ตอนเราซื้อเล่มหนึ่งมาอ่าน บอกได้คำเดียวว่าฮามาก แต่พอมาตอนใกล้จบ เนื้อเรื่อง



เกิดหักมุมสุดๆกลายเป็นดราม่าไปซะงั้น แต่ถามว่าชอบไหม? คำตอบคือชอบมากๆ>< ถึง



บางครั้งจะดูเศร้าไปหน่อย แต่ก็ทำให้ผู้อ่านลุ้นได้ ต้องยอมรับค่ะว่านิยายเรื่องนี้สนุกสุดๆ



ปล.พยายามเขียนต่ีอให้จบนะคะ เอาใจช่วยพี่ใบสนนะคะ ขอให้มาร์คัสกับอาเม่ไม่เป็น



อะไรเลยนะT^T

ชอบเรื่องนี้มาก ถ้าพูดจริงๆเราก็ไม่ใช่นักวิจารณ์นิยายอะไร แต่ที่วิจารณ์เนี่ยเพราะชอบนิยายเรื่องนี้เลยอยากมากระบายความรู้สึกเท่านั้น เอาล่ะมาเข้าเรื่องเลยดีกว่า ต้องยกนิ้วให้เลยว่าตอนเริ่มเรื่องดำเนินเรื่องได้แปลกดี และรู้สึกชอบบุคลิกเนเวิสมากๆ(ความชอบส่วนตัวนะเออ)ตลอดเรื่องดำเนินเรื่องได้ดีมากไม่มีติดขัด แสดงความรู้สึกของตัวละครได้สุดยอด ทำให้รู้สึกสนุกไปกับตัวละคร หัวเราะ และเศร้าไปด้วยกัน บอกตรงๆเลยนะเราชอบมากๆเลยนิยายที่สามารถเขียนให้คนอ่านรู้สึกเข้าใจตัวละคร และอินไปกับเนื้อเรื่องได้ เอาล่ะขอจบเพียงเท่านี้นะคะ เพราะถ้าจะให้บรรยายให้จบคงไม่ไหว(ความรู้สึกที่มีต่อนิยายเรื่องนี้มันเย้อออ^^)

รู้สึกว่าพอได้มาดูเว็บนี้แล้วรักโวคาลอยด์ขึ้มมาก จากรักมากเป็นรักมากๆๆๆเราเองก็ไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ขนาดคลั่งจนรู้ข้อมูลไปหมดหรอกนะ แต่ที่เราชอบโวคาลอยด์เพราะเสียงเพลงที่ฟังแล้วมีความสุข ชอบตัวตนของพวกเค้า ถึงพวกเค้าจะเป็นแค่เสียงสังเคราะห์ แต่พอได้ฟังเพลงเท่านั้นแหละ รู้สึกได้เลยว่าพวกเค้ามีชีวิตจริงๆรู้สึก เศร้า สุข และสนุกไปด้วยกัน สุดท้ายอยากบอกว่า รักหนูมิกุ รักไคโตะ รักรินกับเลน รักกาคุโปะ รักลูกะ และรักสมาชิกโวคาลอยด์ทุกคนเล้ย^O^

อยากบรรยายความรู้สึกที่มีต่อนิยายเรื่องนี้ ขออนุญาตินะจ้ะ อิอิ
ชอบจริงๆนะเนี่ยเรื่องนี้ อ่านแล้วเหมือนกำลังเสพยาเสพติดชนิดร้ายแรง(เวอร์ไปละ)ที่หยุดไม่ได้ และ อยากจะบอกไรเตอร์ว่าตั้งแต่อ่านนิยายรักๆหวานแหววบลาๆๆมาหลายเรื่องมีเรื่องนี้นี่แหละที่ ใช่ ที่สุดแล้ว ทุกอย่างลงตัวมากสำหรับรีดเดอร์ที่น่ารัก(?)คนนี้แล้้วล่ะ ตั้งคาแร็คเตอร์ที่โดนใจ การบรรยาย รู้สึกหลงรักนิยายเรื่องนี้เข้าอย่างจัง เอาล่ะร่ายยาวละ สรุป รักนิยายเรื่องนี้และรักไรเตอร์มากของมากของมากที่สุดเลยนะจ้ะ อิอิ และขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านค่ะ ถ้าพูดว่าจะจำไว้ไม่มีวันลืมก็เวอร์ไปเนอะ เอาเป็นว่าจะพยายามรักและจดจำนิยายดีๆอย่างนี้ไปได้ให้นานที่สุดละกัน^^