คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Jewel 15...
Chapter 15
คฤหาสน์ตระกูลคิม
“เบื่อเนอะ” ซองมินเปรยออกมาคนแรก หลังจากนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงนอนกว้างในห้องนอนของฮีชอล ฮยอกแจนั่งมองด้วยตากลมโตมือเล็กจับกล่องนมเอาไว้แน่นปากอิ่มยังคงคาบหลอดสีขาวขุ่นเอาไว้ไม่ยอมห่าง
“นั่นสิ ไม่มีอะไรทำเลย” เรียวอุคบ่นออกมาอีกคน แล้วทิ้งตัวลงไปนอนข้างซองมินบนเตียง
“ออกไปเดินเล่นกันดีไหม” แจจุงเสนอ
“ก็ต้องปลอมตัวอีกน่ะสิ” อีทึกแย้งเพราะเหนื่อยกับการแต่งกายเป็นผู้หญิง
“เอาน่า ดีกว่ามานั่งแหง่วอยู่นี่แบบนี้” ฮีชอลสนับสนุนออกมา น้องคนอื่นๆหันไปมองหน้ากันแล้วพยักหน้ารับ
เอาไงเอากัน
“เรียวอุคไปแต่งตัวสิ” จุนซูหันมากวักมือเรียก เรียวอุคเลยยอมกลิ้งลงจากเตียงไปอย่างว่าง่าย ในขณะที่น้องเล็กยังคงนั่งดูดนมกล่องใหม่ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
“พาฮยอกมาแต่งตัวสิ” แจจุงพูดขึ้น
“ปล่อยน้องกินนมไปก่อนเถอะพี่” ซองมินแย้ง รุ่นพี่คนสวยได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอ็นดูแล้วพากันหายเข้าไปแต่งตัวอีกห้องที่อยู่ข้างๆ มีฮีชอลนั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่เป็นเพื่อนฮยอกแจด้านนอก
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น น้องเล็กวางกล่องนมลง แล้วเดินไปเปิดประตู ฮีชอลเพียงแค่เบนหน้ากลับมามองเพื่อดูว่าใครคือผู้มาเยือน
“เอ่อ…” ร่างสูงที่เป็นคนเดินมาเคาะประตูถึงกับอ้ำอึ้งเมื่อเห็นใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงของคนที่เดินมาเปิดประตู ฮยอกแจแย้มยิ้มน้อยๆที่เห็นคิบอม หากแต่คนได้รับรอยยิ้มนั้นถึงกับหน้าแดงแป๊ด
“ใครมาน่ะฮยอก” ฮีชอลตะโกนถาม
“คิบอมฮะ” คนตัวเล็กตอบกลับ ในขณะที่คนยืนหน้าประตูอ้าปากค้าง
ฮยอก…
ฮยอกแจ น่ารักขนาดนี้เลยเหรอ
“เฮ้ย!” ฮีชอลตะโกนลั่นวิ่งพรวดมาขวางหน้าฮยอกแจเอาไว้ ในขณะที่น้องชายของตัวเองยืนนิ่งตาค้างอย่างเพ้อฝัน
“แกมาทำไม” เสียงแหลมหวีดลั่น ในขณะที่ร่างเล็กของฮยอกแจเอนตัวออกมาอีกด้าน มือเล็กเอื้อมไปดึงแขนของคิบอมเข้ามาด้านใน ฮีชอลมองอึ้งแต่คิบอมแทบจะลอยเข้ามาในห้อง ร่างสูงลงนั่งไปบนเตียงกว้างมีร่างของฮยอกแจลงนั่งขนาบข้างแย้มยิ้มอย่างยินดีที่ได้เจอเพื่อน
“ฮยอก ถอยออกมา เราจะผิดกฎนะถ้าเราเจอไนซ์กาย” ฮีชอลพูดขึ้น
“ฮยอกไม่ได้อยู่ในฐานะจีวิลนี่ฮะ แล้วตอนนี้คิบอมก็อยู่ในฐานะน้องชายของพี่ฮีชอลด้วย” เขาบอกว่าเด็กมักมองโลกในมุมที่ผู้ใหญ่ไม่มองกัน
ฮีชอลเพิ่งจะเห็นด้วยก็ตอนนี้แหละ
“มันก็จริง แต่ฮยอก..”
