[Fic Reborn]หยุดสงคราม แล้วเธอกับฉันมารักกัน G27,ASa

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 13 ASa : เหตุเกิดที่เวนิส

ภายในโบกี้รถไฟ เวลา 01.00 น.

หลังจากที่ซาเซียและอเลาดี้ขึ้นรถไฟแล้วพวกเขาก็ขึ้นนั่งที่โบกี้รถไฟที่จองเอาไว้ เป็นระดับVIPซึ่งเป็นแบบส่วนตัว ระหว่างที่รถไฟขับเคลื่อนไปตามราง ซาเซียที่นั่งอีกฝั่งหลับอยู่ส่วนอเลาดี้นั่งฝั่งตรงข้ามเขากำลังมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง ก่อนจะหันกลับมามองหน้ายามหลับของซาเซียที่อยู่ตรงหน้า

' เด็กแบบนี้...ไม่คิดว่าจะทำอะไรที่เหมือนผู้ใหญ่กับเขาได้นะ ' " ?! "

อเลาดี้รีบจัดสีหน้าใหม่เมื่อเห็นว่าซาเซียเริ่มตื่น

" อืม~ หนาวจัง... อ๊ะ...คุณอเลาดี้ไม่นอนหรอคะ "

" นอนไปงีบหนึ่งแล้ว แต่ก็ตื่นระหว่างทางน่ะ "

" ค่ะ... "

ซาเซียว่าก่อนจะลุกขึ้นยืนเพื่อหยิบผ้าห่มที่อยู่บนชั้นวางของ หลังจากที่ซาเซียหยิบได้แล้วขณะนั้นเองที่รถไฟวิ่งอยู่เกิดโคร้งเคร้ง จึงทำให้ซาเซียทรงตัวไม่อยู่แล้วเกิดล้ม อเลาดี้จึงเข้ามารับและล้มลงไปที่เบาะฝั่งอเลาดี้ทั้งสองคน

" อ่า/// "

" เป็นอะไรหรือเปล่า "

" ไม่ค่ะ ขอบคุณมากๆเลย/// อืม...งั้นมาห่มผ้าด้วยกันไหมคะ ^^ "

" .....หึ..เอาสิ " ' เด็กยังไงก็เป็นเด็กอยู่ดีล่ะนะ '

เมื่อตกลงกันแบบนั้นซาเซียจึงจัดแจ้งแบ่งผ้าห่มให้อเลาดี้ด้วย ก่อนที่ซาเซียจะฝุบหลับไปบนไหล่ของอเลาดี้

.

.

.

.

.

.

.

ณ เมืองเวนิส ที่สถานีรถไฟเวนิส เวลา 06.00 น.

ทั้งซาเซียและอเลาดี้ได้ช่วยกันขนสัมภาระลงจากรถไฟ เมื่อลงมาแล้วซาเซียได้หันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาใครบางคน

" มองหาใครกัน "

" อ่ะ! ก็เพื่อนของฉันเองน่ะค่ะ^^ เจอแล้ว!!ฟูยุ~ "

" เฮ้อ~ ทีหน้าอย่ามาแบบนี้อีกนะ "

ฟูยุเพื่อนของซาเซียได้เข้าสวมกอดก่อนที่ซาเซียจะแนะนำให้อเลาดี้รู้จัก

" คุณอเลาดี้นี่คือ ฟูยุ เพื่อนของฉันและเป็นหน่วยสอดแนมแนวหน้าค่ะ ฟูยุนี่คุณอเลาดี้ ผู้พิทักษ์เมฆา "

" ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "

" เช่นกันครับ "

" งั้นเราไปที่พักกันดีกว่านะ "

หลังจากที่ฟูยุพูดซาเซียก็พยักหน้ารับก่อนจะพากันเดินตามฟูยุไป

.

.

.

.

.

