คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : EP 3 ก้าวใหม่ที่ไม่อยากเดิน 3---75%
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
แพงรีบกำราบเพราะรู้ดีว่ารำพึงคิดอะไร แล้วระพีพรรณก็มีความฉลาดพอที่จะเดาสีหน้าของแพงได้ ว่าไม่อยากให้ยุ่งกับเรื่องนี้ จึงได้แต่ยิ้มให้ทั้งสองแล้วก็ทำงานของตัวเอง
“แล้วนี่ทำไมป้าแพงเรียกพี่เพลงว่าคุณเพลงล่ะ”
รำพึงอดสงสัยไม่ได้
เพราะได้ยินแพงพูดซ้ำๆ หลายคำ จนทำให้ทั้งสองคนนั้นหันไปมองหน้ากัน เพราะไม่รู้จะให้คำตอบยังไง
“ก็มองดูสิ พี่เพลงของเธอน่ะผิวพรรณ หน้าตา ท่าทางยังกะคุณหนู แน่ะ
ฉันก็เลยอดคิดถึงลูกเจ้านายเก่าไม่ได้ ท่าทางเหมือนคุณเพลง
ก็เลยเรียกไปอย่างนั้นล่ะ แกไม่ต้องมาเอานิยายอะไรกับฉันหรอก รีบๆ ทำงานเข้าไป”
แพงตั้งสติได้แล้วก็รีบบอกออกไป
“เอ่อ!ก็จริงอย่างป้าแพงว่านะ ทำไมพี่เพลงสวยจังเลย ผิวก็ข๊าวขาว
หน้าตาก็เกลี้ยงเกลียง ใช้เครื่องสำอางอะไรเหรอพี่ บอกหนูมั่งสิ
จะได้ไปซื้อมาใช้มั่ง ดูสิยิ่งดู พี่ก็ยิ่งดูเหมือนคุณหนูๆ ยังไงก็ไม่รู้น้อ
สงสัยพ่อแม่คงจะสวยและหล่อน่าดูเลย ใช่ไหมพี่”
รำพึงพูดพร้อมๆ
กับละมือจากครกแล้วก็เดินไปสำรวจดูร่างระพีพรรณรอบๆ
จนทำให้เธอนั้นนึกหวั่นใจไม่หาย
“แต่หนูขอเรียกพี่ว่าพี่เพลงก็แล้วกันนะ”
รำพึงบอกในที่สุด
และก็ทำให้ทั้งระพีพรรณและแพงออกอาการโล่งใจไปตามๆ กัน
ห้องอาหารขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยของใช้หรูหรา
แพงลิบลับสมระดับเจ้าของในสายตาของระพีพรรณที่ใช้เวลาพิจารณาดูไม่นานนักนั้น มีสมาชิกนั่งนั่งอยู่ทั้งหมดสี่คน
คือดนุพร ลัดดา มีนิตยานั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วย
และก็มีเด็กชายวัยไม่น่าจะเกินเจ็ดหรือแปดขวบ
พร้อมกับพิสิทธิ์ที่มีสีหน้าที่เป็นมิตรกับเธอ ซึ่งแตกต่างจากดนุพรและลัดดายิ่งนัก
ที่แม้แต่หน้าเธอคนทั้งสองก็แทบจะไม่อยากจะชำเลืองมองด้วยซ้ำ
เธอเองก็ไม่เข้าใจนัก
ว่าในเมื่อสองแม่ลูกนี้เกลียดชังเธอและคนในครอบครัวเธอมากขนาดนี้
แล้วทำไมเขายอมให้เธอมาทำงานที่นี่ ภาพทุกคนที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารกันอยู่
โดยมีเธอกับรำพึงคอยเสิร์ฟข้าวเสิร์ฟน้ำให้นั้น
ทำให้ระพีพรรณอดคิดถึงสถานะภาพตัวเองเมื่อวันวานไม่ได้
แล้วความรู้สึกต่ำต้อยมันก็ผุดขึ้นมาในความคิดได้ไม่ยากเย็นนัก
เธอเองก็เพิ่งจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่ทำงานเป็นคนรับใช้ก็วันนี้เองว่า
มีความรู้สึกเช่นไร แต่คิดไปแล้วก็ป่วยการสำหรับระพีพรรณในเวลานี้
เพราะเธอเองก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะต้องเอาทุกอย่างกลับคืนไปให้ได้
เพื่อพ่อและพี่ชายจะได้มีวันข้างนี้ที่ดีกว่าที่เป็นอยู่นั่นเอง
“นิตยา! พรุ่งนี้จัดการให้แม่นี่ใส่ยูนิฟอร์มด้วยนะ จะได้เหมือนๆ
กับคนอื่น” ดนุพรบอกนิตยาก่อนจะลงมือกินข้าว
* * * * *
เวลาพบกัน 8:00, 16:00
* * * * * *
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
ความคิดเห็น