คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Jewel 26
“พี่ซีวอนไม่ไปเรียนเหรอฮะ” คนตัวเล็กยืนถามอยู่หน้าห้องเรียน มือเล็กจับหนังสืออยู่อีกฝั่งในขณะที่ซีวอนเองก็จับอยู่อย่างไม่ยอมปล่อยเช่นกัน
“เอ่อ…” มืหนาชักกลับมาก่อนจะยกขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขิน
“พี่ซีวอนไม่สบายรึเปล่าฮะ” เสียงหวานเอ่ยออกมาอีกครั้งอย่างห่วงใย ตากลมใสมองมาที่อีกคนนิ่ง
“ไม่ครับ พี่สบายดี” ร่างสูงยิ้มเล็กน้อยให้กับคนถาม ก่อนจะค่อยๆถอยหลังออกมาห่าง
เขาหวงฮยอกแจมากเกินไป
จนไม่อยากให้ฮยอกแจต้องเข้าไปนั่งเรียนท่ามกลางนักศึกษามากมายขนาดนั้น
ชเวซีวอน แกมันบ้าไปแล้ว
“พี่ซีวอน” ฮยอกแจรั้งเอาไว้อีกครั้ง พร้อมกับเจ้าตัวที่เดินเข้ามาจับมือแกร่งของอีกฝ่ายเอาไว้ แม้จะไม่รู้ว่าอะไรทำให้ซีวอนออกอาการเหม่อลอยขนาดนี้ แต่ฮยอกแจก็ไม่อาจทนมองเฉยๆได้
ก็เพราะว่าหัวใจบอกว่าเป็นห่วง
“ครับ?”
“ไปนั่งเรียนกับฮยอกแจไหม” เสียงใสถามขึ้น ในขณะที่ตาคมเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“อะไรนะครับ”
“ถ้าพี่ซีวอนไม่มีเรียน ไปนั่งเรียนกับฮะ…”
“ไปครับ” ยังไม่ทันที่จะถามจบ คนตรงหน้าก็สวนขึ้นมาทันควัน มือแกร่งดึงหนังสือมาถือไว้อีกครั้ง พร้อมกับแขนแกร่งที่รั้งเอวบางเข้ามาโอบไว้ ขายาวค่อยๆพาร่างบางเข้าไปในห้องเรียนท่ามกลางสายตามากมายที่พุ่งมองมาอย่างสนใจ
“ฮยอกแจนั่งตรงนี้นะครับ” ซีวอนจัดการโน้มลงไปปัดฝุ่นบนเก้าอี้ให้ แล้วเดินอ้อมไปนั่งเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ข้างๆ จีวิลคนเล็กได้แต่ยิ้มเขินลงนั่งท่ามกลางสายตาอิจฉาของเพื่อนผู้หญิงมากมายในห้อง
“วันนี้ฮยอกแจเรียนอะไรครับ” ร่างสูงโน้มตัวลงมาถามคนข้างกายอีกครั้ง
“คณิตศาสตร์ฮะ” คนตัวเล็กตอบเสียงเบาด้วยความเกรงใจคนอื่นๆ ไม่นานนักอาจารย์สาววัยกลางคนก็ก้าวเข้ามาในห้อง
“ไนซ์กายว่างขนาดมานั่งเฝ้าคนอื่นเรียนได้ด้วยเหรอไง” คำแรกที่ออกจากปากของอาจารย์ก็ทำให้ซีวอนกระตุกยิ้มน้อยๆ
“วันนี้ผมไม่มีเรียนครับ” บอกออกไปตามความจริง
“ดีนี่ งั้นถ้าน้องไม่เข้าใจก็สอนน้องด้วยล่ะ” อาจารย์คนเดิมหันกลับไป ไม่สนใจซีวอนที่ยิ้มกว้างจนลักยิ้มบุ๋มอีกต่อไป มือเล็กของฮยอกแจกระตุกแขนเสื้อของซีวอนน้อยๆ
“ว่าไงครับ”
“ฮยอกแจจะเอาหนังสือฮะ”
“ครับๆ” ลนลานหยิบมาให้
