คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EP 1 ที่สุดของความภูมิใจ 2---50%
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
“คุณพ่อเป็นอะไรคะ ลุงโป่ง ทำไมคุณพ่อถึง!
” เมื่อไม่เห็นพ่อขยับเขยื้อนตัวเลย
“คุณท่าน! เอ่อ...” โป่งพูดไม่ออก
“เจ้าโป่งมาพยุงฉันนั่งหน่อยสิ”
กำพลนอนแบอยู่ สั่งลูกน้องคู่ใจ
“คุณพ่อขา คุณพ่อเป็นอะไรคะ บอกเพลงหน่อยได้ไหมคะ”
เธอพร่ำถามพ่อ ขณะที่ช่วยพยุงร่างที่ไม่มีแม้แต่แรง
โดยมีโป่งช่วยอีกข้างหนึ่งและเธอก็เอาหมอนที่พ่อเพิ่งใช้หนุนนอนจัดวางตั้งไว้กับหัวเตียงเพื่อให้เขาได้นั่งพิงหมอนจะได้สบายขึ้น
“พ่อไม่ค่อยสบายลูก อีกหน่อยก็หาย
เพลงไม่ต้องเป็นห่วงพ่อนะลูก ไหนได้อะไรจากเมืองนอกมาฝากพ่อบ้าง ลูกสาวพ่อ ดูสิ
ไม่เจอกันไม่กี่ปี ตัวโตขึ้นตั้งเยอะ แน่ะ แล้วยังสวยเหมือนแม่ของลูกสมัยสาวๆ ด้วย”
กำพลบอกลูกสาวแล้วพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเซียวมีรอยยิ้มจางๆ
ให้เธอ
“เพลงมีปริญญาโทมาฝากคุณพ่อค่ะ
แล้วก็ภาพวาดของครอบครัวเรา ที่เพลงวาดเองด้วยค่ะ แต่คุณพ่อต้องรอหน่อยนะคะ
เพราะเพลงส่งมาทางเรือรวมกับข้าวของอื่นๆ ค่ะ”
เพราะข้าวของที่ติดตัวมานั้น
แทบจะไม่ได้ครึ่งของที่ถูกส่งมาทางเรือ
ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นงานศิลป์ที่เธอทำขึ้นเอง ด้วยความชอบส่วนตัว
เมื่อว่างเว้นจากการเรียน
“พ่อภูมิใจในตัวลูกจริงๆ เลย”
น้ำตาผู้พ่อเอ่อไหลออกมาให้ลูกสาวเห็นเพราะห้ามเอาไว้ไม่ไหว
จนหญิงสาวต้องเอากระดาษคอยซับให้
“พี่พีไปไหนคะคุณพ่อ
เพลงไม่เห็นตั้งแต่เพลงมาคราวก่อนแล้ว ทำไมพี่พีไม่มาดูแลคุณพ่อคะ”
เพราะเมื่อครั้งก่อนที่กลับมา
พ่อบอกว่าส่งพี่ชายไปเรียนภาษาที่ออสเตรเลียจะได้เอากลับมาใช้บริหารงานของครอบครัว
หญิงสาวก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะจะโทรศัพท์คุยกับพี่ชายค่อนข้างบ่อย
หรืออย่างน้อยก็เดือนละครั้ง แต่พี่ชายจะเป็นฝ่ายโทรหาทุกครั้ง
เพราะเธอโทรมาที่บ้านก็ไม่เคยเจอพี่ชายเลย
“เพลงพ่อขอโทษนะลูก ที่การกลับมาของลูกครั้งนี้
ทุกๆ อย่างที่บ้านเรามันอาจจะไม่เป็นอย่างที่ลูกหวังเอาไว้ พ่อเฝ้ารอวันที่ลูกพ่อ
กลับมาหลายปีแล้ว ลูกคือที่พึ่งสุดท้ายของพ่อ”
กำพลพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อยยิ่งนัก
“มีอะไรกันคะ ทำไมคุณพ่อพูดอย่างนี้คะ”
“เดี๋ยวนี้บ้านเราไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วล่ะลูก!”
พูดได้แค่นั้น น้ำตาของกำพลก็ไหลพรั่งพรูออกมาอีก
และก็เผยความอ่อนแอให้ลูกสาวได้เห็น จนทำให้เธอมีสีหน้าที่กังวลกับอาการของพ่อ
* * * * *
เวลาพบกัน 8:00, 16:00
* * * * * *
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
ความคิดเห็น