ใช้เวลาอยู่พอสมควรก็ถึงที่หมายนั่นคือ บ้านพักตากอากาศของตระกูลซาเซีย

" อา~ ถึงแล้ว...บ้าน....บ้านที่นี่ยังอากาศดีเหมือนเคย!! ^^ "

" แน่ล่ะ...ที่นี่เป็นบ้านพักที่เธอชอบมากที่สุดนี่นา "

" ....... "

อเลาดี้มองตามสองสาวที่เดินนำเข้าไปภายในบ้านพักที่ใหญ่พอสำหรับครอบครัวใหญ่

' นึกว่าเป็นคฤหาสน์ซะอีก '

" คุณอเลาดี้ ^^ ทางนี้ค่ะ...เดี๋ยวไปชนของสำคัญของฉันนะคะ อ่อ...ห้ามแตะมันเด็ดขาดนะคะ "

" อืม...ผมไม่ไปยุ่งมันหรอก "

อเลาดี้ตอบปัดๆไปแต่เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าพวกเครื่องตกแต่งพวกนี้มาจากไหน จากนั้นก็มีคนรับใช้อีกสองคนที่เป็นผู้ดูแลบ้านพักนี้นำสัมภาระของซาเซียและอเลาดี้ไปเก็บที่ห้องพักของซาเซีย

" หืม? พักห้องเดียวกันหรอ "

" อื้ม! ^^ มีอะไรหรอ?? "

" เปล่าหรอก....อืม.... "

ฟูยุจ้องไปทางอเลาดี้ที่ยืนดูรอบๆอยู่ จนเจ้าตัวที่ถูกจ้องสังเกตุเห็นจึงส่งสายตาที่นิ่งเงียบกลับ แต่ฟูยุไม่เป็นอะไรและยังพาไปที่ห้องอาหารต่อ

" ถ้างั้นเรามาทานอาหารเช้ากันก่อนเถอะนะ รายละเอียดจะส่งให้เธอหลังจากทานเสร็จละกันนะ "

" เอ๋? จะไปไหนต่อหรอ อ่ะ!หรือว่า... "

" อื้ม...จะไปดูความเคลื่อนไหวน่ะ "

" งั้นหรอ... "

ซาเซียพูดทิ้งไว้ก่อนที่ทั้งสามจะหายเข้าไปทานอาหารเช้าร่วมกัน

.

.

.

.

.

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยซาเซียจึงได้พาอเลาดี้เดินรอบบ้านพักก่อนจะไปอ่านเอกสารทั้งหมดที่ฟูยุได้ทิ้งไว้ให้ในห้องทำงานของเธอ

" รอบบ้านพักดูเป็นธรรมชาติดีนะ "

" ค่ะ^^ ฉันชอบพวกน้ำตกและพวกลำธารที่ใสแจ๋วผ่านรอบบ้าน ท่านพ่อเลยสร้างเอาไว้น่ะค่ะ "

" บรรยากาศที่นี่ดีนะ...ขอบคุณที่พาเดินชมก่อนนะ "

ซาเซียพยักหน้าระหว่างที่เดินคู่กัน จนเมื่อทั้งสองมาถึงห้องทำงานของซาเซีย..ซาเซียได้มองกองเอกสารที่ฟูยุทิ้งไว้

" อืม..... "

" เป็นเรื่องปกตินะ สำหรับบอสก็ต้องเป็นกันทั้งนั้นล่ะ "

" อืม........ "

" เป็นอะไรไป สีหน้าไม่ดีนะ "

อเลาดี้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ซาเซียที่ยืนอยู่ใกล้ตัวเขา เจ้าตัวสะดุ้งสุดตัวก่อนจะทำสีหน้าเหงื่อตก

" ไม่...ไม่มีอะไร แหะๆๆ ^^;; "

" มีอะไรก็บอกมาเถอะ "

" ......ไม่มีหรอกค่ะ......แต่ดูท่าแล้วมันคง...มี "

ซาเซียชี้ไปทางกองเอกสารที่ตัวเธอยังไม่ได้อ่านมัน ทั้งซาเซียและอเลาดี้เข้าไปอ่านมัน

" ....... "

" ....... "

ทั้งสองคนเงียบสนิทจนไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกไป...

