ใบสมัคร
ส่งเป็นลิงค์นะค่ะ ลบวงเล็บด้วยค่ะ
รูปภาพ :: 
ชื่อ :: เอรีน่า บัลเดน
ชื่อเล่น :: เอรีน
อายุ :: 16
สัญชาติ :: อังกฤษ
ลักษณะภายนอก :: เด็กสาวผิวซีดเผือดซึ่งมีออร่าสีดำทะมึนอยู่รอบตัวเสมอ ผมสีเงินและดวงตาสีเทาอมฟ้า รูปร่างเล็กและคล่องตัว
บุคลิก :: เด็กสาวผู้ถูกเรียกว่า ยัยมืดมน แต่เธอก็ไม่ยักเห็นว่าตัวเองมืดมนตรงไหน ออกจะเฟรนลี่ด้วยซ้ำ เพียงแต่ท่าทางของเธอมันชวนเข้าใจผิดเท่านั้นเอง ด้วยความที่มีแต่คนหวาดกลัวจึงไม่มีเพื่อน เวลามีคนคุยด้วยจะดีใจจนเกินเหตุ สื่ออารมณ์ด้วยสายตาได้ชวนเข้าใจผิดมาก บางครั้งมองด้วยสายตาสงสารก็ถูกเข้าใจว่าสมเพช อยากจะยิ้มก็ยันฝืนเกินเหตุจนกลายเป็นสแยะยิ้ม หรือก็คือไม่ว่าจะทำหน้ายังไงก็โดนมองในแง่ร้ายตลอด พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแต่ยิ่งพยายามจะเข้าหาคนอื่นก็ยิ่งจะทำให้สถาณการณ์แน่ลง ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง เวลาหัวเราะมักจะหัวเราะด้วยน้ำเสียงเย็นๆ"คิก...คิก..."ด้วยความที่ติดเป็นนิสัย ชอบยา สมุนไพรและสารเคมีมาก มีพรสวรรค์ด้านนี้ถึงขั้นอัจฉริยะและปัจจุบันก็ได้ทำงานให้กับบริษัทยาแห่งหนึ่งแล้ว
ชอบ :: เพื่อนๆ(พยายามทำตัวปกติ) สมุนไพร ยา สารเคมี
ไม่ชอบ :: ที่ที่คนเยอะ(ทำตัวไม่ถูก)
เกลียด :: การถูกคนเข้าใจผิด(พยายามแก้ไขแต่ก็เข้าอีหรอบเดิมทุกที)
กลัว :: -
โรคประจำตัว :: -
ประวัติโดยย่อ :: ตอนเด็กๆถูกแกล้งบ่อย(เพราะความมืดมน)จนนานเข้าทนไม่ไหว หันไปตะโกนด่าคนที่แกล้งว่า ตายไปซะ! วันต่อมาเด็กคนนั้นตกบันไดเพราะวิ่งเล่น ขาหัก พวกเด็กๆที่รู้เรื่องจึงเรียกเธอว่ายัยแม่มดตั้งแต่วันนั้น อีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอเก่งด้านการสมุนไหรและยาจึงเหมือนแม่มดเข้าไปทุกที ปัจจุบันอาศัยอยู่กับคุณยาย
อาวุธที่ถนัด :: ใช้ปืนเป็น ถนัดอาวุธที่ใช้การขว้าง
อาวุธที่พกติดตัว :: มีดพก
สิ่งของที่พกติดตัว :: ยาต่างๆ(ทั้งพิษและรักษา) เข็มฉีดยา
ความสามารถพิเศษ :: ความรู้ด้านยาและสารเคมี
ความสัมพันธ์กับตัวละครอื่น :: พยายามจะเป็นเพื่อนกับทุกคนค่ะ//ยิ้มสุดชีวิต
...................................................................
ส่งออริท่านมาตอบคำถามเรานะค่ะ
"สวัสดี คุณชื่ออะไรเหรอ ทำไมถึงมาสมัครละ" เสียงทุ้มแหบๆดังขึ้นภายใต้เสื้อคลุมฮู้ดสีดำ ในห้องสี่เหลี่ยมที่ทาผนังสีดำ พื้นกระเบื้องสีดำสลับแดง และโต๊ะสีทองที่ตั้งเด่นอยู่กลางห้อง เจ้าของเสียงกำลังอ่านใบสมัครที่คนตรงหน้าเพิ่งกรอกเสร็จ นิ้วมืออีกข้างที่ว่าง เคาะโต๊ะเป็นจังหวะ
:: "เอริน่า บัลเดนค่ะ...ได้ข่าวว่าคุณจะทำให้ความปรารถนาฉันเป็นจริงได้" เอริน่าตอบก่อนพยายามฉีกยิ้มจนปากแทบจะถึงหู(ในจินตนาการของเธอ) เพิ่งคุยกับคนคนนี้เป็นครั้งแรกเพราะงั้นต้องสร้างความประทับใจแรกพบ!!