“คิบอมเป็นน้องพี่ฮีชอลนะฮะ” คนตัวเล็กแย้งออกมา แถมท้ายคำพูดด้วยการกอดแขนแกร่งของร่างสูงข้างๆไปด้วย
“ไอ้ป่อง!” ฮีชอลตะคอกเรียก คิบอมที่เอาแต่จ้องใบหน้าหวานของฮยอกแจสะดุ้งเฮือก
“ครับ”
“แกสัญญากับฉันก่อน ในฐานะที่แกเป็นน้องฉัน อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพวกรุ่นพี่ของแก” ฮีชอลบอกเสียงเรียบ
“ครับ”
“แล้วอย่าลืมที่สัญญากับฉันล่ะว่าจะไม่บอกใครว่าจะรู้จักกับฉันน่ะ” คนเป็นพี่ทวงสัญญาขึ้นมาอีกครั้ง คิบอมได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง
“ครับ” รับคำเสียงเบา
“คิบอมไม่บอกหรอกเนอะ” เสียงหวานพูดขึ้นก่อนจะยืดตัวตรงหันกลับไปมองหน้าของคิบอมเต็มตา
“อื้ม ไม่บอกหรอก” คิบอมรับคำออกมาทันที ฮีชอลเองก็ได้แต่ยืนลำบากใจอยู่ตรงนั้น
ไม่รู้ว่าคำสัญญาของคิบอมจะเชื่อถือได้แค่ไหนกัน
“แล้วแกมานี่มีอะไร” ฮีชอลดึงสติของคิบอมกลับมาอีกครั้ง ร่างเพรียวลงนั่งไปที่เก้าอี้ตัวเดิมก่อนจะออกปากถาม
“คือผมจะมาบอกพี่ว่า วันนี้พวกพี่ๆไนซ์กายจะมาปาร์ตี้ที่บ้านเราครับ” จบคำตอบของคิบอมก็มีแต่เสียงร้องโวยวายของฮีชอล ทำให้คนอื่นๆในห้องแต่งตัวโผล่หน้าออกมามองทีละคน คิบอมนั่งอึ้งค้างพอหันกลับมาก็เจอตาแป๋วของฮยอกแจอีก
คิมคิบอม เป็นลมดีกว่า
ร่างสูงหงายตึงลงไปบนเตียงนอน ในขระที่พวกจีวิลหัวเราะร่า ฮยอกแจเอียงคอมองอย่างสงสัยแต่ก็ลกุขึ้นไปหยิบนมมาดูดต่อเป็นเด็กๆ
ชีวิตนี้จะกินถึงเรื่องอื่นมากกว่าเรื่องกินบ้างไหมเนี่ย
เด็กน้อยฮยอกแจ…
“ไอ้บอม มาแล้ว” คยูฮยอนตะโกนนำเข้ามาด้านใน คิบอมเดินมึนๆลงมารับเพื่อนและบรรดารุ่นพี่ในฐานะเจ้าบ้าน ฮันกยองมองสอดส่องไปทั่ว
“แล้วพี่นายล่ะ” อดไม่ได้จนต้องออกปากถาม
“พี่อย่าพูดแบบนี้สิ เดี๋ยวพี่ฮีชอลรู้ผมตายพอดี” คิบอมถลาเข้าไปปิดปากของหนุ่มจีนเอาไว้ ตาคมมองลอกแลกกลัว่าพวกจีวิลจะลงมาเห็น แต่ถึงลงมาเห็นก็คงไม่เป็นไรเพราะแต่ละคนแต่งตัวเป็นผู้หญิงกันพร้อมรับมือหมดแล้ว
“ให้ฉันเข้าร่วมปาร์ตี้นี้ด้วยได้ไหมคะ” เสียงแหลมใสดังขึ้นก่อนที่ร่างระหงษ์จะเดินนวยนาดลงมาจากบันได ริมฝีปากสีแดงสดแย้มยิ้มยั่วยวนเมื่อมาหยุดอยู่หน้าฮันกยอง นัยน์ตาสวยถูกบดบังด้วยแว่นกันแดดอันโตอีกครั้ง
“ฮีนิม ทำไมคุณอยู่ที่นี่ล่ะ” ฮันกยองเอ่ยเรียกชื่อที่จำได้ขึ้นใจ
“พอดีฉันเป็นญาติกับคิบอมน่ะค่ะ” ฮีชอลตอบพร้อมระบายยิ้มหวาน
“แล้วเพื่อนของคุณ…” ยุนโฮสวนกลับมาแต่ก็เงียบไปเพราะลืมไปว่าควรมีมารยาทกับผู้หญิงเสียเล็กน้อย
“มาค่ะ เดี๋ยวคงลงมา” จบคำตอบเหล่าเทพธิดาก็ค่อยๆลอยลงมาจากชั้นบน ในสายตาของหนุ่มไนซ์กายเป็นแบบนั้น
“ไปเถอะครับ เราไปเดินเล่นกันเถอะ”” ยุนโฮเดินเข้าไปหาสาวสวยที่เขาจำได้ดี มือเล็กคล้องมาที่แขนแกร่งอย่างว่าง่ายแล้วเดินออกไป