“ขอบคุณฮะ” คนตัวเล็กรับคำ ตากลมหันกลับมาสนใจเนื้อหาตรงหน้าอีกครั้ง เปิดโอกาสให้ซีวอนลอบมองเสี้ยวหน้าหวานอย่างจาบจ้วง ตาคมแสดงถึงความรักที่ท่วมท้น สายตามุ่งมั่นที่มองตรงไปข้างหน้ามีเสน่ห์จนซีวอนไม่อาจถอนสายตาออกมาได้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เป็นแบบนี้
ไม่รู้ว่าทำไมซีวอนถึงรักฮยอกแจได้มากขนาดนี้
-------------------------
“อปป้า~” เสียงใสร้องขึ้นเมื่อเห็นใครอีกคนยืนรออยู่หน้าห้องเรียน ซีวอนหุบยิ้มฉับเมื่อเห็นหน้ารุ่นน้องของตัวเอง ไหนจะคำพูดที่ฮยอกแจใช้เรียกอีก มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย
“มารับครับ” คิบอมขยับยิ้มอ่อนโยน บอกคนที่วิ่งเข้ามาเกาะแขนอย่างน่ารัก
“แกก็รู้ว่าฉันอยู่นี่ กลับไปรอที่หอก็ได้” ซีวอนพูดขึ้นหลังจากเดินตามเข้ามาสมทบ
“ไม่ได้หรอกครับ พี่ฮีชอลสั่งผมมา” คิบอมพูดออกมาตามความเป็นจริง ถ้าเขากลับไปก่อนมีหวังคนที่จะตายต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน
“เชื่อฟังพี่ดีเหลือเกินนะ” ซีวอนกระแทกเสียงใส่ ในขณะที่ฮยอกแจมองคนพูดด้วยความไม่เข้าใจ ใบหน้าบึ้งตึงแตกต่างจากคนที่นั่งอยู่ข้างกันในห้องเรียนทำให้ร่างบางต้องมองอีกฝ่ายนิ่งๆ
“พี่ซีวอน” คนตัวเล็กเอ่ยเรียกปล่อยมือออกจากแขนของคิบอมมาจับแขนของซีวอนแทน
“…” ไม่มีเสียงตอบรับเพราะกำลังระงับอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้ภายใน
“พี่ซีวอน โกรธอะไรคิบอมอปป้าเหรอฮะ” เสียงหวานใสออกปากถามอย่างเป็นห่วง แต่มันก็ติดที่คำว่า คิบอมอปป้า นี่แหละ
“…” ยังคงใช้ความเงียบแทนคำตอบ
“พี่ซีวอนอ่า..” เสียงหวานครางยาว มองซีวอนทีคิบอมทีอย่างไม่เข้าใจ หนสุดท้ายมือเล็กก็ตกลงสู่ข้างลำตัว ร่างบางเดินไปเกาะแขนคิบอมเอาไว้เหมือนเดิมแล้วออกแรงลากพี่ชายไปอีกด้าน ปล่อยให้ซีวอนมองตามไปอย่างใจหาย
ถ้าเขามองไม่ผิด เมื่อกี้เหมือนฮยอกแจจะร้องไห้
ไอ้บ้า ซีวอนเอ๊ย!
“ฮยอกแจครับ” ซีวอนรีบเดินตามไป รั้งแขนเล็กเอาไว้ในขณะที่คิบอมหันมามองด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ฮยอกแจไม่คุยกับพี่ซีวอนแล้ว พี่ซีวอนอารมณ์ไม่ดี เมื่อไหร่พี่ซีวอนอารมณ์ดีฮยอกแจจะคุยด้วย” คนตัวเล็กพูดออกมา พยายามจะดึงแขนออกจากมือของอีกฝ่าย
“พี่อารมณ์ดีแล้วครับ ไม่ได้อารมณ์เสียเลยนะ” ร่างสูงตอบกลับทันทีก่อนจะเผยรอยยิ้มกว้างมาให้
“แต่เมื่อกี้…”
“พี่ก็แค่อิจฉาคิบอมน่ะ ที่ฮยอกแจเรียกคิบอมว่าอปป้า” ซีวอนเอ่ยออกมาเรียบๆ ตาคมมองคิบอมอย่างไม่พอใจ
“พี่ซีวอนอยากให้ฮยอกแจเรียกว่าอปป้าเหรอฮะ”
“ครับ” รับคำยิ้มกว้าง
