ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวขโมยแห่งบารามอสตอนทายาท 3 แผ่นดิน

    ลำดับตอนที่ #71 : แด่ฝ่าบาท

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.5K
      3
      16 ธ.ค. 49

    62

    แด่ฝ่าบาท

     

                    พระราชสาสน์บ้าบอแบบนี้มีที่ไหน

                คาเรนทรงขบพระทนต์แน่น ขณะเร่งอาชาทรงอย่างเดือดดาล

     

                ทริสทอร์จะประกาศยอมแพ้เพื่อสงบศึกทางใต้ แต่ขอทรงพระกรุณาประทานเจ้าหญิงคาเรนให้ทรงเสด็จพร้อมเกล้ากระหม่อมไปฟังผลการประชุมที่เอดินเบิร์ก และถือเป็นข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งเดียวที่ทริสทอร์ต้องการ หากจะทรงกรุณาหมั้นหมายเจ้าหญิงคาเรนไว้เป็นสุวรรณปฐพีเดียวกัน แม้ไม่ทรงประกาศกำหนดการออกไปให้เลื่องลือทั่วเอเดน ก็ขอเพียงให้เกล้ากระหม่อมได้กลับมาเยือนวังของคาโนวาลบ่อยขึ้น จนกว่าเมื่อใดที่เจ้าหญิงคาเรนทรงสถาปนาขึ้นเป็นกษัตริย์ การมาถวายพระพรและร่วมงานราชาภิเษกจึงเป็นการมาเยือนคาโนวาลครั้งสุดท้าย

     

            ประทานเจ้าหญิงคาเรน......ให้มันง่ายดายอย่างนั้นเถอะ

                ท่านพ่อทรงพิโรธมากก็ไม่แปลก.....อย่างนี้มันเท่ากับหมิ่นพระเกียรติแห่งกษัตริย์นักรบชัดๆ

                คนเกือบตายภายใต้ดาบในพระหัตถ์......คงจะอยากตายอีกรอบ

                ไม่รู้จักเล่นให้มันถูกเวลาบ้าง

                แต่ที่บอกว่าหากพระองค์เป็นกษัตริย์ จะไม่มาเยือนคาโนวาลอีกนั้น....หมายความว่าอย่างไร?

                ใช่ ย่อมหมายความว่าเมื่อพระองค์เป็นกษัตริย์ ผู้ซึ่งสูงส่งที่สุดในแผ่นดิน แม้กระทั่งจะรักก็ไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง

                พี่ชายน่าจะได้เป็นกษัตริย์หลังจากสิ้นสุดสงครามครั้งนี้ ส่วนฉันจะเป็นกษัตริย์ในอีกสองปีข้างหน้าเมื่อเรียนจบเอดินเบิร์ก.......เราจะยืนอยู่บนจุดเดียวกัน

                หากคนละฟากฟ้า

                อยู่ระดับเดียวกัน.......หากไกลเกินมองเห็น

     

     

                ในที่สุด ก็ทรงมาถึงเขตนอกเมือง ซึ่งเห็นกระโจมที่พักของเจ้าชายแห่งทริสทอร์อยู่เบื้องพักตร์นี่เอง

                ดูเถอะ.......ไล่แล้วยังไม่ยอมกลับ ไม่รู้จะเฝ้ากันไปถึงไหน

                ฉันไม่ตายง่ายๆหรอกน่า

     

                เรย์ เซวาเรส ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่อง

     

                คนเพิ่งเสด็จเข้ามาในกระโจมที่พักแห่งจอมทัพทริสทอร์ส่งพระสุรเสียงกึกก้อง อย่าว่าแต่จะทำให้คนนอนป่วยอยู่ลุกเพราะได้ยินที่เรียกเลย กระทั่งทหารที่ลาดตระเวนชั้นนอกสุด ยังต้องได้ยินกันหมดแล้วอย่างแน่นอน

                แล้วเมื่อร่างหนาบนพระที่ยังทำทองไม่รู้ร้อน นอนเฉยมันอยู่อย่างนั้น วรองค์สูงก็เสด็จไปประทับยืนและออกแรงฉุดลากลงมาด้วยพระองค์เอง ราวกับทรงลืมไปแล้วว่า คนที่หายจากอาการประชวรนั้นมีเพียงพระองค์ฝ่ายเดียวเท่านั้น

     

                โอ้ย เบาหน่อย ยังเจ็บอยู่

     

                เจ็บนั่นแหละดี จะได้เลิกทำอะไรเล่นๆ อย่างเรื่องพระราชสาสน์นั่น

     

                แม้จะทรงตะโกน ทว่าหัตถ์ที่ฉุดลากเพลาลงอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ทรงช่วยแม้เจ้าชายรัชทายาทแห่งทริสทอร์เลื่อนตัวลงมาหอบฮักบนพื้น พลางเงยหน้าและหายใจถี่บรรเทาความเจ็บปวด

            เพียงภาพนั้นทำให้คนมองเวทนา เพราะไม่เคยทรงลืมเลือนว่าบาดแผลฉกรรจ์เกิดขึ้นจากองค์เอง

