คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #101 : EP 7 ไม่ได้อยากให้จากไป 3---50%
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
“ระพีพรรณฟื้นสิ”
เขาเรียกเธอหลังจากกดลงไปที่หน้าอกอีกครั้ง
และก็เป่าลมเข้าปากเธออีกสองสามครั้ง จนร่างที่นอนนิ่งสำลักน้ำออกมา
ดวงตาที่ปิดสนิทก็ค่อยๆ เปิดขึ้น สีหน้าที่ตระหนกของเขาเมื่อสักครู่
บอกความดีใจเป็นที่สุด ที่ได้เห็นภาพนี้ แล้วเขาก็ค่อยๆ ประคองให้เธอลุกนั่ง
“เธอเป็นยังไงบ้างระพีพรรณ” เขามีน้ำเสียงและสีหน้าที่ห่วงใยยิ่งนัก
“คุณเพลงๆ คุณเพลงฟื้นแล้ว” แพงเรียกชื่อเธอด้วยความโล่งอก
“เพลงไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะป้าแพง” คนบอกไอสองสามครั้ง
“ผ้าค่ะคุณดำ”
รำพึงวิ่งกลับมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวแล้วยื่นให้ดนุพร
เขารับมาแล้วก็ห่มให้ร่างที่หนาวสั่นของเธอ
“ขอบคุณค่ะ”
เธอบอก
และก็พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง แต่ก็ยังมีเขาคอยประคองไม่ให้ล้มอยู่ข้างๆ
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะไป เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
วันนี้เธอไม่ต้องทำงานแล้ว ฉันให้เธอพักผ่อนได้” ลัดดาบอกด้วยน้ำเสียงที่ห้วนๆ
“ขอบคุณค่ะ แต่เพลงไม่เป็นไรค่ะ งั้นขอเพลงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ แล้วจะไปสอนการบ้านให้คุณดอน”
เธอบอกออกไปด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว
และเชื่อมั่นว่าตัวเองยังสบายดีไม่มีส่วนไหนบุบสลาย
“อวดดี ตามใจ นิตยาพาฉันเข้าบ้านได้แล้ว ฉันเหนื่อย
ดำก็ไปเปลี่ยนผ้าได้แล้วลูก เปียกไปทั้งตัวแล้ว”
ลัดดาด่าตามหลัง
ระพีพรรณที่มีแพงคอยประคองเดินเข้าบ้านไป โดยมีสายตาของดนุพรมองตามไปด้วยความสับสน
“ครับ”
แล้วเขาก็หันกลับมาตอบแม่
แล้วก็เดินเข้าบ้านไปเช่นกัน
สีหน้าที่บอกถึงความกังวลใจของแพง
เมื่อแตนเดินมาบอกที่ครัวว่าดนุพรและลัดดาเรียกให้ไปพบที่ห้องทำงานด่วน
แพงพยายามจะคิดว่าเรื่องดีหรือเรื่องร้าย แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
“เข้ามาสิแม่แพง”
ลัดดาเรียกเข้าไปหา
เมื่อร่างอวบของแพงเดินพ้นประตูมาแล้ว สวนกับนิตยาที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป
และยิ้มให้แพงด้วยสีหน้าที่ประหลาดๆ แพงนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องทำงานของเขา เพราะลัดดาไม่ให้แพงนั่งกับพื้น
เพราะด้วยวัยที่ไล่เลี่ยกัน บวกกับร่างที่อวบจนจะอ้วนของแพงเอง
ที่นั่งพื้นจนไม่สะดวกนั่นเอง
“คุณท่านกับคุณดำมีอะไรให้อิฉันรับใช้คะ”
แพงถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่แจ่มใสนัก
* * * * *
เวลาพบกัน 8:00, 16:00
* * * * * *
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
ความคิดเห็น