ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวขโมยแห่งบารามอสตอนทายาท 3 แผ่นดิน

    ลำดับตอนที่ #33 : ธิดายอดหทัย

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.3K
      0
      2 ต.ค. 49

    29

    ธิดายอดหทัย

     

                ท่านแม่

     

                มานั่งข้างแม่นี่

     

                วงองค์บาง สูงโปร่ง เสด็จเร็วๆไปยังพระแท่นกลางห้อง เสียงฝีพระบาทหนักแน่นดังก้องไปตลอดทาง ก่อนจะสิ้นสุดลงเมื่อทรงประทับนั่งบนพระแท่นข้างพระมารดา

                เนตรสีน้ำตาลสองคู่ประสานกัน โดยของผู้เป็นพระมารดาส่อแววอาทรและห่วงใยมากกว่าทุกครั้ง ก่อนจะทรงแตะปลายพระหัตถ์ลงบนปรางค์สีงาเข้มของพระองค์ใหญ่

     

                ตรงนี้เคยเป็นแผลใช่มั้ย

     

                ไม่รู้ทรงทราบได้อย่างไร ว่าตอนสู้กับซาฟาที่เมืองชายแดน พระปรางค์ด้านซ้ายเคยต้องอาวุธจนโลหิตอาบมาก่อน ทั้งที่ไม่น่าจะเหลือร่องรอยใด ภายใต้อาคมพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาลแท้ๆ

                พระองค์ใหญ่ทรงกุมหัตถ์บางข้างนั้นของพระมารดาเฟรินไว้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะทรงบีบเบาๆอย่างยืนยันในคำตรัสต่อมาว่า

     

                ไม่เจ็บหรอกกระหม่อม

     

                ลูกไม่เคยเจ็บกับเขาเลยหรืออย่างไร

     

                คงงั้นกระมังกระหม่อม ทรงรับสั่งปนรอยสรวลอย่างนึกขัน ท่านตาทรงประทานเวทย์กั้นมนต์ตั้งแต่เด็ก นี่ท่านพ่อยังส่งเขตอาคมแดนหิมะ กับแม่มดน้อยคลาเอน่ามาดูแลอีก เวลาได้แผลทีไร นอกจากเลือดไหลแล้ว ก็ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย

     

                แน่ล่ะ ควีนเฟรินทรงดึงหัตถ์องค์เองกลับมาด้วยพระอาการกระเง้ากระงอด เลือดที่ไหลนั้นเป็นของพ่อ และความเจ็บเป็นของแม่นี่

     

                ทรงกังวลเกินไปกระหม่อม พระองค์ใหญ่สรวลบางแล้วทรงสวมกอดพระมารดาที่ดูจะผอมบางลงไปมากกว่าปีที่แล้วพอสมควร คาเรนยังมิได้เป็นอะไรไปซะหน่อย

     

                อ้อ ต้องให้เป็นอะไรไปซะก่อนหรือไง ถึงต้องให้แม่กังวล

     

                ลูกไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นกระหม่อม

     

                ออเรียลรายงานแม่หมดแล้ว ถามจริงเถอะ ไม่เบื่อที่จะสร้างเรื่องวุ่นวายบ้างรึยังไง แล้วคราวนี้น่ะทำยังไงกันล่ะ ถึงได้กลับมาในสภาพหมดสติอย่างนั้น

     

                พระองค์ใหญ่ทรงคลายพาหาจากพระมารดา แล้วตรัสปนสรวลว่า หม่อมฉันไม่ได้ชอบความวุ่นวายกับการหมดสตินะกระหม่อม ท่านแม่จึงได้ทรงรับสั่งว่าไม่เบื่อ

     

                งั้นสัญญากับแม่ จะไม่ทำอย่างนี้อีก

     

                ควีนเฟรินทรงยื่นคำขาด วงพักตร์งามเชิดขึ้นเล็กน้อย

     

                ไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละกระหม่อม คาเรนทรงขัดไว้ก่อนตรัสเอาพระทัยว่า ลูกไม่อยากผิดสัญญากับท่านแม่ อะไรที่ไม่แน่ใจว่าลูกทำถวายได้ ย่อมไม่อยากให้ท่านแม่เสียพระทัย

     

                แล้วลูกทำอย่างนี้เพื่ออะไรกัน คาเรน ในสุรเสียงบ่งบอกความห่วงใยมากกว่าจะตำหนิ ท่านเสนาเซตมีอิทธิพลทางทหารอย่างเต็มเปี่ยม พ่อเค้าถึงพยายามหลักเลี่ยงปัญหาต่างๆนานาที่จะชักนำคาโนวาลไปสู่สงครามในทุกวิถีทาง แล้วลูกก็ต้องรู้ดีกว่าใครไม่ใช่หรือ ว่าการทำแบบนี้ จะทำให้ท่านเสนายิ่งคิดหาหนทางทำให้เกิดการสู้รบขึ้นจนได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีกับใครเลยนะ

