ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอบพิเศษ : การเดตที่ต่างกัน(The End)
ตอนพิเศษ : การเดตที่ต่างกัน
หลังจากนั้นมา 2 เดือน
ณ คฤหาสน์วองโกเล่
หลังจากที่ข่าวว่าคาร์สโรส แฟมิลี่ได้เป็นพวกเดียวกับวองโกเล่แพร่ออกไปก็ไม่มีใครหน้าไหนเข้ามาทำทีจะทำร้ายซาเซีย ถ้าถามว่าทำไม...ก็เพราะผู้พิทักษ์เมฆา อเลาดี้ คอยติดกับซาเซียไม่ห่างเลยและจ้องพวกผู้ชายที่คิดมองซาเซียในทางมิดีมิร้ายเสมอ ส่วนสึนะก็ทำตัวเป็นผู้หญิงอย่างเต็มตัวแต่ที่ไม่ค่อยเหมือนเดิมเท่าไรก็คือ จีอ็อตโต้ บอสคนนี้ออกจากหวง(หึง)มากเป็นพิเศษ ไม่ว่าสึนะจะออกไปทำธุระ คุยกับคนในแฟมิลี่ที่อยู่ในความดูแลของสึนะก็หวง(หึง)ทำเอาคนรักอย่างสึนะปวดหัวอยู่บ่อยๆ แล้ววันนี้ล่ะ? จะเป็นอย่างไร
.
.
.
.
.
.
.
.
******G27******
[เวลา 10.50 น.] ณ ห้องทำงานของพรีโม่
สึนะได้ยกกาแฟมาให้จีอ็อตโต้ที่กำลังปั่นงานที่จนตอนนี้เกือบหมดแล้ว และเวลานี้ก็ค่อนข้างจะเที่ยงแล้ว เมื่อสึนะวางถ้วยกาแฟลงข้างๆก็เอ่ยขึ้นเหมือนดังเช่นเคย
" ดื่มก่อนก็ได้นะคะ ^^ จะได้สมองปลอดโปร่ง "
" ขอบคุณครับ ^^ มาให้ผมกอดหน่อย "
จีอ็อตโต้ว่าก่อนจะทิ้งปากกาในมือและโอบกอดคนที่ยืนอยู่ข้างๆซึ่งสึนะไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่เจ้าคนที่บอก ' กอด ' ดันฉุดตัวเธอให้นั่งลงบนตักเสียอย่างนั้น ทำให้สึนะหน้ามุ่ยทันที
" นี่~ ไหนบอกว่า ' กอด ' "
" ก็นี่ไงกอดน่ะ "
" นี่เขาเรียกว่า ' ฉุด ' แล้ว "
" ฮะฮะ^^ งั้นหรอ อ่า...จริงสิ นี่สึนะวันนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกันไหม แบบว่าพวกเราน่ะ..ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพียง ' สอง ' คนนานแล้วนะ "
จีอ็อตโต้ได้กระซิบที่ใบหูของสึนะและเล่นพ่นลมหายใจร้อนๆใส่ทำเอาสึนะสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับหน้าแดงก่ำ สึนะตีที่แขนของคนรักอย่างอดไม่ได้...ถึงจะเคยโดนแบบนี้มาแล้วก็เถอะแต่เจ้าตัวก็ยังไม่ชินอยู่ดี
" อย่ามาทำตัวแบบนี้นะคะ/// "
" ก็...มันจริงนี่นา อ่า!แล้วอเลาดี้กับซาเซียกลับมาจากงานแล้วหรอ "
" ค่ะ แต่เห็นออกไปข้างนอกกันตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ "
" เอ๋! พวกนั้นไม่มีงานแล้วนี่จะออกไปไหนกันอีกนะ "
จีอ็อตโต้เอ่ยในขณะที่เขายังกอดสึนะไม่ปล่อย สึนะก็ยอมให้อีกฝ่ายกอดไปแต่ก็เพียงชั่วครู่เพราะ...
