บางครั้งเรื่องเพียงเล็กน้อยก็กลายเป็นปัญหาที่ใหญ่มากเพียงขาดความใส่ใจ วันนี้มีคนไข้คนหนึ่งเดินมาถามคิวตรวจกับอาจารย์หมอว่าเขาเป็นคนที่เท่าไร มีก่อนหน้ากี่คน เราก็แจ้งคิวตามปกติ ในขณะที่กำลังแจ้งคิวอยู่ก็มีคนไข้อีกคนเดินมาหา พร้อมบอกว่า
"น้องค่ะ พี่ไปห้องน้ำก่อนนะ อย่าให้ใครแซงคิวพี่นะ"
เราก็หันไปตอบเขาตามปกติ "ค่ะ" แล้วก็แจ้งระยะเวลากับคนไข้คนแรกต่อ ในตอนนั้นยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นจน กระทั่งคนไข้คนที่ถามคิวคนแรกได้เข้าห้องตรวจ ตอนที่จะตรวจร่างกายนั้นอยู่ๆ ก็หันมาพูดกับเราต่อหน้าอาจารย์หมอ
"คุณน่ะทีหลังเวลาคุยกับผมก็คุยให้จบสิ คนนั้นเข้ามาทีหลังอย่าไปให้โอกาส มาแซงคิวผมแบบนี้ได้ไง ทุกอย่างต้องเป็นระบบ อย่าทำแบบนี้อีก"
เราก็ทำได้เพียง "ค่ะ ขอโทษค่ะ" ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจสักเท่าไรว่า
ทำไมเขาไม่ว่าเราตั้งแต่ตอนที่คุยกันตอนแรก หรือว่าต้องการพูดให้อาจารย์หมอได้ยินด้วย
ในตอนนั้นใจก็ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร แต่ในทางกลับกันการที่เขาบอกเราแบบนี้มันเป็นการบอกส่วนที่ยังบกพร่องของเราให้เราแก้ไขในส่วนที่ยังไม่ดีพอ ให้ปรับปรุง ถ้ามองในแง่ดีเราก็จะไม่รู้สึกว่าตัวเองโกรธ ในทางกลับกันต้องขอบคุณที่ช่วยบอกด้วยซ้ำไป
การมองโลกในแง่ทำให้เรามีความสุขจริงๆๆ
ความคิดเห็น