     

                ลูกรู้กระหม่อม เนตรสีน้ำตาลสวยฉายแววสำนึกผิดชั่วขณะ ก่อนจะแปรเป็นมุ่งมั่นและรอคอยในอะไรบางอย่าง แต่ท่านแม่จะให้ลูกปล่อยให้หอกข้างแคร่ปักตรึงอยู่อย่างนี้หรือกระหม่อม ท่านแม่น่าจะทรงทราบ สงครามภายนอกนั้นอยู่ไม่ไกลจากเราแล้ว

     

                พระราชินีทรงมีพักตร์ขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด เนื่องจากทรงทราบดีว่าซาเรสกำลังคิดจะยึดครองดินแดนส่วนใหญ่ของแอเรียส  หลังจากทำสงครามแย่งชิงดินแดนไปแล้วกว่าสามในสิบ และคาโนวาลในฐานะพันธมิตรแต่เดิม ย่อมต้องกระโจนเข้าร่วมสงครามด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตอนนี้ก็เหลือแต่รอดูเท่านั้นว่า มติในสภากษัตริย์จะชะลอสงครามนี้ได้นานเท่าไหร่

                ท่านอาลูน่า ราชินีแห่งเมืองจันทรา กล่าวไว้ไม่ผิดเลย

                โรเวนเป็นมหาราชไปแล้ว และอาเธอร์ก็เป็นคิงผู้กระหายสงครามซึ่งยึดครองดินแดนทางเหนือไปมากมาย

                แล้วคาโนวาลเล่า บารามอสเล่า

                จะเป็นอย่างไรต่อไป

     

                คาโนวาลเป็นดินแดนนักรบ ให้ร่วมสงครามย่อมมิใช่ปัญหา แต่เราจะชนะสงครามภายนอกได้ เราต้องชนะสงครามภายในเสียก่อน

     

                ลูกจะทำยังไง

     

                ให้มันทำอย่างที่มันอยากทำกระหม่อม ลูกจะทำให้มันกระตือรือร้นที่จะสร้างสงครามและความวุ่นวาย จากนั้นก็ยัดข้อหาคิดการกบฏให้มัน

     

                พระมารดาสูดอัสสาสะลึก ยาว นาน วงพักตร์ซีดลงอย่างชัดเจน

     

                คาเรน

     

                ลูกต้องทำเช่นนั้นกระหม่อม เพื่อคาโนวาล เพื่อราชวงศ์ ที่สำคัญ....เพื่อท่านพ่อ ไม่ว่าจะอย่างไร ลูกต้องให้ท่านพ่อได้ครองบัลลังก์อย่างมั่นคง ยาวนาน ท่านพ่อต้องดำรงพระยศเป็นคิงแห่งคาโนวาลต่อไป

     

                นั่นคือ....หน้าที่แห่งเจ้าชายใต้บัลลังก์ โอรสแห่งคิงคาโล

     

     

                ลูกจะจัดการมันทุกคนด้วยมือของลูกเอง

     

                คำตรัส มั่นคงและเยือกเย็นยิ่งนัก พระมารดาจึงทรงรับฟังด้วยความรู้สึกหวาดหวั่นจับพระทัย

                เจ้าชายรัชทายาท.....ทำไมคาเรนแห่งพระองค์จึงต้องมารับหน้าที่นี้ทั้งที่เป็นพระธิดา

                ทั้งที่ไม่สมควรมีหัตถ์เปื้อนเลือด

                ทั้งที่สมควรมีพระชนม์ชีพเหมือนเด็กสาวธรรมดา

                ตอนพระองค์เป็นกุญแจเปิดสงคราม ว่าหนักหนาแล้ว แต่พอเห็นพระธิดาพยายามทั้งยับยั้งสงครามและเข้าร่วมสงคราม ยิ่งหนักหนากว่า

                เพราะตอนนั้น พระองค์ทำดีที่สุดคือหนี หนีไปให้ถึงเดมอสก็พอ

                แต่นี่คาเรนหนีไม่ได้ หรือต่อให้หนีได้ ดินแดนไหนก็ไม่ใช่จุดหมายที่ดี...

