ยั่วรัก คุณลุงที่รัก

หนุ่มใหญ่หัวใจว้าวุ่น เขาพยายามหักห้ามใจอย่างแรง แต่แม่หลานสาวตัวน้อยเขาไม่ให้ความร่วมมือเอาเสียเลย กลับมาปลุกกำหนัดของเขาที่พยายามกดมันไว้ให้ลึกที่สุด ปากหนาเริ่มขยับตามปากบาง บดเบียดดุดันตามแรงอารมณ์ ลิ้นใหญ่หนาส่งเข้าโพรงปากน้อยทักทายลิ้นน้อยที่บังอาจท้าทายเขา สองมือใหญ่คลายออกจากบ่าเรียวลูบไล้ลงตามเรือนร่างบางสู่สะโพกงามงอนของเธอ ตีรญามึนงง กับรสจูบที่หนุ่มใหญ่ปรนเปรอ หลังบางติดกำแพงจนไปไหนไม่ได้ ต้องยืนรองรับอารมณ์ของหนุ่มใหญ่ที่เพิ่มขึ้นไม่มีทีท่าว่าจะลดลง

ปากหนาเลื่อนมาขบเม้มตามลำคอและเนินอกสวยนั่น เขาพยายามไม่ให้มันเป็นลอย มือน้อยสองมือจิกหลังเขาแน่น ทำให้สติของหนุ่มใหญ่ฟื้นคืนมา หน้าคมเลื่อนขึ้นมาสบตาของเธอ

“ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวลุงไปส่ง”

“แต่ว่า” เธออ้ำอึ้งเหมือนอยากไปต่อ แต่ไม่กล้าพูดออกมา

“ไม่มีแต่ มันไม่เหมาะสม”

“อะไรคือความเหมาะสมคะ อายุหรือคะ” ตีรญาเริ่มงอน เธอเบื่อกับคำว่าอายุที่ห่างกันเหลือเกิน

“หลายอย่าง ลุงเป็นลุงของแต้วนะ”

“ไม่ใช่ลุงแท้ๆ เสียหน่อย แค่พี่ชายเพื่อนแม่” นั่นเธอยังเถียงเขาอีก หนุ่มใหญ่ถอนหายใจหนักกับเด็กดื้อ

“ถ้าอยากให้ลุงทำ แน่ใจว่าจะไม่เสียใจ” ดวงตาใหญ่จับจ้องหน้านวลเขม็ง เธอเขินอายใบหน้าแดงระเรื่อ

“ค่ะ ไม่เสียใจ”

“แน่ใจ?”

“แน่ใจค่ะ” แววตาของเธอเว้าวอน อ้อนขอหนุ่มใหญ่ 

ยั่วรักคุณลุงที่รัก เกตุมณี www.mebmarket.com หนุ่มใหญ่หัวใจว้าวุ่น เขาพยายามหักห้ามใจอย่างแรง แต่แม่หลานสาวตัวน้อยเขาไม่ให้ความร่วมมือเอาเสียเลย กลับมาปลุกกำหนัดของเขาที่พยายามกดมันไว้ให้ลึกที่สุด ปากหนาเริ่มขยับตามปากบาง บดเบียดดุดันตามแรงอารมณ์ ลิ้นใหญ่หนาส่งเข้าโพรงปากน้อยทักทายลิ้นน้อยที่บังอาจท้าทายเขา สองมือใหญ่คลายออกจากบ่าเรียวลูบไล้ลงตามเรือนร่างบางสู่สะโพกงามงอนของเธอ ตีรญามึนงง กับรสจูบที่หนุ่มใหญ่ปรนเปรอ หลังบางติดกำแพงจนไปไหนไม่ได้ ต้องยืนรองรับอารมณ์ของหนุ่มใหญ่ที่เพิ่มขึ้นไม่มีทีท่าว่าจะลดลงปากหนาเลื่อนมาขบเม้มตามลำคอและเนินอกสวยนั่น เขาพยายามไม่ให้มันเป็นรอย มือน้อยสองมือจิกหลังเขาแน่น ทำให้สติของหนุ่มใหญ่ฟื้นคืนมา หน้าคมเลื่อนขึ้นมาสบตาของเธอ“ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวลุงไปส่ง”“แต่ว่า” เธออ้ำอึ้งเหมือนอยากไปต่อ **คำเตือน ไม่ใช่นิยาย สไตล์ คุณลุง คุณอา คุณพ่อ ที่มีฉากมหัศจรรย์ทั้งเรื่อง แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อนโหลด