ALUDE : SAY

เงียบ....เธอไม่พูดอะไรเลย ทำไมไม่พูดอะไรออกมาหน่อยสีหน้านั้นด้วย ตั้งแต่ที่เข้ามาและพบกองเอกสารเธอก็ทำสีหน้าเปลี่ยนไปเหมือนกับว่า ' เธอกำลังกังวล '

" ....ดูท่าจะไม่ดีแล้วนะคะแบบนี้ "

" แบบไหนกันที่เธอว่า "

ผมหันไปจ้องใบหน้าด้านข้างของเธอก่อนที่เธอจะหันมาสบตากับผม เธอจ้องมองสักพักก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่...เป็นเด็กไม่ควรทำแบบนี้เลยนะเดี๋ยวจะแก่เร็ว แต่ผมก็ไม่พูดออกไปล่ะนะ

" ดูเหมือนว่าภายในอีกไม่กี่วันจะมีงานเลี้ยงที่คฤหาสน์วีรีเซียร์ซึ่งตั้งอยู่แถวๆเนินผาถัดไปจากบ้านพักนี้ไปประมาณ 5 กิโลได้ค่ะ ซึ่งพวกเขาชวนทางเราไปและ...' เจ้าพวกนั้น ' ก็ไปด้วยค่ะ แต่แฝงตัวเข้าไปนะ....แบบว่าฉันเห็น..น่ะ "

ผมนิ่งไปกับคำพูดท้ายประโยค...มันแทบจะเบามากแต่ผมก็ได้ยินทุกคำพูดนั้น ผมครุ่นคิดอยู่ก่อนจะเอ่ยถาม

" เห็น? เห็นที่ว่าคง... "

" อะ...อืม ^^;; "

" ถ้างั้นเราก็เข้าไปแบบธรรมดาไม่ได้น่ะสิ "

" อืมๆ แล้ว...คุณอเลาดี้คิดจะปลอมตัวไหมค่ะ "

เธออมยิ้มก่อนจะเอ่ยถามผม ตัวเล็กจังนะ...แล้วยังจะพยายามจ้องหน้าผมอีกนะ ใช่แล้วตัวเธอสูงแค่ประมาณเอวผมเกือบๆจะหน้าอกผมล่ะนะ แต่เธอก็พยายามที่จะจ้องหน้าผมและแหงนหน้ามากขึ้นอีก จนผมต้องย่อตัวก่อนจะชันเข่าเล็กน้อย

" ไม่ต้องพยายามก็ได้ เฮ้อ!...ปลอมตัวน่ะได้อยู่แต่คิดว่าจะเข้าไปได้อย่างงั้นหรอ "

" ได้อยู่แล้วค่ะ ^^ นั้นก็เพราะจะสวมบทบาทเข้าไปกัน งั้นฉันขอตัวคุยธุระกับสึจังหน่อยนะคะ "

ว่าแล้วเธอก็ออกไปจากห้อง ผมล่ะนึกสงสัยจริงๆนะว่าเด็กที่ชื่อ สึนะ น่ะเป็นผู้หญิงหรือเปล่า? หลังจากที่เธอทิ้งผมไว้ในห้องทำงานของเธอผมก็อ่านเอกสารบางส่วนที่คาดว่ามีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เมื่ออ่านไปได้สักพักผมก็คิดว่า ' มันก็เกี่ยวกันทั้งหมดเลยนี่นา ' ผมจึงหยิบมาบางส่วนและออกไปข้างนอกเพื่อให้สมองผมในตอนนี้ปลอดโปร่ง แต่แล้วระหว่างเดินตามทางเดินอยู่นั้นก็ได้ยินในสิ่งที่ผมสงสัยอยู่...

" แหม..ไม่ได้ยินเสียงใสๆของสึจังนานหละคิดถึงจังเลย~ นี่สึจังตรงนั้นมีใครอยู่ไหม ถ้าไม่มีให้พูดเหมือนเดิมกับฉันเข้าใจไหมค่ะ? "

' ให้พูดเหมือนเดิม? นั่นหมายถึงอะไรกันนะ '

และผมก็แอบอยู่ตรงมุมเลี้ยวตรงนั้น จนทำให้ผมรู้ว่า ' สึนะโยชิ คือ เด็กผู้หญิง ' ตามที่ผมสงสัย และต่อด้วยบทสนทนาของเธอทั้งสอง...

ติดตามตอนต่อไป...

#มาต่อกันอีกคู่แล้ว~~ เหนื่อยมาก555 แต่ไม่ได้เหนื่อยกับการแต่งนิยายนะเหนื่อยกับเรื่องอื่น(เรื่องตัวไรต์เอง) ตอนนี้ก็พยายามแต่งทุกเรื่องอยู่นะและพยายามจะมาจบเรื่องนี้ด้วย ฉะนั้นรอก่อนนะ ^^ ฝากคอมเม้นกันด้วยนะ