คลังสมร

ลำดับตอนที่ #1 :

INTRO

 

           [ตู้ด.. ตู้ด.. เลขหมายที่ท่า-] มือกดตัดสายและกระแทกโทรศัพท์ของตัวเองลงบนบาร์อย่างหัวเสีย ก็ไอ้เด็ก'คิมจงอิน'บ้านั่นน่ะสิ เป็นแฟนภาษาอะไร ทำไมติดต่อไม่ได้มาตั้งหลายวัน 
 

 

           ยิ่งพักนี้พอเจอกันก็แทบไม่ได้พูดอะไร มีเพียงความอึดอัดระหว่างเขากับจงอิน ทั้งๆที่พวกเขาก็ไม่ได้ทะเลาะกันสักหน่อย เขาเผลอทำอะไรผิดไปงั้นเหรอ?

         

 

 

          

          ..ตอนคบกันแรกๆไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ถ้าเบื่อกันแล้วก็บอกสิ เจ้าบ้า..

 

 

 

          ร่างบางกลืนก้อนสะอื้นลงคอ มือที่กำลังรินโซจูชะงัก เมื่อไม่เหลือของเหลวในขวดนี่อีกแล้ว ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดเข้าไปใหญ่

 

 

          "บาร์เทนเดอร์ เอาโซจู 2 ขวด" เมื่อสิ้นคำสั่ง ขวดสีเขียวทั้งสองก็มาวางลงข้างหน้า  'โดคยองซู'พอดี 

 

          เขาก็รู้ตัวนะว่าตัวเองไม่ได้น่าสนใจหรือมีเสน่ห์อะไรมากมาย เขายังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมจงอินถึงได้เป็นฝ่ายเข้ามาจีบตนเอง ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่เวลา6เดือนที่คบกันมามันก็พิสูจน์ใจเขาแล้วว่าเขา..

 

 

 

         ..รักจงอิน

 

 

 

          รักแบบที่ไม่เคยมีให้ใครมาก่อน จงอินคือคนเดียวที่สามารถละลายน้ำแข็งในใจคยองซูได้ ไม่ว่านานแค่ไหนมันมักจะเป็นแบบนั้น คยองซูคนนี้พร้อมมอบทั้งร่างกายและหัวใจทั้งหมดให้จงอิน

 

 

          ..แม้ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราจะเริ่มเปลี่ยนไปแล้วก็ตามที..

 

 

          ถึงในใจจะเจ็บปวดแค่ไหน แต่ก็ยังไม่มีน้ำสักหยดหล่นจากดวงตาคู่สวย คยองซูมักจะเป็นคนเข้มแข็งอย่างนี้เสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..

 

 

         เขาจะยอมรับมันให้ได้

 

 

         ร่างบางที่เฮิร์ตหนักดื่มแอลกอฮอลล์ไม่ยั้ง ทั้งๆที่ก็รู้ว่าตนเองไม่ใช่คนคอแข็งอะไรขนาดนั้น สติที่มีก็ค่อยๆเลือนลางลงทุกที แต่สมองก็ยังไม่ได้สั่งให้หยุดกระดกเหล้าเข้าปาก

ชายหลายคนในผับแห่งนี้กำลังจ้องที่ร่างบางตาเป็นมัน ร่างกายเล็กๆและตากลมโตที่หยาดเยิ้มนั่นเป็นสิ่งดึงดูดสายตาคนอื่นได้อย่างดีโดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำ

 

 

 

 

        ..โดคยองซูจะรอดจากเงื้อมมือหมาป่าหิวโซ พวกนี้ได้ไหมเนี่ย?..

 

 

 

 

:::::::::

 

 

 

            ร่างเล็กพลิกกายนอนหันหลังให้กับแสงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาแยงตา เมื่อคยองซูรู้สึกตัวอาการปวดหัวก็เข้ามารุมเร้าจนคิ้วหนาขมวดแน่น สงสัยเมื่อคืนเขาจะดื่มหนักไปหน่อย  

 

            คยองซูยกมือขึ้นนวดขมับน้อยๆโดยที่ยังไม่ได้ลืมตา หลังที่เมาเขาก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย เดี๋ยวนะ? เมื่อวานเขากลับมาบ้านเองแน่หรอ เขาจะมีสติขนาดบอกทางกลับให้แท็กซี่เลยเหรอ.. 

            ดวงตากลมโตลืมตาขึ้นมาเจอกับผู้ชายคนนึงกำลังเท้าคางมองเขาบนเตียง..ที่ไม่ใช่เตียงของคยองซูแน่นอน!! และไม่ใช่แค่เตียง ห้องนอนโทนสีขาวดำนี่ก็ไม่ใช่ของคยองซูแน่ๆ เขาอยู่ที่ไหน?

