตานเลย สำหรับผม

     

    มีมีดไหมครับ ผมต้องฆ่ามันให้ตายก่อนการประชุมนี้เสร็จให้ได้

     

    “ว่าไงล่ะ มินซอก”

     

    ครูฝึกหันมาถามผม ตอนนี้สายตาของท่านประธานและคณะกรรมการบริษัท ต่างมองมาที่ผมเป็นตาเดียว

     

    ผมไม่อยากไปครับ ผมตะโกนสุดเสียงในหัวของผม

     

    แต่ในความเป็นจริงผมได้แต่อ้ำอึ้ง

     

    “เอ่อ คือ ผม...” สายตาทุกคนที่จับจ้องมายังผม มันยิ่งเป็นแรงกดดัน ผมได้แต่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากครูฝึก

     

    “ความจริงแล้ว เราก็วางตัวมินซอกให้ไปอยู่ฝั่งเอ็มอยู่แล้วล่ะนะ”  ผมแทบจะร้องไห้ อยู่ๆ จมูก กับตามันก็แสบขึ้นมาเลยทันที

     

    “อีกคนที่เราวางตัวไว้ ก็คือ คิมจงแด” ผมกับจงแดหันมาสบตากันโดยทันที ผมเพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละ แค่มองตาก็เข้าใจ

     

    ความรู้สึกที่ต้องถูกผลักไสให้ไปอยู่ในที่ที่เราไม่คุ้น ภาษาที่เราไม่รู้จัก มันอัดอั้นอยู่ในใจผมทั้งสองคน

     

    แต่ถึงมันจะซวยขนาดนี้แล้ว อย่างน้อยผมก็อุ่นใจได้บ้างที่ยังมีคนมาร่วมเผชิญมันด้วยนะ

     

    และนั่นคือสาเหตุที่ผมต้องระเห็จมายังจีนแผ่นดินใหญ่ ทันทีหลังจากการเตรียมแผนกิจกรรมโปรโมตในเกาหลีเสร็จสิ้น

     

    ผมได้ชื่อภาษาจีนว่าซิ่วหมิน ส่วนจงแดจะใช้ชื่อว่าเฉิน ถึงจะไม่ค่อยคุ้นกับชื่อนี้ แต่ชื่อนี้จะเป็นชื่อที่ทำให้ทุกคนจดจำผมได้ ผมว่าผมชอบมันนะ

     

    ผม จงแด ลู่หาน คริส เทา และอี้ชิง พวกเราทั้งหก ก็ถูกส่งตัวไปยังประเทศจีน แน่นอนว่าสมาชิกชาวจีนทั้ง 3 ดูจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ ส่วนลู่หานที่นั่งข้างผมบนเครื่องนั้น  ผมดูไม่ออกว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่

     

    แต่การที่เขาเงียบมาตลอดทางจนถึงบ้านพัก มันดูจะเป็นเรื่องผิดปกติซะเหลือเกิน

     

     

     

    เรื่องนี้แต่งทิ้งเอาไว้นานแล้วล่ะค่ะ เกือบปีได้ละ แต่แต่งไม่จบสักที

    ตอนนี้ก็เลยหยิบมาแต่งแก้เครียดเล่นๆจะได้ไม่คิดนั่นคิดนี่เยอะ

    รีดเดอร์ทุกคนก็สู้ๆนะคะ

    อ้อ เรื่องนี้ไม่จบดราม่านะคะไม่ต้องห่วง

    Jyploy

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×