ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Little Mafia มาเฟียตัวน้อย สำออยหลุดโลก!

    ลำดับตอนที่ #17 : ภารกิจที่ 17 โอนี่จัง~[Full]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 426
      0
      3 ส.ค. 56

    ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มที่วิ่งด้วยความหน่อยล้าเพื่อจะไปหาพี่ชาย

    "พะ ... พี่คร๊าบบบบ"เด็กชายตะโกนเรียกพี่ชายที่อยู่ในสนามฟุตบอล

    "หืม? อ้าว เชลเชอร์"พี่ชายถือลูกบอลเดินมาหาน้องชายที่กำลังหอบอยู่

    "พะ พี่อาร์ค ..."เด็กชายเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ชายที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

    "นั่งพักก่อนไหม?" พี่ชายพาน้องชายที่กำลังหอบนั่งข้างสนาม

    "พี่อาร์คทำไมถึงชอบมาเล่นบอลตอนดึกๆคนเดียวล่ะ?"น้องชายถาม

    "อืม ... ไมรู้สิเหมือนกับว่า ต่อให้จะมืดมนต์มากแค่ไหนแต่ถ้ามีเป้าหมายเราก็ต้องฝ่ามันไปให้ได้ ไปหาแสงสว่างของตัวเอง ..."

    พี่ชายเงยหน้าขึ้นไปมองดวงจันทร์ที่อยู่บนฟ้า จู่ๆน้องชายก็หัวเราะ

    "ฮิฮิ.."

    "หืม? มีอะไรหน้าขำหรอเชลเชอร์?"พี่ชายถาม

    "พีจะบ้ารึป่าว นี่มันกลางคืนนะ แสงสว่างก็มีแค่ดวงจันทร์เท่านั่นแหล่ะ"น้องชายพูด

    "เหอะๆ ก็ลองคิดสิว่าดวงจันทร์คือแสงสว่างของเราเอง"พี่ชายตอบกลับ

    "เอ้อ! พี่นี่ก็เย็นแล้ว เรารีบไปกินข้าวเย็นกันเถอะ"น้องชายพูด

    "อื้ม นั่นสินะ"เมื่อพี่ชายพูดจบ พี่ชายก็ขยี้หัวของน้องชายเบาๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกลับบ้านไปด้วยกัน

     แต่ ณ ตอนนี้ ...

    "อั๊ก!!"

    "หึๆ ไม่ไหวเลยนะพี่ชาย ..."

    "จะ เจ้าเชลเชอร์!!"

    การต่อสู้ระหว่างพี่น้องได้เปิดฉากขึ้นแล้ว

    "หนอย แก... ย๊ากกกก!!" อาร์คพุ่งตรงไปหาเชลเชอร์ เพื่อจะชกหน้า ... แต่...!!

    ปัก!!

    "อั๊ก!!"

    เชลเชอร์ใช้ไม้หน้าสามฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของอาร์ค จังๆ

    "แหม่ พี่หนิโง่จริงๆเลยนะ โตเยอะกว่าผมอีก เอ๊ะ! หรือสมองจะไม่โตตามน๊า~ ฮ่าๆๆๆๆๆ" เชลเชอร์หัวเราด้วยความสะใจ

    "โว้ยยยยยย"

    พลั๊วะ!!

    อาร์คลุกขึ้นแล้วต่อหน้าเชลเชอร์

    "แก ... มันจะไปแล้วนะ เป็นน้องชายแท้ๆยังทำตัวแบบนี้อีก!!"อาร์คตะโกนใส่

    "หึๆ แล้วไงล่ะ! ก็แกน่ะเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่อง แล้วไหนตอนนั้น ตอนที่ฉันจะโดนลักพาตัวไป แกก็ไม่ยอมช่วยฉัน"

    "เดี๋ยวก่อน ตอนนั้นฉันมีเหตุผลบางอย่าง ฉันจะช่วยนานจริงๆนะ"

    "โกหก!! "

