[Fic Reborn]หยุดสงคราม แล้วเธอกับฉันมารักกัน G27,ASa

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 8 G27 : ความลับของสึนะกับความจริงที่จีอ็อตโต้ต้องตัดสินใจ(100%)

เช้าวันต่อมาที่คฤหาสน์วอลโกเล่

หลังจากที่เมื่อคืนจีอ็อตโต้และสึนะกลับจากงานเทศกาล ทั้งสองก็ชักชวนทุกคนไปเที่ยวและตกลงกันว่าจะไปคืนนี้ โดยที่จีอ๊อตโต้ได้พูดถึง ' มือขวาแห่งเวสิเนส ' ได้มาเยือนกรุงโรมเพื่อทำอะไรบางอย่างกับพวกจีเพื่อวางแผนเตรียมพร้อมสำหรับเจอพวกเวสิเนสอีกครั้ง

" นายพูดอย่างนี้ก็แสดงว่าพวกนั้นรู้จักกับสึนะและซาเซียน่ะสิ "

" ใช่ และที่สำคัญหมอนั่นยังพูดถึงสึนะที่อยู่ในร่างนั้น "

" ร่างนั้น หมายความว่าหมอนั่นเคยเจอสึนะในร่างอื่นหรอ "

" ไม่รู้สิ แต่อันที่จริงอเล็กก็พูดกับสึนะโดยใช้คำว่า ' เธอ ' นะ "

จีอ็อตโต้พูดอย่างจริงจัง ผิดกับพวกจีที่ต่างพากันงง โดยเฉพาะกับแรมโพที่ตอนนี้นอนฝุบกับโต๊ะไปแล้ว

" จะยังไงก็แล้วแต่นะครับท่านพรีโม่ ตอนนี้ทางเราเองก็เสียผู้พิทักษ์เมฆาไป ทำให้กำลังหายไปส่วนหนึ่ง จะให้เตรียมความพร้อมล่ะก็เราคงต้องยืมแรงแฟมิลี่พันธมิตรมาช่วยนะครับ "

" จริงสิ ดันเต ขอบใจนะเดม่อน "

จีอ็อตโต้พูดจบ ก็ลุกจากที่นั่งออกไปข้างนอกทันทีโดยไม่สนพวกจีที่นั่งเตรียมจะพูดเรื่องงานต่อเลย

Giotto : Say

หลังจากที่ผมลุกออกมาผมก็มาโทรศัพท์หาดันเต เพื่อนที่เป็นพันธมิตรจากคาบัคโรเน่ แฟมิลี่ หลังจากที่โทรได้ไม่นาน ทางปลายสายก็รับขึ้นมาทีนที

(ครับผม ผมบอสคาบัคโรเน่เองครับผม)

" ดันเต นี่ฉันเองนะ พอดีมีเรื่องจะถามหน่อยน่ะ "

(อ้าว พรีโม่เองหรอ มีอะไรจะถามล่ะ)

" เกี่ยวกับ สึนะ น่ะนายพอจะรู้ใช่ไหมล่ะ "

หลังจากที่ผมถามไปดันเตก็อำๆอึ้งๆกับผม ทำท่าเหมือนไม่ค่อยอยากจะบอกผมซะเท่าไร ผมจึงหมดความอดทนและพูดคำถามเดิมอีกครั้งแต่ครั้งนี้กดเสียงต่ำลง ดูเหมือนเป็นคำพูดที่สุขุมและเลือดเย็น

(โอเคๆ สึนะน่ะ.......คือ เอาจริงๆนะพรีโม่ ฉันไม่อยากทำร้ายซาเซียน่ะ ฉันสัญญากับเธอว่าจะไม่บอกความลับนี้ เพราะฉะนั้นยกโทษให้ฉันด้วย กริ๊ก!~)

เสียงโทรศัพท์ของดันเตถูกตัดไป เนื่องจากหมอนั่นวางโทรศัพท์ลง! เฮ้ย!แบบนี้ไม่แฟร์เลยนะ เอาเถอะ..เมื่อหมอนั้นเลือกไม่บอก ผมคงต้องใช้แผนต่อไป นั้นคือ ช่วงนี้เอลิน่าเรียกสึนะว่า ' สึนะจัง ' ซึ่งคำพูดนี้ถูกเปลี่ยนไปหลังจากที่ซาเซียสึนะว่า ' สึจัง ' ต้องไปถามเอลิน่าให้รู้เรื่อง!! เมื่อผมวางแผนเรียบร้อยแล้วผมจึงเดินตรงไปที่ครัว

