คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : EP 1 ที่สุดของความภูมิใจ 3---75%
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
ห้องรับแขกสวยหรู โอ่อ่าทำหน้าที่ต้อนรับแขกที่มาเยือนได้เกือบสองชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีเจ้าของบ้านโผล่หน้ามาหาแขกเลย นอกจากคนรับใช้ที่เข้ามาแจ้งไว้ว่าให้รอก่อน เพราะเจ้านายติดธุระด่วน ยังมาพบไม่ได้
“เพลงตกลงเขาจะมาหรือเปล่านี่
เรารอสองชั่วโมงกว่าแล้วนะ” โสภาที่อาสามาด้วย
หลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราวต่างๆ จากเพื่อนต่างวัยแล้ว
“เพลงก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะพี่โสภา
เขาคงจะติดธุระมั้งคะ ว่าแต่พี่โสภามีธุระด่วนที่ไหนหรือเปล่า
จะกลับก่อนเพลงก็ได้ค่ะ ส่วนเพลงยังไงๆ ก็คงต้องรอคุยกับเขาให้รู้เรื่องก่อน
จะได้รู้ว่าจะเอายังไงต่อไป”
เธอบอกโสภาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
จนทำให้โสภารู้สึกผิดที่ไม่รู้จักทนรอ
“พี่ไม่มีธุระที่ไหนหรอกเพลง
ไหนๆ ก็มาด้วยกันแล้ว ก็เอาให้มันรู้เรื่องไปเลย
ว่าแต่คุณเจนจบหรือคุณดำที่แม่สาวใช้เขาเรียกเมื่อกี้นี้นี่ จะเป็นยังไงนะ จะตัวดำ
หน้าดำ หรือใจดำเหมือนชื่อหรือเปล่านี่ คนอะไรให้แขกมารอได้ตั้งสองสามชั่วโมง”
โสภาไม่วายบ่น
“เพลงก็ไม่รู้ค่ะ
ลุงโป่งบอกว่าไม่เคยรู้จักเหมือนกัน เพลงก็เพิ่งจะรู้ว่าชื่อเล่นเขาชื่อดำ
คุณเมธีบอกแต่ชื่อจริงเท่านั้นค่ะ”
เพราะไม่รู้จริงๆ
“ขอโทษนะที่ให้รอ
พอดีฉันมีธุระด่วน”
เสียงของผู้ที่ถูกกล่าวขวัญถึงดังมาจากประตูห้องรับแขก
ทำให้ผู้รอทั้งสองหันไปหาเจ้าของเสียงด้วยความตกใจ แล้วทั้งสองก็แปลกใจไม่แพ้กัน
เพราะนายดำที่ทั้งสองคาดหวังเอาไว้
น่าจะเป็นคนอายุห้าหกสิบปี
แต่ชายที่ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้านั้น ถ้าจะให้เดาก็ไม่น่าจะเกินสามสิบต้นๆ
ทั้งสองยืนให้เจ้าของบ้านตามมารยาท
“ไม่เป็นอะไรคะ
ไม่ทราบว่าคุณคือคุณดำใช่ไหมคะ”
ระพีพรรณถามเขาด้วยความอ่อนน้อม
“ใช่ฉันคือนายดำ
เชิญนั่งสิ”
เขาแนะนำตัวเสียงห้วนแล้วนั่งลง
พร้อมกับวางซองสีน้ำตาล ที่ด้านในมีเอกสารบรรจุอยู่ลงข้างๆ ตัว
“เธอคือระพีพรรณ
ลูกนายกำพลเหรอ” เขาถามไปอย่างนั้น
แต่สีหน้าไม่ได้อยากรู้อะไรเลย
“ค่ะ
พอดีคุณเมธีบอกว่าคุณดำ เอ่อ...”
เธอหยุดแค่นั้น
เพราะดูจากสีหน้าของเจ้าของบ้านที่มองมาที่เธอ
แทบจะไม่มีความเป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย
“ฉันรู้แล้ว!
เข้าเรื่องเลยก็แล้วกันนะ ฉันไม่ค่อยจะมีเวลามาก” เขาตัดบท
* * * * *
เวลาพบกัน 8:00, 16:00
* * * * * *
E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ
****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******
ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง
เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้
ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น
ความคิดเห็น