คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Addict24 ll ยกที่สิบสี่ {อัพ100%}
เมื่อวันเวลาไม่สามารถหมุนเปลี่ยนเวียนย้อนกลับได้ ฉันที่ไม่มีความสามารถอะไรจึงทำได้แค่เดินต่อไปข้างหน้าเหมือนที่คนปกติทำกัน
วันแล้ววันเล่า ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า ด้วยความรู้สึกใหม่ๆ ชีวิตใหม่...
ผ่านมาหลายเดือนหลายนับตั้งแต่วันแรกที่มีปัญหาจนถึงตอนนี้ ฉันรู้สึกความรู้สึกเก่าๆ ที่เคยมีตอนนี้มันได้ลดเลือนหายไป แต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่รู้สึกอะไรในยามที่ได้เห็นหรือได้เจอหรอกนะ
ฉันยังคงเจ็บและรู้สึกเหมือนทุกครั้ง เพียงแค่ฉันสนใจสิ่งที่เป็นอยู่ ณ. ปัจจุบันมากกว่า
การคว่ำบาตรที่เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อนตอนนี้ก็ยังคงอยู่
แต่ความรุนแรงของการแกล้งดูเหมือนจะลดหลั่งลงไปตามกาลเวลาเช่นกัน ก็อย่างว่าน่ะนะ
ใครมันจะบ้า โรคจิตตามราวีคนไม่รู้จักเพราะข่าวลือบ้าๆ ได้ตลอดเวลาล่ะจริงไหม?
แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ยอมหยุดการกระทำพวกนั้นลงก็ตาม
บอกเลยว่าฉันน่ะไม่หวั่นหรอก ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันสตรองมากพอแล้ว ถ้าพูดตามอย่างพี่เกมส์ก็คงเป็น
ฉันน่ะเป็นนักเวทระดับ High class แล้วล่ะฮิๆ
ส่วนพี่เกมส์เขาก็ยังมีความสุขดีกับชีวิต
เขายังเป็นคนเดิมเสมอต้นเสมอปลาย คงเส้นคงวา ติดเกมยังก็อย่างงั้น
แต่ว่าการอยู่กับผู้ชายติดเกมมันก็ไม่ได้แย่อะไรอย่างที่ฉันเคยคิดตอนแรกหรอกนะ
“หน้าผ่องเชียวนะแม่คุณ” เมย์ทำเสียงกระแหนะกระแหนแซวฉันทันทีที่เราเจอหน้ากันที่จุดนัดพบตามปกติ
ก่อนหน้านี้พวกเรารู้สึกไม่ค่อยชินเท่าไหร่นักที่เหลือกันสองคน แต่ก็อย่างที่บอกพอเวลาผ่านไปสภาพจิตใจและความรู้สึกก็เริ่มฟื้นฟูขึ้นตามกาลเวลา ตอนนี้ฉันแฮปปี้ดี แม้ว่าบ่อยครั้งที่เผลอคิดเรื่องพี่นัทกับเจ๊ตาลขึ้นมาแล้วในอกจะรู้สึกหน่วงๆ ก็เถอะ
“ผ่องอะไร บ้าบอ” ฉันแย้งเมย์ยิ้มๆ พลางทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอตามปกติ
“แล้วพี่เกมส์ไปไหนล่ะ?” อีกครั้งที่เธอถาม พลางแกล้งทำมือป้องเหนือดวงตา ทำเป็นกวาดมองหาบุคคลที่ถูกถามถึง
“จะถามทำไมล่ะ เดี๋ยวเขามาก็เห็นเองนั่นแหละ”
“อ๊ะๆ เดี๋ยวนี้มีหวงเหรอจ๊ะ
เมื่อก่อนเห็นเกลียดเขาอย่างกับขี้ คิกๆ”
“จะบ้าเหรอ! หวงอะไรที่ไหนเล่า”
ฉันยกมือตีแขนเมย์เบาๆ หนึ่งทีเพื่อให้หยุด แต่ถามว่าเธอหยุดไหม
ก็ไม่!