ณ ห้องครัววองโกเล่

" เอ๋!....เออ~ ทำไมบอสถึงอยากรู้ล่ะค่ะ "

" มันคาใจฉันน่ะเอลิน่า ขอร้องล่ะถ้าเธอรู้ช่วยบอกเถอะนะ "

" คงไม่ได้หรอกคะบอส....คือฉันสัญญากับซาเซียจังแล้วว่าจะไม่บอกใครน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะค่ะ ^^:; "

' ซะ...ซาเซียอีกแล้ว ทำไม...ทำไมถึงต้องเป็นซาเซียด้วย!!~ ' ผมกรีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้ยินคำตอบนั้น จากนั้นผมจึงต้องเดินคอตกออกมาจากครัว ทำไมซาเซียมีอิทธิพลต่อคนอื่นนักนะ

อีกด้านหนึ่งในเวลาเดียวกัน

Tsuna : Say

ณ ห้องทำงานพรีโม่

ตอนนี้ผมกำลังมาทำความสะอาดชั้นหนังสือในห้องทำงานของคุณจีอ็อตโต้อยู่ครับ ซึ่งในตอนที่จะทำความสะอาดจนจะเสร็จแล้วนั้นโทรศัพท์ส่วนตัวก็ดังขึ้น ผมจึงหยิบขึ้นมาเปิดดูปรากฏว่าชื่อที่ขึ้นมานั้นคือ คุณซาเซีย! คงมีธุระถึงๆด้โทรมาตอนนี้ผมจึงเก็บอุปกรณ์ที่กำลังทำก่อนจะกดรับ โดยไม่ลืมที่จะถอดอุปกรณ์อีกชิ้นออกเพื่อไม่ให้เป็นการขัดคลื่นสัญญาณโทรศัพท์ ตามจริงเบอร์ที่ผมใช้ก็เป็นเบอร์ที่ใช้กับคุณซาเซียเท่านั้น

" สวัสดีฮะ คุณซาเซียมีอะไรหรือเปล่า "

(แหม..ไม่ได้ยินเสียงใสๆของสึจังนานฟละ คิดถึงจังเลย~ นี่สึจังตรงนั้นมีใครอยู่ไหม ถ้าไม่มีให้พูดเหมือนเดิมกับฉันเข้าใจไหมค่ะ?)

ผมติดสินใจมองซ้ายมองขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใคร ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ แน่นอนคุณซาเซียไม่ได้ยิน

" ค่ะ ไม่มีใครค่ะคุณซาเซีย แล้วสถานการณ์ทางนั้นเป็นยังไงบ้างค่ะ "

(อืม..ดีมากๆ ก็นะ! เฮ้อ!ดูเหมือนเจอปัญหาน่ะ ตอนนี้ฉันกับคุณอเลาดี้ต้องเล่นสวมบทบาทกันเพื่อทำภารกิจนี้ให้คล่อง จริงด้วยนะสึนะ...ภารกิจของฉันไม่ต้องใส่ใจหรอกไม่ต้องกังวลด้วยนะ ฉันจะพยายามเต็มที่นะแล้วก็ที่ฉันโทรมาก็เพราะจะมาเตือน ระวังตัวด้วยนะ...ถ้าคนคนนั้นรู้ความจริงหละก็....ให้เขาเลือกว่า ' จะให้ใช้ร่างนี้ ' หรือ ' ร่างจริงกันแน่ ' ให้เขาตัดสินใจ ฉันโทรมาก็มีเท่านี้หละจ๊ะ ไปล่ะนะสึจังดูแลตัวเองด้วย)

" ค่ะ คุณซาเซีย "

ฉันวางสายไปก่อนจะติด ' เครื่องเปลี่ยนเสียง ' ตามเดิม ระหว่างนั้นผมเองก็คิดเหมือนกัน ถ้าหากคุณจีอ็อตโต้รู้ว่าผมเป็น ' ผู้หญิง ' แล้วเขาจะคิดยังไงเหมือนกันนะ แต่ในเมื่อคุณซาเซียพูดมาเมื่อกี้นี้ แสดงว่าวันนี้เขาต้องรู้ความจริงแน่นอน ผมเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดและเดินออกไปเพื่อไปทำอาหารตามเวลาซึ่งมื้อต่อไปคือมื้อเที่ยง คงต้องบอกหรือไม่เขาต้องรู้

Tsuna : End

Giotto : Say(ต่อ)

กลับมาทางด้านพรีโม่

หลังจากที่ผมเดินคอตกและมานั่งเล่นที่สวนหลังคฤหาสน์เพื่อให้จิตใจสงบ เพื่อการนั้นผมต้องทบทวนไปในตัวว่าทำไมผมถึงได้เรียกสึนะว่า เธอ ทำไมถึงใจเต้นเมื่ออยู่ใกล้ ทำไม???..........มีแต่เครื่องหมายคำถามคาใจผมทั้งนั้นเลย ทำยังไงถึงหายคาใจนะ?