    เชลเชอร์เข้าชกหน้าพี่ชายของตัวเอง

    "อาร์ค!!!"ชิวตะโกนเรียกอาร์ค

    "มะ ไม่ต้องห่วงนะเด็กนรก ฉันจะทำให้เชลเชอร์กลับมาเป็นคนเดิมให้ได้!!"อาร์คพูด

    "เหอะ ทำได้ก็ลองดูสิ"

    เชลเชอร์วิ่งเข้าไปเอาไม้หน้าสามตีเข้าที่ท้องแล้วก็กระแทกหลังอีกที จนอาร์คล้มลงไปนอนกับพื้น

    "นี่แก จะบ้ารึไงเป็นน้องชายแท้ๆ ยังกล้าทำร้ายพี่ชายตัวเองอีก แกมันคนทรยศ!!"ชิวตะโกนด่าเชลเชอร์

    "เหอะ! เป็นแค่เด็กจะไปรู้อะไร มาสั่งสอนผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ดีเลยนะ"เชลเชอร์เดินหาชิวพร้อมกับไม้หน้าสาม

    "ทำไมฉันจะไม่รู้ ฉันเคยอ่านข่าวนะ เมื่อวันที่ 5 มีนาคม ค.ศ.2014 (เรายัง 2013 อยู่เลย!) มีเด็กชายคนหนึ่งถูกลักพาตัวไป

    ผู้ให้การบอกว่า เห็นชาย 3 คน หญิง 1 คน บนรถตู้จับเด็กชายคนนี้ไป ส่วนตัวเขาเองก็วิ่งไปขอความช่วยเหลือ

    แต่ตัวเองก็โดนรถคันหนึ่งพุ่งชนทำให้ตอนนั้น เขาไม่สามารถช่วยเด็กชายคนนั้นได้เลย"ชิวเล่าข่าวทั้งหมดให้ฟัง

    "แล้วยังไงฟะ มีอะไรอย่างงั้นหรอ?? แล้วไอ้คนที่โดนชนนี่มันใครกัน??"เชลเชอร์ถาม

    เมื่อชิวจะเอ่ยปากพูด ชิวก้ได้รับกระแสจิตจากใครบางคน ...

    'อย่านะชิว'

    "เอ๊ะ???"ชิวตกใจเล็กน้อย

    'อย่าบอกเด็ดขาดนะชิวฉันขอร้อง'

    'อะ อาร์คหรอ?' ชิวส่งกระแสจิตไปหาอาร์ค

    'อื้ม ห้ามบอกนะ ห้ามบอกเด็ดขาด'

    'ทะ ทำไมล่ะ?'ชิวถาม

    "ตายซะเถอะ!!"เชลเชอร์ยกไม้หน้าสามขึ้นเพื่อที่จะทุบหัวชิว

    "อย่านะเว๊ย!!"

    อาร์คลุกขึ้นแล้ววิ่งไปผลักเชลเชอร์

    "หนอยแน่ะ ไอ้พี่เฮงซวย!!"เชลเชอร์ขว้างไม้ไปหาอาร์คแต่อาร์คจับไม้หนาสามไว้ได้ แล้วก็หักมันทิ้ง

    "หึ มีแค่นี้เองหรอน้องชาย..."อาร์คเดินตรงไปหาเชลเชอร์

    "แล้วใครว่ามีแค่นี้ล่ะวะ!!"

    เชลเชอร์ชักปืนออกมา

    "อย่านะเชลเชอร์!!"

    "ตายซะ!!!!"


    ปัง!!


    เสียงปืนดังสั่นห้อง ทุกคนได้ยินเสียงปืน และปืนนั่นเข้าตรงท้องของอาร์ค

    "อัก... อะ ..."

    "อาร์คคคคคคคคค" ชิวเริ่มทนไม่ไหวเอาปืนที่เตรียมมายิงใส่มือของเชลเชอร์


    ปัง!!

