คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Jewel 16...
Chapter 16
“เอ่อ ฮะ เอ๊ย อึนแจเล่นเกมส์เป็นไหมครับ” คิบอมหันมาถามหลังจากนั่งต่อสู้ทางสายตากับซีวอนได้มาพักใหญ่
“เกมส์อะไรเหรอ” เพียงแค่คำว่าเกมส์หลุดออกมา ฮยอกแจก็หันไปมองคิบอมอย่างสนใจทันที ร่างบางลุกไปนั่งข้างคิบอมพร้อมกับมือเล็กที่เอื้อมไปจับแขนล่ำของคิบอมเอาไว้ ปฏิกริยาที่มากเกินความคาดหมายทำให้คิบอมลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อกเมื่อเห็นสายตาที่พร้อมจะฆ่าเขาได้ทุกเมื่อจากรุ่นพี่สุดหล่อที่นั่งอยู่
“แล้วอึนแจอยากเล่นอะไรล่ะครับ” ซีวอนดึงความสนใจจากคนตัวเล็กกลับไปที่ตัวเอง ใบหน้าหวานเอียงเล็กน้อยอย่างครุ่นคิด
“อึนแจก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” ตอบแล้วหัวเราะเสียงใส จนคนมองอดไม่ได้ที่จะยิ้มตามไปด้วย
“งั้นพี่สอนเอาไหม” ซีวอนเสนออีกครั้ง
“ได้สิคะ” รับคำอย่างว่าง่าย ซีวอนลุกขึ้นยืนเดินไปเลือกแผ่นเกมส์อยู่นานสองนานแล้วเลือกเกมส์ต่อสู้ขึ้นมา
“คิบอมเล่นกันไหม” รุ่นพี่หน้าหล่อหันไปถาม คิบอมมองเกมส์ในมือซีวอนก่อนจะพยักหน้ารับ
“มันคือเกมส์อะไรเหรอ” ฮยอกแจเดินมาโน้มตัวลงไปมองจนคางเล็กแนบไปกับไหล่หนาของซีวอน กลิ่นหอมของคนตัวบางทำให้ซีวอนพาลนึกไปถึงใครอีกคน
“มันเป็นเกมส์ต่อสู้น่ะ” คิบอมหันมาตอบแล้วดึงให้ฮยอกแจนั่งลงบนตักของตัวเองอย่างเคยชินเหมือนตอนที่จีวิลกับไนซ์กายมารวยมกันทำงานที่ห้องเดียวกัน
“อ่ะแฮ่ม…” ซีวอนกระแอมออกมา จ้องตาคิบอมอย่างหาเรื่อง
“เอ่อ อึนแจตักพี่ซีวอนคงนุ่มกว่า” คิบอมพูดออกมาแหยๆ ฮยอกแจเบี่ยงหน้ากลับไปมองเจ้าของตักงงๆ คิบอมเลือกที่จะโน้มหน้าลงไปกระซิบกับคนบนตัก
“ไปนั่งตักพี่ซีวอนเถอะนะฮยอก ฉันกลัวโดนฆ่าน่ะ”
“อื้ม” รับคำแล้วเปลี่ยนที่นั่งเป็นตักของซีวอนทันที เก้าอี้ตัวใหม่รีบยิ้มรับโอบแขนไปรอบเอวบางวางคางเกยไหล่เล็ก มือแกร่งจับจอยเอาไว้มั่นเพื่อรอคิบอมเตรียมความพร้อมของเครื่องเล่น
“อึนแจเรียนอยู่ไหนเหรอครับ” ซีวอนชวนคุยเป็นการคั่นเวลา
“เอ่อ…” ฮยอกแจอึ้งไปทันทีที่ได้ยินคำถาม
“อึนแจมากินขนมเร็ว” ดงเฮเดินเข้ามาเรียกได้ทันเวลา ร่างบางรีบลุกออกจากตักของซีวอนไปที่โซฟาข้างดงเฮแทน
“ขอบคุณค่ะ” เสียงหวานเอ่ยรับยิ้มแย้มแล้วหยิบจานคุกกี้กลับมาที่เดิม ปล่อยอีกจานให้ดงเฮนั่งกินด้วยความสบายใจ
“พี่จะเริ่มแล้วนะ” คิบอมเรียกซีวอน
“เออๆ” ซีวอนรับคำ
