คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : EPISODE:36
แซ่ด…แซ่ด..แซ่ด…
ร่างสูงนามว่า โอคุมูระ ยูคิโอะที่ขณะนี้กำลังวิ่งเข้าไปในป่าที่รกชัฏลึกมากกว่าเดิม แสงของตะวันตกดินที่กำลังทอแสงก็เริ่มจะจางหายลงไปแปรเป็นความมืดมิด สิ่งที่ทำให้ตัวเขาหันกลับมาทางเดิมก็เพราะว่าเหมือนกับจับพลังอะไรบางสิ่งบางอย่างได้ นั้นเป็นเซนส์ของเขาที่ทำงานเป็นเอกซ์โซซิสท์มานาน
‘รู้สึกไม่ดีเลยแฮะ…’
ยูคิโอะนึกในใจเท้าของตนก็ยังก้าววิ่งสลับไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ในตัวป่าจุดหนึ่งที่คิดว่ามีอะไรบางสิ่งบางอย่างกำลังสำแดงฤทธิ์อยู่ที่แห่งนี้ ทันใดนั้นยูคิโอะก็เห็นร่างของรินที่กำลังบาดเจ็บจึงรีบวิ่งเข้าไปดู
“พี่ครับ..ผมบอกให้พี่กลับหอแล้ว…แกคือใคร!!!” ขณะที่ยูคิโอะกำลังเดินเข้าไปหาร่างริน แต่ก็ต้องรีบถอยออกมาอย่างรู้การณ์ทันและชักปืนออกมาจ่อที่ร่างของผู้แปลกหน้า
‘นี่ไม่ใช่พี่..!!’
ร่างของรินค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นกูลที่มีขนาดใหญ่โตและดุร้ายกาจ
“สมกับเป็นนายน่ะ โอคุมูระ ยูคิโอะที่สามารถรู้แผนการของฉันออกได้” จู่ๆเสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากข้างหลังของยูคิโอะ ชายผู้กล่าวนั้นก็ทำให้ยูคิโอะถึงกับรู้สึกเกรงกลัวและเริ่มมีเหงื่อหยาดไหลลงมาจากศีรษะ
“ศาสตราจารย์เนกอส!! นี่คุณจะทำอะไรของคุณครับ..คิดจะตบตาผมด้วยภาพลวงตาแบบนี้เพื่ออะไรกัน!?”
ยูคิโอะเข้าใจดีกว่าศาสตราจารย์เนกอสนั้นไม่หวังดีต่อพี่ของตนที่เป็นถึงบุตรซาตานและซาตานก็เป็นฝ่ายฆ่าล้างครอบครัวของศาสตราจารย์เนกอสที่มาปกป้องถึงกับต้องเสียชีวิตลงไป ทำให้เกิดความคับแค้นเป็นอย่างมาก
“จะบอกให้ก็ได้…ฉันต้องการฆ่าโอคุมูระ ริน..” เนกอสเอ่ยด้วยใบหน้านิ่งเฉย
“ไม่เห็นจำเป็นต้องให้ผมมาที่นี่ถ้าคุณต้องการจะฆ่าพี่ผม…แล้วทำไมคุณต้องเรียกให้ผมมาพบกับคุณและเจอภาพมายาของกูลหลอกหลวงด้วยล่ะ?”
“โอคุมูระ ยูคิโอะ..นายน่ะมีความสามารถและเป็นถึงกับอัจฉริยะดังนั้นฉันจะต้องขอความร่วมมือจากนายเพื่อให้การทำงานของฉันเสร็จลุล่วง” เนกอสกล่าวราวกับว่าเขากำลังมีอะไรบางอย่างที่จะพอให้ยูคิโอะยอมตกปากกับเขา
“แล้วทำไมผมจะต้องร่วมมือให้กับคนอย่าง….!”