" จีอ็อตโต้คะ ถ้าไม่ทำงานให้เสร็จฉันจะหยิกหน้าคุณนะ ^^** "
" อื้อ~ นี่ก็หยิกแล้วไม่ใช่หรอ โอ๊ยๆๆยอมแล้วครับ ฮึ่ม! เดี๋ยวก็- "
" อ่ะ! พูดเรื่องลามกเดี๋ยวฉันกลับไปเป็น ' ผู้ชาย ' เหมือนเดิมจริงๆด้วย "
สึนะพูดขัดขึ้นทำเอาจีอ็อตโต้หน้าเสียไปเลยก่อนจะจำใจทำงานต่อ ส่วนสึนะที่ออกจากอ้อมแขนแกร่งและยืนอยู่ข้างๆถอนหายใจก่อนจะเป็นคนกอดคอคนที่ตั้งใจทำงานอยู่ราวกับว่าตัวสึนะจะขอโทษที่พูดอะไรออกไป
" ก็....แค่ล้อเล่นนะ (จุ๊บ)...ไป..ฉันไปทำงานกับพี่เอลิน่าล่ะ/// ตั้ง..ตั้งใจทำงานนะคะ "
" ฮึ!เดี๋ยวสิ "
สึนะหน้าแดงขึ้นหลังจากที่เธอได้หอมแก้มอีกฝ่ายและกำลังจะเดิรออกไปที่ประตูแต่ก็ถูกมือของจีอ็อตโต้คว้าแขนไว้ก่อน
" เที่ยงนี้เราออกไปข้างนอกกันนะสึนะ อย่าลืมล่ะ "
" คะ..^^ คุณทำงานเถอะ "
" ครับ แล้วผมจะไปตามนะ "
สึนะพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไปด้วยอาการเขินอาย
.
.
.
.
.
.
[เวลา 12.00 น.] ณ ร้านอาหารXX
จีอ็อตโต้ได้พาสึนะออกมาข้างนอกหลังจากเคลียร์งานทั้งหมดแล้วก็ได้พามาร้านอาหารเพื่อทานมื้อเที่ยงกันเพียงสองคน เมื่อเลือกโต๊ะกันได้แล้วคนรับออเดอร์ก็เข้ามาส่งเมนูให้และรอรับเมนู
" เอาอะไรดีสึนะ ^^ "
" ค่ะ? เอ...ฉันเอาสลัดผลไม้กับสเต็กหมูค่ะ "
" งั้นผมเอาตามเธอล่ะกันนะครับ ส่วนเครื่องดื่มขอเป็นน้ำส้มล่ะกันครับ "
" ค่ะ "
พนักงานรับคำพร้อมกับรอยยิ้มสดใส สึนะหันไปทางอื่นซึ่งเป็นกระจกบานใหญ่ที่อยู่ใกล้กับวิวสวยๆข้างนอก ภายในร้านนี้ก็เป็นร้านอาหารทั่วไปนั่นล่ะนะ แต่งในสไตส์อิตาลี่ธรรมดา จีอ็อตโต้ที่มองหน้าคนรักของเขาในด้านข้างก็อมยิ้มก่อนจะเอ่ยขัดการมองดูวิวข้างนอกของสึนะ
" สึนะ ทานเสร็จแล้วเราไปเที่ยวกันนะ "
" ที่ไหนหรอค่ะ "
" แน่นอน สวนสนุกไงล่ะ "
ว่าแล้วเขาก็ยิ้มโดยไม่สังเกตุสีหน้าสึนะที่ขมวดคิ้วอย่างอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะไปในที่แบบนั้นจริงๆน่ะหรอ
.
.
.
.
.
.
[เวลา 12.50 น.]หลังจากทานอาหารกันแล้วสึนะที่ไม่ค่อยคิดดีนักว่าจะไปที่สวนสนุกนั้นจึงชักชวนให้จีอ็อตโต้พาตนเดินเล่นในตัวเมือง
" จีอ็อตโต้...พาชมในเมืองเถอะนะคะ "
" ทำไมล่ะ "
" ฉันไม่อยากไปเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกนี่ค่ะ "
" ...เอ่อ..งั้นหรอ แต่ฉันจองบัตรมาแล้วน่ะ "
" เอ๋! เอ่อ...อืม... "
สึนะทำสีหน้ากังวลทันทีหลังจากที่เห็นใบหน้าอีกฝ่ายเศร้าหมองลง ระหว่างที่เดินเล่นกันอยู่และเดินเคียงข้างกันอยู่สึนะที่ใจอ่อนจึงกระตุกชายเสื้ออีกฝ่ายและเอ่ยขึ้น
" งั้น..งั้นไปกันก็ได้นะ ฉันขอโทษ "
" อ่า...จริงหรอ ดีใจจังเลย ^^ "
จีอ็อตโต้กอดคนข้างๆทำเอาสึนะหน้าแดงทันทีเพราะจีอ็อตโต้กอดเธอท่ามกลางคนที่เดินจับจ่ายอยู่ในขณะนั้นนั่นเอง ทำเอาสึนะทั้งอายและเขินตามเคยเมื่อได้ข้อสรุปแล้วจีอ็อตโต้ก็พาสึนะไปที่สวนสนุกกันทันที
.
.
.
.
.
