ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Reborn]หยุดสงคราม แล้วเธอกับฉันมารักกัน G27,ASa

    ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 5

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 720
      17
      9 เม.ย. 60

    ALUDE : SAY

    " สึนะ บอกความจริงให้กับพวกเรารู้เถอะนะ ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว "

    " ครับ ผมจะบอกความจริง.........เริ่มจากก่อนหน้าที่พวกคุณจะเจอผมกับคุณซาเซีย.........

    ณ คฤหาสน์คาร์สโรส แฟมิลี่

    ผมกับคุณซาเซียได้พากันกลับมาจากทางเหนือเพื่อพาคุณซาเซียมาหาคุณ ' คาซาโต้ ' หรือ ท่านพ่อของคุณซาเซียนั้นเองครับ

    " ท่านพ่อหนูกลับมาแล้ว "

    " อ่ะ! ซาเซียลูกพ่อมาเยี่ยมพ่อหรอลูก "

    " โอย! ท่านพ่ออย่ากอดหนูแน่นแบบนี้สิคะ อื้อ~....ว่าแต่เรียกตัวหนูกลับมาอย่างนี้ แสดงว่ามีเรื่องเดือดร้อนต้องให้หนูช่วยหรอคะ "

    ท่านพ่อของคุณซาเซียได้คลายอ้อมกอดและจ้องหน้าผู้เป็นลูกสาวของเขา

    " พ่ออยากจะสานสัมพันธ์กับทางวองโกเล่น่ะลูก แต่ก่อนหน้านั้น พ่อต้องจัดการกับอาของลูกสักก่อน "

    " ทำไมล่ะคะท่านพ่อ "

    " ก็อาของลูกดันไปทำเรื่ิองที่แย่มากเข้าแล้วน่ะสิลูก "

    " อย่าบอกนะคะว่า ' ข่าวลือที่เขาว่ากันนั่น ' "

    " ก็ทำนองนั้นล่ะลูก "

    คุณซาเซียทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก ก่อนนะบอกกับท่านพ่อของเธอเกี่ยวกับแผนนั้น แต่แผนนั้นทำผมถึงกับเหงื่อตกทันที

    " โอเคนะคะท่านพ่อ งานนี้หนูจะจัดการเองคะ "

    กลับมาปัจจุบัน

    " เพราะอย่างงั้น ทำให้พวกเราเจอพวกเธอที่นั้นใช่ไหมล่ะ สึนะ "

    " ครับ "

    เมื่อพวกผมรู้ความจริงกันแล้ว ความสงสัยทั้งหมดก็กระจ่าง แต่เหมือนตัวผมยังคงสงสัยอยู่อย่างหนึ่ง

    ' ใครเป็นคนเรียกชื่อเธอเมื่อกี้กันนะ '

    แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เพราะถึงเราจะรู้ไปก็คงไม่เกี่ยวกันหรอกมั้งนะและเธอ ซาเซียก็สลบนานแล้วด้วยดูท่าเธอจะหลับแล้วล่ะ นี่ก็ค่ำแล้วคงต้องแยกย้ายกันแล้วล่ะ

    " งั้นผมพาเธอไปพักที่ห้องเลยนะ "

    " อืม ฝากด้วยนะอเลาดี้ แล้วก็ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากให้นายถามซาเซียเรื่องแม่ของเธอกับการสานสัมพันธ์แฟมิลี่ด้วยนะ "

    " ถ้าผมถามได้แล้วจะมาบอกนะ "

    " เดี๋ยวคะคุณอเลาดี้ ฉันจะเดินตามคุณไปด้วยนะคะ คือว่าฉันจะเอานกตัวนี้ให้ซาเซียจังด้วยนะคะ "

    เอลิน่าบอกผมโดยเจ้าตัวถือกล่องกระดาษสีน้ำตาลที่มีเจ้านกที่ เคยช่วยชีวิตเธอคนนั้นเอาไว้ได้ในตอนแรก ผมจึงพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะเดินไปที่โซฟาที่มีซาเซียนอนอยู่ และผมก็ค่อยๆช้อนร่างเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิงและพาไปยังอีกห้องพักหนึ่ง ซึ่งผมก็เคยใช้ในห้องนี้เช่นกัน หรือว่าเป็นที่พักสำรองของผู้พิทักษ์ก็ว่าได้ เพราะอย่างนั้นจึงมีของใช้ที่จำเป็นในห้องนั้นเอง

    ณ ห้องพักสำรองของอเลาดี้

    เมื่อมาถึงผมก็วางร่างของเธออย่างเบามือก่อนจะจัดการห่มผ้าให้ อย่างเรียบร้อย ส่วนเอลิน่าที่ตามมาก็วางกล่องกระดาษไว้บนตู้วางของที่ว่างและขอตัวไป ทิ้งผมกับซาเซียที่นอนไม่รู้สึกตัวอย่างนั้น จนกระทั่งความเงียบแทนที่แต่แล้ว....

