คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : Special 1 : Jiw x Up
Chapter 1
หมอรับ ป่วยใทำยัไถึะหาย?
ผม้อเสียนที่ผมรัให้ับนอื่น…ผม้าว่าไอ้หมอนั่นรไหนทั้ที่ผม็รั่อน ทัู้แลเอาใใส่ทุอย่า แ่ไอ้เถื่อนอินั่นลับไ้เิ้ลไปแม้ว่าผมะพยายามเ้าไปแทรลาแ่มัน็ไร้ประโยน์
แถมสอนนั้น…ยัมีลู้วยัน ไอ้เหี้ยแ่ิผม็เ็บแล้วอ่ะทำไม ถึไม่เป็นผมว่ะ! ถึแม้ว่าผมะทำใยอมรับเรื่อนี้ไ้บ้าแล้วแ่พอไ้ยินไ้เห็นหน้าเิ้ลึ้นมาผม็อิถึไม่ไ้
ใรมันะไปลืมไ้ล? เ็บไปทั้หัวใ าไปทุส่วนอร่าาย
“ุอัพ…อัพรับ ุอัพรับ!!!”
“หะ ห่ะ รับมีอะไรหรือเปล่า?” ผมสะุ้เลิิ้วมอหมอิลที่นั่ฝั่ร้ามมวิ้ววันนี้ผมมาเยี่ยมเิ้ลที่มาลอลูแฝอไอ้เถื่อนนั่น หมอิลยิ้มให้ผม
“อาารุเิ้ลีึ้นแล้วนะรับ ไม่ไปเยี่ยม่อเหรอรับ” หมอิลยิ้มให้้มหน้าลรวเอสารบนโ๊ะ ผมเหม่อมอออไปนอหน้า่ารับรู้ว่ามีสายาู่หนึ่มออยู่ลอเวลา
วับ! ผมหันไปมอหมอิลที่้อหน้าผมอยู่พอเราสบาันหมอิล็้มลอ่านเอสาร่อไปผมลุพรวึ้นมาาเ้าอี้ แล้วเินออมานอห้อ
เร้!!! โรม!!!
“!!?” ผมเหม่อเินไปนเินนประูอย่าแร ่อนะเถอยลับมาแล้วว้าั้นอุปร์ทำแผลน้าวอร่าลมาเลื่อนพื้น แ่ผมเอื้อมมือมาับไหล่ัวเอที่ปวุ้บๆเพราะแรระแท หมอิล็ลุามพอผมำลัะเินออมานอห้อหมอ็ว้า้อมือผมเอาไว้แน่น
“มีอะไรหรือเปล่ารับหมอ?” ผมเลิิ้วถามหมอิลยิ้มแห้เาหัวัวเอแรๆอย่าเ้อเิน หมอิลเป็นนที่าวมา หน้าาสวยเหมือนพวุหนูสำอา
“ุอัพ้อทำแผลนะ ไปบ้านหมอัน…” หมอิลบอพลายิ้มผมส่ายหัว
“ทำไมผม้อไป้วยล่ะรับ?” ผมถามพลามอ้อมือัวเอที่ถูมือาวผ่อับเอาไว้หมอิลเม้มปาลอาลอแลไปมา
“็ไปทำแผลไรับ ืนปล่อยไว้มันะแย่เอานะ”
“ั้นผมทำที่นี่็ไ้รับ” ผมทำท่าะเินลับเ้าไปนั่ที่เิมแ่หมอิลเินมาัหน้าผมเอาไว้่อนะูแน้าที่ใส่นาฬิาึ้นมาให้ผมู
“หมเวลาราารแล้ว ทำไม่ไ้ หมอ้อลับบ้าน เพราะั้นไปทำที่บ้านหมอนะ” หมอิลบอผมถอนหายใวามริผมะออไปทำับหมอนอื่น็ไ้แ่ผมเห็นิวที่่อรอยาวเหยียหน้าห้อุเินแล้ว็…แ่นี้เอปล่อยไป
“ไม่เป็นไรรับ ผมลับไปทำเอที่บ้านีว่า”
“ะ แ่มันอาะิเื้อ” หมอิลบอผมมวิ้ว ่อนะยอมพยัหน้า หมอิลเินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าพาผมเินออมาึ้นรถัวเอ
“รถผม็มีเี๋ยวผมับามไปีว่า” ผมบอลับหมอิลส่ายหัวไปมาแล้วี้ที่แนผมมันเริ่มมีเลือึม และมีรอย้ำรอบๆแผล เห็นแล้วเ็บเลยเนี่ย
“ไปับหมอ” หมอิลเปิประูรถเบน์สีาวผมเ้าไปนั่หมอิลอ้อมมาฝั่นับ่อนะหันมายิ้มให้ผม ทำให้ผมสะุ้ไปนิแล้วรีบาเ็มัทันทีเมื่อรถออแ่่อนหน้านั้นผมเหลือบไปเห็นไอ้เถื่อนอิอุ้มลูเ้าไปในโรพยาบาล
มาหาเิ้ลล่ะสิ เหอะ!