     

                รู้แล้วเหรอ? แม้จะยังเจ็บปวด แต่สายตาที่เงยมองนั้นเต็มไปด้วยความดีใจล้นเหลือ แล้วท่านอาคาโลว่ายังไง ฉัน....เอ้อ....หม่อมฉันไปเข้าเฝ้าได้รึยัง

     

                ลองไปสิ คาเรนทรงดำรัสฉุนเฉียว เนตรสีสวยส่องประกายหงุดหงิดรำคาญพระทัยนัก ท่านพ่อได้ฆ่าท่านตายแน่ๆ ไม่เคยทรงกริ้วขนาดนั้นมาก่อนแท้ๆ

     

                เป็นอย่างที่ออเรียลมันบอกเอาไว้เลย คิงแห่งคาโนวาลทรงหวงพระธิดาองค์โตยิ่งนัก

     

                ท่าน...

     

                เมื่อได้ยินคำระคายพระกรรณ กระแสรับสั่งก็ห้วนกระชาก และกระโชกสิ้นดี

     

                เราเป็นเจ้าชาย ท่านได้ยินหรือไม่

     

                นกบนท้องฟ้า ปลาในบึงแถวนี้ก็ยังได้ยิน เพราะรับสั่งออกดัง

     

                แล้วท่านก็ต้องเข้าใจ เพราะฉะนั้นเลิกทำอะไรบ้าๆได้แล้ว ถึงแผลจะหายก็อย่าไปเข้าเฝ้าท่านพ่อเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเราไม่รับประกันชีวิตท่าน

     

                คิงแห่งคาโนวาลจะประหารหม่อมฉันนั้นไม่กระไร ขอฝ่าบาทผู้ตราตรึงหนึ่งเดียวในดวงใจ อย่าทรงพระทัยร้ายแล้วกัน

     

                ประโยคนั้นแม้หวานเลี่ยน ทว่าคนพูดท่าจะจงใจยั่วให้ทรงพิโรธมากกว่า ซึ่งก็น่าจะได้ผลดีด้วย ไม่อย่างนั้นเนตรสีน้ำผึ้งคงไม่ตะลึงค้าง และแทบตรัสอะไรไม่ออกอยู่อย่างนั้น

     

                และขอทรงพระกรุณา ประทับยืนให้หม่อมฉันได้เห็นแบบนี้นานๆ

     

                และก็ด้วยประโยคนี้เองที่ทำให้พระองค์ใหญ่ทรงประทับนั่งเคียงข้างอย่างเสียมิได้

     

     

                การเดินทางไปประชุมที่เอดินเบิร์กในฐานะเจ้าชายรัชทายาทสองเมืองครั้งนี้.....น่าจะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายระหว่างเรากับท่าน

     

            ทรงดำรัสขัดไว้ก่อน เพราะอย่างไรก็คงไม่ยอมตามเสด็จไปในขบวนเกียรติยศเดียวกับทริสทอร์แน่นอน

                การเป็นเจ้าชายรัชทายาทเช่นเดียวกัน หากจะเสด็จออกพร้อมกัน ต้องดำเนินเคียงกัน ไม่ล้ำหน้าหรือล้าหลังแม้แต่น้อย

                แต่หากดำเนินเยื้องมาทางเบื้องหลังนั่นล่ะเรื่องใหญ่......ตรงนั้นเป็นตำแหน่งของพระชายา

                เจ้าหญิงยังไม่อยากเป็น   ให้เป็นพระชายาเรอะ.......ฝันไปเถอะ

     

                แต่น่าจะดีกว่าคราวก่อนนะกระหม่อม เพราะต่อหน้าทหารมากมาย คงไม่มีเด็กตัวมอมแมมที่ไหนโยเยจะเอาโน่นเอานี่อีก

     

                พระเนตรสีน้ำผึ้งชักจะวิบวับเตรียมอาละวาดเมื่อทรงทราบดีว่าคำพูดแบบนั้นตั้งใจจะยวนพระองค์ชัดๆ

     

                นี่ ตอนนั้นท่านรู้สึกยังไง บอกเราหน่อยซิ

     

                ตอนไหนล่ะ

     

                ตอนที่เราฆ่าท่าน

     

                ทรงรับสั่งผิดไปนิด เรย์เอ่ยแล้วหัวเราะกว้าง แต่แล้วก็ต้องงอตัวลงเพราะความเจ็บปวดพุ่งพล่านขึ้นมาอีก หากฝ่าบาทจะฆ่าหม่อมฉันจริง หม่อมฉันคงไม่มีโอกาสได้เห็นฝ่าบาทอีก นี่แค่ จะฆ่าเท่านั้นนะกระหม่อม นับว่าทรงพระกรุณามากแล้ว

     

                เฮอะ ทำพูดดีไป ตอนนั้นท่านก็ตกใจเหมือนกันนั่นแหละ

     