บัวลวงใจ พลอยริษยา www.mebmarket.com “พี่ติณณ์ ร๊ากบัวไหมค๊า” เสียงเล็กจากริมฝีปากน้อยๆ เจื้อยแจ้ว ทำให้เด็กชายวัยสิบปีที่นั่งอ่านหนังสือบนเสื่อกกใต้ต้นไม้ใหญ่ขยับหนังสือในมือออก พร้อมส่งมือขยับแว่นหนาบนวงหน้าผอมเรียว เจ้าของเสียงใสผงกหัวขึ้นมาจากตักเด็กชายวัยสิบปี วงหน้ากลมผมยาวถักเปียสองข้าง ยิ้มตาหยี ริมฝีปากแดงกระจับยกยิ้มไปครึ่งใบหน้าน้อย ๆ “ว่าไงค๊า พี่ติณณ์ร๊ากบัวไหมค๊า” ร่างป้อมตัวน้อยค่อย ๆ ยันตัวขึ้นจากเสื่อใบหน้ากลมอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าเด็กชายที่นั่งอยู่ ตากลมสีนิลจ้องพี่ชายสุดที่รักอย่างรอคำตอบ “แก่แดด เรารู้เหรอว่ารักคืออะไร อายุแค่ห้าขวบรู้มาก” “รู้สิค๊า ร๊ากคือต้องแต่งงานกันเหมือนพ่อกับแม่ไงค๊า พี่ติณณ์ต้องแต่งงานกับบัวนะค๊า” ร่างกลมพูดพร้อมซบหัวน้อยๆ ลงบนบ่าของพี่ชาย “เดี๋ยวพอบัวโตเป็นสาว ก็ลืมพี่ชายคนนี้แล้ว” พี่ชายทอดเสียงอ่อนละมุน “ไม่ลืมค๊า บัวจะร๊ากพี่ติณณ์ของบัวคนเดียว บัวสัญญาค๊า” เด็กหญิงบัวบงกช ในวัยห้าขวบยกนิ้วก้อยขึ้นเกี่ยวกระหวัดกับนิ้วก้อยของพี่ชาย ติณณภพ พิพัฒน์โยธิน วัยสิบปี เพี่อจารึกคำสัญญานี้ไว้ในใจของตัวเอง..... “พี่ติณณ์ อย่าทิ้งบัวกับลูกไปนะคะ ฟังบัวอธิบายก่อน” บัวบงกชคลานเข้ามากอดขาชายหนุ่ม ทุกคนให้ห้องอึ้งเงียบยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินคำที่บัวบงกชประกาศ“หึ หึ” ติณณภพแค่นเสียงหัวเราะ “ลูกเหรอ บัวบงกชเธอถามตัวเองหรือยังว่ามันเป็นลูกใครกันแน่” คำพูดของชายหนุ่มที่พ่นออกมาราวเข็มแหลมนับพันเล่มที่ทิ่มแทงหัวใจของหญิงสาวให้แหลกละเอียด “พลั๊ก!” เสียงหมัดหนักกระทบมุมปากของติณณภพ ร่างหนาถลาเซล้ม ฉับพลันรีบดันกายลุกขึ้นเมื่อเห็นเจ้าของหมัดที่ซัดเข้ามาที่หน้าตัวเอง “มึงกล้าชกกูเหรอไอ้ปั้น” ชายหนุ่มเงื้อหมัดถลาพร้อมสบถด้วยความโกรธเกรี้ยว ตอนนี้ ติณณภพเหมือนไฟเผาพลาญทุกสิ่ง ความโกรธ ความเสียใจ บดบังทุกสิ่งทุกอย่าง“เออ มึงดูถูกบัวไอ้ปากหมา เสียแรงที่น้องบัวรักมึง” มาวินด่าพร้อมตั้งท่าถลาเมื่อเห็นติณณภพพุ่งมา “ทำไม มึงทนฟังไม่ได้หรือไอ้ปั้น หรือมึงจะบอกว่ามึงก็เป็นผัวบัวบงกชอีกคน”