“เหี้ยเอ๊ย!” ผมสบถออมาอย่าไม่อบใหมอิลเลิิ้วผมไม่สนในั่ออเียบๆไปลอทานมาถึบ้านหลัให่สอั้น หน้าบ้านแ่้วยสวนสวยาม หมอิลับเ้าไปอในบ้านผมเปิประูรถลมาทันที
“ปี๊!!!” เสียเล็ๆใสๆทำให้ผมหันไปมอเ็ผู้ายน่าาน่ารัวิ่ออมาอาอหมอิลเอาไว้แถมหมอิลยั้มลไปอุ้มเ็นนั้นึ้นมาหอมแ้ม้าย แ้มวา
“…” ผมยัยืน
“ิถึปี๊เหรอรับ อะอม แล้วพี่ิ๋วลับไปแล้วเหรอ?”
“ลับแล้วรับ ผมรอปี๊ิถึ” อะอมยิ้มว้า ผมแอย่าบอนะว่าเ็ผู้ายนนี้ับหมอิล
---------่อร่า--------
“อ่อ ุอัพรับนี่อะอมลูายอผมเอ อะอมไหว้พี่อัพหรือยัรับ” หมอิลหันไปบอลูายัวน้อยใบหน้าิ้มลิ้มหันมามอหน้าผมแล้วยมือน้อยๆึ้นมาไหว้้วยท่าทาน่ารั หมอิลเิผมเ้าบ้าน พอว่า อะอมล เ็น้อย็วิ่มายืนรหน้าผม
“พี่อัพ เป็นแฟนปี๊หรอรับ?”
“!!?” ผมเบิาว้าเมื่อเ็น้อยเาะาาเผมอมาาแป๋วถาม้วยน้ำเสียใสื่อเล่นเอาผมไปไม่ถูหมอิลเินออมาพร้อมับล่อมปมพยาบาลพร้อมับทำหน้ามอผมสลับับอะอมไปมา
“เป็นอะไรไปหรอรับุอัพ มาๆนั่่อน” หมอิลบออะอมนั่มอหมอิลทำแผลให้ผมอย่าั้ใ โไปไ้เป็นหมอเหมือนพ่อนั่นแหละ แ่ผิาเลยแหะที่หมอิลมีลูโนานี้แล้ว
หน้าายัเ็อยู่เลยแท้ๆ แล้วเมียหมอไปไหนว่ะ?
“หมอิล”
“รับ”
“เมียหมอไปไหนอ่ะ ไม่ลับบ้าน ไม่อยู่เลี้ยลูเหรอ?” ผมถามออไปเสียราบเรียบหมอิละัมือที่ำลัแปะผ้า๊อให้อะอม็เยหน้ามอหน้าพ่อัวเอมือเล็ยื่นไปแะหน้าใสอหมอิล
“ปี๊ อย่าร้อนะ” อะอมยับไปอหมอิลเอาไว้ผมะัหน้าเสียเิอะไรึ้นผมพูอะไรผิไปหรือเปล่านะ ผม้อหน้าหมอิลที่มีแววาหม่นล่อนที่หมอิละเยหน้าึ้นมามอผม
“อ่า ภรรยาผมเสียไปนานแล้วรับ เธอเสียอนลออะอม” หมอิลทำแผลให้ผมเสร็็ลุไปล้ามือแล้วมานั่้าๆผม
“ผมอโทษรับที่ถามออไป” ผมบอลับไปหมอิลส่ายหัวยิ้มๆ่อนะเอื้อมมือแะที่หลัมือผมเบาๆแ่ผมแทำท่าะัมือลับแ่อะอม็เอามือน้อยๆมาวาทับมือหมอิลอีที
“อโทษนะรับ แ่ว่าอยู่ที่นี่สัพัหนึ่ะไ้ไหม” หมอิลยิ้มว้าผมเม้มปาแล้วยอมพยัหน้าเพราะรู้สึผิที่ไปพูถึเรื่อเมียหมอเ้า หมอิลผละมือออไปอะอมปีนึ้นมานั่บนัอผม
“พี่อัพ ะมาอยู่ที่นี่เหรอ ะอยู่เล่นับอะอมไหม!” เ็น้อยมอผมาแป๋วปาเล็พูออมาน่ารัน่าัผมยิ้มแล้วอุ้มอะอมูึ้นสูๆแล้วเหวี่ยเล่นเรียเสียหัวเราะาเ็น้อยไ้เป็นอย่าี หมอิลเท้าามอผมเล่นับลูัวเอยิ้มๆ