[เวลา 13.00 น.] ณ สวนสนุก
หลังจากที่เข้ามาแล้วจีอ็อตโต้ก็พาสึนะมาตรงหน้าป้ายแสดงตำแหน่งของแต่ละจุดของเครื่องเล่น
" อยากจะเล่นอะไรสึนะ "
" เอ๋? ฉันก็เลือกไม่ถูกหรอกค่ะ "
สึนะทำหน้ากังวลก่อนจะหันไปทางจีอ็อตโต้ที่ยิ้มสดใส จีอ็อตโต้จ้องมองกระดานบอร์ดนั้นก่อนจะจับมือสึนะ
" งั้นเราไปเริ่มที่ ' ทีคัพท์ ' ล่ะกันนะ เล่นง่ายด้วย ^^ "
" ค่ะ ^^ "
เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสองจึงตรงไปที่เครื่องเล่นทีคัพท์ ซึ่งส่วนใหญ่คู่รักก็มักจะเลือกเล่นเป็นสิ่งแรก...เมื่อสึนะเริ่มสนุกกับเครื่องเล่นต่างๆมากมายเจ้าตัวก็ชวนจีอ็อตโต้มาเครื่องเล่นหนึ่ง....ที่ทำเอาหน้าจีอ็อตโต้ซีดทันที
" จะเล่นจริงๆน่ะหรอสึนะ ^^;; "
" ค่ะ เพราะถ้าไม่เล่น ' รถไฟเหาะ ' นี่ก็แสดงว่าเรามาไม่ถึงสวนสนุกนะคะ ^^ "
" อ่า...ก็ได้ "
ด้วยความรักจีอ็อตโต้จึงยอมเล่น และหลังจากนั้น...จีอ็อตโต้ก็อาเจียนทันที โดยสึนัลูบหลังเบาๆก่อนจะพาไปลานกว้างที่จัดไว้เพื่อพักผ่อนโดยสึนะเลือกม้านั่งริมน้ำพุที่อยู่ส่วนกลาง
" รออยู่นี่ก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะไปซื้อน้ำเปล่ามาให้ หายใจเข้าลึกๆนะ "
" อืมๆ ไปดีมาดีนะ "
สึนะพยักหน้าก่อนจะเดินจนลับตาของจีอ็อตโต้ วันนี้เขาเตรียมพิเศษสำหรับเดตในครั้งนี้และเขาหวังว่าสึนะจะดีใจ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[เวลาผ่านไปจน 20.00 น.]จีอ็อตโต้ได้พาสึนะมาหน้าเครื่องเล่นหนึ่งที่ชื่อว่า...
" ชิงช้า...สวรรค์? "
" อืม ไปกันเถอะนะ วิวตอนกลางคืนน่ะสวยมากเลยนะ "
สึนะเดินตามเจ้าตัวก่อนจะเข้าไปในกระเช้า ....เมื่อผ่านไปตัวกระเช้าก็ลอยขึ้นเกือบถึงจุดสูงสุดของชิงช้านี้ จีอ็อตโต้จึงเรียกสึนะที่อยู่ตรงข้ามให้มองออกไปนอกหน้าต่าง
" ว้าว!!~~ สวยจังเลยค่ะ ^^/// "
สึนะพูดขึ้นหลังจากที่ได้เห็นวิวข้างล่างที่มีขบวนพาเหรดของสวนสนุกและพุที่ถูกจุดเป็นรูปต่างๆอย่างสนุกสนานโดยไม่ได้สังเกตุคนที่อยู่ตรงข้ามที่ยิ้มไม่หุบ เพราะสิ่งที่เขาอยากเห็นจริงๆคือ รอยยิ้มของคนรักของเขา จีอ็อตโต้ยื่นมือไปจับมือกับสึนะก่อนจะดึงมือมาและจุมพิตที่หลังฝามือ สึนะที่แอบเขินและแปลกใจที่อีกฝ่ายทำแบบนี้ก่อนจะมีสีหน้าที่ตกใจกว่าเดิมเพราะ...
" สึนะ...นี่อาจจะเร็วไปนะ แต่ยังไงฉันก็รอไม่ได้...เพราะงั้น ' ฉันจะขอหมั้นกับเธอจะได้ไหม สึนะ ' ยังไงก็...ตามกฏหมายนี่นา ^^ "
" .....อ่า..ค่ะ^^// ฉันตกลงจะหมั้น..กับคุณค่ะ "
เมื่อกระเช้าของทั้งสองถึงจุดสูงสุดของชิงช้าสวรรค์แล้ว พุที่ถูกจุดเป็นรูปหัวใจดวงใหญ่ก็ปรากฏใกล้ๆกับกระเช้าของทั้งสองที่ตอนนี้ภายในนั้นอบอวลไปด้วยความรักและรสจูบที่หอมหวาน
.
.
.
.
.
.
[เวลา 20.50 น.] ณ คฤหาสน์วองโกเล่
เมื่อทั้งสองกลับจากสวนสนุกแล้วก็กลับมาที่คฤหาสน์พร้อมกับรอยยิ้มและ...