“ยูคิโอะ!! แกอยู่นี่เองสินะแล้วแกกำลังพูดกับ…!!” จู่ๆรินก็วิ่งเข้ามาในบริเวณที่ทั้งคู่กำลังเจรจากัน ใบหน้าของรินเริ่มตึงเครียดขึ้นมาในทันทีที่พบกับใบหน้าของศาสตราจารย์เนกอสที่หันมาจ้องมองด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตร รินชะงักและจดจ้องมองเนกอสด้วยแววตาโกรธชังกลับเช่นเดียวกัน
“พี่ครับ!! ผมบอกว่าให้กลับไปหอยังไงล่ะครับ ทำไมพี่ถึงต้องตามผมมาด้วย!” ยูคิโอะเริ่มกลัวว่าเนกอสจะทำร้ายพี่เขาเหมือนคราที่แล้วแต่ครานั้นเนกอสก็ยังยอมรามือกับรินแต่ตอนนี้ก็อาจจะไม่แน่ที่จะปล่อยให้รินยังมีชีวิตเหมือนครั้งก่อน
“หึ ดีเหมือนกันที่แกมานะ โอคุมูระ ริน ฉันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาฆ่าแก” เนกอสเอ่ยด้วยรอยยิ้มแสยะ เขาเริ่มขยับตัวเพื่อสั่งให้ปีศาจที่เป็นข้ารับใช้โจมตีรินที่กำลังอยู่ภายหน้าตัวเอง
“อย่าทำอะไรกับพี่นะครับ ศาสตราจารย์เนกอส!!” ยูคิโอะรีบวิ่งเข้าไปบังร่างบางไว้เพื่อที่จะได้เป็นฝ่ายปกป้องพี่
‘ผมจะไม่ขี้ขลาด..ผมจะต้องปกป้องพี่แม้ว่าผมจะต้องแลกกับชีวิตของตัวเองก็ตาม’
“นายนี่มันรักพี่ตัวเองทั้งๆที่เป็นบุตรของซาตาน..ที่ปลิดชีพมนุษย์และเอกซ์โซซิสท์ไปจำนวนมาก นายรู้ไหมว่ามันคือศัตรูสำหรับเอกซ์โซซิสท์อย่างเรา และฉันที่จะต้องล้างแค้นให้กับครอบครัวฉันที่ตายเพราะซาตาน!!”
“ผมทราบดีครับ..แต่ว่านี่คือพี่ผม..คือคนสำคัญที่ผมเหลืออยู่ ผมไม่มีทางที่จะคิดจะหันดาบใส่พี่ตัวเองได้ลงหรอก”
“ยูคิโอะ..ฉันจะจัดการกับมันเอง..” รินว่าด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจนัก
“แต่พี่ครับ..ผมไม่ยอมให้พี่ถูกทำร้ายหรอก ถือว่าตลอดมาพี่โดนผมทำร้ายมามากพอแล้ว” ยูคิโอะว่า เขาคิดมาตลอดว่าตัวเองนั้นถ้าได้ถูกทำร้ายบ้างก็คงจะดีเหมือนกัน แต่คิดหรือว่ารินจะยอมให้ยูคิโอะทำไปตามที่ได้ยิน
“ไม่ได้…ยูคิโอะ..นี่มันคือปัญหาของฉันกับหมอนั้น..มันต้องการจะฆ่าฉันก็ปล่อยให้มันจัดการกับฉันสิ!! แกไม่เห็นจะต้องพลอยเดือดร้อนตามไปด้วยนี่วะ!!”
รินว่าเสียงดังก่อนจะออกมายืนตรงหน้าเนกอส
“หึ..ขอโทษทีนะที่มาขัดขวางความสุขแต่เห็นทีฉันคงต้องลงมือแล้วล่ะ” เนกอสตัดบทสนทนาทั้งคู่ก่อนจะใช้ลิ่มกรีดแขนขวาจนเลือดสาดกระเซ็นออกมาอย่างน่าหวาดเสียวก่อนจะร่ายคำคาถาเรียกปีศาจออกมาให้โจมตีไปที่ร่างของริน
‘เรา..จะมากลัวไม่ได้..เราพยายามว่าจะต้องปกป้องพี่แล้วนี่นา’
เสี้ยววินาทีนั้นยูคิโอะสลัดความคิดทุกสรรพสิ่งและความเกรงกลัววิ่งออกไปปกป้องร่างบางที่กำลังยืนหน้าสู้กับปีศาจตัวนั้นอย่างไม่เกรงกลัว
ผัวะ!!!
ร่างของยูคิโอะถูกปีศาจร่างใหญ่แทงกรงเล็บเข้าที่ร่างจนทะลุ ก่อนที่ร่างของยูคิโอะจะถูกปล่อยลงสู่พื้นพร้อมๆกับร่างไร้สติที่เต็มไปด้วยโลหิตจำนวนมหาศาลที่ไหลออกมาจากบริเวณที่ได้รับบาดเจ็บ
“ยูคิโอะ------------!!!!!”
โอ้โน่!! ดราม่าอีกแล้วล่ะค่ะทุกคน OTL ฮ่าๆไรท์เตอร์มาอัพแล้วค่ะ งานกีฬาสีเป็นอะไรที่เหนื่อยมากๆๆพรุ่งนี้ไรท์ต้องแต่งตัวไปเดินขบวนอีกคิดแล้วเหนื่อย+จะล้มซะให้ได้ ส่วนเรื่องนี้จะเป็นไงต่อก็ต้องติดตามนะคะ ^^
ความคิดเห็น