“น่ารั”
ึ! ผมะัอะอมเหยียบัผมแล้วย่มไปมาเหมือนอยาเล่นอีแ่ผมลับ้อหน้าหมอนิ่ๆ อะไรน่ารัวะ
“อะอมอปี๊น่ารัที่สุเลย ว่าไหมรับุอัพ” หมอิลบอเสียหวาน ผมยิ้มแห้ๆ รู้สึเสียวสันหลัแบบประหลาผมเล่นับอะอม่อแ่หมอิล็เอาแ่มอหน้าผมแบบนั้นนผมเริ่มเหื่อออ
“หมอิล? หมอมอผม ทำไมรับ” ผมหันไปถามหมอิลทำหน้าเหมือนไม่รู้ไม่ี้่อนที่ผมเอะเป็นฝ่ายหันลับมาเพราะหน้าแ
ไอ้อัพ เาไม่ไ้มอมึป่ะว่ะ หลัวเอิบ!!! อะอมออผมแน่น
“พี่อัพพพ~” เสียน่ารัพูึ้นเรียื่อผม ผมยิ้มไม่เยรู้สึีแบบนี้มา่อนเลยปิผมไม่่อยไ้เล่นับเ็นั แ่พอมาเอแบบนี้็ไม่เลวผมอบนะมันสนุ และอะอม็น่ารัมาๆ
“่วหรือยันเ่” หมอิลยับมาใล้อะอมบไหล่ผมเียบไปพอผมับัวอะอมอมา็พบว่าหลับไปแล้ว ผมยิ้มว้าำับท่าทาอเ็น้อยที่หลับาอ้อมอผม
“แปลั ปิอะอมไม่เยหลับับนอื่นแบบนี้เลยนะรับ” หมอิลอุ้มอะอมไปอแล้วโยไปมาเบาๆ ท่าทาเหมือนแม่เลี้ยล่อมลูนอนเลยแหะ ผมมอหน้าหมอิลอย่าเผลอไผลใบหน้าาวสะอาลี่ยิ้มให้ับลูัวเอ
“ุอัพ เี๋ยวผมพาอะอมไปนอนแล้วุอยู่ทาน้าวับหมอ่อนนะ” ผมพยัหน้าเพราะอนนี้็เริ่มหิวึ้นมาแล้วไม่ไ้ินอะไรั้แ่เ้าเพราะรีบมาเยี่ยมเิ้ล หมอิลเินึ้นไปั้นบนสัพั็ลมา
“ผมอยาื่ม หมอมีเบียร์ไหม” ผมถามึ้นมาหมอิลส่ายหัวไปมา
“แ่หมอมีเหล้านะ” หมอิลเินเ้าไปในห้อรัว่อนะหยิบวเหล้าออมาให้ผม ผมรับมา่อนะเปิฝาวแล้วระเ้าไปรวเียวนหมวรู้สึแสบร้อนอไปหม
“ุอัพ!!! เหล้ายี่ห้อนี้มันแรมาเลยนะ ่อยๆเิมเถอะรับ!”
“ไม่้อมายุ่น่าหมอ ผมแ่ื่มให้ลืมเท่านั้น” ผมโบมือไปมาสมอเริ่มมึนผมยวเหล้าึ้นมาระลไปอีรั้อย่าับน้ำเปล่าแล้วู่ๆหน้าเิ้ล็ลอยเ้ามา ไอ้เหี้ย
แหมะๆ
“อึ!”
“ุอัพร้อไห้ทำไมรับ” หมอิลเ้ามาับแนผมเอาไว้ แ่ผมสะบัออแล้วเอามือมาุมหัวัวเอน้ำาไหลลมาเ็มหน้า ผมรัเิ้ลมาเินไปอิไม่ไ้ ใรบอว่าแเหลาแล้วแม่ะลืมไ้ว่ะ!!! ภาพเิ้ลมันลอยเ้ามาในหัวยิ่ิยิ่เ็บมาว่าเ่า
“ทำไมไม่เป็นู ฮึ ทำไม!”
“ุอัพ หายใเ้าลึๆนะรับเริ่มเมาแล้วใ่ไหม?” หมอิลเอามือมาแะที่ไหล่ผมแล้วบเปล่าๆผมยับัวหนีแล้วผลััวหมอออห่าเพราะรำาภาพรหน้าหมุนิ้วลอยเว้
ึ!!!
