ผู้เข้าชมรวม
128
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
128
อัปเดตล่าสุด : 11 พ.ค. 62 / 09:36 น.
แท็กนิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เริ่มเรื่อ
อ่าน่อ...
ยัไม่บรับ ><
แ่ผมเียนให้เสร็ไม่ไ้ามำหนาร ะว่านี้เป็นรึ่เรื่อ็ไ้
ออบุัวละราเ็ี พวเาถามว่า ะเอาไปทำอะไร
555+
ผมเอามาใ้แล้วรับ าใบสมัรัวละร
ใบที่หนึ่
&
ใบที่สอ
อัษะ ัวละรอผมรับ
ออบุ นิสา (ผมไม่รู้ื่อนที่ส่มาอะ)
อบุ าวีลา (Davilla า แม่มนมผิ)
อบุ ทีน่า (ทีน่า มาเวลล่า า ncah288)
อบุ เมีน่า (า ้าวปุ้น)
อบุ อลิ (อลิ เมีนี า )
อบุ เส (เส ราส า อมมาร)
และอบุ เลี้ เพนโล่า (urchianfour maskered lady pandola า เยลลี่)
เออ แล้ว็นะ ส่วนที่ยาที่สุ ืออะไรรู้ไม๊...
พวเารอมาว่า "ใ้เวทมน"
มันยามาเลยนะที่ะนึมันให้ออว่าเวทย์อะไร ^ ^
ภายใน.ปาถ้ำ-ลาืน
ภายในถ้ำโล่ว้า สูึ้นไปนมอไม่เห็นเพาน แสสลัวๆส่อมาาสิ่่อสร้าไลๆภายใน ทำให้บริเวรนี้ไม่มืนั
นิสา หิสาวอารม์ี ร่าเล็ ผมสั้นเป็นลอน เสื้อยือปสีาวทับ้วยเสื้อันหนาวไหมพรมแนยาว ปลายแนเป็นแถบสีสใสสลับัน าเายาวรัรูปสีำ
เธอวาหนัสือไว้ับพื้น มืออี้าส่อไฟายไปที่หนัสือ
เธอนำิ่ไม้ที่ถือมาวารูปวเวทบริเวรหนัสือพร้อมับฮำเพลเบาๆ และเลื่อนไหวไปามัหวะอย่าอารม์ี
เมื่อวาเสร็ เธอ็โยนไม้ทิ้พร้อมับยาไป้าหลั
แสไฟายส่อไปที่หนัสือและั้หน้าั้ารอ้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ทันในั้น หนัสือ็เปิออราวับถูลมพัและหยุล
ปราวเวทเรือแสึ้นลาอาาศ และามมา้วยัวอัษรเวทึ้นามมาสะเปะสะปะ
มันเริ่มทับันและหนาึ้นนสว่า้า
นิสาเบื่ยหน้าหลบแส
แล้วแส็าล มือๆหนึ่แหวัวอัษรเหล่านั้นออมา
าวีลา สาวน้อยปราายภายใ้มนอันเิ เธอ่อยๆเอามือปััวอัษรเหล่านั้นออ
เผยให้เห็นใบหน้าที่ออนเยาว์ ผมสีำยาวสลวย ุเรสำสนิท ระโปรยาวเลยเ่าและบานออเป็นภู่ เสื้อแนยาวถึ้อมือ ที่นิ้วนาสวมแหวนพลอยิ้นโสีำ ส่วนนิ้วนาอี้าเป็นแหวนแบบเียวัน แ่สีาว
ัวอัษรที่ถูปัลอยออ และ่อยๆาหายไป
นิสาร้อทัทันที
"เฮ้ ! า"
(รอยยิ้มนั้นว้าึ้นว่าเิมอีเมื่อไ้พบหน้าเพื่อนอเธอ)
าวีลาลอยลาอาาศท่ามลาัวอัษะเรื่อแส
(เธอทัอบ)
"เฮ้"
นิสา่วยเอามือปััวอัษรเหล่านั้น
"เร็วเ้าอัษะเาะไปนเียวแล้ว..."