" จับมือไม่ปล่อยเลยนะ พรีโม่ "
" !! จี..นายพูดอะไรแบบนั้น ฉันเป็นแฟนนี่ก็ต้องจับสิ "
" แต่ไม่ปล่อยแบบนั้น มันแสดงถึงนิสัยของบอสนะคะว่า เป็นคนขี้หึง "
เอลิน่าแอบขำเล็กน้อยหลังจากที่เธอแอบแซวบอสของเขา ทำเอาสึนะหน้าแดงไปถึงใบหูก่อนจะปล่อยให้มีการโต้วาทีเกิดขึ้น หลังจากนั้นสึนะสังเกตุความผิดปกติ
" เอ๋? คุณซาเซียยังไม่กลับอีกหรอค่ะ "
" อ่า...อเลาดี้โทรมาบอกว่า จะค้างที่บ้านอเลาดี้น่ะจ๊ะเพราะว่าอเลาดี้พาซาเซียจังไปเที่ยวแถวๆบ้านเกิดของเขาที่เมืองโฟรซีโนเนน่ะ ^^ "
" หรอค่ะ...อืม อยู่กับคุณอเลาดี้ก็คงไม่เป็นไรมั้งค่ะ "
" นั้นสินะ งั้นพวกเราก็ไปทานอาหารกันเถอะ "
ว่าแล้วจีอ็อตโต้ก็จับมือสึนะอย่างนั้นไปที่ห้องรับประทานอาหารโดยไม่สนใจคำว่าจากจีเลย พร้อมทั้งไม่ยังไม่มีใครคิดถึงเรื่องของอีกคู่ที่หวานไม่แพ้กันกับคู่บอสของพวกเขา
.
.
.
.
.
.
.
******The End : G27******
******ASa******
[เวลา 02.30 น.]ที่คฤหาสน์วองโกเล่
ในยามค่ำคืนที่เงียบสงัดที่คฤหาสน์วองโกเล่ได้มีรถบิ๊กไบค์สีดำคันหนึ่งที่มาพร้อมกับคนสองคนได้จอดหน้าประตูคฤหาสน์เพื่อให้คนที่ซ้อนท้ายลง และเมื่อคนซ้อนท้ายลงแล้วจึงถอดหมวกกันน็อคส่งให้คนขับ
" นี่ค่ะ ^^ อเลาดี้ไปจอดดีๆนะเดี๋ยวฉันจะไปรอที่ห้อง "
" รอก่อนสิ ผมไปจอดเดี๋ยวเอง "
" ก็ได้ "
ว่าแล้วอเลาดี้ก็ขับต่อไปเพื่อไปโรงจอดรถของเขา ...ไม่นานเขาก็เดินมาซาเซียจึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับจับแขนของอเลาดี้
" เร็วเข้า~ ฉันจะไปอาบน้ำ..เหนียวตัวไปหมดเลย งานนี้ก็ใช่เล่นน้า~ "
" ฮึ! ใครกันที่บอกจะรับงานนี้ครับ "
" อื้อ~~ เก๋าอ๋ายใอไม่ออกน้า~ "
อเลาดี้ได้ยิ้มละมุนให้กับใบหน้าที่บูดเบี้ยวของซาเซียที่พยายามดึงมือของเขาออกไปจากจมูกของเธอ นั้นก็เพราะอเลาดี้ทำการบีบจมูกของซาเซียนั้นเอง ก่อนจะยอมปล่อยแต่โดยดีและนั้นทำให้ซาเซียทำท่างอนใส่ อเลาดี้แอบขำก่อนจะช้อนร่างของซาเซียขึ้นในท่าเจ้าสาวทำเอาซาเซียสะดุ้งทันที
" อ่ะ! ทำอะไรน่ะค่ะ "
" ขึ้นห้องพักของเราสิครับ อยากอาบน้ำไม่ใช่หรอ "
" ใช่ค่ะแต่ให้ฉันเดินเองก็ได้นี่ค่ะ "
อเลาดี้ไม่ตอบและเดินขึ้นไปโดยไม่สนคำบ่นต่างๆนานาของซาเซียเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
[เวลา 06.00 น.] ณ ห้องนอนอเลาดี้(ซาเซียอยู่ด้วย)