ผมรู้สึว่าร่าัวเอล้มลไปที่พื้นอย่าแรหมอิเ้ามาับัวผมประอลุึ้น ผมส่ายหัวรัวเพราะเริ่มมึนยืนเอแทบไม่ไหวสมอมันื่อไปหม
“ไหวไหมรับุอัพ ่อยๆลุึ้นมานะ” ผมนั่อพับหลับาแน่นับโฟาหมอิลมายืนอยู่รหน้าผมลืมาึ้นมา่อนะยิ้มเมื่อเห็นเิ้ลยืนอยู่
“เิ้ล…” ผมเพ้อออไปเอามือลูบใบหน้าเนียนแล้วยิ้มเลิ้ม
“…” นรหน้าเียบไปผมหลับาแล้วลืมึ้นมาอีรั้็พบว่าเป็นหมอิล ผมสะุ้ใถอยหลัหนีทันที ไอ้เหี้ย ผมเมาแล้วแน่ๆผมล้มัวลนอนับโฟารู้สึว่ามีอะไรเย็นๆมาแะที่ใบหน้า
“ุอัพลุไหวไหมรับ เี๋ยวผมไปส่ที่บ้านนะ”
“ไม่ลับ!!! ปล่อยูเี๋ยวนี้!!!” ผมผลัหมอิลไปอัรั้ผมเห็นร่าอหมอล้มลไปที่พื้นแ่ผมไม่สนใหันหน้าหนีแล้วนอนบลที่โฟาผมรู้สึว่าร่าัวเอลอยหวือึ้นมา
“อื้อออ!!! ปล่อย!”
“อยู่เยๆหน่อยรับเี๋ยวะ” ผมหลับาพริ้มในอ้อมออใรบานมัน่าแ็แร่อ่อนโยนนผมเลิ้มไปร่าอผมถูวาลบนเียนุ่ม
“ุอัพ! ลุึ้นมานั่่อนรับ เี๋ยวื่มน้ำัหน่อย ีึ้นแล้ว่อยลับบ้านนะ” หมอิลบอเสียนุ่มผมพยัหน้ามึนหมอิลเินไปรินน้ำเย็นมาให้ผมรับมาื่มแ่มัน็ไม่อาทำให้ผมหายมึนเมาไปไ้
“อื้ออ!” ผมส่ายหัวไปมาเมื่อหมอิลพยายามะระแ้วให้ผมื่มน้ำ่อแ่ผมไม่เปิปาน้ำเปล่าเย็นเียบ็หลรำออผมไหลยาวเปียึมเ้าไปในเสื้อสีาวัวบา
“…”
“ออปาย ผมะอยู่ อึ นเียว” ผมปรือามอหน้าหมอิลมือเย็นเอื้อมมาแะที่ัวผมออแรึให้ผมลุแ่ัวผม็อ่อนปวเปียล้มแหมะที่พื้นผ้านุ่มนิ่มน่าหนุนนอน
“โอยยย อย่าเส่! านอน” ผมเาพุัวเอแรๆมอหน้าหมอิลแล้วยิ้มว้าึแนหมอเ้ามาหานร่าอหมอร่อมทับัวผม
“ุอัพ!!!”
ร้าบบบ! ผมยิ้มริ่มึอหมอิลมาใล้ อื้มมม หอมอ่ะ ลิ่นเหมือนแป้เ็เลยผิว็ลื่น ผมเลื่อนมือลมาที่หน้าท้อ็้อะั
ะ ล้าม?
“ุอัพเริ่มนแล้วนะรับ” หมอิลึมือผมออแ่ผมมวิ้วมึนถลเสื้อหมอิลึ้นมาแล้วเอามือแะๆลำๆหน้าท้อแ็แร่เ็มไป้วยล้ามเนื้อหมอิล็ึมืออผมออไปอีรั้
“อื้อออ! อย่ามายุ่ิ๊” ผมบอเสียอ้อแอ้่อนะลุไปร่อมหมอิลเอาไว้แล้วหรี่ามอหน้าหมอ อือออ… เิ้ลนี่นา
+++++++++
[Nar maai]
อมเม้นให้ำลัในเียนหน่อยน้าาาา
อนนี้เป็นอนพิเศษที่มีในเล่ม่าาาา เอาแล้วอัพเมา
แล้วทีนี้หมอิละิน เอ๊ย เอ๊ย ทำยัไ่อไป มาเป็นำลัใให้ับหมอิล และพี่อัพ้วยน้าาา
เนื่อาเป็นอนพิเศษในเล่มเราะลแ่บาส่วนเท่านั้นไม่ลนบเน้อออ
เปิโอนหนัสือ ลิ
ความคิดเห็น