                เพราะความเป็นองค์รัชทายาท ไม่ได้วัดที่ใด มงกุฎก็เป็นมงกุฎเงา ต่อให้มองไม่เห็นก็ยังอยู่เหนือเกล้า เหนือจิตสำนึก และมงกุฎแห่งคาโนวาลนั้นหนักเท่าใด มีใครทราบหรือไม่

                คนอื่นไม่ทราบ แต่พระองค์ทราบ

                เพราะมงกุฎเงาแห่งพระราชินีคาโนวาล พระองค์ก็ทรงครอบครองอยู่นี่

                มันหนัก....หนักเท่ากับแผ่นดินคาโนวาลทั้งผืน

                เพราะฉะนั้นไม่ว่าคาเรนเสด็จไปที่ใด แผ่นดินคาโนวาลจะอยู่เหนือเกล้าเหนือชนม์ชีพอยู่นั่นเอง

                มิน่า คาเรนจึงฝึกตนเองไม่ให้ทรงวิ่งหนีจากอะไรทั้งนั้น

                คาเรนหนุนบัลลังก์ตลอดมา หากทรงหนีเสีย คาโนวาลจะเหลืออะไร

                ทางที่พระธิดาทรงเลือกเองนี้ หนักหนานัก

                คาโล นายรู้ใช่ไหม

                ว่าลูกทำเพื่อนาย

                เพื่อแผ่นดินของเรา

     

     

    เป็นยังไงบ้าง

     

    สุรเสียงพระบิดายังคงเรียบสนิท ทว่าแววเนตรสีฟ้างามต่างหากที่อ่อนโยนและอาทรห่วงใยชัดเจน เจ้าชายที่ทรงประทับเบื้องพักตร์ จึงถวายคำนับงดงาม

     

    ด้วยพระบารมี หม่อมฉันแข็งแรงดีทุกประการ

     

    คิงคาโลทรงพยักพระพักตร์ แน่พระทัยแล้วว่าตรัสถามอย่างไร คำตอบของพระธิดาก็ยังเป็นเช่นนี้เอง

     

    ที่เรียกมานี่ เพราะมีเรื่องอยากจะปรึกษา

     

    ทรงทำลืมเลือนไปว่า องค์ทายาทไปสร้างเรื่องอะไรมา และนั่นคือเป็นการอภัยโทษอย่างดีที่สุด และจะไม่ทรงตรัสเรื่องนี้ขึ้นมาอีก เป็นอีกขาด

    คาเรนทำอะไรย่อมมีเหตุผลเสมอ รอดูผลของการกระทำจะดีกว่า

     

    ถ้าให้หม่อมฉันทาย คงเป็นเรื่องมติสภากษัตริย์ใช่มั้ยกระหม่อม

     

    หรืออีกนัยหนึ่ง ก็คือเรื่องสงครามที่กำลังจะพ่วงเอาคาโนวาลเข้าไปด้วยนั่นเอง

     

                อาเธอร์ เลโอนาท บริสตั้น เคยเป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น เรื่องให้ลงสัญญาไม่รุกรานประเทศอื่นน่ะเป็นไปไม่ได้เอาเสียเลย คาโนวาลเองก็ถูกกดดันจากแอเรียส ทวงสัญญาเรื่องที่จะช่วยต้านทัพอันยิ่งใหญ่จากซาเรส

     

                พันธะกษัตริย์ ยากปฎิเสธกระหม่อม

     

                คาโนวาลสุขสงบมาเนิ่นนาน ประชาชนไม่น่าต้องวุ่นวายกับสงคราม และไม่น่าต้องมีการเกณฑ์นักรบไม่ร่วมสงคราม

     

                แน่ล่ะ ทรงห่วงอะไร ถ้าไม่ใช่ประชาชนชาวคาโนวาล

     

                ถ้าแอเรียสเร่งมามากเข้า เจ้าชายรัชทายาทเสด็จไปช่วยทัพด้วยตนเองน่าจะพอปิดปากได้ หม่อมฉันจะนำไปแต่ทหารฝีมือดีบางส่วน คงไม่ต้องถึงกับเกณฑ์ชายฉกรรจ์มาเป็นทหาร

     

                ทรงรับสั่งเรียบเฉย ราวกับคนออกนำทัพมิใช่พระองค์

                แต่เจ้าชายรัชทายาทแห่งคาโนวาลมิใช่มีพระองค์เดียวหรือ

                มิใช่คาเรน วาเนบลี เดอะปรินซ์ ออฟคาวาลหรอกหรือ

                ทรงนำทัพคาโนวาลไปเอง

                ทั้งที่เป็นพระธิดานั่นแหละ

     

                แอเรียสคงไม่เร่งมากขนาดนั้น พระบิดาทรงทัดทานด้วยสภาวการณ์ที่เหมาะสมที่สุด ตราบใดที่ซาเรสยังเกรงมติสภา และการรวมกันของสามแผ่นดินอยู่

     

                สามแผ่นดิน....คาโนวาล บารามอส และเดมอส

                ใครบ้างไม่เกรง

                อาจรวมเจมิไนและเวนอล ที่มีมหาราชโรเวน คู่แข่งดั้งเดิมของคิงอาเธอร์ปกครองอยู่ด้วย

                ซาเรสคงไม่กล้าขัดมติสภาตราบใดที่ยังไม่แกร่งพอ

                อย่างน้อยก็ตอนนี้

                แต่ถ้าสงครามปะทุ พระองค์ใหญ่ก็คงพร้อม

                หลังจากจัดการเสี้ยนภายในเสียก่อน

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×