" เฮ้อ!~ อ่ะ!นี่ก็จะเที่ยงแล้วหรอ เอาเถอะค่อยๆหาคำตอบไปล่ะกัน "

หลังจากที่ผมคิดได้ดังนั้นผมจึงเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์อีกครั้งหนึ่ง เมื่อเข้ามาก็พบกับอาหารมากมายและทุกคนแต่ก็ต้องยกเว้นอเลาดี้กับซาเซียล่ะนะ พูดถึงซาเซียแล้วทำไมดูเธอเป็นเด็กฉลาดขนาดนี้นะ

" คุณจีอ็อตโต้ ยืนอยู่ทำไมหรอฮะไม่นั่งลงทานอาหารก่อนล่ะ "

" อ่ะ! เดี๋ยวก่อนน่ะ ขอ...ขอไปในครัวก่อนนะ อยากดื่มชาเย็นๆซักแก้วน่ะ "

" เอ๋! งั้นให้ผมทำให้ไหมครับ "

" ไม่ล่ะไม่เป็นไร สึนะนั่งทานก่อนเลยนะ ทุกคนเลย ฮะฮะฮะ "

ผมกลบเกลื่อนแล้วเดินเข้าไปในครัว ผมคงโกหกไม่ได้สินะว่า ผมไม่อยากดื่มชา T T ผมคงต้องชงแล้วนำออกไปให้ทุกคนเห็นสินะ~ เมื่อผมคิดดังนั้นจึงชงชาเขียวญี่ปุ่นปละผสมกับน้ำแข็ง กลายเป็นสิ่งที่ผมพูดกับทุกคนในห้องอาหารเมื่อสักครู่ เมื่อผมออกมาและกำลังจะถึงโต๊ะผมก็ไม่รู้อะไรมาสะกัดขาผมไว้ก่อนจะโยนแก้วชานั้นไปและ.....

เพล้ง!

เสียงแก้วชาตกลงกับพื้น พร้อมทั้งนั้นน้ำในแก้วที่ผมถือมามันไปโดนตัวสึนะหมดเลย! ทำยังไงดีล่ะเนี้ย!!~

" เออ...คือสึนะ ฉันขอโทษนะ "

" ...... "

" สึนะจังไม่เป็นนะจ๊ะเดี๋ยวพี่ไปเอาผ้ามาให้นะ "

สึนะพยักหน้ารับแต่ไม่ตอบ ทำไม?ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างมันกำลังจะทำให้ผมรู้สึกไม่ดี บางอย่างที่มันจะทำให้ผมนั้นรู้ในสิ่งที่คาใจมานาน.... สึนะหันมาทางผม ผมจึงถามอีกครั้งอย่างห่วงใยอย่างเช่นเคย

" สึนะไม่เป็นไรนะ ฉันขอโทษสำหรับน้ำชาที่หมดใส่น่ะ "

" ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เองเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ก็เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ ^^ "

สึนะ?...นี้คือน้ำเสียงที่เราเคยได้ยิน คืนวันนั้นหรือว่าสึนะเป็น....

" สึนะ? เธอ...หรอ "

" ค่ะ "

สึนะรับคำก่อนจะแกะบางอย่างที่ซ่อนอยู่ะายในเสื้อ และสิ่งที่ผมเห็นมันคือเครื่องเปลี่ยนเสียง ทุกคนที่อยู่ที่โต๊ะต่างพากันสนใจซึ่งแน่นอนโดยเฉพาะกับผมแล้วมันทำให้อึ้งยิ่งกว่า ผมไม่คิดว่าเด็กที่ผมรู้จักกลายเป็น ' ผู้หญิง ' จริงๆ

" แล้วจะอธิบายยังไง สึนะ "