“นี่กานต์ ถ้าตอนนี้รู้สึกดีกับพี่เขาก็รีบๆ
บอกไปนะ ชักช้าระวังจะมีหมาคาบตัดหน้าไปซะก่อน”
“พูดบ้าอะไรอ่ะ ฉันไม่ได้...”
“พูดถึงอะไรกันอยู่อ่อ~” พอเริ่มพูดเข้าเรื่อง ผู้ชายที่พูดถึงก็ปรากฏตัวขึ้น เข้าข่ายตายยาก!
มิหนำซ้ำเขายังทิ้งตัวลงนั่งเบียดฉันแล้วกระแซะ
“นินทาเค้าอยู่อ่อตัวเอง~ หูยย ดูดิ นินทาเค้าจนปากห้อยแล้วเนี่ย…”
“พี่เกมส์!” ฉันตีมือเขาที่ทำท่าจะใช้นิ้วเขี่ยปากล่างฉันอย่างทันควัน
ส่วนเมย์ก็อาศัยจังหวะในตอนนั้นพูดออกมา
“หนูกำลังบอกให้กานต์มันจีบพี่เกมส์ค่ะ
ขืนเพื่อนหนูมัวชักช้าเดี่ยวจะมีหมาคาบไปแดกตัดหน้าซะก่อน ฮิๆ” ฉันรีบหันขวับไปขึงตาดุใส่เมย์ทันที
แต่นั่นดูจะไม่ได้ทำให้เพื่อนรักของฉันสลดลงได้เลย
เธอยังคงยิ้มกริ่มด้วยความพึงพอใจที่สามารถแกล้งฉันได้แบบนี้
ฟึ่บ!
ทว่า ในตอนนั้นเอง จู่ๆ
พี่เกมส์ก็ลุกพรวดออกจากม้านั่ง พลางยกมือขึ้นทาบอก แสร้งทำหน้าตกใจอย่างสุดๆ
จากนั้นก็พูดออกมาเป็นจังหวะทำนองเพลงๆ
หนึ่งแถมยังเต้นส่ายสะโพกด้วยท่าทางยียวนไปด้วย
“ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวับ~ ชูวับ~”
มองบนแรง!
“วันนี้พี่เกมส์ดูลั้นลานะคะ
มีอะไรดีๆ หรือเปล่า” เมย์แกล้งส่งเสียงแซวติดหัวเราะ
แต่ว่านั่นดูจะไม่ทำให้คนถูกถามสนใจเท่าไหร่ เมื่อเขายังคงเอาแต่ร้องเพลงเดิม
และเต้นจีบไม้จีบมือใส่ฉันเหมือนกับจะแกล้ง
แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่สนใจคำถามเมย์เลยซะทีเดียวหรอกนะ
“วันนี้เป็นวันพิเศษค่ะ” ส่วนคนที่ไม่ได้สนใจฟังคำตอบของเขาน่ะ
มันคือฉันต่างหาก เพราะต้องคอยวุ่นกับการใช้มือปัดนิ้วของเขาที่พยายามยื่นเข้าหาไม่หยุด
“พี่เกมส์ ไม่เอาแล้วไม่เล่น!”
เมื่อหยุดการแกล้งของเขาไม่สำเร็จฉันก็เลยพูดไล่
แต่เขาดันพูดออกมาแบบนี้
“เล่นอะไรคะ น้องกานต์บ้าเปล่า!”
“…”
“ไม่เห็นเหรอว่าพี่กำลังจีบหนูอยู่”
ฉันเบ้ปากในลักษณะอมยิ้มเมื่อได้ฟังแบบนั้น ไม่ใช่แค่ฉันหรอกแต่เมย์ก็เช่นกัน ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับพี่เกมส์ตอนนี้อยู่ในเกณฑ์ดี แต่ก็ใช่ว่าเราจะเลื่อนสถานะเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นหรอกนะ
และการที่เขาทำแบบนี้ใส่ก็ยังคงเป็นการยียวนกวนประสาทฉันเหมือนเดิม
ที่รู้สึกคือความหมั่นไส้ไม่เปลี่ยนแปลง ที่เพิ่มเติมมาก็คือ
ฉันคิดว่าท่าทางของเขาแบบนี้ก็ดูน่ารักดี (มั้ง)
“เออนี่กานต์” จู่ๆ เมย์ก็พูดขึ้นน้ำเสียงร้อนรน เหมือนว่าเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ “หลายวันก่อนฉันบังเอิญไปเจอคนๆ หนึ่งมาแหละ...”