ภายในห้องที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามในเครื่องเรือนสไตส์อิตาเลี่ยน บนเตียงขนาดคิงไซส์แบบมีหลังคามีร่างของคนสองคนนอนกอดกันอย่างอบอุ่น โดยร่างสูงโปร่งเป็นฝ่ายกอดและฝ่ายที่โดนกอดซุกอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่ายก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยเพราะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ซาเซียที่อยู่ในชุดนอนแบบกระโปรงยาวเรียบสีชมพูอ่อนก่อนจะค่อยๆเขยิบออกจากตัวอเลาดี้เพื่อไม่ให้ตื่นก่อนจะคิดในใจ
' เมื่อคืนก็กลับดึกแถมกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตี 4 เฮ้อ!นี่เราจะตื่นทำไมเนี้ย แต่ไหนๆก็ตื่นแล้วไปทำอาหารเช้าดีกว่า '
เมื่อคิดดังนั้นจึงจะลุกออกไปแต่ก็ถูกฝามือหนาคว้าเอวเอาไว้แล้วดึงอย่างรวดเร็วทำให้ซาเซียลงไปนอนกับเตียงอีกครั้ง แต่ที่ไม่ค่อยเหมือนเดิมคือ อเลาดี้คร่อมร่างของเธอเอาไว้ เมื่อซาเซียเห็นดังนั้นซาเซียถึงกับเหงื่อตกก่อนจะเอ่ยขึ้น
" อะ...อรุณสวัสดิ์ค่ะอเลาดี้ ฉันทำคุณตื่นหรอ "
" ใช่ และ...อีกอย่างพวกเราพึ่งจะได้นอนกันไม่ใช่หรอ นอนต่ออีกหน่อยสิ "
" อือ~ ไม่เอาค่ะ อ่ะ! อย่าทำแบบนี้สิ "
ซาเซียหน้าแดงขึ้นทันทีหลังจากอีกฝ่ายก้มลงมาทับร่างของเธอพร้อมกับมาคลอเคลียที่คอของเธอทำเอาเธอรู้สึกวาบทันที
" ก็ถ้าคุณไม่นอนต่อผมก็จะ ' ทำ ' ต่อจากเมื่อคืนไง "
" 0///0 ไม่!! "
ซาเซียหน้าแดงมากกว่าเก่าเพราะใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ของอเลาดี้ทำเอาเธอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนในระหว่างอาบน้ำ(ให้จิ้นเอา555//ไรต์) เธอจึงรีบพลักร่างอเลาดี้ออกและหันไปจับผ้าห่มเพื่อเอามาห่มทันทีแต่ก็ไม่ทันเพราะอเลาดี้คว้าร่างเธอมากอดแทน
" เฮ้อ~ต้องให้ผมทำแบบนี้สินะถึงจะยอมนอนพักบ้าง "
" ก็... "
" ไม่มี ' ก็ ' เธอควรพักบ้าง...ผมไม่อยากเห็นคุณทำสีหน้าไม่ดีนะ ป่วยอีกผมก็ไม่อยากจะให้เป็นนะ เพราะงั้นนอนเถอะ...อีกเดี๋ยวผมว่าจะพาคุณไปที่ที่หนึ่งด้วย ฉะนั้นนอนพักเถอะ "
ซาเซียมองร่างที่กอดเธอเอาไว้ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากของอีกฝ่ายและนอนตามไปโดยไม่ทันสังเกตุคนที่แกล้งหลับ อเลาดี้ยิ้มก่อนจะซุกใบหน้าเข้ากับกลุ่มเส้นผมของซาเซีย
.
.
.
.
.
.
.
.
[เวลา 08.00 น.] หลังจากที่ทั้งอเลาดี้และซาเซียอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วและกำลังจะออกไปข้างนอกกัน สึนะที่เตรียมส่วนของทั้งสองคนเอาไว้ได้เอ่ยถามขึ้น
" กำลังจะออกไปข้างนอกกันหรอค่ะ "
" ใช่ครับ อ๋อ..ขอโทษที่พวกผมไม่ได้มาทานอาหารเช้านะครับ "
" ขอโทษนะสึจัง "
" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ^^ ไปดีมาดีล่ะกันนะคะ "
สึนะว่าก่อนจะเดินไป ส่วนซาเซียที่มองสึนะไปแล้วก็โดนอเลาดี้ลากไปที่โรงจอดรถของเขา และขับพากันออกไป
.
.
.
.
.
.
