คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Jewel 20 ...
Chapter 20
“โอ๊ย เหนื่อยว่ะ” ดงเฮทรุดตัวลงนั่งบนพื้น ข้างๆกันมีเหล่าไนซ์กายกับจีวิลนั่งกองรวมอยู่ด้วย
“พวกนายจะหนีออกข้างนอกรึเปล่า” แจจุงถามออกมาหอบน้อยๆ หลังจากคอยยื้อยุดไม่ให้พวกไนซ์กายได้ออกจากหอไปได้
“คิดพวกเรามีแรงเหรอไง” ยุนโฮหันมาถาม นอนลงไปกับพื้นอย่างหมดแรง
“เออ ห้ามหนีนะเหนื่อย” อีทึกพูดออกมาอีกคน
“ไม่หนีแล้วครับนางฟ้าของผม” คังอินไม่วายมีอารมณ์ล้อเล่นเหมือนเดิม
“งั้นฉันขอนอนก่อนล่ะ หมดแรงจริงๆ” เรียวอุคพูดออกมาอีกคน ลงนอนไปบนตักของจุนวูที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ถ้านายนอนฉันหนี” เยซองรีบแย้งออกมา
“เออ ไม่นอนก็ได้” ร่างเล็กเด้งพรวดมานั่งเหมือนเดิม
“แต่พี่ง่วงอ่ะ” จุนซูเปรยกับเรียวอุคเบาๆ
“งั้นนายมานอนตักฉันสิ” ยูชอนขยับนั่งตบตักตัวเองเบาๆ
“ฝันไปเถอะ”
“ไอ้บอม มานั่งสิ” ยุนโฮออกปากเรียกคิบอมที่ยังคงมีแรงยืนไหวอยู่คนเดียว
“พี่นั่งไปเถอะ ผมยังมีแรงอยู่” คิบอมบอกเรียบ พยายามมองออกไปด้านนอกที่เห็นเหล่าเคะเริ่มลงกันไปแล้วจากช่องประตู นาฬิกาบอกเวลาเกือบจะรุ่งเช้าที่จะทำให้ไนซ์กายแพ้อย่างย่อยยับมากกว่าทุกปี
เพราะปีนี้ถูกจับขังไว้ด้านใน
แต่มีโอกาสรอดเพราะซีวอนอาจจะเอาตัวฮยอกแจออกไปด้านนอกได้
ใบหน้าหล่อนิ่งคิดเพื่อคำนวณเวลาอย่างลำบากใจ
“ฮีชอล” ฮันกยองออกปากเรียกคนสวยที่นั่งไขว่ห้างจับผิดเขาอยู่ที่มุมห้องอย่างไม่วางตา ดวงตาสวยเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเพื่อรอฟังในสิ่งที่ฮันกยองกำลังจะพูดต่อไป
“ฉันไม่ได้อกตัญญูนะ แต่ว่านี่เป็นหน้าที่” ร่างสูงพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน
ยังไงปีนี้เขาก็จะสั่งให้จีวิลถอดผ้าคลุมหน้าให้ได้
แม้จะเห็นแล้วก็ตาม
แต่ก็อยากเห็นหน้าจีวิลคนอื่นเหมือนกัน
“นายพูดอะไรของนาย” ฮีชอลผุดลุกขึ้นยืนอย่างระวังตัว
“ฉันต้องออกไปข้างนอก แล้วจะชดใช้ให้นะคนสวย” ฮันกยองหันมายกคิ้วให้ก่อนจะรีบวิ่งออกไปในขระที่ฮีชอลยืนมองตามอ้าปากค้าง
ความหวังของจีวิลอยู่ที่ฮยอกแจคนเดียวเท่านั้น
ร่างบางรีบวิ่งขึ้นไปด้านบน หากแต่ก็พบร่างของรุ่นน้องนอนหมดแรงอยู่บนพื้น เหล่าเคะคนอื่นก็หมดสภาพเช่นกัน