                ใครจะไปรู้เล่ากระหม่อม ว่าฝ่าบาทจะพระทัยแข็ง ขนาดหม่อมฉันมองอยู่ด้วยความรู้สึกห่วงหา ฝ่าบาทยังทรงประทานดาบนั้นมาได้

     

                ว่าแล้วก็หัวเราะอีก ซึ่งพอเจ็บจนต้องหยุดเป็นครั้งที่สอง พระองค์ใหญ่จึงทรงเยาะเย้ย

     

                ท่านห่วงหามันเรื่องของท่าน เราใช่เสียเมื่อไหร่ คราวนี้รู้ชัดแล้วสิว่าความผิดของคนใจอ่อนน่ะมันเป็นยังไง

     

                กับคนอื่นหม่อมฉันอาจไม่ แต่สำหรับฝ่าบาท หม่อมฉันจะใจแข็งได้อย่างไร

     

                น่าเสียดาย รอยพระสรวลงามเหยียดออกพลางยักพระอังสาบาง เรากลับใจแข็งต่อท่านได้ ดังนั้นจึงไม่ลังเลที่จะฆ่าท่านแม้แต่น้อย จะบอกให้นะ ตอนเราเป็นเคเรสของท่าน เราอาจเชื่อฟังทุกอย่างเพราะท่านเป็นพี่ชาย แต่พอเราเป็นคาเรน วาเนบลี.....

     

                ใครจะสั่งฝ่าบาทได้

     

                คนฟังต่อคำให้อย่างรู้ดีทุกอย่าง คาเรนจึงทรงพยักพระพักตร์รับ

     

                ใช่ เพราะอย่างนั้นในพระราชสาสน์นั่น ท่านอย่าหวังให้มันมากไป

     

                แต่หม่อมฉันยังอยากจะหวังนี่ คนเคยยอมให้เสมอกลับดื้อดึงที่จะเถียงต่อ ทั้งที่ยังเจ็บแผลอยู่แท้ๆ ในพระราชสาสน์นั่นไม่ใช่ข้อบังคับ แต่เป็นคำวิงวอน แต่ถ้าไม่ทรงพระกรุณารับฟัง ก็ทรงพระกรุณาฆ่าหม่อมฉันเสียดีกว่า

     

                ท่านคิดว่าเราไม่กล้า?

     

                พอรับสั่งหาเรื่อง วรองค์บางก็ขยับจะลุกประทับยืนทันที

     

                ทรงกล้าหาญเด็ดขาดทุกประการ หม่อมฉันรู้ดี แต่หลังจากฆ่าหม่อมฉันแล้ว อย่าทรงหันดาบไปทางองค์เองแล้วกัน

     

                มันเรื่องของเรา สุรเสียงแห่งพระองค์ใหญ่เริ่มดังลั่นอีกครั้ง ดาบของเรา ชีวิตของเรา การตัดสินใจของเรา ท่านมีสิทธิ์อันใดมาบงการ

     

                หม่อมฉันย่อมไร้สิทธิ์อย่างที่ทรงรับสั่ง แต่หม่อมฉันย่อมมีสิทธิ์คิดว่า.......ฝ่าบาททรงประสงค์จะตามหม่อมฉันไปในภพหน้า

     

                เราตัดหัวท่านเลยดีไหม ขณะที่ทรงรับสั่ง หัตถ์ก็ตะปบเข้าหาด้ามดาบบนโต๊ะทันที ท่านจะได้ไม่มีหัวให้คิดอะไรแบบนั้นอีก

     

                ถ้าหม่อมฉันคิดด้วยหัว ทรงตัดหัวไปหม่อมฉันก็คิดต่อไม่ได้ แต่ถ้าหม่อมฉันคิดด้วยหัวใจ....

     

                เราก็ควักหัวใจท่าน....

     

                ตามพระทัยสิกระหม่อม ดาบของฝ่าบาทนี่....

     

                ดาบของเรา? คาเรนทรงคว้าพระแสงดาบขึ้นมาทอดพระเนตรทันทีอย่างฉงน เพราะดาบที่เรย์หมายถึงนั้น เป็นดาบพันใบไม้ผลิแห่งทริสทอร์ ใช่ของพระองค์เสียที่ไหน

     

                ใช่แน่กระหม่อม นั่นเป็นบรรณาการชิ้นเดียวที่หม่อมฉันอยากให้ฝ่าบาทเสด็จมาทรงรับไปเอง

     

                ท่านจะให้เราใช้ควักหัวใจท่านหรือ คาเรนทรงดำรัสถามทีเล่น ทว่าการที่ทรงชักดาบออกมาแล้วโยนปลอกทิ้งไป พร้อมทั้งวาดดาบมาหยุดตรงตำแหน่งหัวใจของบุรุษตรงหน้านั้น.....ทีจริงแน่นอน

     

                ก็ต้องตามพระทัยฝ่าบาทอีกนั่นแหละกระหม่อม.....

     

                เรย์ยังยิ้มได้แบบเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

     

                เพราะหัวใจของหม่อมฉัน ก็เป็นของฝ่าบาทเช่นกัน            

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×