จีถามออกมาเพื่อเปิดประเด็นหลักหลังจากที่ไม่มีใครพูดหรือถามขึ้น สึนะจึงหันมาและตอบ

" ก็ผมเป็นผู้หญิงมาตั้งนานแล้วละฮะ แต่ด้วยทางคฤหาสน์ของคาร์สโรสแฟมิลี่ถ้าหากเป็นผู้หญิงต้องถูกฝึกอย่างเข้มงวดไม่ว่าจะเป็นหญิงก็ตาม และผมก็ถูกให้เป็นผู้ติดตามคุณซาเซียแต่ด้วยว่าดูบอบบางจึงถูกเปลี่ยนทุกอย่างในการใช้ชีวิตให้เป็นแบบผู้ชาย "

" ทำไมล่ะ ในเมื่อหาผู้ชายมาดูแลแทนก็ได้นิ "

" นั้นก็เพราะคุณพ่อของผมต้องการให้ผมดูแล และอีกอย่างผมถูกคุณซาเซียเลือกให้มาดูแลตัวเธอเองล่ะฮะ "

สึนะ อธิบายให้พวกผมจนจบมันเลยทำให้เข้าใจมากขึ้น ซาเซียเธอเป็นคนเลือกเธอมาให้ดูแลและพ่อของเธอคงต้องการให้ดูเหมือนผู้ชาย ซาเซียจึงคอยสอนหรือเปล่านะ?

" คุณจีอ็อตโต้ กรุณาตอบคำถามของผมได้หรือเปล่าฮะพอดีคุณซาเซียฝากมาถาม คุณรู้ว่าฉันเป็นใครสามารถเลือกได้นะค่ะว่าจะให้เป็นอะไร เพราะการปลอมตัวในครั้งนี้จบลงแล้ว "

" แสดงว่าให้เลือกระหว่าง เป็นผู้ชายต่อไป กับ ผู้หญิงตามเดิม สินะ "

สึนะพยักหน้ารับกับคำถามของผม ผมลังเลนิดหน่อยนะ เพราะว่าตลอดมาที่ได้อยู่ด้วยกันนั้นผมยังคำนึงถึงว่าเธอเป็นผู้ชายจึงไม่ใส่ใจอะไรมาก แต่ตอนนี้ผมกลับรู้ความลับของเธอแล้วผมจึงต้องเลือก

" ถ้าฉันอยากจะบอกว่า......บอกว่าเป็น ' สึนะ ' ในแบบที่เจอกันครั้งแรกล่ะ "

สึนะมองหน้าผมนิ่งๆไป ก่อนจะยิ้มรับและตอบกลับมา มันเรียกความรู้สึกแปลกๆให้แก่ตัวผมอย่างดี ผมรู้ว่ามันคืออะไร...

" ครับ งั้นผมขอให้ทุกคนรู้ไว้ตรงนี้นะครับ "

สึนะโค้งให้เล็กน้อยจะทำให้คนอื่นๆพยักหน้ารับตาม เอลิน่าที่หายไปนานหรือไม่เธอก็อาจจะแอบฟังก่อนแล้วจึงเข้ามาและพาสึนะไปเปลี่ยนชุด ส่วนผมก็มานั่งทานข้าวตามเดิมกับทุกคน ก่อนจะเปลี่ยนหัวข้อเรื่องชวนคุยไปเป็นเรื่องงานเทศกาลคืนนี้ที่พวกเราจะไปกัน ผมหวังว่าคืนนี้จะไปได้สวยนะ หือ?ว่าแต่ทำไมเราถึงคิดแบบนี้นะ...แต่ก็ขอได้ไปเที่ยวกับสึนะสองคนอีกก็แล้วกัน เมื่อผมคิดแบบนั้นหัวใจผมก็เต้นแปลกๆ เฮ้อ!~เชื่อเลยล่ะว่าเรา ชอบสึนะแล้ว..ดังนั้นนะสึนะ ถึงเธอจะไม่รู้แต่ฉันขอสัญญากับตัวเองเลยล่ะ ' ว่าจะดูแลเธอในแบบของฉันเอง '

#ขอโทษที่สั้นมากกกกกกกกกกกกกกเลยนะค่ะ Y^Y พอดีว่าทำธุระอยู่แล้วก็นอนไม่เพียงพอด้วยค่ะ เดินทางตลอดด้วยค่ะที่ผ่านมา แต่ก็พยายามที่จะมาลงให้อย่างสุดชีวิตเลยค่ะ ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะค่ะ^^