[เวลา 09.00 น.] ขณะขับผ่านตัวเมืองซาเซียที่กอดอยู่ข้างหลังของอเลาดี้ได้กระตุกเสื้อขึ้น ทำให้อเลาดี้ต้องจอดข้างทาง
" มีอะไรหรอ "
" อยากหาอะไรรองท้องก่อนอ่า "
" ...เฮ้อ~ เข้าใจแล้วอยากทานอะไรล่ะ "
" แฮมเบอร์เกอร์สเต๊กหมู กับ ชาเขียวนมปั่น "
" งั้นเราไปที่ร้านกาแฟนั้นล่ะกันนะ "
ว่าแล้วก็พากันลงรถกันในครั้งนี้ทั้งสองคนไม่ได้ใส่หมวกกันน็อคดังนั้นจึงลงจากรถและล็อกรถเอาไว้ จากนั้นพากันเดินไปที่ร้านกาแฟ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[เวลา 10.30 น.] หลังจากที่สั่งซื้อกันแล้วก็พากันทานเสร็จเหลือก็แต่เครื่องดื่ม ซาเซียไม่อยากให้เสียเวลาจึงให้อเลาดี้ขับรถต่อโดยที่เธอก็ซ้อนท้ายและดื่มน้ำไปด้วย ระหว่างที่เดินทางกับรถบิ๊กไบค์คันโปรดของอเลาดี้ก็พากันชมบรรยากาศข้างทางไปเรื่อยๆ จากแมกไม้และอาคารบ้านเรือนผ่านไปจนเห็นทะเล สายลมพัดผ่านไปตามแรงของคนขับรถซาเซียจับเส้นผมที่บังออกก่อนจะทำตาลุกวาวกับทะเล
" ว้าว!!~~ สวยมากเลยนะคะ "
" นั้นสินะ ดีใจนะที่เธอชอบ...ผมคิดไว้ไม่มีผิดจริงๆนั้นล่ะ "
" หืม? แล้วจะพาไปที่ไหนค่ะเนี้ย "
" ไปบ้านเกิดผมน่ะ เมืองโฟรซีโนเน ที่บ้านผมเป็นไร่องุ่นที่ใช้ทำธุรกิจผลิตไวน์น่ะ "
" ว้าว~~ อยากเห็นๆ > < "
ซาเซียทำตัวเป็นเด็กๆทำให้อเลาดี้แอบยิ้มอยู่ไม่น้อยก่อนจะขับต่อไปเรื่อยๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[เวลา 14.00 น.] ณ บ้านของครอบครัวอเลาดี้
เมื่ออเลาดี้ได้พาเข้ามายังบ้านพักที่รายล้อมไปด้วยสวนองุ่นในสายพันธุ์ต่างๆก็ทำให้ซาเซียมองไปรอบๆอย่างกับเด็กที่พึ่งได้เห็นสิ่งแปลกใหม่
" ยินดีต้อนรับกลับครับคุณอเลาดี้ "
" อ่า ขอบใจนะโทอาร์ จริงสิฝากเอารถผมไปเก็บหน่อยนะ "
" ครับ "
โทอาร์คุณพ่อบ้านประจำบ้านได้เอ่ยก่อนจะเอารถบิ๊กไบค์ไปเก็บ ส่วนซาเซียยืนมองออกไปข้างนอกพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆอเลาดี้จึงคิดแกล้งโดยการเข้าไปกระซิบที่ข้างหู
" ชอบหรือเปล่าครับ ที่-รัก "
" อ่า!!! อะ..อเลาดี้อ่า ตกใจหมดเลยนะคะ/// "
ซาเซียกลุ้มมือที่หน้าอกราวกับพยายามปลอบตัวเองให้หายตกใจ อเลาดี้แอบยิ้มและขำไปในตัวในขณะนั้นเองที่แม่ของอเลาดี้ก็ออกมาในชุดแม่บ้านธรรมดาๆแต่ก็มีความสุภาพเอาไว้ คุณแม่ของอเลาดี้มีสีผมเดียวกับอเลาดี้แต่ผิดที่สีตาของเธอเป็นสีเขียวมรกต
" อเลาดี้ แม่ดีใจที่ลูกกลับมาบ้านนะ "
" ครับท่านแม่ ท่านแม่เด็กคนนี้คือคนรักของผมครับ ชื่อ ซาเซีย "