“อึนแจขอดูด้วย” ร่างบางรีบก้าวเข้ามาหาแล้วมานั่งตักของซีวอนเหมือนเดิม มือเล็กหยิบคุกกี้เข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ จนสองหนุ่มได้แต่หันมองแล้วยิ้มอยู่อย่างนั้น
“ตกลงจะเล่นไหมเกมส์น่ะ” ดงเฮส่งเสียงแย้งขึ้นมาก่อนจะหัวเราะขำอยู่คนเดียว สองหนุ่มเอาแต่นั่งอ้ำอึ้งแล้วกดเปิดเกมส์เล่นกันทันที
“อึนแจ ป้อนผมหน่อยสิผมหิวน่ะ” คิบอมร้องขึ้นมองเห็นฮยอกแจกินขนมอย่างเอร็ดอร่อยก็พาลหิวขึ้นมาบ้าง
“ค่ะ” ฮยอกแจรับคำว่าง่ายหยิบคุกกี้ไปจ่อที่ปากของคิบอม
“ซีวอนอปป้ากินด้วยไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยถาม ซีวอนที่กำลังหน้าบึ้งรีบพยักหน้ารับยิ้มแย้มทันที มือเล็กหยิบไปป้อนให้ แล้วทำหน้าที่เดิมไปเรื่อยๆจนคุกกี้ในจานหมดลงแต่เกมส์ของคิบอมกับซีวอนยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เปลือกตาบางค่อยๆปิดลงอย่างง่วงงุนศรีษะเล็กเอนซบไปกับอกอุ่นของคนด้านหลังจนซีวอนนั่งตัวแข็งทื่อ
“ซีวอน” ดงเฮเอ่ยเรียกเพื่อนออกมา
“ว่าไง”
“ตกลงแกชอบผู้หญิงเหรอวะ” คำถามของเพื่อนสนิททำให้ซีวอนรู้สึกเหมือนโดนต่อยหนักๆมาหนึ่งที
“หึหึ” คิบอมทำเพียงแค่หัวเราะเยาะรุ่นพี่ในลำคอ
“ฉันชอบฮยอกแจ” ซีวอนบอกออกมาจริงจัง
“แล้วอึนแจล่ะพี่” คิบอมสวนกลับมา
“อึนแจก็…เห้ย สับสนเว้ย” ซีวอนตะโกนขึ้นมาจนร่างในอ้อมกอดสะดุ้งตื่น ตาสวยกระพริบๆหลังกรอบแว่นกันแดดสีชา มือเล็กยกขึ้นจะขยี้ตาแต่ก็ลดมือลงเมื่อนึกขึ้นได้
“เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าคะ” ฮยอกแจเอ่ยถามงัวเงีย เลือกที่จะทิ้งศรีษะไปที่ไหล่ของซีวอนต่อเพราะไม่เต็มใจจะตื่นเท่าไหร่นัก
“คือพี่…”
“หยุดนะเว้ย” ยังไม่ทันที่ดงเฮจะเล่า ซีวอนก็ขัดขึ้น
“ซีวอนอปป้าเสียงดังอีกแล้ว” ฮยอกแจบ่นออกมาเบาแล้วแกะแขนซีวอนออกจากเอวของตัวเองแต่ซีวอนกลับรัดเอาไว้แน่น
“ขอโทษครับ” ร่างสูงบอกอย่างรู้สึกผิด
ปึง…
เสียงเปิดประตูบ้านบานใหญ่ดังขึ้นพร้อมๆกับร่างของฮีชอลที่ยืนจังก้าอยู่พร้อมกับซองมิน ทำให้คิบอมเบิกตากว้าง
“ไอ้หน้าม้า แกยุ่งกับอึนแจอีกแล้ว” ฮีชอลส่งเสียงหวีดขึ้นมาพร้อมกับถลกกระโปรงวิ่งเข้าถีบซีวอนเต็มแรง ซองมินรีบดึงตัวของน้องเล็กออกมา ดงเฮผวาเฮือกแล้วหลบไปอยู่หลังโซฟาอย่างว่องไว
“ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหมว่าห้ามมาแตะต้องตัวอึนแจอีก” ฮีชอลกระชากเสียงถาม พร้อมกับมือบางที่ตรงเข้าไปขยุ้มคอเสื้อของอีกฝ่ายที่ยังคงนอนจุกอยู่บนพื้น
“เอ่อ เดี๋ยวครับ” ซีวอนรีบยกมือห้ามเมื่อเจอฝ่าเท้างามๆเงื้อขึ้นเตรียมลงมาที่ตัวเอง
“เดี๋ยวเหรอ”
พลัก…
