อาวละ ในที่สุดเราก็(เกือบ)เป็นเด็กหอการค้าแล้ว

555+ เมื่อวานไม่ได้เขียนเพราะเวลามันเลยเที่ยงคืน แต่นาฬิกาเรามัน5ทุ่มครุ่งเองง่ะ

ช่างเถอะ เล่าต่อจากเมื่อวานนะ

หลังจากที่เราผ่านการสัมภาษณ์อย่างไม่น่าประหลาดใจ ถึงแม้ว่าจะตอบเพี้ยนๆแบบนั้นก็เถอะ

รู้มั้ยเพราะอะไร

เพราะหน้าตาเราน่ารักไงเล่า 555++

จริงๆนะ หน้าตาผมทำให้ได้เกรดเฉลี่ยดีๆมาหลายครั้งแล้ว

เพราะผมใส่แว่น ตัวเล็กๆ ใครเห็นใครก็รักคิดว่าเป็นเด็กดี

หารู้ไม่ว่า ไอคนเคาะเนี่ยมันทำผิดศีล5เกือบครบทุกข้อยกเว้นข้อ3 เพราะถ้าทำอย่างนั้นคงโหดร้ายกับสาวๆเกินไป(อย่าอ้วก อย่าอ้วก ถ้าท่านไม่อยากเอาคีบอร์ดออกมาผึ่งแดด)

พอๆๆๆ เลิกบ้าดีกว่า มาคุยเรื่องเรียนต่อ

หลังจากผ่านการสัมภาษณ์ ผมก็กลับมายังห้องลงทะเบียน

แล้วนี่ก็คือสิ่งที่ผมบอกว่าแสบสุดๆ

ทางโรงเรียนบอกว่าต้องจ่ายค่าลงทะเบียน3300

ไอเราก็งงสิเพราะอ่านจากเน็ตเห็นมีแต่ค่าใบสมัคร เลยเตรียมตังค์มาแค่พันเดียว

กลายเป็นว่าผมเตรียมตังค์ไม่พอซะงั้น

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก     ทำไมมหาลัยมันสุดทรีนอย่างนี้

สุดท้าย ก็ต้องกลับบ้านด้วยความเซ็ง เอ็งรู้มั้ยว่าเดินทางมาทีนึงมันเหนื่อยนะโว้ย บ้านไม่ได้มีเครื่องบินส่วนตัว เสียเวลาวิเคราะห์บอลหมด

สรุปว่าเดินทางมาคราวนี้นับว่า(เกือบ)สูญเปล่า

สิ่งที่เรียกว่าปลอบใจการเดินทางคราวนี้คือ ไม่ต้องซ้อมรับใบประกาศ เศร้าชะมัด ไม่งั้นคงได้ไปโจ้หมูกะทะฟรีๆแล้ว

********************************

วันนี้วันจันทร์20

ไม่มีเรื่องอะไรให้จดจำเท่าไรนัก นอกจากเอาตังค์ไปจ่ายเท่านั้นเอง

จบแล้วเฟ้ย   ตรูเป็นเด็กหอการค้าครึ่งตัวแล้ว เหลือเพียงครึ่งตัวคือรอเข้าค่ายวันที่1-2มิ.ย.เท่านั้น

เฮ้อ สบายใจ แต่ก็เซ็งอยู่ดีที่เราไม่ได้ไปซ้อมรับใบประกาศ

ใจจริงก็ชอบอยู่หรอกที่ไม่ต้องเหนื่อย แต่ถ้าเกิดทำผิดพลาด เดินขึ้นไปรับแล้วสะดุดหน้าคว่ำขึ้นมามันคงกลายเป็นหนึ่งในเรื่องที่เลวร้ายในประวัติสุดอล่างฉ่างของผม(เป็นแค่หนึ่งในเรื่องเพราะชีวิตผมทำตัวอุบาทว์มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว เอิ้ก)

ไม่รู้วุ้ย มันไม่มีเรื่องอะไรให้เขียนก็พล่ามไปเรื่อยๆอย่างนี้แหละ คิดซะว่าเป็นหน่าที่ที่ต้องฝึกความรับผิดชอบละกัน   ไปละคร้าบ

อาวละ ในที่สุดเราก็(เกือบ)เป็นเด็กหอการค้าแล้ว

ความคิดเห็น