“ไอ้คิบอม!” ฮีชอลแผดเสียงดังลั่น เมื่อมองเห็นรูปร่างคุ้นเคยของน้องชายกำลังจะวิ่งออกจากหอไป ร่างสูงสะดุ้งเฮือกค่อยๆหันมาพี่ชายร่วมสายเลือด
“พี่ครับ ผมขอโทษแต่ตอนนี้ผมต้องออกไปนะครับ เขาออกไปกันหมดแล้ว” ร่างสูงพูดออกมาเสียงเบาอย่างรู้สึกผิด
โป๊ก…
รองเท้าของฮีชอลเขวี้ยงไปใส่เต็มหัวของคิบอม จนร่างของคิบอมล้มลงสลบไปกับที่ โดยที่ศรีษะโผล่ออกไปนอกหอควีน ทำให้ดงเฮกับยูชอนต้องมาดึงออกไป
“พี่ฮะ ผมขอโทษ” เรียวอุคก้มหน้าบอกอย่างสำนึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอกเพราะไม้ตายของเราอยู่ข้างบน” ฮีชอลพูดออกมาเรียบๆ แอบมั่นใจอยู่ลึกๆว่าฮยอกแจต้องไม่ทำให้ตัวเองผิดหวัง
----------- 50% -----------------
“พี่ ผมพาพี่ซองมินออกมาได้แหละ” คยูฮยอนเอ่ยอย่างภูมิใจก่อนจะถอยออกไปอีกด้านเพื่อให้พวกรุ่นพี่เห็นร่างอวบที่นั่งหน้าหงิกอยู่ด้านหลัง ถูกมัดข้อเท้าผูกไว้กับเสาเหล็ก
“เราออกมากันครบรึยัง” ยุนโฮร้องถาม
“ยูชอนครับ”
“คังอินครับ”
“เยซองครับ”
“ฮันกยอง”
“ดงเฮครับ”
“คยูฮยอนครับ”
“เอ้า ขาดใคร” คังอินร้องขึ้นมามองไปรอบๆ
“มีไอ้บอมสลบอยู่” ยูชอนหันมาบอก
“แล้วใครหายไปอีกคน” ดงเฮถามออกมามองไปรอบๆ
“ไอ้ซีวอน!”
“ไปกันเถอะครับคนสวย” ซีวอนพูดเสียงนุ่ม ร่างบางพยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะลุกออกจากเตียง มือเล็กเอื้อมไปจับมือของซีวอนเอาไว้
“พี่ซีวอนฮะ นี่กี่โมงแล้ว” เสียงหวานเอ่ยถาม ซีวอนห้มลงมามองคนข้างกายด้วยความเอ็นดู ตากลมแป๋วจ้องคอยรอคำตอบ
“ตอนนี้ ตีห้าครึ่งครับ”
“แล้วเราจะรีบลงไปทำไมฮะ ยังไม่เช้าเลย” มือเล็กยื้อกายของอีกคนเอาไว้ ทำให้ซีวอนหันมามองอย่างุนงง
“ฮยอกง่วงนอนแล้วฮะ” ร่างบางบอกเสียงเบา
ความรู้สึกตีกันอยู่ในใจ
นมก็อยากกิน
แต่ฮีชอลสั่งเอาไว้ว่าห้ามออกจากหอก่อนหกโมงเช้านี่สิ
ขัดก็ไม่ได้เพราะดูท่าทางจะสำคัญมาก
“เดี๋ยวลงไปเอานมแล้วค่อยขึ้นมานอนดีไหม” ซีวอนหลอกล่ออีกครั้ง ฮยอกแจเอียงคอไปมาอย่างครุ่นคิด
“ไม่เอาฮะ ฮยอกอยากนอน” คนตัวเล็กดื้อดึง
“…”
“พี่ซีวอนนอนกับฮยอกสิฮะ เช้าแล้วเราค่อยไปเอานมกัน” ข้อเสนอน่าสนใจถูกหยิบยื่นให้กับร่างสูงตรงหน้า ซีวอนเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึง
ระหว่างชัยชนะที่จะได้รับตลอดปี
กับ
คืนเดียวที่ได้นอนกับหัวใจของตัวเอง
อ่า ชเวซีวอนจะเลือกอะไรดี
“ไอ้พี่วอน ออกมาเร็วเราได้ตัวจีวิลมาแล้ว” คยูฮยอนใช้โทรโข่งประกาศออกไปด้านบน ตรงห้องนอนของฮยอกแจพอดี จีวิลทั้งหลายยืนจับมือกันอย่างลุ้นมากๆ จุนกิเองก็ยืนรอด้วยรอยยิ้ม อยากจะรู้ผลสรุปของการแข่งขันครั้งนี้เหมือนกัน
“ไอ้วอน ออกดิวะ” ไนซ์กายแต่ละคนต่างใช้โทรงโข่งและไมโครโฟนขายเสียงไปพร้อมๆกัน แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าซีวอนจะออกมาจากหอแต่อย่างใด
“ไอ้วอน ไม่อยากชนะเหรอวะ” ยังคงพยายามกันต่อไป จุนกิลงนั่งไปตรงกลางระหว่างหอคิงกับหอควีนที่มีโซฟาตัวหรูวางรออยู่ก่อนแล้ว
“ตอนนี้ 5.55 นาทีแล้วนะ” เสียงหวานของจุนกิดังขึ้น ยิ่งทำให้ไนซ์กายแข่งกันแหกปากมากขึ้นไปมากกว่าเดิม
“พี่ฮะ เราฝากความหวังไว้ที่ฮยอกได้ไหม” จุนซูถามออกมาบีบมือของแจจุงกับอีทึกแน่น
“เราต้องเชื่อใจน้องสิ” อีทึกให้กำลังใจรุ่นน้องและตัวเองออกมา
“ใช่เชื่อใจฮยอก” ฮีชอลพยายามบอกกับตัวเอง ตาสวยแต่ละคู่จ้องมองไปยังนาฬิกาดิจิตอลที่กำลังเดินหน้าไปเรื่อยๆหากแต่ความรู้สึกเหมือนนาฬิกานั้นเดินช้าไม่ทันใจเอาซะเลย
“อีก 10 วินาที” จุนกินั่งเคาะนิ้วไปกับขอบโซฟาอย่างสบายใจ
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
“หมดเวลา” เสียงของจุนกิทำให้ทุกคนเงียบกริบ คยูฮยอนทรุดลงอย่างหมดแรง อุตส่าห์ฮึดแบกซองมินลงมาจากหอได้
แต่กลับมาแพ้เพราะซีวอน
“ไปดูหน่อยสิว่าไอ้วอนมันทำอะไรอยู่” ยุนโฮ พูดจบไนซืกายก็พากันวิ่งเข้าไปในหอควีนอีกครั้ง จีวิลเองก็หมุนตัวตามเข้าไปเช่นกัน
“พี่ครับ มาช่วยผมก่อนสิ” แต่เสียงของซองมินทำให้ทุกคนหันกลับมาช่วยรุ่นน้องก่อนแล้วถึงจะพากันขึ้นไปบนห้องของฮยอกแจ
-------------------- 100%---------------------
Katomnam Talk:
อุ๊ย ค้างไว้ตอนไคลแมกซ์พอดีเลย
คิกๆๆๆๆๆๆๆ
อีกห้าสิบเปอ ไม่นานนี้ค่ามาอัพแน่
รักทุกคนนะคะ
EDIT
เนื่องจากทำงานหัวหมุน ไม่มีเวลาพิมพ์ชอตฟิคให้วอนเลย
เลยรีบมาอัพถ่ายโทษ
HBD Siwon Oppa นะคะ
มีความสุขมากๆ
รีบมาขอฮยอกไวๆน๊า
คิกๆๆๆๆ
ความคิดเห็น