"อือฮึ... ความปราถนาของคุณ คืออะไร" เขาเอียงคอมองคนตรงหน้าอีกครั้ง แล้วเพ่งมองแบบที่เคยทำกับลูกน้อง ซึ่งมันทำให้พวกลูกน้องกลัวจนตัวสั่น เขาอยากเห็นปฏิกิริยาของคนตรงหน้าเสียหน่อย
:: "ฉันอยากมีเพื่อนค่ะ" เอรีนยังไม่หุบยิ้ม อา...นี่ฉันกำลังทำตาแปลกๆหรือเปล่านะ คิดไปพลางจ้องที่คนตรงหน้าเขม็ง
"อืม งั้นเหรอ ไม่ยากๆ เรื่องแค่นี้ แต่มันต้องมีของแลกเปลี่ยน" เขาวางใบสมัครลงบนโต๊ะแล้วประสานมือวางไว้เหนือใบสมัคร เขาแสยะยิ้มเล็กๆ
:: เอรีนเข้าไปหยิบปากกาก่อนเซ็นอย่างรวดเร็ว
"ขอของแลกเปลี่ยนแค่วิญญาณของคุณก็พอ ถ้าเอาชีวิตรอดได้ภายใน 7 วัน จากนักล่า แค่นั้นแหละ" เขาเอามือขึ้นเท้าคางแล้วเหลือบมองไปยังมุมมืดของห้อง ถ้าไม่สังเกตให้ดีจะไม่อาจะเห็น'นักล่า'ที่แฝงตัวอยู่ได้เลย
:: "เอ๋? ท...ที่พูดมีความหมายแฝงสินะคะ คิก...คิก..." เอรีนหัวเราะด้วยเสียงเย็นเยียบทั้งที่จริงเธอกะจะให้ออกแนวร่าเริงแท้ๆ
"โอเค ขอบคุณที่มาสมัคร เชิญกลับไปได้แล้ว ผมมีคนอื่นที่ต้องคุยอีก" เขาผายมือไปทางประตู
:: "งั้นก็ ไว้เจอกันค่ะ" พูดจบเธอก็เดินฮัมเพลงออกไป บรรยากาศมืดมนในห้องจงลดไปมากโขเลยทีเดียว
ชื่อ :: เอรีน่า บัลเดน
ชื่อเล่น :: เอรีน
อายุ :: 16
สัญชาติ :: อังกฤษ
ลักษณะภายนอก :: เด็กสาวผิวซีดเผือดซึ่งมีออร่าสีดำทะมึนอยู่รอบตัวเสมอ ผมสีเงินและดวงตาสีเทาอมฟ้า รูปร่างเล็กและคล่องตัว
บุคลิก :: เด็กสาวผู้ถูกเรียกว่า ยัยมืดมน แต่เธอก็ไม่ยักเห็นว่าตัวเองมืดมนตรงไหน ออกจะเฟรนลี่ด้วยซ้ำ เพียงแต่ท่าทางของเธอมันชวนเข้าใจผิดเท่านั้นเอง ด้วยความที่มีแต่คนหวาดกลัวจึงไม่มีเพื่อน เวลามีคนคุยด้วยจะดีใจจนเกินเหตุ สื่ออารมณ์ด้วยสายตาได้ชวนเข้าใจผิดมาก บางครั้งมองด้วยสายตาสงสารก็ถูกเข้าใจว่าสมเพช อยากจะยิ้มก็ยันฝืนเกินเหตุจนกลายเป็นสแยะยิ้ม หรือก็คือไม่ว่าจะทำหน้ายังไงก็โดนมองในแง่ร้ายตลอด พยายามจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแต่ยิ่งพยายามจะเข้าหาคนอื่นก็ยิ่งจะทำให้สถาณการณ์แน่ลง ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง เวลาหัวเราะมักจะหัวเราะด้วยน้ำเสียงเย็นๆ"คิก...คิก..."ด้วยความที่ติดเป็นนิสัย ชอบยา สมุนไพรและสารเคมีมาก มีพรสวรรค์ด้านนี้ถึงขั้นอัจฉริยะและปัจจุบันก็ได้ทำงานให้กับบริษัทยาแห่งหนึ่งแล้ว
ชอบ :: เพื่อนๆ(พยายามทำตัวปกติ) สมุนไพร ยา สารเคมี
ไม่ชอบ :: ที่ที่คนเยอะ(ทำตัวไม่ถูก)
เกลียด :: การถูกคนเข้าใจผิด(พยายามแก้ไขแต่ก็เข้าอีหรอบเดิมทุกที)
กลัว :: -
โรคประจำตัว :: -
ประวัติโดยย่อ :: ตอนเด็กๆถูกแกล้งบ่อย(เพราะความมืดมน)จนนานเข้าทนไม่ไหว หันไปตะโกนด่าคนที่แกล้งว่า ตายไปซะ! วันต่อมาเด็กคนนั้นตกบันไดเพราะวิ่งเล่น ขาหัก พวกเด็กๆที่รู้เรื่องจึงเรียกเธอว่ายัยแม่มดตั้งแต่วันนั้น อีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอเก่งด้านการสมุนไหรและยาจึงเหมือนแม่มดเข้าไปทุกที ปัจจุบันอาศัยอยู่กับคุณยาย
อาวุธที่ถนัด :: ใช้ปืนเป็น ถนัดอาวุธที่ใช้การขว้าง
อาวุธที่พกติดตัว :: มีดพก
สิ่งของที่พกติดตัว :: ยาต่างๆ(ทั้งพิษและรักษา) เข็มฉีดยา
ความสามารถพิเศษ :: ความรู้ด้านยาและสารเคมี
ความสัมพันธ์กับตัวละครอื่น :: พยายามจะเป็นเพื่อนกับทุกคนค่ะ//ยิ้มสุดชีวิต
...................................................................