 

           ใบหน้าเรียวส่งยิ้มให้เขาตาหยี ด้วยอารามตกใจทำให้คยองซูพูดอะไรไม่ออก ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ 

 

 

           ใครวะ?!

 

 

           "ตื่นแล้วหรอ ที่รัก"ชายนิรนามเอ่ยยิ้มๆ

 

            ตาโตเบิกโพลง มือบางรีบเปิดผ้าห่มดูร่างกายตนเองทันที อกขาวไร้อาภรณ์ปกปิด แต่โชคดีที่ท่อนล่างของคยองซูยังมีกางเกงตัวเดิมสวมไว้อยู่ มันคือเครื่องยืนยันว่าเมื่อคืนเขากับชายตรงหน้าไม่มีอะไรเกินเลยกว่าการนอนปกติ เขารีบลุกออกจากเตียงเดินไปหาเสื้อของตนที่ถูกทิ้งไว้ไม่ใกล้ไม่ไกลเตียงมากนัก 

 

             เมื่อสวมเสื้อเสร็จร่างเล็กก็เตรียมจะเดินออกจากห้องนี้ทันทีโดยไม่คิดจะพูดจากับเจ้าของห้องสักคำ

 

            "เดี๋ยวก่อนสิคยองซู" เท้าที่กำลังเดินชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของชายแปลก เขาหันกลับมาจ้องหน้าชายตรงหน้าอีกครั้ง หมอนี่รู้ชื่อเขาได้ไง?

 

 

           "ก็นายเป็นคนบอกเองหนิ" ร่างที่สูงกว่าคยองซูเล็กน้อยแต่ช่วงไหล่กลับกว้างกว่ามากตอบโดยอ่านคำถามจากสีหน้าคยองซู ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าเขา

 

 

         อ่า เขาคงเผลอไปบอกชื่อตัวเองตอนที่เมาแน่ๆ ถึงจำอะไรไม่ได้เลย 

 

 

        ..การดื่มเหล้านี่ไม่ใช่เรื่องดีเลยจริงๆ..

 

 

        "ถ้าผมคิดไม่ผิดเราคงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก" คยองซูพูดด้วยใจที่เต้นตุ้มๆต่อมๆ แค่ตื่นมาเจอคนแปลกหน้าก็ช็อคจะตายอยู่แล้ว นี่ยังต้องการอะไรจากเขาอีก

 

         "แต่ชั้นคิดว่ามีนะ" ชายแปลกหน้าพูด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดๆ ประกายความเจ้าเล่ห์ในดวงตาของคนตรงหน้า ทำให้คยองซูรู้สึกถึงลางร้ายที่กำลังมาเยือน เขาเบนหน้าจอกว้างมาให้คยองซูดู

 

 

         สิ่งที่อยู่ในนั้นมันกำลังทำให้เขาจะบ้าตาย!!

 

 

            มันเป็นภาพที่คยองซูนอนอยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้า ท่อนบนของเราว่างเปล่ามีแค่ผ้าห่มที่คอยปกปิดหน้าอกเอาไว้ ดูยังไงก็ไม่ใช่แค่นอนธรรมดาแน่ ทั้งๆที่ความจริงมันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลย คนตรงหน้าจัดฉากขึ้นมาเพื่ออะไรกันแน่

 

           "นายต้องการอะไร" คยองซูถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร

 

          "ก็..อยากเป็นแฟนของนาย ได้รึเปล่า?" คนพูดยิ้มแป้นพูดทีเล่นทีจริง แต่คยองซูไม่ล้อเล่นด้วยหรอกนะ ถ้าจงอินเห็นภาพนี้ มีหวังความสัมพันธ์คู่รักได้ร้าวรานกว่านี้แน่

 

         "ไม่ ชั้นมีคนรักอยู่แล้วและก็ไม่ต้องการใครอีก" คยองซูพูดน้ำเสียงหนักแน่น แต่ก็ไม่ทำลายรอยยิ้มของคนตรงหน้าได้

 

         "งั้นขอเป็นกิ๊กก็ได้" คนตรงหน้าพูดอย่างไม่แยแส 

 

         "ไม่!"

 

         "เอ้~ แต่ถ้ารูปนี้ไปถึงแฟนนาย มันก็คงจะลำบากอยู่นา คยองซู" เขาพูดน้ำเสียงยียวนและเขย่าหน้าจอโทรศัพท์ไปมา 

 

 

 

          คนอะไรน่าหมั่นไส้ชะมัด!

 

 

           "..."

 

 

           "ชั้นชื่อบยอนแบคฮยอน คณะบริหาร อยู่ปี3และมหา'ลัยเดียวกันกับนาย ยินดีที่ได้รู้จักนะ" พอพูดจบก็ยิ้มกว้างให้เขาอีกหนึ่งที

 

 

 

 

 

คยองซูจะบ้าตาย ปัญหาเก่ายังไม่จบ ก็พบปัญหาใหม่ซะแล้ว