ยัไม่ทันเสร็พิธี นิสาพลิัว็วิ่ออไปแล้ว
"เร็วเ้า"
เท้าเธอลอยลแะพื้น วเวทและัวอัษราหายไป
เธอสายหัวให้นิสา แล้ว้มลหยิบหนัสือ
ัไป...
ภายใน.ถ้ำ-ลาืน
นิสาวิ่เ้ามา แสไฟายส่ายามมืออเธอ
เธอหยุลหน้าประูลูรนาให่
แล้วนั่ยอๆลมอหาอะไรัอย่า
าวีลาเินเ้ามา
าวีลา
"เียว็โนเา่าเอาหรอ"
นิสา
"ไม่สนหรอ" เธอยัะเอหน้ามอหา
าวีลานั่ลาม ในมือถือุแไว้อยู่
(ลัเล)
นิสาหยิบุแามือไป
าวีลา
"เฮ้ ันยัไม่อยาให้มันายนะ"
นิสา
"เอาเถอะน่า" แล้วเธอ็ไประูลูร
นิสา
(พู้าล)
"เาบอว่า..."
(แล้วลับมาพูเร็วเหมือนเิม)
"ถ้าบเรื่อนี้แล้ว ทุอย่าะเหมือนเิมนะ"
าวีลานิ่ไป้ัวรู่
(ทวนำ)
"ทุอย่า"
ทันในั้น เสือโร่สีาว็เินออมาาเามื
นิสาเรียื่อเสือทัทาย
"ิ้า" แล้วเธอ็ลุึ้น้วยวามเร่รีบเหมือนเิม
"ไปเร็ว" นิสาวิ่ออไป
เสือัวนั้นเินมาเลียมือาวีลาอย่าสนิทสนม
เธอลูหัวเสือ
...
ภายนอ.เนินเา-ลาืน
เนินหินและินโล่ว้า รลามี้อนหินลมรีนาให่วาอยู่ หลั้อนหินไม่ไลเป็นประูทาเ้าใ้ิน ้าหลัประูนั้นเป็นเนินินที่มีหออยหลายหออยแททะลุออมาาพื้น หออยนั้นสู่ำไม่เท่าัน ้าในหออยิไฟสว่าสวัย
นี้ือปราสาทที่ัวปราสาททั้หมนั้นถูฝัอยู่ใ้ิน
ายนหนึ่ำลัเินไปทาประูนั้น
ภายใน.หน้าประู
อัษะ ายผู้มีแววาุัน ปาเาาบบุหรี แ่มันไม่ไ้ถูุ มือเาถือาบสอม รลาใบาบมีริสัลสีแหมุนลอยอยู่ มือวาถือปืนพ เินรไปทาประู
เส นเฝ้าประูในุเสื้อลุมหนัสีำ รีบเินออมาห้าม
เส
"เ้ามาทำอะไรที่นี้" (เารัษาระยะห่า)
อัษะ
(เินเ้ามาเรื่อยๆ)
"ถอยไป" วันสีำในปาลอยออมาเมื่อเาพู
เส
(ยมือปราบ)
"อย่าเ้ามา"
ทันในั้นเมื่อเท้าออัษะเหยียบเ้าไป ็ปราวเหวนเวทเล็ๆบนพื้นที่ถูเหยียบ
เาสัเุเห็นแสเพียนิเียว ึหยุเิน
เสถอยเ้าไป้าประู เอามือแปะไปที่ำแพ วแหวนเวทย์ึ่ถูวาึ้นอยู่แล้วเริ่มเลื่อนัวเป็นวลมและาหายไป
อัษะเินถอยออมา และฟันาบไป้าหน้า เมื่อใบาบแหวอาาศ็ปรามิิเป็นลอยยาว สิ่มีีวิรูปร่าล้ายมนุษย์เินออมาามิิ ในมือมันถือาบแล้วพุ้ัวเ้าหาศัรูทันที
มันเหยียบรลาวแหวนนั้น ับัทำาน วแหวนอีวปราึ้นบนหัวมัน และปล่อยสิ่อล้าย้อนนาให่ระแทลับพื้นิน
อัษะรีบพุ้ัวเ้าหาเส พร้อมับฟันาบไป้าหน้าสอที ลูน้อนั้นออมาาลอยแยสอัวและวิ่นำไป
เสระาี้ที่อัวเอออแล้วปามัน