    " ท่านแม่.... "

    คำพูดจากอาการละเมอของเด็กสาวพร้อมกับสีหน้าที่เศร้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ผมมองซักพักก่อนจะปาดน้ำตาที่ไหลออก

    " ผมไม่รู้ว่าเมื่อตอนเด็กจนถึงตอนนี้ เธอไปเจออะไรมาบ้าง แต่ที่แน่นอนคือเธออดทนกับมันมากแล้วสินะ ซาเซีย "

    ผมได้ปัดผมที่ปิดใบหน้าเอาไว้และน้ำตาที่ไหลออกมาจนเธอนั้น หยุดร้องไห ผมจึงลุกไปอาบน้ำ ทำธุระส่วนตัว และผมก็แวะเดินไปดูเจ้านกสีขาวที่นอนอยู่(ผมไม่กวนมันหรอกนะ//อเลาดี้) จากนั้นจึงเดินมานอนข้างๆซาเซียที่นอนหลับสนิท และสิ่งที่ผมไม่คิดนั้นก็เกิดขึ้น เมื่อผมหลับไปได้พักหนึ่งร่างซาเซียก็ขยับเบาๆตามภาษาเด็กที่กำลังโต และเธอก็ขยับมาทางผมซึ่งผมรับรู้ถึงลมหายใจของเธอได้และจากนั้นเธอก็ได้เข้า กอดผมซึ่งทำให้ผมตกใจเล็กน้อย ผมกำลังจะปลุกเธอนะ แต่ผมทำไม่ได้นั้นก็เพราะ คำนั้น...คำที่เธอคงไม่อยากให้ใครรู้ถึง....

    " ท่านแม่...หนูอยากให้ท่านแม่กลับมา "

    " เฮ้อ...เลี้ยงเด็กมันลำบากอย่างนี้สินะ แต่ว่านะซาเซีย สิ่งที่เธออยากให้เป็นน่ะทำไม่ได้หรอกนะ แต่ถึงอย่างนั้นผมเองก็ไม่อยากให้ใครทำให้คุณร้องไห้หรอกนะ เพราะผมไม่อยากเห็นคุณร้องไห้อีก "

    ' อยากเห็นเธอยิ้มมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด '

    ALUDE : END

    GIOTTO : SAY

    หลังจากที่อเลาดี้ได้พาซาเซียไปพักแล้วและเอลิน่าก็พานกสีขาว ตัวนั้นไปด้วย ผมก็สั่งให้ทุกคนกลับห้องพักกัน แต่เป็นห้องพักสำรองกันนะ เนื่องจากชั้นสองของคฤหาสน์เสียหายจึงต้องไปใช้ห้องพักสำรองกัน ซึ่งผมออกแบบสร้างเอาไว้หลังคฤหาสน์นี้ หรือที่เรียกกันคือ คฤหาสน์รองของวองโกเล่ จะเป็นตึกพักทั้งหมดนั้นเอง

    " สึนะ พวกเราก็ไปพักบ้างเถอะ "

    " ครับ "

    ผมก็พาสึนะเดินมายังที่ห้องพักสำรองทันทีหลังจากที่ชวนเธอมา ตลอดทางเธอก็ชวนผมคุยขึ้น

    " คฤหาสน์เนี้ย คุณเป็นคนออกแบบหรอฮะ "

    " ใช่ แต่ก็ส่วนน้อยนะ เพราะส่วนใหญ่จีจะเป็นคนคิดมากกว่า แถมหมอนั่นเป็นคนคิดหน้าคิดหลังอยู่แล้วด้วย แต่ก็ไม่คิดว่าจะทำออกมาได้ดีขนาดนี้นะ จริงสิสึนะขอถามอะไรหน่อยได้ไหม "

    " ครับว่าไงครับ ? "

    " เมื่อตอนที่ซาเซียเตรียมจะฟาดเอลฟาน่ะ นายได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงไหม "

    สึนะทำท่าครุ่นคิดแต่ช่วงแวบแรกเหมือนจะเห็นสีหน้าเธอดูตกใจเล็กน้อยนะ หรือผมคิดไปเอง?