" อ่ะ! เอ่อ..สะ..สวัสดี้ค่ะคุณน้า ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^^;; "
ซาเซียแอบเหงื่อตกเพราะเธอไม่คิดว่าคุณแม่ของอเลาดี้จะยังสาวสวยขนาดนี้(อายุน่าจะราวๆ 30 นะ//ซาเซีย) คุณแม่อเลาดี้แอบหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ซาเซียและลูบหัวเบาๆราวกับจะให้เธอได้ลดอาการตื่นเต้นบ้าง
" จ๊ะ^^ อ่ะ! เรียกแม่ว่า ' แม่ ' เถอะนะหนูจะมาเป็นเจ้าสาวของลูกแม่นี่น่า "
" อ่า.../// ค่ะ "
" แล้ว..เป็นยังไงบ้างจ๊ะ อเลาดี้แกล้งหนูบ้างไหม และดูแลหนูดีหรือเปล่าจ๊ะ "
" ท่านแม่ ซาเซียเป็นผู้ช่วยผมนะผมก็ดูแลอย่างดีสิครับ "
" แหม~ ก็อเลาดี้ชอบทำอะไรบ้าบิ่นเหมือนพ่ออยู่นี่น่า อ่ะ! พูดถึงก็มาพอดีเลย "
เมื่อคุณแม่ของอเลาดี้หันไปมองอีกด้านก็พบกับชายร่างสูงร่างกายที่ดูเป็นสุภาพบุรุษอิตาลีและยังเป็นหัวหน้าของกรมตำรวจ(น่าจะใช่นะเพราะอเลาดี้เป็นตำรวจนี่นา//ซาเซีย)ในทรงผมที่คล้ายๆกับอเลาดี้แต่สีผมเป็นสีดำขลับดวงตาเป็นสีเช่นเดียวกับอเลาดี้ คุณพ่อของอเลาดี้เดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยถาม
" มีอะไรกันอย่างนั้นหรอ "
" ค่ะ^^ นี่หนูซาเซียแฟนของอเลาดี้น่ะค่ะ "
" เอ่อ...0^0 "
ซาเซียยืนนิ่งเมื่อถูกจ้องจากพ่อของอเลาดี้ อเลาดี้ที่จ้องมองพ่อของตัวเองกลับแทนซาเซีย
" มีอะไรกับเธอหรือเปล่าครับท่านพ่อ "
" ฮึ! หาแฟนได้ดีนี่ ไปเจอจากที่ไหนล่ะ "
' นิ..สัยคล้ายๆกันเลยนะคะ 0^0 '
ซาเซียแอบคิดอยู่ในใจกับการกระทำของสองพ่อลูก คุณแม่ของอเลาดี้เข้ามากระซิบกับซาเซียในระหว่างที่สองคนนั้นจ้องตากัน
" พ่อเขาดีใจน่ะจ๊ะที่เห็นว่าอเลาดี้มีคนที่ชอบแล้ว แถมยังน่ารักขนาดนี้...พ่อเขาอดห่วงอเลาดี้ที่ทำแต่งานและไม่สนใจคนรอบข้างน่ะจ๊ะ "
" หรอค่ะ แต่..อเลาดี้ก็คอยหาเวลาให้หนูเหมือนกันนะคะ ถึงเขาจะชอบทำงานก็ตาม "
คุณแม่ของอเลาดี้ยิ้มทันทีเมื่อได้ฟังจากซาเซีย โดยไม่รู้ว่าทั้งสองโดนคุณสามี(แฟน)จ้องมองอยู่ ก่อนที่คุณพ่อของอเลาดี้จะพูดขึ้น
" งั้นจะมาพักใช่ไหมล่ะ "
" ครับ "
" เอ๋? แต่อเลาดี้เราไม่ได้เตรียมเสื้อมานะ "
" ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวแม่หาให้หนูซาเซียเองนะจ๊ะ เอาล่ะ..หนุ่มๆก็คุยกันไปก่อนนะ "
ว่าแล้วคุณแม่ของอเลาดี้ก็อุ้มซาเซียไปโดยเจ้าตัวยังเอ๋อไม่หาย อเลาดี้ที่เห็นดังนั้นได้แต่ยิ้มเฉยๆ จนพ่อของเขาพูดขึ้น
" งั้นไปคุยกับฉันข้างในหน่อยล่ะกัน "
" ครับ "
.
.
.
.
.
.
.
.