ี้นั้นลอยหมุนว้าและปล่อยไอสีเียวลายเป็นแนมัระบบลูน้อออัษะ
อัษะ้มหัวหลบไป้าหน้าและวิ่่อ เาเอาปืนยิไปที่าบอัวเอ
เสว้าริสออมา
เท้าออัษะเหยียบโนวแหวน มันเรือแสและหนาม็แทึ้นมา อัษะระโหลบไป้าน้า บุหรีที่าบอยู่ไป เาฟันาบลาอาาศ แล้วลิ้ลับพื้น
ลูน้ออีัวโผล่ออมา
ัวแรอยู่หน้าเสแล้ว เายริสรับาบอมัน
ทันทีที่ลูน้อัาบออ เส็ยาหมุนัวฟาหาระเ้ไปที่หน้าอมัน
ัวที่สอวิ่เ้ามาแ่เหยีบถูับั มันลายเป็นวันและาบที่มันถืออยู่็ลสู่พื้น
อัษะลุึ้นแล้ววิ่่อ
เสระโถอยหลั แล้ว้มลแะพื้น วแหวนเวทย์ปราึ้น
ลูน้อนั้นั้หลัไ้ มันพุ้เ้าหาเสอีรั้
ทันในั้น แมมุมัวให่พอๆับน็โผล่ออมาาเามือหลัประู แล้วระโเ้าะรุบลูน้อ
อัษะวิ่เ้ามาแล้วฟันาบอีสอสามที
เาเลปืนไปที่แมลมุม และยิ
ปั ปั ปั!
เสพุ้เ้าไปหาอัษะ
ลูน้ออัษะวิ่ามมาสามัว
อัษะฟันในแนววา
เสหมุนัวหลบอย่า่ายาย แล้วฟันลูน้อ้านวาายในาบเียว
แมมุม่อยๆถยอยออมาาประู
เสใ้รีสรับาบอีัวหนึ่
แมมุมวิ่เ้ามา อัษะเห็นเสประาบับลูน้อ เาึว้าปืนยิไปที่แมมุมพวนั้น
มันวิ่มาายรหน้า ัวที่สอระโเ้ามา อัษะหลบและฟันเ้าใ้ท้อ
เสสัหารลูน้อัวที่สามสำเร็
แมมุมอีัวถูลูน้ออัษะฟันา
อัษะเรียลูน้อมาเยอะแยะ่อนหน้านี้แล้ว และสั่ให้ระายออบุเ้าไป
แล้วทัู้่็หันหน้ามาเอัน
ริสัลสีแที่าบอัษะหมุ้าล และหยุในที่สุ
อัษะ้าวเ้าไปหาเส และระโออมา วเวทลอยึ้นมาลาอาาศสะบัหนาม อัษะวัาบปัออพร้อมับ้าวถ่อยหลั เท้าอเาเหยียบเ้าับอีว เสี้ยววินาทีที่เา้มลมอ
วแหวนนั้นลับาหายไป
เาหันลับไปที่เส
เสยมือปรามไป้าหน้า
แล้วลูน้ออัษะที่อยู่้าหลัเส็ฟันเ้าไปเ็มแร
ัว.......
อัษะยปืนึ้นและยิ
เสล้มล
ลูน้ออเาถูยิและสลายไป
เา้อมอไปที่เสสัพั ่อนะหันหลัให้
เส
"เียว..."
อัษะหันลับ
เส
(พยายามยมือไป้าหน้า)
"่วยเธอ้วย...เธอ..มีผมสีาวำ"
อัษะนิ่เียบับำอร้อนั้น
่อนะหันหลัให้อีรั้ และเินเ้าไปในประู
...
ภายใน.หออยปราสาท-ลาืน
้าในสะอา สว่า และแ่อย่าหรูหรา แ่ไม่มีผู้นอาศัยอยู่
ระหน้า่าถูทุบ
าวีลา้าวเท้าเ้ามา อนนี้เธอถือเียวนาให่ แล้วามมา้วยนิสาที่ถือันธนู
นิสา
(เยหน้ามอรอบๆ)
"ว้าว ที่นี้สวยมาเลย"
าวีลา
"เบาๆสิ เียวเา็รู้หม"
ทั้สอเินย่อเ้าไป แล้วเสือโล่สีาว็ามเ้ามาเป็นัวสุท้าย
...