“เอ๊ะ!? ใคร?”
“ไม่บอก!” เมย์แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ด้วยน้ำเสียงร่าเริง
และเท้าแขนลงกับโต๊ะ สร้างความแปลกใจ จนฉันต้องหันไปมองกับพี่เกมส์ด้วยความสงสัย
และในขณะที่จะถามเธอออกไปอีกครั้ง มันก็ดันเป็นจังหวะเดียวกับที่เมย์พูดอกมาเอง
“ฉันคิดว่ามันต้องเป็นโชคชะตาแน่ๆ
เลย ดีจัง… ทุกอย่างน่าจะดีขึ้น” สภาพของเมย์ในคราวนี้เหมือนสาวน้อยช่างฝัน
อาการเหมือนกับผู้หญิงมีความรักยังไงอย่างงั้น
“น้องกานต์คะ…” พี่เกมส์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ รีบสะกิดแขนฉันทันที พร้อมกระซิบ “มีความรักชัวร์ พี่รู้พี่เคยเป็น” เขากระซิบบอกฉันพลางทำท่ำทางเหมือนว่าเชี่ยวชาญ
เมย์มีความรักเหรอ? จริงดิ!!?
“ลืมไอ้บอสได้แล้วอ่อ~” พบสบโอกาสเอาคืนฉันจึงแกล้งพูดแซวออกไป
ทำเอาหญิงสาวที่ปั้นหน้าวาดฝันเหมือนสาวน้อยเปลี่ยนท่าทีทันที
“พูดไร!?” เธอทำเสียงดุและหันมามองค้อนใส่ฉันทันที
“อย่าพูดชื่อมันได้ไหม ได้ยินแล้วหงุดหงิด” แถมยังขู่ฟ่อๆ ใส่อีก
เมื่อเห็นท่าไม่ดีพี่เกมส์ที่รู้ทางหนีทีไล่จึงรีบคว้าแขนฉันพร้อมทั้งออกแรงดึงเบาๆ
เพื่อบ่งบอกให้ฉันลุกขึ้นจากม้านั่ง ประจวบเหมาะกับที่เมย์หันขวับมามองเราทั้งคู่อีกครั้ง
“จะไปไหน!”
“เหวอออ หนีกันเถอะค่ะน้องกานต์
น้องเมย์จะกินตับแล้ววว~” คำพดยียวนกวนประสาทของพี่เกมส์
ไม่ได้มีผลกับฉันแค่คนเดียว เพราะมันมีผลต่อเมย์ด้วยเช่นกัน
“พี่เกมส์!
อ๊ะ… เดี๋ยว กานต์ พี่เกมส์ พวกพี่จะไปไหนกัน!” เธอหวีดเสียงโวยวายอย่างขัดใจ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อพี่เกมส์ดึงฉันพาวิ่งหนีออกมาจากโต๊ะม้าหินเสียแล้ว
ฉันหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง
เมื่อถูกเขาพาวิ่งมายังจุดจอดรถจักรยานยนต์ของมหาวิทยาลัยในเวลาต่อมา
และนั่นทำให้พี่เกมส์ระเบิดเสียงขำออกมาเช่นกัน
เรายืนพักเหนื่อยกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเปิดปากถามขึ้น
“วันนี้น้องกานต์อยากไปไหนเป็นพิเศษไหมคะ?”
“หมายความว่าไงคะ?” ฉันย้อนถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจ เพราะปกติแล้ว ทุกๆ
ที่ที่เขาจะพาฉันไปนอกจากมหาวิทยาลัยก็คงไม่พ้นร้านขายของชำที่เก่าเวลาเดิม
และการที่จู่ๆ พี่เกมส์ถามออกมาแบบนี้มันก็เลยทำให้ฉันรู้สึแปลกใจ
“วันนี้เป็นวันพิเศษค่ะ
พี่ก็เลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศ
ให้น้องกานต์ออกความเห็นว่ามีอะไรที่อยากทำเป็นพิเศษไหม?”