[เวลา 19.00 น.] ณ ห้องอาหาร
เมื่อเวลาผ่านไปแล้วก็มาถือมื้ออาหารค่ำหลังจากที่ซาเซียและอเลาดี้ได้ไปเดินสำรวจในไร่องุ่นมานาน อเลาดี้ขอตัวไปติดต่อกับทางคฤหาสน์วองโกเล่โดยไม่ให้ครอบครัวของเขารู้ ส่วนซาเซียอยู่ช่วยท่านแม่ของอเลาดี้ทำอาหาร ....เมื่อมากันครบแล้วก็ได้ลงมือทานอาหารกันดดยซาเซียนั่งข้างอเลาดี้และฝั่งตรงข้ามคือพ่อแม่ของอเลาดี้ระหว่างทานกันอยู่อเลาดี้ก็ได้ตักชิ้นเนื้อหมูกับสลัดบาร์ให้ซาเซีย
" เอ่...ลูกตักให้ซาเซียทำไมหรอจ๊ะแม่ว่าเขาไม่ได้ทานเยอะขนาดนั้นนี่จ๊ะ อีกอย่างซาเซียดูสมส่วนนะจ๊ะ "
" ท่านแม่ไม่รู้หรอก เธอทานเยอะครับขนาดสลัดบาร์ทั้งชามนี่ยังทานหมดนะ "
" อย่าว่าเขาสิ อเลาดี้อ่า >3< "
ซาเซียเริ่มแอบหันไปมองค้อนใส่อเลาดี้ก่อนจะทานในจานของเธอต่อโดยที่อเลาดี้เองก็แอบยิ้มเช่นกัน การทานอาหารร่วมกันกับครอบครัวอเลาดี้ผ่านไปด้วยดีซาเซียที่ล้างจานให้เรียบร้อยแล้วก็ถูกอเลาดี้ลากไปที่ห้องของเขาโดยอเลาดี้ขอตัวไปเลย แม่ของเขานั้นแอบยิ้มอย่างสบายใจก่อนจะหันไปรินไวน์ขาวซึ่งเธอเตรียมไว้ให้สามีของเธอ
" ดื่มไหมค่ะ "
" อืม...ขอบคุณนะ "
" สบายใจแล้วนะค่ะ^^ ที่เห็นเขาดูแลคนอื่นได้ขนาดนี้แถมยัง...รู้ด้วยว่าเธอชอบอะไรไม่ชอบอะไร "
" ฮึ! นั้นสินะ เด็กคนนั้น...ก็เหมาะกับอเลาดี้มากนี่นา "
รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้าพ่อของอเลาดี้ เมื่อจิบไวน์ไปได้นิดหน่อยก็วางลงกับโต๊ะและหันไปกอดภรรยาของเขา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[เวลา 20.00 น.] ที่ห้องนอนอเลาดี้
ภายในห้องถูกแต่งด้วยเครื่องเรือนธรรมดาสไตส์อิตาเลี่ยนในโทนสีส้มอ่อนราว เมื่อทั้งสองขึ้นมาแล้วก็พากันอาบน้ำกันซึ่ง...ซาเซียถูกอเลาดี้ลากไปอาบน้ำตามเคยและเธออยู่ในชุดกระโปรงยาวแขนยาวคอกว้างสีขาวสะอาดตากำลังเช็ดผมให้แก่อเลาดี้ที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตกางเกงขายาวสีดำ
" ให้ตายสิ อเลาดี้...ทำไมเดี๋ยวนี้ถึงได้ลากฉันไปอาบน้ำด้วยค่ะเนี้ย "
" ผมไม่อยากให้คุณอยู่คนเดียวนี่ครับ "
" ....ถึงงั้นก็เถอะนะ อยากมีเวลาส่วนตัวมั้งนี่นา "
ซาเซียหยุดเช็ดผมและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง อเลาดี้จึงหันไปจับข้อมือที่ถือผ้าขนหนูที่เช็ดผมของเขาจากนั้นก็เอามาแนบกับแก้มของเขา
" แต่เวลาส่วนตัวมันคือความลับใช่ไหมล่ะ ดังนั้น..เวลาที่เราอยู่ด้วยกันตลอดเราจะได้รู้ความลับของเรายังไงล่ะ "
" 0///0 พะ..พูดอะไรออกมาน่ะ "
ซาเซียหน้าแดงทันทีเมื่ออเลาดี้เริ่มถูฝามือของเธอที่แก้มของเขาพร้อมทั้งยังขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนกระทั่ง หน้าทั้งสองใกล้กันจนแทบได้ยินลมหายใจ อเลาดี้ถึงเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของซาเซีย
" เราสองสองคนก็เหมือนกันนี่นา ดังนั้น..อย่าปิดบังอีกเลยนะ ทั้งความรู้สึกต่างๆ เรื่องต่างๆ ขอให้ฉันได้ดูแลเธอและรู้มันคนเดียว นะซาเซีย "
" ....0///0 อืม...ฉันจะให้อเลาดี้รู้คนเดียวนะ แต่อเลาดี้ต้องสัญญาว่า ' ห้ามบอกใครนะ ' "
" อื้ม "
ทั้งสองกอดกันก่อนที่อเลาดี้จะเป็นฝ่ายมอบจูบที่หอมหวานให้แก่อีกฝ่าย และ...เริ่มพลักร่างซาเซียลงบนเตียงที่พวกเขาเช็ดผมกันอยู่.....ค่ำคืนของพวกเขาคงจะยาวต่อไป
.
.
.
.
.
.
.
.
******The End : ASa******
#และแล้วเรื่องนี้ก็จบลงไปนะคะ ^^ ขอบคุณที่อ่านกันนะคะ(ตัวไรต์อาจจะหาเวลามารีไรต์ใหม่นะ) ทั้งนี้ก็ฝากคอมเม้นกันด้วยนะคะ และอย่าลืมไปอ่านเรื่องอื่นของไรต์ด้วยนะ อ่อ!สำหรับใครจะให้เรื่องนี้มีภาคต่อคอมเม้นได้นะ ^^ บ็ายบาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น