ฮีชอลกระแทกส้นเท้าใส่ท้องซีวอนเต็มๆจนนอนตัวงออยู่บนพื้น ฮยอกแจได้แต่ยกมือปิดตาผ่านแว่นกันแดดอย่างสยดสยองแต่ถ้าจะให้ห้ามฮีชอลตอนนี้ก็คงฉลาดพอที่จะไม่เข้าเสี่ยง
“ซีวอน แกเอาอีกแล้วนะ เมื่อไหร่จะเลิกมือปลาหมึก” ซองมินด่าออกมาอีกคน
“ผมเปล่านะครับ” ตอบกลับเสียงเบา
“แต่ฉันเห็นอยู่!” ทั้งสองคนกระชากเสียงบอกพร้อมกัน
“เอ่อ ใจเย็นๆนะครับ” ซีวอนยกมือขึ้นห้าม แล้วค่อยๆเขยิบหนี
“ฮีนิมคะ” ฮยอกแจเอ่ยเรียกอีกคนเมื่อเห้นสภาพของซีวอน ดงเฮรีบออกมาจากที่ซ่อนเพื่อดึงซีวอนขึ้นจากพื้น
“ว่าไงอึนแจ” น้ำเสียงเปลี่ยนจากหลังมือเป็นหน้ามือทันที
“พอเถอะค่ะ ซีวอนอปป้าคงเจ็บมากแล้ว” ออกปากห้ามเสียงหวาน มีซีวอนคอยยิ้มมองตามอย่างเพ้อฝัน
อ่า นางฟ้าของชเวซีวอน
แต่แล้วความคิดก็สะดุดลงเมื่อมีดวงตาหวานซึ้งของใครอีกคนปรากฎเด่นชัด
ฮยอกแจ…
“ก็ได้” ฮีชอลรับคำแล้วให้ดงเฮลากซีวอนออกไปอย่างเร็ว ใบหน้าสวยตวัดกลับมามองคิบอมแทนทันที
“เอ่อ พี่” คิบอมครางเรียกแล้วรีบลงไปกอดเอวของพี่ชายหน้าสวยเอาไว้
“มีอะไรจะแก้ตัวไหม” ซองมินเป็นคนถามขึ้นมาแทน ก่อนจะยกมือขึ้นมาหักนิ้วรอเวลาลงทัณฑ์ผู้กุมความลับของจีวิล
“พี่ครับใจเย็นๆก่อน” คิบอมรีบร้องห้ามแล้วลุกขึ้นวิ่งไปหลบหลังฮยอกแจแทน
“ฮยอกถอยออกมา” ฮีชอลตวาดลั่น
“ฮยอกอย่าไปนะ ช่วยฉันก่อน” ร่างสูงรีบบอก เพราะเห็นสภาพของซีวอนที่มีอาการปางตายแล้ว เปอร์เซ็นต์ที่เขาจะรอดมีไม่ถึงหนึ่งด้วยซ้ำ
“ฮยอก ออกมาเดี๋ยวโดนลูกหลงหรอก” ซองมินพยายามดึงมือน้องเล็กแต่คิบอมเกาะไหล่บางเหนียวแน่นหนึบ
“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้ได้หน้าม้านั่นเข้าใกล้น้องฉัน” ฮีชอลถามขึ้นเสียงเรียบ
“ครับ” รับคำเสียงเบา
“ฉันบอกถึงจุดจบของการที่แกฝ่าฝืนคำสั่งฉันไปแล้วเหมือนกันใช่ไหม” ฮีชอลยังคงค่อยๆพูดแต่เพิ่มระดับความโหดที่รอยยิ้มของตัวเอง
“เอ่อ…ครับ” รับคำออกมาในที่สุด
“หึหึ งั้นแกก็ตายซะเถอะ” ทั้งซองมินและฮีชอลแผดเสียงออกมาดังลั่น ดึงฮยอกแจออกมาอย่างว่องไวแล้วรุมทำร้ายคิบอมทันที ร่างบางได้แต่ยืนมองนิ่งๆ ก่อนจะหันไปหยิบคุกกี้ในจานของดงเฮมากินรอเวลาที่ฮีชอลกับซองมินจะเหนื่อยจนหยุดไปเอง
เคยรับรู้ถึงสถานการณ์ตึงเครียดกับเขาบ้างไหมเนี่ย
จีวิลคนเล็ก
-------------------------------------------
Katomnam Talk:
เฮือก ทำงานเหนื่อยมาก
อาจจะต้องหายไปอีก แต่ไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่า
รออะไรๆลงตัวก่อนน๊า
จะกลับมาแบบคอมโบ้เช่นเดิม
รักทุกคนค่า
ความคิดเห็น