จริงด้วยสิ…
ก่อนหน้านี้เขาก็พูดนี่น่าว่าวันนี้เป็นวันพิเศษ
แต่เพราะฉันเอง
พักหลังก็ไม่เคยทำอะไรนอกเหนือจากที่ที่เขาพาไป ก็เลยไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองอยากจะทำอะไร
“พี่เกมส์ลองยกตัวอย่างให้หนูเลือกหน่อยสิคะ”
คนตัวสูงทำหน้าครุ่นคิด ขมวดคิ้วเข้าหากันอยู่ครู่หนึ่ง
ก่อนจะเริ่มร่ายยาวออกมาจนค่อนไปทาง Rap แทบจะฟังไม่ทัน
“เรียนแต่งหน้า นั่งสมาธิ ดำน้ำ ปลูกปะการัง ทำอาหาร นวดสปา ปลูกป่า ดำนา ดูดิสนีย์ออนไอซ์ แรลลี่ ตีกอล์ฟ ล่องเรือ ส่องสัตว์ ชอปปิ้ง ดูงิ้ว ดูละครเวที ดูคอนเสิร์ต ดินเนอร์ ทำขนม จัดดอกไม้ เที่ยวตลาดน้ำ เรียนถ่ายรูป ดูกายกรรม ชมเมืองเก่า เข้าสัมมนา ทัวร์ธรรมะ เรียนเต้น
แล้วก็ร้องเพลง… มั้งคะ”
“พี่เกมส์!” ว่าแล้วฉันก็ทุบใส่เขาไปหนึ่งทีข้อหากวนประสาท
ต่างจากเขาที่หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข และสุดท้ายก็เลือกสถานที่ออกมาเอง
“ถ้าเลือกไม่ได้
งั้นเราก็ไปที่เดิมโน๊ะ~”
ฉันยิ้มกว้างพลางพยักหน้ารับคำเขาอย่างว่าง่าย
การกระทำดังกล่าวทำให้เขายื่นมือส่งมาหาฉัน ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่ได้ปฏิเสธคำเชิญชวนเขาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว
มือของเราจับกันเอาไว้แน่นขณะที่เขาพาฉันตรงไปยังรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดเอาไว้
ฉันไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันเรียกว่าอะไร
รู้แค่ว่าฉันรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นในตอนอยู่กับเขาไม่ต่างจากตอนที่อยู่กับพี่นัทเลยสักนิด
เพราะไม่รู้จะเรียกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราว่าอะไร
ฉันจึงสถาปนาชื่อที่มีเพียงแค่เราสองคนนั้นเท่านั้นที่เข้าใจ
นั่นก็คือความสัมพันธ์อันดีระหว่างอดีตเมียหลวงและอดีตเมียน้อย
หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ ‘ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก’
ไม่รู้หรอกว่าในอนาคตความสัมพันธ์ของเราที่เป็นแบบนี้จะเปลี่ยนไปไหม รู้แค่ว่าฉันพอใจและมีความสุขเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน แค่นั้นมันก็น่าจะเพียงพอแล้ว…
To Be Continued...
วันนี้เป็นวันอะไรหน้ออ พิเศษยังไง ฮิๆ
ใครมีรูปเล่มแล้วห้ามสปอยนะ ฮิๆๆๆๆ
ปล. ตอนนี้พี่เกมส์วางแผงขายตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศแล้วจ้าา ทั้งซีเอ็ด นายอินทร์ B2S สามารถซื้อผ่านทางเว็ป สนพ.ได้ด้วย ><สาวๆ อย่าลืมแวะไปสอยหนุ่มคนนี้กลับบ้านกันน้า ฮิๆ
เว็ปสำนักพิมพ์ www.sense-book.com
ชอบก็เม้นไว้ ถูกใจเรื่องนี้อย่าลืมโหวตเต็ม100%
1เม้น1กำลังใจเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้นะครับ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคอมเม้นและโหวตดีๆในหน้านิยาย
ติดแท็กในทวิต
#รักติดเกม #ฟิคแฟนติดเกม
#ฟิคเมียหลวงได้เมียน้อย
ความคิดเห็น