“เราไปหาที่นั่งคุยกันเงียบๆดีไหม” คังอินเดินเข้ามาค้อมตัวถาม อีทึกมองร่างหนาผ่านแว่นกันแดดด้วยความเฉยชาแต่ปากเรียวกลับยิ้มหวานแล้วพยักหน้ารับน้อยๆ
“จุนนี่ ไปกันเถอะครับ คุณจำผมได้ใช่ไหม” ยูชอนรีบเดินเข้าไปหา ในขระที่จุนซูเอื้อมมือไปจับมือกว้างของอีกฝ่ายอย่างรู้งาน คิบอมทำเพียงแค่ยืนยิ้มแหยๆให้กับสถานการณ์ตรงหน้า ไม่พ้นเขาที่จะต้องโสดเช่นเคย
“คุณกระต่ายน้อย ไปเดินป่ากับหมาป่าหน้าหล่อไหม” คยูฮยอนก้าวพรวดมาจนประชิดตัวซองมิน ร่างอวบส่งยิ้มหวานเช่นเดียวกับทุกคน
“ถ้าหมาป่าหน้าหล่อจะไม่พากระต่ายน้อยตัวนี้หลงนะ” ตอบรับอย่างมีไมตรีแล้วพากันหายออกไปอีกคู่
“ไปเถอะจ้ะกระรอกน้อย” เยซองส่งเสียงแหบเสน่ห์เบิกทาง เรียวอุคเพียงแค่ยิ้มรับแล้วเดินนำออกไป จนหนุ่มซาลาเปาต้องรีบวิ่งตามไปไม่ห่าง
ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่สี่คนเท่าเดิม
“อึนแจ…” ซีวอนครางเรียกเสียงเบา ฮยอกแจเอียงคอมองอย่างไร้เดียงสาแม้แววตากลมโตจะถูกบดบังด้วยแว่นกันแดดสีชาแต่ความน่ารักนั้นก็ถูกส่งผ่านไปถึงคนมอง
“คะ” รับคำเสียงหวาน โดยไม่ลืมเผื่อแผ่รอยยิ้มไปถึงดงเฮด้วย คิบอมเดินไปทรุดตัวลงนั่งที่โซฟากว้างเพราะรู้แน่ชัดว่าลงสนามแข่งไปยังไงก็แพ้อยู่ดี
เสียดายชะมัด
พี่ซีวอนไม่น่าจองไว้ก่อนเลย
“อยากทำอะไรไหม พวกเพื่อนๆก็หายไปหมดแล้วด้วย” ซีวอนถามเสียงนุ่มถือวิสาสะโอบเอวบางเข้าหาตัวสูดดมกลิ่มหอมเย้ายวนใจ
“หิวไหม อึนแจ” ดงเฮถามออกมาอีกคนเพราะไม่รู้จะคุยกับใคร
“นิดหน่อยค่ะ” ฮยอกแจตอบรับ ปากอิ่มยังคงแย้มยิ้มหวานเช่นเคย
“งั้นพี่ไปหาอะไรมาให้ทานนะ” ดงเฮพูดอย่างใจดี เอ็นดูราวกับอึนแจเป็นน้อง
“งั้นเราไปนั่งรอดงเฮตรงนั้นดีกว่า” ซีวอนเอ่ยชวนอีกครั้ง คนตัวเล็กพยักหน้ารับแล้วเดินตามแรงโอบไปอย่างว่าง่าย
“คิบอม แกไม่มีอะไรทำเหรอไง” พอลงนั่งไปบนโซฟาซีวอนก็ออกปากถามบุคคลที่สามเสียงเรียบ
“ไม่มีนี่พี่” รับคำหน้าตาเฉยไม่เข้าใจถึงจุดประสงค์ของคนถามแม้แต่น้อย แต่ถ้าคิบอมลุกออกไป หัวคงหลุดจากบ่าเหมือนกัน คำพูดของฮีชอลยังคงก้องอยู่ในหัว
แกต้องเฝ้าฮยอกแจห้ามให้ไอ้ม้านั่นมาเข้าใกล้น้องฉัน ถ้าไม่ทำตายแน่…
พี่ครับผมเห็นใจพี่นะ แต่พี่ควรเห็นใจผมด้วย
----------------------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
มาอัพช้า
ขอโทษนะคะ ภารกิจเยอะมากๆๆ
ถ้ารักกันอย่าเร่งนะคะ อาจจะมาก่อนวันเสาร์หน้า หรือจะหลัง แต่ไม่เกินวันอาทิตย์แน่ค่ะ
รักทุกคนนะคะ
เข้าใจต้มหน่อยนะคะ
อย่างเร่งเลย ยิ่งเร่งยิ่งเครียด เข้าใจนะคะว่าต้มก็มีงานของต้มเหมือนกัน
รักกันอย่าเร่งนะคะ จุ๊บๆๆๆ
รอหน่อยน๊า
ความคิดเห็น