“งั้นพี่ซีวอนก็อยากให้ฮยอกแจเป็นน้องสาวเหรอฮะ” คนน่ารักเอียงคอถาม คิบอมหลุดหัวเราะออกมาน้อยๆกับภาพที่พี่ชายสุดหล่ออ้าปากค้างตาเบิกกว้างเหมือนถูกทุบ
“พี่ไม่ได้อยากได้ฮยอกแจเป็นน้องสาวนะครับ”
“แต่ที่คิบอมอปป้าให้ฮยอกเรียก เพราะคิบอมอปป้าเป็นพี่ชายของฮยอก” คนน่ารักพูดออกมาเรียบๆ ส่วนซีวอนยังคงยืนช็อคอยู่ท่าเดิม ท่ามกลางเสียงหัวเราะของคิบอม
“ไอ้คิบอมเป็นพี่ชาย”
“ฮะ”
“ไปเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อเช้าฮะ เราตกลงกัน ถ้าพี่ซีวอนอยากเป็นพี่ชายฮยอก แล้วอยากให้ฮยอกเป็นน้องสาว พี่ซีวอนมาทำข้อตกลงกับฮยอกอีกคนก็ได้นะฮะ” ร่างบางร่ายยาวยิ้มแย้ม
“ไม่ครับ พี่ไม่อยากแล้ว” มือหนายกขึ้นกางห้ามทันที
“คิบอม เมื่อเช้าพี่ขอโทษว่ะ” พอตั้งสติได้ก็หันไปบอกหนุ่มหล่ออีกคนทันที รู้สึกแย่มากที่ปล่อยให้อารมณ์หึงหวงบดบังความจริงทุกอย่าง
“ไม่เป็นไรครับ พี่หวงน้องสาวผม ผมก็ยินดี” คิบอมตอบรับคว้าไหล่บางมาโอบตามแบบฉบับพี่น้อง
“งั้นแกก็ยกน้องสาวแกให้ฉันด้วย”
“อันนั้น ต้องคิดดูก่อนครับ”
“…”
“น้องสาวผม ผมหวง!” พูดจบก็โอบไหล่บางเดินจากไป ปล่อยให้ซีวอนยืนกัดฟันบ่นแค้นอยู่คนเดียว
“ฮยอกแจ มาหาอปป้าหน่อยเร็ว” คิบอมส่งเสียงเรียกร่างบางที่นั่งอยู่บนโซฟาดูการ์ตูนอยู่กับดงเฮ ใบหน้าหวานเอียงกลับมามองแล้วรีบลุกมาหาอย่างว่าง่าย
“ฮะ”
“ดึกแล้วเราควรจะนอนได้แล้วนะ” คิบอมบอกเสียงดุ
“ทำไมวะ ก็ฮยอกแจอยากดูการ์ตูนก็ปล่อยน้องดูไปก่อนสิ” ซีวอนออกเสียงแย้งทันที
ชิ หมั่นไส้ไอ้ป่องนี่จริงๆเลย
“ใช่ฮะ คิบอมอปป้า ให้ฮยอกแจดูการ์ตูนก่อนนะ” เสียงหวานเอ่ยอ้อน
“…” คิบอมเพียงแค่หรี่ตามองเท่านั้น
“นะฮะ เดี๋ยวฮยอกแจขอดูอีกเรื่องเดียวแล้วจะไปนอนแล้ว ใช่ไหมฮะพี่ซีวอน” คนตัวเล็กหันไปหาแนวร่วมที่พยักหน้าหงึกหงักรอจนหัวแทบหลุด
“โอเคครับ แค่เรื่องเดียวนะ” หนสุดท้ายคิบอมก็ยอมใจอ่อน ร่างบางวิ่งกลับไปที่เดิมนั่งลงไปข้างๆดงเฮเหมือนเดิม ผิดก็ที่ตอนนี้ศรีษะเล็กๆไหลไปซบลงบนตักอุ่นของซีวอน ปากเล็กอ้ารับขนมเข้าไปด้วยความสบายใจ ตากลมมองแป๋วไปที่จอโทรทัศน์ ดงเฮหันมายิ้มให้กับซีวอนน้อยๆแล้วดูการ์ตูนต่อเช่นกัน ซีวอนลูบผมนิ่มไปมาเบามือแล้วกลายเป็นตัวเองที่หลับไปก่อน ส่วนฮยอกแจก็หลับตามไปติดๆ
คิบอมได้แต่ส่ายหน้าขำๆ ก่อนจะเข้ามาอุ้มร่างของน้องสาว? กลับเข้าไปในห้องแล้วลากซีวอนกับดงเฮกลับหอ
พี่ฮีชอลใช้งานเขาหนักไปรึเปล่าล่ะเนี่ย
Katomnam Talk:
มาอัพแล้วค่าาาา
รอกันอยู่ไหม
โอนเงินกันด้วยค่า
รออยู่น๊า
EDIT
มาอัพแล้วค่า
รักทุกคนเช่นเคย
จุ๊บๆๆๆๆ
ความคิดเห็น