ภายใน.ทาเินปราสาทใ้ิน
ทาใ้ินไม่่อยสว่านั มีบเพลิเป็น่วๆ และบรรยาาศ็แ่่าันสิ้นเิับบนหออยนั้น ที่นี้ทั้มื แบและสปร
นิสา ับาวีลาวิ่มาามทา
นิสา
(รี)
"แมมุมพวนั้นมาาไหนันเยอะแยะ"
าวีลา
"ะไปรู้หรอ"
นิสา
"มันยิธนูไ้้วย เธอเห็น..."
าวีลาหยุวิ่ นิสายัพูไม่ทันบ็้อหยุล้วย
้าหน้าพวเธอเป็นลุ่มนประมานสิบว่านไ้ ยืนวาทาไว้
เสือโล่นั้นวิ่ามหลัและหยุล
าวีลา
(พูับเสือ)
"ไป"
นิสา
"อย่า่าพวเานะ"
าวีลายเียวึ้นมา แววาเธอเปลี่ยนไป
เธอพุ้ัวไป้าหน้า
ทหารพวนั้นอยู่ในุเาะ มือถือาบ
เสือโร่ระโเ้าไป ัทหารล้มลสามน
าวีลาเอามือยันหลัเสือโร่ระโ้ามไป
เธอใ้้ามเียววาพวทหาร
ทหารที่เหลือเินามเ้ามา
เธอใ้าบเียวัทหารนหนึ่ลอยิพนั
แววาอทหารนนั้นำสนิท
พวที่เหลือเินเ้ามา แ่เื่อ้าเสียเหลือเิน
าวีลาเห็นแววาและวามผิปิทั้หม
าวีลา(้อมอทหาร)
"นธรรมา"
นิสาเินวิ่เ้ามา
าวีลาหันไปทานิสา
(เธอยัไม่ปล่อยทหารนั้น)
"มันน่าะลัวพวเรา"
้วยท่าทาและแววาในวามมืออาวีลาทำให้นิสาถึับสะุ้ถอยหลัไป้าวหนึ่
นิสา
"....ใ้"
...
ภายใน.้าบนหออยที่สูที่สุ-ลาืน
บันไวนสว่าสวัย
อัษะวิ่วนึ้นไป
แมมุมพวนั้นยัปราให้เห็นทุที่
...
ภายใน.ห้อั้นบนสุ-ลาืน
้าในโล่ว้าและเ็มไป้วยอประับสะท้อนแสเล็ๆน้อยๆ มีระรูปวรีนาให่ฝัพลอยสีเหลืออร่ามั้อยู่ริมห้อ
มีนอยู่สอนำลัสทนาันอยู่
นแรเป็นเ็หิ เมีน่า อายุประมา 14 ปี ผมทอยาวยัเป็นลอนเล็น้อยรปลาย าสีฟ้า อยู่ในุนอนและผ้าสีาวฟ้าลุมไหล่ นั่เล่นเปียโนอยู่
นที่สอเป็นพี่เลี้ยทีน่า ผู้หิอายุประมา 24-25 หรือมาว่า สูเรียว สมส่วน อยู่ในุนอนผ้าบาๆแนยาวสีฟ้าอ่อน ที่ปลายแนบานออเป็นภู้ าเายาวสีฟ้า ยืนอยู่หลัเปียโนและำลัหวีผมให้ับน้อเธอ หวีในมือนั้นสีทออ่อนฝัทับทิมสีแสสะท้อนแสระยิบระยับ
ทีน่า
(หวีผมให้และมอ้วยสายาที่เอ็นู)
"ให้พี่ร้อเพล้วย เอาไม๊"
เมีน่า
(ทำิวมว)
"ไม่เอานะ เ็บเพลอพี่ไปเลย"
ทั้สอหัวเราะเบาๆ
ทีน่า
(หวีผม่อ)
"พี่้อไปแล้วนะ นอนไ้แล้ว"
เมีน่า
(ทำปามุ้ย)
"อย่าเพิ่ิ...