    " ไม่นะครับ ทำไมหรอครับ? "

    " เปล่าหรอก ก็แค่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะมาช่วยซาเซียหรือเปล่าเท่านั้นเอง "

    " อาจจะเป็นท่านแม่คุณซาเซียมั้งครับ ^^ "

    สึนะพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ ซึ่งทุกครั้งที่เด็กคนนี้ยิ้มทำให้ใจผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่าผมกำลังตกหลุมรัก แต่ประเด็นคือ....

    ' เธอคือเด็กผู้ชาย '

    " คุณจีอ็อตโต้ครับ ผมอยากให้คุณรับข้อเสนอของคุณซาเซียนะครับ "

    " อืม~ แต่เธอรู้หรอว่าซาเซียจะยื่นข้อเสนออะไรเป็นการแลกเปลี่ยน เพราะการที่พวกเธอแฝงตัวเข้ามาอยู่แล้วมาพูดกันแบบนี้ก็....เอาเถอะพรุ่งนี้ ฉันจะคุยกับเธอเอง ส่วนเธอไม่ต้องรู้หรอก สึนะ "

    " ก็ได้ครับ ว่าแต่ถึงห้องคุณแล้วนะครับจะเข้าไปได้ไหมผมอยากอาบน้ำ "

    สึนะ บ่นขึ้นหลังจากที่เดินมาถึงห้องของผมแล้ว ที่เธอรู้เพราะหน้าประตูเป็นสัญลักษ์ประจำตัวของผมสลักไว้นั้นเอง จะว่าไปท่านแม่ของซาเซียเนี้ยเป็นคนยังไงนะ ผมคิดระหว่างเปิดห้องพักสำรองให้สึนะเข้าและเพื่อเตรียมอาบน้ำ อ่ะ...จริงด้วย

    " สึนะอย่าพึ่งอาบน้ำนะ เดี๋ยวฉันไปเรียกเอลิน่า... "

    " อ๋อ ถ้าเรื่องชุดล่ะก็ผมแอบไปบอกพี่เอลิน่าแล้วล่ะ "

    สึนะพูดขัดผมในขณะที่จะเปิดประตูออกไปอีกรอบ มันทำให้ผมอายทันทีและสึนะก็แอบขำผมเล็กน้อยเช่นกัน ฮึ่ม!

    " อะแฮ่ม! แอบหัวเราะผมหรอ "

    " ก็นิดหน่อยครับ "

    " จริงสิ!ถ้าระหว่างรอชุด ผมขอถามหน่อยสิ เกี่ยวกัยท่านของซาเซียน่ะ คือ เธอเป็นคนแบบไหนงั้นหรอสึนะ "

    รอยยิ้มหายไปจากใยหน้าของสึนะทันที แต่ผมก็เดินเข้าไปหาและลากเธอมานั่งข้างๆผม(ที่โซฟาที่อยู่ในห้องนั้น)

    " สึนะ เล่าให้ฟังได้ไหม "

    " ก็ได้ครับ แต่สัญญานะครับว่าจะไม่บอกคุณซาเซีย "

    ผมพยักหน้าเป็นคำตอบ สึนะจึงเล่าให้ฟัง

    " ท่านแม่ของคุณซาเซียก็เหมือนคุณซาเซียน่ะหละครับ แต่ว่าท่านแม่ของคุณซาเซียไม่ได้เป็นคนใช้กำลังนะครับ "

    " ก็แบบว่าซาเซียถอดแบบมาจากคุณแม่มาสินะ ส่วนความกล้าหาญก็ได้มาจากคุณพ่อ "

    " ครับ แล้วก็ท่านแม่ของคุณซาเซีย เคยเล่าให้ผมฟังอย่างหนึ่งด้วยนะฮะ "

    " อะไรงั้นหรอสึนะ "

    จากนั้นสึนะก็เล่าเกี่ยวกับท่านแม่ของซาเซียให้ฟังจนไปถึง......

    Giotto : End

    #อาจจะสั้นไปหน่อยก็ขออภัยด้วยนะคะ T^T

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×