ส่งออริท่านมาตอบคำถามเรานะค่ะ
"สวัสดี คุณชื่ออะไรเหรอ ทำไมถึงมาสมัครละ" เสียงทุ้มแหบๆดังขึ้นภายใต้เสื้อคลุมฮู้ดสีดำ ในห้องสี่เหลี่ยมที่ทาผนังสีดำ พื้นกระเบื้องสีดำสลับแดง และโต๊ะสีทองที่ตั้งเด่นอยู่กลางห้อง เจ้าของเสียงกำลังอ่านใบสมัครที่คนตรงหน้าเพิ่งกรอกเสร็จ นิ้วมืออีกข้างที่ว่าง เคาะโต๊ะเป็นจังหวะ
:: "เอริน่า บัลเดนค่ะ...ได้ข่าวว่าคุณจะทำให้ความปรารถนาฉันเป็นจริงได้" เอริน่าตอบก่อนพยายามฉีกยิ้มจนปากแทบจะถึงหู(ในจินตนาการของเธอ) เพิ่งคุยกับคนคนนี้เป็นครั้งแรกเพราะงั้นต้องสร้างความประทับใจแรกพบ!!
"อือฮึ... ความปราถนาของคุณ คืออะไร" เขาเอียงคอมองคนตรงหน้าอีกครั้ง แล้วเพ่งมองแบบที่เคยทำกับลูกน้อง ซึ่งมันทำให้พวกลูกน้องกลัวจนตัวสั่น เขาอยากเห็นปฏิกิริยาของคนตรงหน้าเสียหน่อย
:: "ฉันอยากมีเพื่อนค่ะ" เอรีนยังไม่หุบยิ้ม อา...นี่ฉันกำลังทำตาแปลกๆหรือเปล่านะ คิดไปพลางจ้องที่คนตรงหน้าเขม็ง
"อืม งั้นเหรอ ไม่ยากๆ เรื่องแค่นี้ แต่มันต้องมีของแลกเปลี่ยน" เขาวางใบสมัครลงบนโต๊ะแล้วประสานมือวางไว้เหนือใบสมัคร เขาแสยะยิ้มเล็กๆ
:: เอรีนเข้าไปหยิบปากกาก่อนเซ็นอย่างรวดเร็ว
"ขอของแลกเปลี่ยนแค่วิญญาณของคุณก็พอ ถ้าเอาชีวิตรอดได้ภายใน 7 วัน จากนักล่า แค่นั้นแหละ" เขาเอามือขึ้นเท้าคางแล้วเหลือบมองไปยังมุมมืดของห้อง ถ้าไม่สังเกตให้ดีจะไม่อาจะเห็น'นักล่า'ที่แฝงตัวอยู่ได้เลย
:: "เอ๋? ท...ที่พูดมีความหมายแฝงสินะคะ คิก...คิก..." เอรีนหัวเราะด้วยเสียงเย็นเยียบทั้งที่จริงเธอกะจะให้ออกแนวร่าเริงแท้ๆ
"โอเค ขอบคุณที่มาสมัคร เชิญกลับไปได้แล้ว ผมมีคนอื่นที่ต้องคุยอีก" เขาผายมือไปทางประตู
:: "งั้นก็ ไว้เจอกันค่ะ" พูดจบเธอก็เดินฮัมเพลงออกไป บรรยากาศมืดมนในห้องจงลดไปมากโขเลยทีเดียว
ความคิดเห็น