หนูยอมให้พี่ร้อเพล็ไ้"
ทีน่ายิ้ม
(ลูบหัวน้อเธอ)
"พี่้อไปแล้วนะ อย่าลืมห่มผ้า้วยละ"
ทีน่าปล่อยให้หวีนั้นเสียบไว้ที่ผมอเธอ ทันทีที่เธอปล่อยมือออาหวี น้อสาวเธอ็ลายเป็นผทอำแล้วถููเ้าไปในระอย่านุ่มนวน
โลม.......!
เสียประูถูถีบล้ม อัษะอยู่หลัประูนั้น มีเลือแมมุมิอยู่ที่เสื้อเาประปราย
ทีน่าหันมอเา
...
ภายใน.ทาเินปราสาทใ้ิน
าวีลาเินนำไป นิสาับเสือเินาม
สุทา้าหน้ามีแสไฟสีาวสว่าอยู่
าวีลา(ำลัวิ่และมอไป้าหน้า)
"เรียมัวให้ี"
นิสาที่วิ่ามถือธนูแน่นึ้น แ่นั้นไม่ใ้ท่าเรียมพร้อมเลย
...
ภายใน.ห้อโถนาให่
ที่นี้โล่ว้าทรลมแปเหลี่ยม สุพนัห้อแ่ละเหลี่ยมเป็นทาเื่อม่อับทาเินอื่นๆ แมมุมใ่ไปมาอยู่บนเพานและผนั
รลาห้อเป็นที่นั่นาให่ เลี้ เพนโลา หิในุำนั่อยู่บนเ้าอี้ ผมสีาวอเลา สวมหน้าาสีำรึ่บน เผยให้เห็นริมฝีปาที่แห้และำสนิท แววา้อนอยู่ใ้หน้าา
เบื่อล่าเป็นหิสาว อายุประมา 16 ปี อลิ อยู่ในุเสื้อยือว้าสีำแนสั้น แวนผ้าันเปื้อนสีาว และระโปรบานๆสีำ ผมอเธอสีำสลับับาวยาวปิบัใบหน้า เธอำลัลานและถูพื้นอยู่
ทั้สามเินออมาาเามื
าวีลายแน้าที่สวมแหวนสีำึ้น แหวนนั้นปล่อยไอสีำออมา
เลี้ เพรโลายันิ่เย่อารปราัวอทั้สาม
าวีลาเห็นนิสายัอธนูไว้แน่นอยู่เลยพูออไป
"ันบอให้เรียมพร้อมไ"
นิสาหยิบธนูและลูธนู
เธอหายใเร็วึ้น
...
ภายใน.บันไหออย-ลาืน
อัษะระเ็นลอยออมาาห้อ หลันราวับบันไ และลไป
มืออเาว้าทันราวบันไ าบลไป้าล่า
เารีบปีนึ้นมา
ทีนาเินออมาาห้อ
แท่สีาวทรสีเหลียมโผล่มาาพื้นและแทไปที่อัษะ
เาวิ่ลบันไเพื่อหลบ มันโผล่แทมาเรื่อยๆ
ลูน้อเาวิ่สวนึ้นมา และึ้นมาเรื่อยๆเป็นทา
เาแย่าบาลูน้อ าบนั้นเหมือนันับาบอัษะทุประาร
เาวัฟันแท่พวนั้น แล้วมัน็หยุ
ทีนาวัมือ ลูน้ออัษะที่อยู่้าหน้าเาถูแรระแทเ้าที่หัวิำแพนแร้าว
ทีนาเินลมา
แท่สีาวโผล่แทลมาามผนั
อัษะฟันทิ้พร้อมับถอยหลัลทุ้าว
ลูน้อวิ่สวนเาไป สอัว
ัวแรฟันแมมุมและร่วลไป้าล่า้วยัน
ัวที่สอถูแท่สีาวแทยับิำแพ
อัษะเลปืนและยิ
ปั
เธอำมือึ้น ระสุนนั้นถูแรระแทเปลี่ยนทิศทาไป
และเธอ็เริ่มร่ายมนพึมพำ
ทันในั้น็ปราลูานายัษ์สีม่วลาอาาศ
มัน่ออัษะาเม็บ
อัษะผละถอยหลัลเมือเห็นมัน มือที่ถือปืนลำำแพ และทุอย่า็หลายเป็นสีม่ว
