เจ้านายขา

สรัญญา (23)

เธอเป็นลูกน้องเขาและเธอก็ "ได้" เขา

ชลทิศ (34)

เขาเป็นเจ้านายและเขาก็ "เสีย" ตัวให้เธอ

บางช่วงบางตอนจากในเรื่อง

“พี่กลัวรัญจะทอดทิ้งพี่”

“.....?” นี่คือเรื่องบ้าอะไร เธออยากถามออกไป

“สัญญากับพี่ได้ไหมว่ารัญจะรับผิดชอบพี่ จะไม่ทอดทิ้งพี่...”

สรัญญารู้สึกว่าตัวเองขมวดคิ้วแน่นมากจนเธอนึกกลัวว่าจะปวดหัว เธอหูฝาด หรือว่าเขาแค่พูดล้อเธอเล่น

นี่โลกกลับ หรือเขาบ้ากันนะ

“รัญทำหน้าแบบนี้จะฟันแล้วทิ้งใช่ไหม จะได้พี่แล้วก็ไม่รับผิดชอบใช่ไหม!?”

สรัญญาคิดว่าตัวเองยกมือขึ้นกุมขมับ นี่ชลทิศซีเรียสกับการต้องเสียตัวให้เธอขนาดนี้เลยเหรอ เธอมองคนที่สะบัดสะบิ้งเหมือนนางร้ายในละครที่ต้องการการรับผิดชอบ ต้องการจับพระเอก

“คุณชลทิศคะ...”

“คุณชลทิศ!”

คล้ายไมเกรนจะขึ้นด้วย เธอมองคนที่ขึ้นเสียงซะดังลั่น

“คุณชลทิศเหรอ”

เธอมองคนที่เรียกชื่อตนเองซ้ำ บอกตามตรงไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเธอเรียกชื่อเขาผิดตรงไหน

“นี่...รัญจะเอาแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม?”

“คะ?” คนที่สับสนจนพูดอะไรไม่ถูก ได้แต่ครวญเบาๆ แทนคำถาม

หมายเหตุ

นิยายเรื่องนี้เขียนไปลงไป อาจจะช้าบ้างเร็วบ้างขึ้นอยู่กับอารมณ์ของคนเขียน แต่จะพยายามอัปให้ได้ 3 วันต่ออาทิตย์ โดยวันหลักๆ น่าจะเป็น จันทร์ อังคาร และพุธ

นิยายจะมีขนาดค่อนข้างสั้น และจะลงขายอีบุ๊ค อาจไม่มีรูปเล่มทำมือ (แต่ถ้าสนใจจริงๆ สามารถลงชื่อได้ที่เพจ

ขยาทิมาต (facebook) หรือ kayatimat@gmail.com)

เพราะฉะนั้นนิยายจะลงให้อ่านประมาณ 50%-60% เท่านั้นนะคะ ไม่ลงจนจบแน่นอนค่ะ

สุดท้ายขอขอเม้นท์และกำลังใจด้วยการกด favorite ด้วยนะคะ

ฝากเพจขยาทิมาต

ฝากนิยายเรื่องเก่าๆ ที่เมพด้วยนะคะ