ดาวประดับดิน [SHE]
ดวงดาริกาอันสูงส่ง ควรหรือที่จะถูกผืนปัถพีอันต่ำต้อย สอยลงมาไว้ข้างกาย
ผู้เข้าชมรวม
4,124
ผู้เข้าชมเดือนนี้
48
ผู้เข้าชมรวม
แท็กนิยาย
พระเอกรักนางเอกสุดๆ พระเอกน่ารักใจดี นางเอกขี้เหวี่ยงขี้วีน เจ้านายกับลูกน้อง เจ้านายหลงรักผู้ช่วยในออฟฟิศ
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ดาวประดับดิน
SHE
โดย กันเกรา
ปัถพี (ดิน)
หนุ่มผู้นอกจากจะมีหน้าตาหล่อเหลาแล้ว
ต้นทุนในชีวิตของเขาต่ำจนน่าใจหาย
เพราะนับตั้งแต่เกิดจนอายุได้หกขวบ
เขาไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง
แม้กระทั่งนามสกุล
และเมื่อมีคนหยิบยื่นโอกาสอันงดงามให้
เขาก็ไม่รีรอที่จะพยายามพาตัวเองให้สูงขึ้น
เพื่อจะได้ทัดเทียมคนอื่น และลบปมด้อยของตัวเอง
* * * * *
(น้องดาว)
êตัวอย่างสักเล็กน้อย [น้ำจิ้ม] ê
“ตกลงคุณน้องดาวต้องการอะไรจากผมกันแน่ครับ”
ปัถพีเอ่ย
ขณะยืนจ้องมองคนจงใจเอาเรื่องมาให้ตาไม่กะพริบ สองเท้าเปล่าเปลือยและขาวบางก็ค่อยๆ
ก้าวเข้ามาหาเขาอย่างท้าทาย ด้วยรู้ดีว่านี่เป็นถิ่นของตัวนั่นเอง
“ก็ไม่อะไรร๊อก นอกจากตัวเองต้องขอโทษเค้า”
“เรื่องอะไรครับ”
แม้จะรู้ดีว่าคนตรงหน้าหมายถึงอะไร
แต่ก็ยังอยากตีหน้าเซ่อใส่พร้อมกับยิ้มกวนๆ ชวนให้คนจงใจเอาเรื่องมาให้
ขุ่นเคืองขึ้นมาไม่น้อย แล้วก้าวเดินไปอีก ก่อนจะพ่นถ้อยคำที่ตัวเองก็ไม่กล้าจะพูดตรงๆ
ออกมา
“ทำไมต้องให้บอกด้วยล่ะ
ในเมื่อตัวเองก็รู้อยู่แก่ใจ รีบๆ ขอโทษเค้ามาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นมีเรื่องแน่”
และนั่นก็ทำให้คนตัวใหญ่กว่า
ยิ้มร่าด้วยความขำ สายตาคมกริบนั้น ก็จับจ้องไปยังใบหน้าสวยใส
แก้มขาวกำลังแปรเปลี่ยนเป็นแดงอย่างเห็นได้ชัด เขาก้าวเข้าไปหาโดยไม่สนใจในระยะห่างที่เคยกะเกณฑ์ไว้
แล้วโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาไปใกล้ๆ ก่อนกระซิบอย่างคนถือไพ่เหนือกว่าว่า
“ทำไมผมจะต้องขอโทษด้วยครับ ในเมื่อ...”
เขาหยุดยิ้ม และเป็นยิ้มที่ทำเอาคนจงใจเอาเรื่องมาให้ไม่ชอบสักนิด
“ในเมื่ออะไร”
เลยถามเสียงดังนิดๆ ทว่าเขากลับยังไม่ตอบ
แต่ยิ้มอย่างคนมีชัยเหนือกว่า แล้วโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ ยิ่งกว่า
“ก็ในเมื่อ สามตบ สองจูบ เท่ากับเจ๊าพอดี
แบบนี้ผมว่าก็แฟร์แล้วนะครับ หรือถ้าคุณน้องดาวไม่พอใจ จะไปฟ้องใครก็ได้ครับ
ผมไม่กลัวอยู่แล้ว"
สิ้นคำ คนที่คิดว่ามีชัยในยกนี้ ก็ถอยห่างออกไปหน้าตาเฉย
ทิ้งให้คนจงใจเอาเรื่องมาให้ขุ่นเคืองอย่างที่สุด วินาทีนั้นเอง ที่สติขาดหายไป
อะไรที่อยากทำเมื่อครั้งยังเด็กแล้วทำไม่ได้
ใจเลยรีบบัญชาสองเท้าให้ก้าวเข้าไปใกล้ๆ เขา
“แฟร์ดีแล้วงั้นเหรอ แล้วแบบนี้ล่ะ
แฟร์มั้ยไอ้พี่ดิน” แล้วเตะป๊าบเข้าที่ต้นขาของเขาอย่างแรง
“โอ๊ย!!!”
ทำเอาคนถูกเตะถึงกับร้องดังๆ
แม้จะไม่ได้เจ็บมากมายนัก พอมองไปยังเจ้าของเท้าก็เห็นยืนยิ้มร่าอย่างพึงพอใจ
ที่มีโอกาสได้เอาคืนเขาบ้าง
“สมน้ำหน้า จำไว้นะ
ว่าทีหลังอย่ามาเล่นกับน้องดาวอีก น้องดาวไม่ใช่เด็กๆ ให้พี่ดินแกล้งอีกต่อไปแล้ว
ถ้าขืนแกล้งน้องดาวอีกล่ะน่าดู ชิ!!!”
ปัถพีมองตามคนขู่ฟ่อๆ
ที่กำลังเดินลอยหน้าลอยตากลับทางเก่าด้วยท่าทีเปี่ยมสุข
* * * * *
|
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
* * * * *
ข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
* * * * *
|
|
|
ซื้อหนังสือ กดที่รูปเลยค่ะ ^___^
ผลงานอื่นๆ ของ กันเกรา ธัญญรัตน์ วรนัน พิมรภัค ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ กันเกรา ธัญญรัตน์ วรนัน พิมรภัค
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น