แล้วทีน่า็ปรารหน้า เาฟันเธอัวา แล้วมัน็ลายเป็นแมมุม
เธอเินลมาเรื่อยๆ และร่ายมน พื้นรอบัวเธอสั่นระริ
ภาพในวาปราเป็นภาพนิสา
อัษะหันไปมอ แล้วแท่สีาว็แทเา แ่มันไม่ไ้แหลมน ึระแทเาลอยึ้นและบันไไปหลายั้น
ลูน้อเายัวิ่สวนมาเรื่อยๆ
ถึแม้เาะอยู่ห่าลูานั้นแล้ว แ่ลูะานั้น็ยั้อเม็บลมา
อัษะยิปืนไปที่าบอเา
มันไม่มีเสีย เาไม่ไ้ยินเสียปืน
เาฟันาบลาอาาศ แ่ไม่เิอะไรึ้น เาแปลใ
ถาที่เธอร่ายไ้เสร็สิ้นล บันไรอบัวเธอบูึ้นมาแล้วลายเป็นนในผ้าลุมสีำ ประมาสี่ห้าน
เหล่าผ้าลุมนั้นรายเวทย์มน่าธาุันไป
ลูไฟถูทุ่มลมา ราไม้ล็อเหล่าลูน้อ
อัษะวิ่หนีลมา และยิสวนไป
แ่มันไม่ไ้่วยอะไรเลย
เธอเินไล่ลมาเรื่อยๆ ับผ้าลุมลุ่มนั้น
ในที่สุ อัษะ็ถูแรระแทอัลอย้ามฝาไปอีฝัหนึ่้อบันไวน เาลิ้และับราวยึไว้อีรั้
เายืนหอบอยู่บนบันไและมอไปที่เธอ วันสีำออาปาะที่เาหอบ
เาไ้ยินเสียหอบอัวเอ
และทันในั้น เา็ยิไปที่าบอีรั้ เหยียบราวบันไและระโออไปรลา
เาฟันาบไป้าล่า ปราลูน้อึ้น เาเหยียบลูน้อและระโ้ามไปหาเธอ
ัว.....!
เลือสาระเ็นผนั ผ้าลุมพวนั้นหายไปทันทีพร้อมับแสสีม่ว
เธอถอยหลัิำแพ
อัษะเอาปืน่อหัวเธอ
ทีน่า
(หายใถึ่)
"ในที่สุ ัน็ไ้ายัที"
อัษะ
(้อหน้าเธอ)
(้อหน้าเธอ)
"นแบบเธอมีเยอะแยะ" วันสีำออมาาปาอเา
ทีน่า
"เธอ มาทำอะไรันแน่"
อัษะ
"ทุอย่า...
ะ้อเป็นเหมือนเิม"
ทีน่า
"เหมือนเิมหรอ" (แล้วเธอ็หัวเราะเบาๆ)
"็ีนะ"
ปั.....!
....
อ่าน่อ...
ยัไม่บรับ ><
แ่ผมเียนให้เสร็ไม่ไ้ามำหนาร ะว่านี้เป็นรึ่เรื่อ็ไ้
ออบุัวละราเ็ี พวเาถามว่า ะเอาไปทำอะไร
555+
ผมเอามาใ้แล้วรับ าใบสมัรัวละร
ใบที่หนึ่
&
ใบที่สอ
อัษะ ัวละรอผมรับ
ออบุ นิสา (ผมไม่รู้ื่อนที่ส่มาอะ)
อบุ าวีลา (Davilla า แม่มนมผิ)
อบุ ทีน่า (ทีน่า มาเวลล่า า ncah288)
อบุ เมีน่า (า ้าวปุ้น)
อบุ อลิ (อลิ เมีนี า )
อบุ เส (เส ราส า อมมาร)
และอบุ เลี้ เพนโล่า (urchianfour maskered lady pandola า เยลลี่)
เออ แล้ว็นะ ส่วนที่ยาที่สุ ืออะไรรู้ไม๊...
พวเารอมาว่า "ใ้เวทมน"
มันยามาเลยนะที่ะนึมันให้ออว่าเวทย์อะไร ^ ^
ผลงานอื่นๆ ของ ท้าว ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ท้าว
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น