    "โอ้ย!! เจ้าเด็กบ้า แกคิดจะทำอะไรฉัน"เชลเชอร์ถาม

    "แกน่ะไม่รู้อะไรเลยนะ คนที่โดนรถชนตอนนั้นน่ะ .."

    "ชิวอย่าน๊าาาาาา!!!"

    "ก็คือ อาร์ค ยังไงเล่าาาาาาาาาาา"

    "ห๊ะ!"

    ชิวตะโกนใส่เชลเชอร์ ทำให้เชลเชอร์กลับไปมองหาอาร์ค

    "พะ พี่หรอ ..."

    "ใช่ ฉันโดนรถชน แม่รีบส่งฉันไปโรงพยาบาล และการรถชนนั้นทำให้ฉันได้พลังบาง อย่างมาที่เรียกว่าโทรจิต ฉันสามารถฟังความคิดของใครก็ได้

    และฉันก็รู้ เชลเชอร์ ตอนนี้นายรู้สึกผิดมากๆใช่ไหม ..."

    คำพูดของอาร์ค คำให้เชลเชอร์เริ่มคิดได้ ...

    ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

    "เอ๊ะ? เสียงอะไรน่ะ?"ชิวถาม

    "อ๊ะ ระ ระเบิด!!"

    "หาาาาาาาาาาาาา"

    เชลเชอร์แอบติดตั้งระเบิดไว้หวังว่าจะฆ่าทุกคนที่นี่ แต่ตอนนี้เขาได้ไม่คิดอย่างงั้นแล้ว ...

    "ทะ ทำไงดี เหลือแค่ 20 วิเองนะ"เชลเชอร์พูด

    "ไม่ต้องห่วง ..."

    ชิวยก วอขึ้นมา

    "อาาเล็กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

    "มาแล้วจ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

    ตูม!!!!!

    มีรถคันหนึ่งพุ่งตรงมาที่ห้องที่ชิวอยู่

    "ทุกคนขึ้นมาเร็ว"อเล็กใช้รถส่วนตัวของอเล็ก(รถถัง) มาใช้ในภารกิจนี้

    เมื่อทุกคนขึ้นรถเสร็จ...

    "คูลี่ล่ะ??"ชิวถาม

    "นั่นไง!!"

    คูลี่นอนขดหน้าซีดหลังมาโมโนส

    "อ่อ ฉันลืมไป คูลี่เมารถ -0-''

    แล้วอเล็กก็ขับรถ(ถัง)ออกไปอย่างรวดเร็ว

    3 .. 2 .. 1 .. ตูม!!!!

    ที่แห่งนั่นถูกระเบิดจนยับเยือน ไม่เหลือซาก

    "ภารกิจ เสร็จสิ้นแล้วววว"



       ย้อนอดีต ...

    "พี่อาร์คคคคคค"

    "หืม? มีอะไรรึเชลเชอร์"

    "ผมขอเรียกพี่อาร์ค ว่า โอนี่จัง ได้มะ??"

    "เอ๋...นายเป็นเด็กผู้หญิงรึไงเนี่ย"

    "นะๆๆๆพี่อาร์ค"

    "เฮ้อ ฉันในนายพูดคำนี้ได้ แค่ครั้งเดียวในชีวิตนะ"

    "เอ๋?? ทำไมล่ะ"

    "เพราะถ้านายเรียกฉันว่า โอนี่จัง แสดงว่าต้องสำคัญสุดๆ งั้นฉันให้นายเรียกได้แค่ครั้งเดียวนะ"

    "ก็ได้..."

    พี่ชายขยี้หัวน้องชายก่อนที่ทั้งคู่จะไปเล่นฟุตบอลต่อ


       จนถึงตอนนี้

    "พี่อาร์คเป็นอะไรไหม ..."

    "ไม่เป็นอะไรหรอก น้องชาย ..."

    น้ำตาของเชลเชอร์เริ่มไหล

    "ดีใจจัง ...





                                  โอนี่จัง ... "


    ------------------------
    โปรดติดตามตอนต่อไป (ภารกิจที่ 18 ชิวมีแฟน!!)


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×